8 ผู้หญิงของนายหัว

ดรัณฉุกคิดว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาเป็นแบบนี้ ถ้าเขาต้องการเขาต้องได้ โดยไม่คำนึงว่าคู่นอนของเขาจะรับมือไหวไหม แต่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ กลับทำให้เขาแคร์ความรู้สึกของเธอ

คืนนี้กว่านายหัวรูปงามจะหลับลงได้ก็เกือบสว่าง และต้องลืมตาขึ้น เพราะมีบางอย่างปัดแกว่งอยู่แถว ๆ รูจมูก

“ฮัดเช่ย!” ดรัณจามเสียงดัง ก่อนได้ยินเสียงหัวเราะใสๆ อยู่ไม่ไกลนัก

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นงัวเงียมองคนตัวเล็ก ที่หัวเราะจนหัวสั่นหัวคลอน และต้องตาปรอยเมื่อหลุบลงเห็นอกอวบใหญ่เกินตัวกระเพื่อมขึ้นลงน้อย ๆ เสื้อยืดที่สาวน้อยสวมนั้น ดูเหมือนมันจะตัวเล็กไปนิด เพราะอกอวบดันเนื้อผ้าออกมาอย่างชัดเจนเป็นรูปเป็นร่าง

“แก้ม แกล้งพี่เหรอเดี๋ยวเหอะ” ดรัณขู่ แต่สาวน้อยรึจะกลัว

“เดี๋ยวเหอะทำไมคะ จะทำอะไรแก้มเหรอ” ปรินดาทำหน้าตาทะเล้นใส่ ดวงตาของเธอนั้นแพรวพราวอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคนตัวโต

“ทำแน่ ไม่ปล่อยเอาไว้หรอก” ดรัณพุ่งตัวเข้าใส่ร่างบาง แต่ปรินดาก็ว่องไว เธอวิ่งพรวดเดียวไปถึงประตูห้อง และกระโดดออกไปพร้อมกับปิดประตูอย่างรวดเร็ว

ดรัณหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เขาไม่ได้เปิดประตูตามเธอออกไป แต่เท้าสะเอวมองประตูและหัวเราะเบาๆ ในลำคอหนา

“ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะ คืนนี้จะจัดการให้ครางเป็นลูกแมวเลยคอยดูสิ” เขาตะโกนออกไป ก่อนจะเดินไปหยิบถ้าขนหนูผืนใหญ่ และเดินเข้าห้องน้ำไป

ดรัณพาปรินดาออกไปห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง เพื่อหาซื้อเสื้อผ้าและสิ่งของเครื่องใช้ของสาวน้อย ดวงตาคมที่เจิดจรัสเพราะอารมณ์ดี ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นดุกร้าว เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มทั้งหัวหงอกหัวดำ ต่างเมียงมองร่างอวบอิ่มสมวัยสาวของปรินดา แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

“แก้ม” ดรัณเรียกเสียงแข็ง

“คะ” ปรินดาหันมาขานรับตามเสียงเรียก และต้องนิ่วหน้าน้อย ๆ เมื่อเห็นใบหน้าบึ้งตึงของดรัณ

“ทำไมพี่รัณต้องทำหน้าบึ้งด้วยคะ” ดรัณไม่ตอบ แต่ตวัดท่อนแขนกำยำข้างหนึ่งโอบเอวบาง และพาเดินเคียงคู่กัน สาวน้อยมองหน้าคมอย่างงง ๆ และต้องยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำตอบที่แสนน่ารัก

“ถ้ากอดเอวพาเดินขนาดนี้ แล้วยังมีคนมองแก้มอีกล่ะก็ พ่อจะเป่าหัวมันซะ”

“อิ อิ อย่างนี้แสดงว่าแก้มสวยสิคะ พี่รัณน่าจะภูมิใจนะคะที่มีคนมองแก้ม”

“ภูมิใจ แต่ไม่ชอบ อยากมองคนเดียว” ดรัณตอบห้วน ๆ ใบหน้าคมยังคงบึ้งตึงไม่เปลี่ยน

นายหัวที่เดินโอบเอวคอดของปรินดา พร้อมลูกสมุนที่เดินตามอีก 5 คน มาหยุดยืนอยู่หน้าร้านขายชุดชั้นในเป็นแห่งแรก เจ้าของร้านรีบกระตือรือร้นมาต้อนรับด้วยใบหน้ากึ่งยิ้มกึ่งซีด เธอยิ้มเพราะมีลูกค้าเข้าร้าน แต่ต้องซีดเผือดเพราะหวาดกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้น เนื่องจากลูกค้ารายนี้ของเธอ มีพรรคพวกเป็นชายฉกรรจ์เดินตามหลังมาเป็นขบวน

