8

“ครับ คุณทำอะไรอยู่” มักซิมิเลียนฉีกยิ้มหวานตอบทันใด

“เอ่อ...ม่านทำกับข้าวเพิ่งเสร็จค่ะ” ม่านรดาตอบก่อนจะหุบยิ้มลงแทบไม่ทัน เมื่อเหลือบไปเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง กับผู้ชาย อีกคนยืนข้างๆ กับเจ้านายมาดดุ ‘ให้ตายสิ! อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนรักของเขา แบบนี้เราจะงานเข้าหรือเปล่าเนี่ย?’

“พอดีเลย นี่คุณวดีเป็นลูกสาวของพ่อเลี้ยงคงเดชครับ ส่วนคนนี้เป็นหัวหน้าคนงานไร่ชากับไร่กาแฟชื่อคิมหันต์” มักซิมิเลียนรีบเอ่ยแนะนำทั้งสองคนให้กับเลขาส่วนตัวทราบ

“สวัสดีค่ะ” ม่านรดายกมือไหว้อย่างเอียงอาย

“สวัสดีครับ” คิมหันต์ส่งยิ้มให้กับนางฟ้าคนสวยอย่างตกตะลึงในความงดงาม ‘มิน่า! สวยแบบนี้นี่เอง เจ้านายของเขาถึงออกอาการหวงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน’

“สวัสดีค่ะ” วดีรับไหว้ก่อนจะหันไปถามชายที่แอบหลงรักด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ที่เขามีสาวสวยอยู่ข้างกาย แถมอีกฝ่ายยังเด็กกว่าเธอมาก “นี่ใครเหรอคะคุณเมสซี่”

“น้องม่านครับ แฟนผมเอง” มักซิมิเลียนบอกพลางส่งซิกไปให้กับเลขาส่วนตัว ทำเนียนเล่นตามบทบาทที่ตนเพิ่งจะแนะนำไป

“...” ม่านรดา คิมหันต์ และวดีได้ฟังก็ถึงกับอึ้งไปตามๆ กัน

“เชิญคุณวดีทานมื้อเย็นด้วยกันสิครับ” มักซิมิเลียนเอ่ยชวนอย่างเข้าทาง เพราะตนเองก็รำคาญลูกตื้อของบุตรสาวพ่อเลี้ยงคนดังมานาน แต่แสดงอาการออกชัดเจนไม่ได้ จึงคิดว่าไหนๆ ก็ไหนแล้ว ขอใช้เลขาส่วนตัวมาช่วยกันอีกฝ่ายด้วยน่าจะดีกว่า

“เอ่อ...ค่ะ” วดีขานรับด้วยสีหน้าเจื่อนๆ พลางจ้องมองหญิงสาวที่ชื่อม่านด้วยความรู้สึกเกลียดชังและเจ็บแค้นใจ ที่อีกฝ่ายเข้ามาแทรกกลางระหว่างเธอกับมักซิมิเลียน

“แกด้วยนะคิม” มักซิมิเลียนหันไปย้ำกับลูกน้องคนสนิท เพราะกลัวอีกฝ่ายจะชิ่งหนีกลับก่อน

“ครับ” คิมหันต์ขานรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จากตอนแรกที่อยากจะแกล้งผู้เป็นนาย แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเห็นใจอย่างบอกไม่ถูก

“เชิญครับ” มักซิมิเลียนเอ่ยพร้อมกับผายมือเชิญบุตรสาวของพ่อเลี้ยงคนดัง ให้เดินเข้าไปภายในบ้านพักด้วยกัน

“ค่ะ” วดีขานรับก่อนจะเดินตามเข้าไปอย่างพยายามข่มใจให้เย็น ทั้งที่จริงแล้วอยากจะกระชากผมของศัตรูหัวใจ ที่เด็กกว่า ใสกว่า มาตบให้หายคันไม้คันมือ

“เชิญคุณวดีนั่งก่อนนะครับ ผมขอตัวเอาอาหารไปจัดใส่จานสักครู่” มักซิมิเลียนหันไปเอ่ยหลังจากที่เดินเข้ามาถึงโซฟารับแขกในบ้านพัก

