Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
2
“ตายแล้ว คุณเชนพูดแบบนั้นได้ยังไงคะ ซิลิโคนเน่าขึ้นมาตอนคุณเชนดูดจะทำยังไงคะ หลุดติดปากเลยนะนั่น”
คเชนทร์แทบสำลักกาแฟ พ่นมันออกมาจากปาก
“ผู้ชายเขาชอบ”
“คุณเชนชอบของปลอมเหรอคะ ผู้ชายก็น่ามืดนะคะ เห็นนมแล้วน้ำลายหก”
“พ่อไม่ได้ชอบของปลอม ชอบของจริง ไม่ได้ชอบใหญ่ยักษ์อะไรขนาดนั้น”
“นั่นถ้าแตกขึ้นมาจะทำยังไงคะ หนักอกหนักใจแทน นั่นๆๆ คุณพ่อดูนั่นสิคะ คางแหลม จมูกแหลม หน้าเรียวยังกับเอเลี่ยน”
“หนูณีเบาๆ หน่อยลูก”
คเชนทร์ทำท่าจุ๊ปาก บุตรสาวของเขาพูดแต่ละอย่าง เพลียใจเสียจริงๆ เลย
“จุ๊ๆ ค่ะคุณเชน” เธอจุ๊ๆ ตาม ท่าทีน่าหมั่นไส้
“พ่อไม่ต้องมีเมียกันแล้วเนอะชาตินี้”
“หนูณีเคยห้ามไม่ให้คุณเชนมีเมียเหรอคะ ถ้าคุณเชนจะมีเมียก็ต้องเลือกหาดีๆ หน่อย เอานมจริงค่ะ หน้าจริง จมูกจริง ตาจริง อย่าเอาของปลอมเข้าบ้าน”
“พ่อจะรู้ได้ไงว่าจริงไม่จริง”
“คุณเชนทร์ดูคลิปนี้สิคะ ผู้หญิงคนนี้สวยหรือเปล่า”
เธอหยิบโทรศัพท์มาเปิดให้บิดาดู
“สวย”
“เดี๋ยวหนูณีจะเปิดให้ดูนะคะ”
วิดีโอซูมไปยังภาพผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังเริ่มเช็ดเครื่องสำอาง แกะโน่นแกะนี่ ขนตาปลอมบ้างอะไรบ้าง จากหน้าตาสวยๆ กลายเป็นน่ากลัวในทันที
“เฮ้ย!” คเชนทร์สะดุ้ง
“หนูณีบอกคุณเชนแล้วว่าต้องเลือกดีๆ เดี๋ยวนี้ถ้าจะเลือกเมีย อย่าเลือกตรงที่แข่งกันแต่งหน้า ต้องเลือกตรงที่แข่งกันล้างหน้า”
“หนูณีครับ พี่จะอาบน้ำจริงๆ แล้วนะครับ”
“ค่าๆๆ หนูณีไปแล้วก็ได้ พี่ตะวันชอบเขิน หนูณียังไม่เขินเลย” คนทำสีหน้าเจ้าเล่ห์อ้อยอิ่งกับการลุกจากเตียง เดินออกจากห้อง
ตะวันจัดการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำอาบท่า
“พี่ตะวันคะ”
“เฮ้ย!” เขาสะดุ้งเมื่อเธอโผล่หน้ามาจากประตู ดึงผ้าเช็ดตัวนุ่งแทบไม่ทัน
“ตกใจหนูณีเหรอคะ”
“หนูณีแค่จะถามว่าพี่ตะวันกินอะไรมาหรือยังคะ ถ้ายังจะลงไปอุ่นกับข้าวให้กินค่ะ”
“ก็ดีนะ” เขาก็หิวเหมือนกันเดินทางมาเหนื่อยๆ
“โอเคค่ะ”
เธอโบกมือสีหน้าทะเล้น เขารีบเดินมากดล็อกประตู กลัวเธอพรวดพราดเข้ามาอีก
หลังอาบน้ำเสร็จตะวันก็ลงมารับประทานอาหารกับยัยตัวแสบ
