My Doctor.5 เสบียงหวาน

ฉันตื่นเช้ามาพร้อมกับอาการปวดหัวตุบๆ บางครั้งการเป็นหมอก็ไม่ได้การันตีว่าสุขภาพของคุณจะต้องดีในทุกๆ วัน อย่างฉันเป็นต้น ดื่มไวน์ ทำงานหนัก ละเลยการดูแลร่างกายไปบ้าง เว้นระยะห่างการเข้าฟิตเนสมาช้านาน ภายนอกอาจดูเป๊ะ ที่จริงสร้างภาพล้วนๆ ทั้งที่ควรจะสุขภาพดี!! ตื่นมาผิวสวยสดใส ร่าเริงเพิ่มเติมคือรอยยิ้ม บ้าจริง!! พอมีเรื่องเมื่อคืนแวบเข้ามาก็ทำให้ฉันฉีกยิ้มใส่กระจกแจกความสดใสให้กับตัวเองเพิ่มคอลลาเจนให้กับผิวไปในตัว

คิสไนท์งั้นหรอ เอิ่มให้ตายสิ ยิ้มไม่หยุดแล้วโว้ย

ฉันรีบหยิบยาสีฟันบีบใส่แปรงละเลงลงฟันขาวๆ ของตัวเองอย่างเร่งด่วน คิดมาก เพ้อมากเกินไปละ ทำอย่างกับว่าวันนี้พี่หมอจะขอแต่งงานอย่างนั้นแหละ ก็ไม่แน่นะ เมื่อคืนเขายังรุกหนักขนาดนั้นเลย เผลอๆ ถ้าไม่มีสายเข้าอาจจะตกเป็นเมียพี่หมอไปแล้วก็ได้ อ้าย! ได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ ทำไมอยู่ๆ พี่หมอถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ก่อนหน้านี้เราก็ปกติกันอยู่ เป็นพี่น้องที่ยิ้มให้กันทุกครั้งที่เจอหน้า ทักทายกันตามประสาคนบ้านเดียวกัน อยู่ๆ จะมาฉุดฉันร่วมเตียง มันต้องงี้ดิวะ!! เป๊กน้องเลย .... พี่บ่าวมาทำให้น้องหวั่นไหวและหลงใหลอย่างแรง!!!! กัดปากเบาๆ แค่จูบก็เผ็ดซี๊ดจี๊ดไปถึงลำไส้ใหญ่ อย่างที่ยัยสิตาพูดเอาไว้จริงๆ พี่หมอแซ่บ!!

"ก้อยตื่นหรือยังลูก " ฉันหุบยิ้มแล้วชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำ  คุณหมอแม่มาหาที่ห้องแต่เช้า เอ๊ะ นั่น! อะไรในมือ เหมือนจะเป็นกล่องเบเกอรี่ กำลังอยากกินฝีมือแม่อยู่พอดี น่ารักเอามาให้แต่เช้าเลย

"ขาแม่ " ฉันดึงแปรงสีฟันออกจากปาก ทำหน้าสงสัยใส่คุณหมอจิตที่เข้ามาหาแต่เช้า

"จะไปทำงานหรือยัง แม่วานอะไรหน่อยสิ "

"ค่ะ " ฉันพยักหน้ารอคำตอบ

"แวะเอาพายไก่ไปให้หมอซันที่โรงพยาบาลหน่อย เมื่อคืนคงเข้าเวร อิงชาไม่อยู่บ้านด้วย แม่เป็นห่วงกลัวยังไม่ได้กินอะไร " เอฟซีพายไก่ของแม่อีกคนคือหมอซัน หน้าตาปลื้มปริ่มอิ่มเอมมาก  แล้วฉันล่ะ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ แม่ให้เหตุผลว่า ...ทำงานแล้วก็ซื้อกินเอา ซื้ออะไรกิน? ถ้าแม่หมายถึงพายไก่ ไม่เอาไม่ซื้อหรอก ของแม่อร่อยที่สุดในโลกมนุษย์แล้ว แต่แม่ก็ไม่เคยแบ่งให้ลูกกินเลย  แม่ชอบส่งพายไก่ไปเปย์ผู้ชายคนอื่นอยู่เรื่อย

"แล้วของก้อยล่ะคะ "