“แก้มเลือกเอานะ เอาไปให้พอใช้ แต่พี่บอกไว้เลยว่า ห้ามเอาแบบสปอร์ตเด็ดขาด” ดรัณหันไปบอกคนขาย

“ช่วยพาผู้หญิงของผมไปเลือกแบบชุดชั้นในที่เซ็กซี่ ไม่เอาแบบมิดชิดหรือแบบสปอร์ตนะครับ แล้วก็ขอชุดนอน ชุดว่ายน้ำหลาย ๆ ชุดด้วย”

“โอ้...ได้เลยค่ะคุณผู้ชาย เชิญคุณผู้หญิงทางนี้เลยค่ะ”

ดรัณพยักพเยิดให้ปรินดาเดินตามคนขายเข้าไปในร้าน ก่อนที่ตัวเองจะออกมายืนรอคอยอยู่ข้างนอก เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ปรินดาก็ยังเลือกไม่เสร็จ ทำให้นายหัวหนุ่มจอมใจร้อนต้องเดินเข้าไปใหม่อีกครั้ง

“ผู้หญิงของผมล่ะ” ดรัณถามคนขาย เมื่อไม่เห็นร่างบางคุ้นตา

“อ๋อ...กำลังลองชุดชั้นในอยู่ในห้องลองค่ะ” คนขายบอก

ดรัณมองหาห้องลองจนเจอ และสาวเท้าเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว ห้องลองชุดไม่มีประตูปิดล็อก มีเพียงผ้าม่านหนาหนักกั้น และมีกระดุมติดยึดเอาไว้เท่านั้น ทำให้ชายหนุ่มดึงออกได้อย่างง่ายดาย ร่างบางหันขวับมามองอย่างตกตะลึง เพราะไม่คาดคิดว่าดรัณจะทำแบบนี้

“พี่รัณ เข้ามาทำไมคะ แก้มกำลังลองชุดอยู่” ปรินดาร้องถาม เมื่อดรัณเบียดกายเข้ามาในห้องแคบ ๆ นี้

นายหัวหนุ่มหรี่ตาลงมองร่างระหงที่ยกมือไขว้ปิดบังทรวงอกอวบของเธอ แต่มือน้อยนั้นไม่อาจปิดบังความงามที่อวบใหญ่เกินฝ่ามือได้มิดเม้น แววตาคมกริบไหววาบขึ้น และมุมปากได้รูปน่าจูบก็กระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อย ๆ

ดรัณดึงมือบางออกจากความงามที่กำลังถูกปกปิด เรี่ยวแรงเพียงน้อยนิดที่ฝืนอยู่นั้นไม่อาจต้านทานเรี่ยวแรงมหาศาลของนายหัวรูปงามได้

“พี่รัณ อย่าค่ะ ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านนะคะ” ปรินดาห้ามปราม เมื่อแรงของเธอสู้แรงของเขาไม่ได้ เธอก็ต้องใช้เสียงเข้าช่วยอีกแรงหนึ่ง แต่ดรัณผู้ดื้อดึงมีหรือจะเชื่อฟัง

มือหนาจับข้อมือบางยกขึ้นเหนือศีรษะ และดันร่างบางให้ถอยหลังชิดผนัง ดวงตาคมจับจ้องที่ริมฝีปากอิ่ม และฉกวูบลงไปอย่างแม่นยำ เสียงใส ๆ ที่ต่อต้านถูกกลืนหายไปในลำคอ อกอวบถูกมือหนาเคล้นคลึงหยอกล้อ และปัดแผ่วด้วยปลายนิ้วเรียว

ริมฝีปากร้อนผ่าวบดคลึงเนื้อนุ่ม ก่อนแยกแย้มด้วยปลายลิ้น และสอดลึกเข้าไปเกี่ยวพันดูดรัดเรียวลิ้นนุ่ม กวาดไล้ไปทั่วกระพุ้งแก้มและไรฟันขาวสะอาด ก่อนหวนกลับมาดูดรัดเรียวลิ้นเล็กๆ อีกครั้งอย่างเร่าร้อน จังหวะเดียวกันมือหนาก็ยังฟอนเฟ้นปทุมคู่งามไม่หยุดหย่อน

