ตอนที่ 1 ไม่ใช่หน้าที่หมอ (1)

เสียงหนึ่งดังสอดประสานกันมาพักใหญ่แล้ว เป็นเสียงที่ชวนให้ผู้ฟังหวาบหวิบและใจเต้นแรงอย่างไม่อาจยับยั้ง

“อ๊า อ๊าง ไม่ไหว ข้าจะตายแล้ว นายท่าน อา โอ๊ย” เสียงครวญครางผสมไปกับเสียงขอร้องอ้อนวอนของสตรีและเสียงหอบหายใจหนักหน่วงของบุรุษที่มาพร้อมกับเสียงครางแหบต่ำด้วยความพึงพอใจในรสสวาทจากนางโลมใต้ร่างตน

“ลี่เอ๋อร์ คนดี เจ้าช่างคับแน่นเสียจริง นายท่านชอบยิ่งนัก อูย”

สองมือเคล้นคลึงหน้าอกอวบนุ่มนิ่มจนมันผิดรูป สะโพกตอกอัดกระแทบเข้าหาบุปผาเร้นลับครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงสวบๆ ของแท่งหยกที่เข้าไปในโพรงเนื้อดังมาก ทั้งยังเสียงต้นขากระทบสะโพกขาวผ่องก็ไม่ได้เบาลงเลยทั้งแต่เขาใส่แท่งหยกเข้าไป เนื้อสาวแดงช้ำ รีดเค้นน้ำสีใสเหนียวข้นออกมาจนเลอะที่นอนสีแดง เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดดังมากจนคนที่อยู่ห้องด้านข้างก็พลอยสยิวกายไปด้วยความกระสันที่เร่าร้อนในห้องนี้

ตับ ๆ ตับ ๆ ตับ ๆ

“อูย ซี๊ด นายท่าน นายท่านเซี่ย ข้าจะไม่ไหวแล้ว โอว ของท่านแทงเข้ามาลึกมากเจ้าค่ะ ข้าจุกไปหมดแล้ว นายท่าน” เสียงอ้อนวอนผสมไปกับเสียงสูดปากเจือสะอื้นอยู่บ้าง

“อา มาแล้ว ๆ เจ้ารีบทำท่าสุนัขให้ข้าเร็วเข้า” เสียงดึงแท่งหยกแข็งขึงขนาดใหญ่ออกมาจากร่องเนื้อแดงช้ำดังผลุบ สิ่งที่ออกตามมาคือน้ำคาวสวาทของคนทั้งคู่เจือไปด้วยเลือดจางๆ

ลี่เอ๋อร์กัดฟันรีบพลิกกายโก่งก้นในท่าคลานสี่ขา แอ่นสะโพกขึ้นสูงให้นายท่านเซี่ย สะโพกขาวผ่องลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ท่าทางกลัดมันจึงได้รับการสนอง นายท่านเซี่ยจ่อแท่งตรงร่องได้ก็อัดสะโพกทันที

“โอ๊ย! โอว นายท่าน อูย ซี๊ด เจ็บ ๆ ท่านเซี่ย อ๊า อา” ลี่เอ๋อร์ครวญครางทั้งที่ทำหน้าตาบิดเบี้ยวเพราะทั้งเสียวกระสันและเจ็บจุกแน่นท้อง ท่าทางร่วมสังวาสเช่นนี้ยิ่งทำให้นายท่ายเซี่ยกระแทกนางได้ลึกล้ำยิ่งขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่สะโพกถูกอัดทะลวงใส่ นางถึงกับหงายหน้าร้องครางน้ำตาซึม ร่องสวาทเร้นลับยิ่งเปียกแฉะจนกระทั่งนายท่านเซี่ยเร่งจังหวะถี่เร็ว สองมือกุมเอวคอดกิ่วไว้แน่น เน้นสะโพกหนักๆ แท่งหยกแทบจะทิ่มตำนางจนทะลุ

“โอว ซี๊ด โอว ดี ดีมาก ข้าจะเสร็จแล้ว โอว อา” นายท่านเซี่ยครวญครางสุขสม สะโพกยังไม่หยุดทะลวง จนกระทั่งลี่เอ๋อร์กายสั่นเกร็ง น้ำใสฉีดพุ่ง ตัวสั่นระริก ไม่อาจควบคุมตัวเองได้

“อ๊าๆ อ๊างๆ อือๆ ซี๊ด อาๆ” ลี่เอ๋อร์หลับตาครวญครางสองแขนอ่อนแรง สองขาสั่น แต่ยังคงถูกท่านเซี่ยกระแทกสะโพกใส่รัวเร็ว แม้นางจะร้องห้าม แม้นางจะเกร็งกาย ทั้งยังสั่นกระตุกอย่างไม่อาจห้ามร่างกายได้ แต่เสียงกระแทกยังดังตับๆ รัวเร็ว

“โอว ดีๆ อูย ซี๊ด” นายท่านเซี่ยสาวแท่งหยกเข้าออกโพรงสวาทหนักๆ สองสามครั้งจากนั้นตัวงอโก่งหลังเสร็จสมอย่างรุนแรง ทั้งมือและขาสั่นพร้อมทั้งปลดปล่อยน้ำกามฉีดพุ่งเข้าไปในโพรงเนื้อสาวที่ยังตอดรัดแน่นราวกับไม่อาจทำอะไรได้แล้ว ทำให้นายท่านเซี่ยคิดถึงยามสุนัขเสพสมกันหลังจากนั้นพวกมันก็เนื้อติดเนื้อกันจนดึงไม่หลุด ยิ่งได้ยินเสียงครางของนางนายท่านเซี่ยยิ่งปลดปล่อยออกมามากมายจนน้ำกามสีขาวขุ่นล้นเอ่อออกมาจากร่องเร้นลับแดงช้ำ