"ขอหมอซันเอาเองก็แล้วกัน ถ้าเขาใจดีก็คงแบ่งให้ " แม่..... ลากเสียงยาวแปดเมตร นี่ลูกสาวนะให้ไปขอแบ่งขนมจากผู้ชายงั้นหรอ แล้วจะได้กินมั้ยล่ะ ยากเย็นยิ่งกว่าหาสามีอีก

"ก้อยจะกินให้หมดเลย "

"แปรงฟันไปเลยอย่าพูดมาก ฟองกระเด็นเต็มไปหมดแล้ว "

เอ้า!! ตกลงก้อยใช่ลูกแม่มั้ยเนี่ย ไม่คุยด้วยเดี๋ยวก็บ่นอีก เข้ามาหาก็เพราะพายไก่หมอซันแค่นี้

"ทีหลังถ้าจะจอดรถขวางทางขนาดนี้ นั่งแท็กซี่เถอะ " วอท??? แม่พูดอะไร ใครจอดรถขวางทาง แม่ทิ้งปริศนาไว้ให้จากนั้นก็เดินออกจากห้องไปเลย ได้แต่ งง ด้วยความสงสัยก็เลยก้าวเท้าฉับๆ ไปส่องดูที่หน้าต่าง

เวร! ถ้าขับขึ้นบันไดมาได้ฉันคงทำไปแล้ว เก่งจริงๆ

ก่อนเข้าคลินิกต้องแวะไปหาหมอซันก่อนสินะ ถ้ารอเจอตอนเที่ยง เกรงว่าพายไก่อาจจะเซ็ง เซ็งแล้วก็จะไม่อร่อย กาแฟอีกสักแก้วเป็นไง รุกฉันหนักแล้วคิดหรอว่าฉันจะยอม หมอซันต้องรับผิดชอบเกี่ยวก้อยคนนี้ด้วยการกินพายไก่กับกาแฟทุกวัน จากนี้ไปฉันต้องแนะนำให้แม่ทำอย่างอื่นนอกจากพายไก่แล้วล่ะ ส่วนกาแฟ ก้อยซื้อเอง สตาร์บัคทุกวันยังได้ เพราะรวย

"อ้าย โลกสดใสจังวุ้ย "

หลังจากอาบน้ำไปยิ้มหวานไป แต่งตัวไปซ้อมยิ้มไปเหมือนคนบ้า ก็ได้ฤกษ์ลงมากินมื้อเช้า โต๊ะอาหารว่างมาก ไม่มีใครเลย ทุกคนคงออกไปทำงานกันหมดแล้ว หลานก็ไม่อยู่ บ้านนี้ทำงานกันแต่เช้า ข้าวเช้าห่อใส่กล่องไปกินที่ทำงาน ส่วนเกี่ยวก้อย นั่งกินมื้อเช้าโต๊ะอย่างโดดเดี่ยวโดยมีแม่บ้านยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่าง เพราะชอบจ้องไอแพดมากกว่าอาหารตรงหน้าจนแม่บ้านต้องคอยยืนบอกเวลาเป็นนาฬิกาปลุก แม่บ้านน่ารัก ส่วนฉันน่าตี นิสัยเสียสุดๆ! ทำไงได้ล่ะคะ ช่วงนี้ตลาดหุ้นผันผวน เทได้เท กวาดซื้อได้ก็กวาดหมด นั่งอยู่เฉยๆ ก็ได้กำไรเป็นแสน อวดรวยแบบสวยๆ นิดนึง

"น้องก้อย แปดโมงตรงแล้วค่ะ " คุณแม่บ้านขานเวลาให้รีบเร่งเวลากินมื้อเช้า แม่บ้านที่นี่น่ารักเรียกน้องทุกคำ

"ค่า คุณพี่มาลัย "

"เดี๋ยวเถอะ พี่อะไรกันคะ ป้าหกสิบกว่าแล้วนะคะ รีบทานเลยค่ะ เดี๋ยวก็สายพอดี "

"เจ้าของคลินิกนะคะ ไม่ไปก็ได้ค่ะ "