“ค่ะ” วดีขานรับพร้อมกับนั่งลงอย่างเสียไม่ได้

“คิมหาน้ำมาให้คุณวดีหน่อย” มักซิมิเลียนหันไปบอกคนสนิทที่เดินตามมา ในขณะที่ม่านรดาเดินอ้อมเข้าไปในห้องครัว

“ครับนาย” คิมหันต์พยักหน้ารับก่อนจะเดินตรงไปยังตู้เย็นขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงบาร์เครื่องดื่ม

“นี่มันเรื่องอะไรกันคะ?” ม่านรดาเอ่ยถามทันทีที่เห็นร่างสูงของเจ้านายมาดดุเดินเข้ามาในห้องครัว

“ผมไหว้ล่ะ คุณช่วยแสดงเป็นคนรักของผมหน่อยนะ” เขาบอกเสียงอ่อน

“ผู้หญิงคนนั้นแฟนเก่าคุณเหรอคะ” ม่านรดาถามอย่างสงสัย

“ไม่ใช่ครับ เธอแอบชอบผมน่ะ ถ้าคุณไม่แสดงออกให้ชัดเจนว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ พรุ่งนี้เธอจะมาอีก รวมถึงวันอื่นๆ ที่ผมเข้ามาคุมงานในไร่ชา” มักซิมิเลียนบอกพลางถอนหายใจอย่างรู้สึกเพลียๆ เพราะไม่เคยเจอสาวคนไหนตามตื๊อได้ขนาดนี้มาก่อน

“เธอก็ดูสวยดีนะคะ” ม่านรดาออกความเห็น ดูจากรถที่อีกฝ่ายขับ การแต่งตัว กระเป๋า เครื่องประดับล้วนบ่งบอกถึงฐานะทางครอบครัวว่าคงจะร่ำรวยมาก และคนรวยๆ ส่วนใหญ่มักจะมองหาคนที่อยู่ในระดับเดียวกัน ซึ่งหากพูดตามตรง เธอว่าเจ้านายมาดดุก็ดูจะเหมาะสมกับ หญิงสาวอยู่ไม่น้อย

“ใช่! แต่ผมไม่ชอบ ฉะนั้น! คุณช่วยผมหน่อยนะม่าน ผมไม่อยากเป็นลูกเขยของพ่อเลี้ยงคงเดช” มักซิมิเลียนตอบชัดเจน

“ก็ได้ค่ะ” ม่านรดาพยักหน้ารับเบาๆ อย่างไม่รู้จะทำยังไง

คิมหันต์ที่เอาน้ำเย็นไปเสิร์ฟแขกสาวมาเสร็จแล้ว ก็รีบเดินตรงมาที่ห้องครัว พร้อมกับเอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ “อะแฮ่ม...ขอโทษครับนาย ให้ผมช่วยยกอะไรออกไปไหมครับ”

“แกยกจานแบ่งกับข้าวสวยออกไปจัดรอที่โต๊ะด้านนอกก่อน”มักซิมิเลียนหันไปตอบ

“ครับนาย” คิมหันต์ขานรับก่อนจะทำตามคำสั่ง

“คุณทำเมนูอะไรเหรอ?” มักซิมิเลียนเดินเข้าไปดูใกล้ๆ

“ต้มยำรวมทะเลน้ำข้น ปลากะพงนึ่งซีอิ๊ว แล้วก็กระหล่ำผัดน้ำปลาค่ะ” ม่านรดาบอกพลางตักเมนูต่างๆ ใส่ลงในชาม

“ว้าว! เยอะจัง” มักซิมิเลียนจ้องมองเมนูอาหารที่หน้าตาน่าทาน และยังส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายสุดๆ

“หนูเคลียร์ของในตู้เย็นออกค่ะ จะได้สั่งใหม่และลงวันที่ด้วย”

“รู้สึกได้ถึงความเป็นระเบียบเลย” มักซิมิเลียนบอกยิ้มๆ

“แล้วในถุงนั้นอะไรคะ” ม่านรดาเอ่ยถามอย่างสงสัย

“กับข้าวที่คุณวดีเขาเอามาฝากครับ” มักซิมิเลียนบอกก่อนจะล้วงกล่องใส่อาหารออกมาจัดวาง

