14 … มาขึ้นเตียงกับนายหัว nc

ปรินดากำลังตื่นเต้นที่ได้เห็นภาพของเทพบุตรตรงหน้า ผู้ชายก็มีเรือนร่างที่งดงามไม่แพ้ผู้หญิงเหมือนกัน ปรินดาเพิ่งประจักษ์ในข้อนี้

“ทำไมมองพี่เหมือนไม่เคยเห็น”

“เอ่อ!!......แก้ม!!...” ปรินดาเขินอายเกินกว่าจะเปล่งออกมาเป็นคำพูดได้

“อุ๊ย!!!!” ดรัณเข้ามาโอบกอดแล้วทาบทับกายจุมพิตไปทุกสัดส่วนของเรือนร่าง ริมฝีปากได้รูปเลื่อนไล้ไปยังหน้าท้องแบนราบ สองแขนกำยำสอดใต้ต้นขาเรียวและยกขึ้น กุหลาบงามเบ่งบานอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มไม่รอช้ากดจุมพิตแผ่วเบาที่เนินสวาทอวบอิ่ม ปลายลิ้นอุ่นร้อนเลียไล้ต้นขาอวบด้านใน จูบแผ่ว ๆ ขึ้นลงจน ปรินดาทนไม่ไหว ต้องหยัดร่างเข้าหา

ปรินดาครวญครางเสียงแผ่ว เธอรักดรัณ รักตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอเลยก็ว่าได้ รักตั้งแต่เสียความเป็นสาวให้เขา แต่เธอก็ทนไม่ได้ที่เห็นความสนิทสนมระหว่างเขากับหญิงอื่น นี่ยังเป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้น แล้วถ้านานวันไปเธอจะทนได้หรือไม่

ความคิดของปรินดาต้องสะดุดลง เมื่อใจกลางร่างสาวถูกริมฝีปากร้อนผ่าวบดคลึง เรียวลิ้นสากเลียไล้ไปตามรอยแยกของกลีบดอกไม้งาม เกสรสาวถูกดูดดื่มขับน้ำหวานออกมาจนฉ่ำชื้น

นายหัวหนุ่มสอดเรียวนิ้วเข้าหาความอบอุ่น กล้ามเนื้อเล็กๆ ตอดรัดทันทีที่ถูกรุกราน ความรู้สึกที่ปลายนิ้วทำให้ดรัณแทบคลั่ง ความเป็นตัวตนขยายตัวจนเจ็บปวด หลายครั้งที่ชายหนุ่มต้องขบริมฝีปากแน่น ยับยั้งความต้องการที่กำลังพุ่งสูงของตน และเมื่อทนไม่ได้เขาก็ผละออกจากดอกไม้งาม

“ช่วยพี่หน่อยสิ...คนดี”

ดรัณลุกขึ้นยืนและรั้งร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง ความสูงของเขาทำให้ดวงตาของปรินดาอยู่ระดับเดียวกับมังกรตัวเขื่อง ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตระหนก และเขยิบกายถอยห่างอีกนิดอย่างหวาดหวั่น

“นะที่รัก...พี่เสี่ยวจะแย่แล้ว...”

“ละ...แล้ว...แล้วจะให้ทำยังไงคะ” เสียงถามหวาน ๆ นั้นขาดห้วง ถ้าเปิดไฟในห้องคงจะเห็นร่างบางหน้าแดงตัวแดงเป็นกุ้งต้มแล้ว

“กินของสิพี่สิ ทำอย่างที่พี่ทำกับแก้ม”

“ตะ...แต่ว่า...”

“นะ...พี่เสียวจนทนไม่ไหวแล้ว ไม่สงสารพี่บ้างเหรอคนดี” ดรัณออดอ้อนออเซาะและเร่งเร้าให้หญิงสาวทำตามที่บอก ตอนนี้เขากำลังจะคลั่ง อยากโจนจ้วงเข้าไปในร่างเธอก็อยาก แต่อยากให้เธอเรียนรู้วิธีมอบความสุขให้เขาบ้าง

ปรินดาเอื้อมมือแตะความเป็นตัวตนของชายหนุ่ม และต้องชักมือออกเมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุบริเวณนั้น หญิงสาวทอดถอนใจเรียกกำลังใจของตนกลับคืนมา ดวงตากลมโตปรายตามองหน้าคมเข้มของชายหนุ่มตรงหน้า เธอกลืนน้ำลายลงคอก่อนเอื้อมมือสัมผัสสิ่งนั้นอีกครั้ง

เมื่อมือน้อยสัมผัส มังกรหนุ่มก็ผงกหัวทักทายทันที พร้อมเสียงครางเบา ๆ ออกมาจากปากดรัณ ปรินดาครอบครองแก่นกายด้วยริมฝีปาก

“ป้อนเข้าไปเลย อย่างนั้นแหละ....อื้มห์!!!”

“โอ๋!!โอ๊ย ๆ!!! อย่าให้ฟันโดนสิจ๊ะ

“แก้มขอโทษที่ทำให้พี่รัญเจ็บ แก้มจะระวังนะคะ”

อย่างนั้นเลย....ดีมาก..ที่รัก”

ความอวบใหญ่ของเจ้ามังกรเป็นเหตุให้หญิงสาวทำฟันไปกระทบกับมังกรร้าย แต่ตอนนี้ร่างสูงสั่นสะท้านจนปรินดารู้สึกได้เป็นอย่างดี

“พอแล้วคนดี” ดรัณบอก เมื่อรู้สึกว่าใกล้แตะขอบสวรรค์ และดันร่างบางให้นอนราบไปบนโซฟานุ่มอีกครั้ง จรดความเป็นชายเข้าหาดอกไม้งามที่ชุ่มฉ่ำ คลึงเคล้นเกสรสวาทก่อนกดลึกเข้าไปในความอุ่นร้อน กล้ามเนื้อเล็กๆ ตอดรัดความอวบหนาที่กำลังรุกรานทันที

“พี่รัณ...อื้อ!!!”