"ถ้าอย่างนั้นป้าก็หมดหน้าที่แล้วสิคะ " ทำเป็นเสียงงอนใส่ ที่อยากให้อยู่ด้วยก็เพราะอบอุ่นทุกครั้งที่มีป้ามาลัยนั่งมองก้อยอยู่ตลอด ยืนไม่ค่อยไหวแล้วไขข้อเสื่อม

"โอ๋ๆ ล้อเล่นค่ะ รีบแล้วค่ะ ขี้งอนจังเลย "

"อ่อ ป้าเกือบลืม มีการ์ดงานแต่งเพื่อนน้องก้อยมาส่งด้วยค่ะ ป้าว่าจะเอาไปให้ตั้งแต่เมื่อวาน น้องก้อยกลับดึกป้าก็เลยหลับก่อน" ป้ามาลัยยันตัวลุกจากเก้าอี้แล้วเดินหายเข้าไปในห้องรับแขก ไม่นานก็ออกมาพร้อมกับซองสีครีมอันเบ้อเริ่มเทิ่ม การ์ดไฮโซเฮลโหลโก๋เก๋มาก ดูดี มีสกุล เพื่อนคนไหนวะ!! ขยันแต่งไม่เกรงใจ

ฉันรับซองจากป้ามาลัยมาเปิดดู อลังการมาก! เตรียมยกหูหาร้านตัดชุดเลย หรูหราจนมือสั่น

"อารดา วาคิณ " ไอ้วาคิณหรอ ใครวะ?! นึกก่อน เมื่อก่อนเพื่อนผู้ชายฉันเยอะมาก เป็นพวกชอบคบเพื่อนผู้ชายมากกว่าเพื่อนผู้หญิง อ๋อ...... นึกออกแล้ว เพื่อนสมัยมหาลัย ไอ้คิณ ไอ้หล่อ รวย บ้านมีธุรกิจอสังหาเยอะแยะยั๊วเยี๊ยะเต็มไปหมด ใครกันน้าคือผู้สาวที่โชคดี ดีใจที่มันยังนึกถึง เพื่อนเจ้าบ่าวต้องแซ่บเว่อแน่นอน

"น้องก้อยจะไปมั้ยคะ ป้าจะได้โทรเรียกร้านตัดชุดมาวัดตัวให้ " ป้ามาลัยหน่วยสนับสนุนให้ฉันออกงานแต่งงานเพื่อน ยื่นข้อเสนอสุดเด็ดมาให้ น่าเอ็นดูจังเลย ใครๆ ก็อยากให้ก้อยเป็นฝาเป็นโอ่ง โถๆ จะมีใครรู้บ้างว่าฉันโดนผู้ชายเทมาแล้วกี่คน

"ไปสิคะ ไม่ต้องโทรให้มาก็ได้ค่ะ ก้อยจะไปที่ร้านเลย "

" ได้ค่ะ อิ่มหรือยังคะ ป้าจะได้เก็บโต๊ะเลย อย่าลืมพายไก่คุณหมอซันนะคะ " ใครๆ ก็ห่วงหมอซัน

"อิ่มแล้วค่ะ ก้อยไปก่อนดีกว่า ต้องแวะเอาพายไก่ไปให้หมอซันที่โรงพยาบาลอีก " ไหนจะต้องแวะต่อแถวซื้อสตาร์บัคอีก ของแถมจากฉันเอง เล่นกับใครไม่เล่น กาแฟแก้วละสิบยี่สิบไม่ซื้อให้กินด้วยเป็นไง รวย

" โชคดีนะคะ " ป้ามาลัยโบกให้ อดไม่ได้ที่จะเข้าไปกอดแล้วก็หอมแก้มฟอดใหญ่ แม่คนที่สองของน้อง

"รักป้านะคะ "