มณีรัตน์เป็นคนผิวขาวมีน้ำมีนวล ไม่ผอมบาง ใบหน้าเหมือนตุ๊กตา ผมยาวสลวยนั้นหยักศกสีน้ำตาลอ่อนทำให้เธอดูเหมือนตุ๊กตาแสนสวยยามมอง
เห็นหน้าตาน่ารักแบบนี้แสบยิ่งกว่าพริกทั้งสวน เผลอเป็นไม่ได้ เสียท่าให้ทุกทีสิน่า
แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ปราบมณีรัตน์ได้ “เฮียเสือ” ญาติผู้พี่ของเขานั่นเอง เป็นญาติกันอีกทีหนึ่ง เฮียเสือ หรือ พยัคฆ์ เป็นเจ้าของเกาะเสือ พี่ชายคนนี้เคยมีเรื่องพิพาทกับมณีรัตน์มาก่อน เลยไม่กินเส้นกับเด็กสาว และมณีรัตน์ก็ไม่ค่อยอยากสุงสิงเพราะรู้ดีว่าตัวเองทำไม่ดีเอาไว้
“พี่ตะวันคะ”
“ว่าไงครับ”
“เฮียเสือไม่อยู่แน่ๆ ใช่ไหมคะ”
“ไม่อยู่ ไปต่างประเทศ ทำไมกลัวเฮียรึ”
“เปล๊า คนอย่างหนูณีนะเหรอจะกลัวใคร ไม่มีทางเสียหรอก”
สุ่มเสียงเย่อหยิ่ง กอดอกทำปากยื่น ตะวันแทบหลุดขำ ไม่กลัวแต่ปากสั่นน้อยๆ มณีรัตน์เป็นเด็กแสบไม่กลัวใครก็จริง แต่ถ้ากลัวจะชอบทำปากสั่น สู้ แบบี้แหละ
พยัคฆ์ไม่อยู่ โลกทั้งใบก็เป็นของเธอคนเดียวน่ะสิ อีตานั่นหน้าดุ ใจร้ายยังกับอะไร เธอไม่อยากเข้าใกล้นักหรอก
ชิส์! ใจร้าย เธอจะไม่รักพยัคฆ์แล้วล่ะ จะตัดอกตัดใจจากเขา
“เสียงสูงมีพิรุธ”
“หนูณีเปล่านะคะ”
มณีรัตน์หน้างอ ทำปากยื่นหน่อยๆ เพราะถูกรู้ทัน
“เฮียไม่อยู่ ไปติดต่องานไม่มีกำหนดกลับ”
“ดีแล้วล่ะค่ะ คนใจร้ายแบบนั้น ใครจะอยากเจอ”
เธอเบ้ปาก นั่งคุยกับตะวันอีกครู่ก่อนจะขึ้นห้องนอน
“พี่ตะวันไม่อยากให้หนูณีนอนเป็นเพื่อนจริงๆ เหรอคะ”
“ไม่ล่ะ กลัวเสียตัวเหมือนน้องข้าว”
“แหมๆๆๆ”
เธอแลบลิ้นใส่ ก่อนจะกลับเข้าห้องตัวเอง
“ในที่สุดเราก็มีแม่เลี้ยงแล้วโว้ย!”
มณีรัตน์กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างมีความสุข ก่อนจะหลับไป
รุ่งเช้าของวันใหม่ เธอก็โดนบิดาดุนิดๆ แต่ก็แค่นั้นแหละ
ท่านมีใจผูกสมัครรักใคร่พี่ข้าวของเธออยู่แล้ว จึงไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมากมาย
ตะวันแจ้งเรื่องที่จะมาพามณีรัตน์ไปเที่ยว คเชนทร์เอ่ยอนุญาตและฝากฝังดิบดีเพราะไว้ใจอีกฝ่ายมาก
การไปเที่ยวคือนิพพาน มณีรัตน์ชมวิวทิวทัศน์นอกรถอย่างสบายอารมณ์ ปิดเทอมทุกครั้งต้องไปเที่ยว เปิดหูเปิดตา เธอกลัวว่าตายไปจะเสียชาติเกิด ที่ไม่ได้ไปดูโลกกว้าง
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