“คุณเมสซี่ยกอาหารออกไปวางได้เลยค่ะ เดี๋ยวม่านจัดใส่จานเสร็จ จะยกตามออกไป” ม่านรดาบอกยิ้มๆ เพราะเธอตักเมนูที่ทำจนครบแล้ว

“เรียกว่าพี่เมสซี่ดีกว่าครับ จะได้ดูเหมือนคนรักหน่อย” เขาเอ่ยกระซิบบอกเบาๆ เพื่อไม่ให้คนสนิทที่ยืนเตรียมจานกับช้อนส้อมได้ยิน

“ค่ะพี่เมสซี่” ม่านรดารู้สึกขำนิดๆ กับท่าทีของอีกฝ่าย

“ครับน้องม่าน” มักซิมิเลียนฉีกยิ้มออกมาอย่างรู้สึกโล่งใจที่ สาวเจ้าให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จึงยกเมนูอาหารต่างๆ ใส่ลงในถาดใบใหญ่ แล้วเดินออกไปจัดวางที่ด้านนอก

“ผมเอาข้าวไปตักรอนะครับ” คิมหันต์หันไปบอกนางฟ้าคนสวยก่อนจะยกถ้วยชามเดินตามหลังผู้เป็นนายไปติดๆ

“ค่ะ” ม่านรดาขานรับก่อนจะตักอาหารที่แขกผู้มาเยือนเอามาฝากใส่ลงในชาม ซึ่งก็มีฉู่ฉี่ปลาทับทิม แกงเขียวหวานเนื้อและผัดฉ่าทะเล

มักซิมิเลียนที่เห็นคนสนิทตักข้าวสวยใส่ชามเสร็จ ก็บอกให้เข้าไปช่วยม่านรดายกชามอาหารออกมา จากนั้นก็เดินไปชวนแขกสาวที่นั่งหน้าตึงอยู่เงียบๆ ราวกับกำลังมีเรื่องอะไรในใจสักอย่าง มารับประทานอาหารร่วมกัน

“เชิญคุณวดีที่โต๊ะทานข้าวครับ”

“ค่ะ” วดีขานรับก่อนจะลุกเดินตามไปยังโต๊ะรับประทานอาหาร

คิมหันต์ยกเมนูฉู่ฉี่ปลาทับทิมกับแกงเขียวหวานเนื้อมาวาง เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มๆ “กับข้าวน่าทานจังเลยครับนาย”

“ฝีมือของน้องม่านทั้งหมดเลย” มักซิมิเลียนบอกพลางส่งสายตามองหาคนรักหลอกๆ ที่ป่านนี้ยังไม่ออกมาจากห้องครัว

“แหม...วดีก็ห่อมาสมทบนะคะ” วดีมองค้อนชายที่แอบหลงรักอย่างขุ่นเคืองใจ

“ขอโทษครับ ของคุณวดีก็น่าทานเหมือนกันครับ” มักซิมิเลียนเอ่ยแก้แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ กับท่าทีของอีกฝ่าย

“มาแล้วค่ะ” ม่านรดาถือชามใส่ผัดฉ่าทะเลรวมออกมาวางลงบนโต๊ะเป็นเมนูสุดท้าย

“มานั่งตรงนี้สิคนดี” มักซิมิเลียนบอกพร้อมกับลุกขึ้นขยับเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ให้สาวเจ้าเข้ามานั่ง

“ค่ะพี่เมสซี่” ม่านรดาเดินเข้าไปนั่งตามที่อีกฝ่ายบอกอย่างเสียไม่ได้

“เจอกันที่ไหนเหรอคะ?” วดียิงคำถามใส่ทันที ทำเอาคิมหันต์ ที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นจิบ ถึงกับสำลักเบาๆ

“ที่ร้านกาแฟค่ะ / ที่ร้านกาแฟครับ” ม่านรดากับมักซิมิเลียน ตอบพร้อมกัน

“คอฟฟี่อินเลิฟนะครับ” คิมหันต์บอกพร้อมกับหัวเราะขึ้นอย่างชอบใจ ที่ผู้เป็นนายกับหญิงสาวตอบตรงกัน