"ป้าก็รักน้องค่ะ " น่ารักที่สุด

__________

โรงพยาบาล R Hospital

ฉันขับรถวนหาที่จอดอยู่นาน ในที่สุดก็ได้ที่จอดค่อนข้างไกลจากตึกที่พี่หมอทำงานอยู่ เดินรัวๆ  สับขาให้เร็วเพราะสตาร์บัคในมือสั่นมาก ไม่เคยซื้อของให้ผู้ชายเลยนะเนี่ย สะพายกระเป๋าผ้ารักษ์โลกให้มั่น อยากบอกว่าแก้วในมือเป็นของฉันเอง มันคือแก้วคอลเลคชั่นใหม่ของสตาร์บัคที่ฉันเพิ่งไปสอยมา วันนี้ให้หมอซันเปิดซิงใช้ก่อนเลย สะพายกระเป๋าผ้าแล้วก็ต้องรักษ์โลกด้วยการเตรียมแก้วน้ำไปเอง มืออีกข้างก็ถือถุงขนมพายไก่ เหมือนมาส่งเสบียงให้แฟนเลยอะ .ฉันเคยมาหาพี่หมอหลายครั้ง ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องว่ายวานจากคนอื่น วันนี้มีเรื่องของตัวเองอยู่นิดหน่อย ว่าแต่...เมื่อคืนพี่หมอค้างที่โรงพยาบาลเลยหรอ ก็คงจะค้างแหละออกมาดึกขนาดนั้น

"หมอซันอยู่มั้ยคะ หรือว่ามีเคส "

"คุณหมอซัน อยู่ห้องพิเศษชั้นสามค่ะ ดิฉันกำลังจะขึ้นไปพอดี " ฉันยิ้มให้พี่พยาบาล พอดีเลยมีเพื่อนเดินขึ้นไปด้วย

"รบกวนด้วยนะคะ "

"ยินดีค่ะ " พี่ๆ ที่นี่น่ารักมาก

ฉันขึ้นลิฟต์มากับพี่พยาบาล ไม่นานก็ถึง พอลิฟต์เปิดก็ต้องตกใจ ไอhบ้านึกว่าดาราเกาหลี

"เฮ้ย!! " ฉันอุทานออกมาเสียงดัง ได้แต่เฮ้ย เพราะกำลังนึกจนทำให้คนตรงหน้ายื่นมือมาดึงแขนออกจากลิฟต์

"ไอ้ก้อย โวยวายว่ะ แม่งหน้าก็สวย "

"ไอ้คิณ! มาทำอะไร ดีใจด้วยจะแต่งงานแล้ว โหไม่เจอตั้งนาน กล้ามเป็นมัดเลยนะ นี่ๆ "

"พอ หยุดก่อน ได้รู้ทุกเรื่อง แต่ตอนนี้หิวแฟว่ะ ของใครวะ ขอดูดที " ฉันรีบดึงแก้วกาแฟสุดหวงกลับทันที มาทำหน้าเสี้ยนกาแฟใส่อีก ขอดงขอดูด ได้ไง นี่ของพี่หมอนะ

"ไม่ได้ อยากกินก็ไปซื้อดิ แล้วทำไมตาบวมเป็นหมีแบบนั้น มาเยี่ยมใคร หรือว่าพาใครมาเยี่ยมญาติ "

"มาเยี่ยมแฟน " ฉันค่อนข้างตกใจ อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะแต่งงานกันแล้ว สภาพไอ้คิณดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มองแวบเดียวก็รู้ว่าร้องไห้หนักมากแถมยังตาลอยเหมือนคนอดนอน

"เฮ้ย แย่เลยหรอ "

"อือ กินยาฆ่าตัวตาย "

คุณพระ! ทำไมอะ กำลังจะมีงานมงคล ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นคิดอะไรอยู่วะ! เพื่อนฉันมันโคตรหล่อแถมยังโคตรรวย นิสัยก็เยดุตั้งแต่มหาลัย จนตอนนี้ คิดว่ามันก็ยังไม่เลิกอะ

"คิณ แก โอเคป่าววะ "

"เคดิวะ ได้ข่าวว่าเปิดคลินิก มีคอร์สเจ้าบ่าวเจ้าสาวป่าววะ แม่งตาโคตรบวมเลยตอนนี้ แล้วดูหน้าดิ โทรมชิบ " เออ มันก็พยายามดีเนอะ ฉันก็ได้แต่ยิ้มให้กำลังใจเพื่อน สงสารมันรู้ว่ากำลังพยายามไม่ร้องไห้ต่อหน้าเพื่อน ไม่อยากซอกแซกอะไรไปมากกว่านี้ แค่นี้ไอ้คิณก็แย่มากพออยู่แล้ว อย่าไปซ้ำเติมเพื่อนอีกเลย ว่าแต่พี่หมออยู่ห้องไหน คุณพยาบาลก็วาร์ปไปแล้ว

________________________