ตับ ๆ ตับ ๆ

นายท่านเซี่ยกระแทกหนักหน่วงปิดท้ายอีกหลายครั้ง จนกระทั่งถอดถอนท่อนเนื้อที่อาบย้อมไปด้วยน้ำกามและน้ำสวาทของลี่เอ๋อร์ เขาลงไปนั่งหายใจหอบ เมื่อเห็นว่าลี่เอ๋อร์ยังอยู่ในท่ากระดกก้นหมดเรี่ยวแรงเขาจึงยกมือขึ้นฟาด

เพี๊ยะ!

ลี่เอ๋อร์ที่ยังกายสั่นส่งเสียงร้องครางขึ้นมาทีหนึ่งจากนั้นก็ฉี่ราดที่นอนอีกครั้ง น้ำอุ่นร้องไหลออกมาเป็นทาง ทั้งยังทำให้แสบสันไปถึงร่องลึกด้านในที่ถูกนายท่านเซี่ยเสยใส่มานานนับครึ่งชั่วยาม[1]

[1] หนึ่งชั่วยาม เท่ากับ สองชั่วโมง

“ลุกขึ้นมา” นายท่านเซี่ยตีก้นนางไปอีกหลายครั้ง ลี่เอ๋อร์รีบลุกขึ้น นางลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงระหว่างขานายท่านเซี่ยจับรูดสาวแท่งหยกที่ยังแข็งขึงแล้วก้มหน้าลงไปดูดเลียทำความสะอาดให้เขา

“ดี อา เลียให้หมดล่ะ ของดีทั้งนั้น กินน้ำกามข้าแล้วทำให้ผิวพรรณเปล่งปลั่ง เจ้ากินเข้าไปมากๆ” สีหน้าสุขสม สองมือกุมศีรษะของนางโลมสาวไปด้วย

ลี่เอ๋อร์สองมือจับแท่งเนื้ออวบใหญ่ขยับขึ้นลงพร้อมทั้งอ้าปากกว้างดูดเลียให้อย่างทุกครั้ง ทั้งที่แท่งเนื้อนี้คับปาก ซ้ำกลิ่นก็เหม็นแรงจนแทบจะอาเจียน แต่นางก็รับแขกมามาก ย่อมทนทานกับเรื่องพวกนี้ได้ อีกอย่างท่านเซี่ยวัยกลางคนผู้นี้ก็จ่ายหนักทุกครั้ง นางปรนนิบัติท่านเซี่ยครั้งหนึ่งก็ไม่ต้องรับแขกคนอื่นไปได้อีกสี่ห้าวัน แม่เล้าก็ไม่ดุด่า

“อ่าส์ อา ดีๆ” จากนั้นลี่เอ๋อร์ก็เป็นกระโถนหอม[2] ให้ท่านเซี่ยได้สุขสมอีกครั้ง น้ำกามฉีดพุ่งเข้าปากเข้าคอจนนางต้องรีบกลืนกินมันเข้าไปทั้งที่กลิ่นเหม็นผสมความคาวข้นและเหนียวมาก

[2] 'กระโถนหอม' ในที่นี้คือ นางโลมที่ให้แขกขับเสมหะหรือน้ำกามใส่ปาก

นายท่านเซี่ยคว้านางขึ้นเตียง บีบเคล้นหน้าอกนางอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็ให้นางอาบน้ำใส่เสื้อผ้าให้และโยนเงินตำลึงให้นางและจากไปด้วยใบหน้าผ่องใสอิ่มเอมถึงที่สุด

ลี่เอ๋อร์นั่งแหมะลงทันที นางขาสั่นแทบไม่มีแรงแล้ว เมื่อก้มลงมองเนื้อตัวเปล่าเปลือยที่เต็มไปด้วยรอยแดงช้ำจากการถูกท่านเซี่ยบีบขยำแล้วก็กัดริมฝีปากและรีบลุกขึ้นไปนั่งหลังฉากกั้น ตักน้ำขึ้นมารดราดต้นขา ล้างเอาน้ำกามขาวขุ่นออก เหมือนนางจะไม่พอใจจึงสอดสองนิ้วเข้าไปในร่องลึกคว้านนิ้วในโพรงสวาทของตน จากนั้นก็ราดน้ำล้างจนสะอาดหมดจด

ครึ่งค่อนคืนผ่านไปแล้ว ยังมีแขกมาดื่มกินและร่วมหลับนอนกับนางโลมอีกหลายคน ล้วนแล้วแต่ส่งเสียงครวญครางให้ได้ยินถนัดชัดเจน ลี่เอ๋อร์รีบใส่เสื้อผ้าและเรียกสาวใช้เข้ามาเก็บกวาดห้อง

“แม่นางกัวอยู่ไหน?”

สาวใช้เงยหน้าขึ้นมาจากเก็บเตียง “อยู่ที่เรือนหลังเจ้าค่ะ”

“เจ้าไปบอกท่านแม่ วันนี้ข้าไม่รับแขกแล้ว จะไปหาแม่นางกัวหน่อย”

“เจ้าค่ะ” สาวใช้รับคำแล้วเร่งเก็บห้อง