“พี่รัณขา...เบาก่อนนะคะ”

ปรินดาครวญครางไม่ขาดสาย เมื่อกายแกร่งเริ่มขยับอย่างเร่าร้อน ทรวงอกอวบสะท้อนขึ้นลงตามแรงผลักดันจากร่างหนา หัวสมองของปรินดาขาวโพลน รู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนลอยอยู่บนปุยเมฆหนานุ่ม

ดรัณขยับสะโพกสอบอย่างรวดเร็ว เพื่อจูงมือหญิงสาวข้ามขอบแดนสวรรค์

“แก้ม...จ๋า..พี่ไม่ไหวแล้ว” เสียงสุดท้ายที่คำรามออกมาจากริมฝีปากได้รูป นายหัวหนุ่มก็ปลดปล่อยสายธารแห่งชีวิตเข้าสู่กายสาว ทุกๆวินาที ที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าและยาวนานเหลือเกิน

ทั้งสองยังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ คนตัวโตโอบกอดคนตัวเล็ก มือซนที่ไต่ไปทั่วร่างถูกมือบางตีครั้งแล้วครั้งเล่า แต่คนตัวโตก็ใช้ความอดทนเข้าสู้

มีโทรศัพท์จากลูกน้องเข้ามารายงานนายหัวทำให้เขาต้องลุกออกไปคุยตรงระเบียงห้อง

“พรุ่งนี้พี่ต้องไปที่เกาะแล้ว มีงานต้องเคลียร์ด่วน”

“เหรอคะ”

“แก้มจะไปกับพี่หรือเปล่า”

“เกาะสัมปทานรังนกของพี่รัณใช่มั้ยคะ”

“ใช่แล้ว!..เกาะตรงนั้นเป็นที่สัมปทานรังนก เป็นธุรกิจที่พี่ทำตอนอยู่ที่นั่น พี่ไม่ได้ยุ่งกับธุรกิจของพ่อเลย จนกระทั่งแกป่วย” ดรัณเป็นนายหัวอยู่เกาะตั้งแต่ที่เขาเรียนจบ เพราะค่อนข้างที่จะไม่เห็นด้วยกับอาชีพด้านมืดของผู้เป็นบิดาสักเท่าไหร่นัก และเขาเป็นคนรักความสงบ รักธรรมชาติ ไม่ชอบความวุ่นวายในเมืองกรุง

เมื่อถึงสนามบินหาดใหญ่ ดรัณก็จูงมือปรินดาลงจากเครื่องบินและพาไปยังรถของลูกน้องที่จอดรออยู่ กว่าจะถึงเกาะได้ก็เล่นเอาปรินดาเหนื่อยเลยทีเดียว เพราะหลังจากลงเครื่องบินที่หาดใหญ่เสร็จนั่งรถต่อมาที่พัทลุง จากนั้นก็ขึ้นเรือมาที่เกาะถ้ำทันที ซึ่งมีเรือของลูกน้องนายหัวจอดรอรับตั้งแต่เช้า

นังแม่เลี้ยงใจร้ายของปรินดา หนีไปอยู่บ้านสามีใหม่ที่ต่างจังหวัดได้ถูกคนของเสี่ยกำพลจับมา เพราะเคยสัญญาว่าจะให้ลูกสาวมาขัดดอกหนี้สินเหมือนกัน

นังแม่เลี้ยงใจร้ายถูกปล่อยตัวให้มาตามปรินดากลับไปให้เสี่ยกำพล เธอมาตามถึงที่คอนโดหรูของเสี่ยสมยศ แต่ว่าไม่พบเจอตัวลูกสาว เจอแต่ลูกน้องของเสี่ยสมยศเท่านั้น

“อะไรนะ นังแก้มไม่อยู่แล้ว” เสียงของแม่เลี้ยงดังลั่นหน้าคอนโด

“ใช่ ตอนนี้ไปอยู่เกาะกับนายหัวดรัณ”

“แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่”

“ผมไม่ทราบครับ”

ภริสาเห็นว่าลูกน้องจะคุยกับแม่เลี้ยงของปรินดาไม่รู้เรื่องจึงเดินเข้ามา

“ดิฉันถามจริง ๆ เถอะค่ะ ทำไมคุณถึงต้องเอาลูกสาวมาขายด้วย”

“เพราะฉันต้องการเห็นมันตกนรกยังไงล่ะ ฉันเกลียดแม่ของมัน และเกลียดมันด้วย เรื่องอะไรฉันจะทำให้มันสบายล่ะ แต่ตอนนี้ฉันต้องการตัวมันคืน”

“ตอนนี้แก้มไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เชิญคุณกลับไปก่อน”

“เธอต้องโทรบอกพี่ชายเธอให้เอานังแก้มมาคืนฉันเดี๋ยวนี้”

“ตอนนี้พี่รัณ เขาไปอยู่เกาะแล้ว