“พี่รัณ...” ปรินดาครางแผ่ว เมื่อดรัณถอนริมฝีปากออกอย่างแสนเสียดาย และกดใบหน้าลงจุมพิตยอดทับทิมที่แข็งตัวตอบรับรสเสน่หาที่เขาเป็นคนก่อให้เกิด ริมฝีปากร้อนผ่าวดูดกลืนเม็ดยอดสีสวยเข้าปากอย่างหิวกระหาย

“พี่รัณขา...” ปรินดาพยายามกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้แล้ว แต่มันยังคงมีเล็ดลอดออกมาไม่ขาดสาย และเสียงครางของเธอครั้งนี้ ก็ปลุกให้ดรัณตื่นจากภวังค์ความเสน่หา

นายหัวหนุ่มผละริมฝีปากออกจากยอดทรวงสีสวย และมองปลายยอดที่ชุ่มฉ่ำนั้นอย่างเสียดาย ก่อนมองใบหน้านวล และสบดวงตาคู่สวยที่ หรี่ปรือหยาดเยิ้มเพราะไฟพิศวาสที่แผดเผา ริมฝีปากได้รูปกดริมฝีปากนุ่มอีกครั้งอย่างหนักหน่วงและถอยฉากออก ก่อนปล่อยข้อมือบางลงแนบลำตัว

“เลือกได้รึยัง ถ้ายังพี่จะเลือกให้” ดรัณถามและไม่รอคำตอบ เขากระชากผ้าม่านออก และกระตุกปิดให้อีกครั้ง ก่อนเดินหาชุดชั้นในแสนเซ็กซี่และขนาดที่ทราบเพราะวัดมากับมือให้คนขาย ในเวลาเพียงห้านาทีปรินดาก็ได้ทั้งชุดชั้นในเกือบสิบชุด และชุดนอนเบาบางอีกเจ็ดชุดซึ่งครบวันพอดี

หญิงสาวออกมาจากห้องลองชุด และต้องตาโตอย่างตกใจ เมื่อมองไปที่เคาน์เตอร์แล้วเห็นชุดชั้นในและชุดนอนมากมายอยู่บนนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นของเธอแน่นอน

“นี่...พี่รัณอย่าบอกนะคะ ว่าจะซื้อทั้งหมดนี่”

“ใช่...ทำไมเหรอ”

“ก็มากมายเกินความจำเป็นน่ะสิคะ”

“คิดเงินทั้งหมดนี่ล่ะครับ ผมจะซื้อทั้งหมดนี่” ดรัณบอกคนขาย และหันไปบอกให้ลูกน้องหิ้วถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าตามไป

ปรินดาถูกอ้อมแขนกำยำโอบเอวบาง และเดินไปทั่วห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น ท่าทางของร่างสูงในสูทสีดำโอบประคองร่างบางนั้น เรียกสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาให้หันมองตามอย่างสนใจ ก็จะไม่ให้มองได้ยังไงล่ะ ผู้ชายรูปงามคนนี้เป็นลูกชายเจ้าของธุรกิจกาสิโนและผับเรสเตอร์รองอีกมากมาย เสี่ยสมยศเป็นคนที่ทุกคนในสังคมจับตามอง ดรัณลูกชายของเจ้าพ่อใหญ่อย่างเสี่ยสมยศแต่ตอนนี้ขึ้นแท่นหัวหน้าแก๊งแทนคนเป็นพ่อที่ป่วยอยู่ ตามโซเซี่ยลของไทยจะต้องมีภาพใบหน้าของดรัณขึ้นหราอยู่ทุกที่

เขาเริ่มเป็นคนดังย่อมจะมีคนรู้จักมากมาย แต่สาวน้อยที่หน้าตาหวานหยดและมีความน่ารักอยู่เต็มเปี่ยม อีกทั้งยังมีรูปร่างที่ดึงดูดสายตาผู้ชายได้เป็นอย่างดีเสียด้วยนั้น ยิ่งทำให้ทั้งคู่ที่เดินโอบประคองกันถูกจับตามอง ความที่พ่อเป็นถึงอดีตนักการเมืองคนดังทำให้ช่างภาพมือสมัครเล่นแอบถ่ายภาพเอาไว้มากมาย