สเน่หามายาใจ

เสียงเพลงที่กำลังดังกระหึ่มอยู่ด้านนอกนั่นทำให้ใจดวงน้อยของคนที่กำลังก้าวขาเดินตามเจ้าถิ่นเข้าไปด้านหลังเต้นโครมครามไปด้วย ร่างสูงสมส่วนเดินตามพร้อมสอดส่องสายตาไปรอบๆ บริเวณ คนตรงหน้าเป็นสาวสวยเช่นกันอายุอานามน่าจะห่างกันไม่มากเท่าไหร่นัก เครื่องแต่งกายที่ออกจะโชว์เนื้อหนังมังสาทำให้คนที่เดินตามลอบกลืนน้ำลาย แต่ก็ยังใจดีสู้เสือ ในเมื่อเลือกทางเดินนี้แล้วก็ต้องอดทนละทำมันให้ดีที่สุด

“พี่ชื่อชบานะ เราชื่ออะไร” คนที่เดินนำหน้ามีหน้าที่พาเด็กใหม่มาส่งที่ห้องแต่งตัวสำหรับทุกคน

“มารตีค่ะ เรียกมาร์ก็ได้”

“อายุเท่าไหร่ล่ะ”

“ยี่สิบค่ะ”

“เหรอ เรียนอยู่หรือเปล่า” ชบายังคงตั้งคำถามเรื่อย ๆ

“ค่ะ ปีสองค่ะ”

“อื้ม ยังเด็กอยู่เลย ทำไมมาทำงานแบบนี้ล่ะ เราน่าจะหางานอย่างอื่นทำได้นะ” ชบาน่ะก็พูดไปตามความจริง เพราะโดยส่วนตัวแล้วไม่ได้อยากสนับสนุนให้เด็กที่มีทางเลือกมาทำงานอย่างนี้เท่าไหร่

“มีความจำเป็นค่ะ แล้วงานก็ไม่ได้มีอะไรมาก น่าจะทำได้ เงินเยอะด้วย ดูจากค่าตอบแทนแล้วคิดว่าน่าจะคุ้มค่ะ” มารตีไม่ได้บอกจุดประสงค์ทั้งหมดที่แน่ชัด แอบอ้างเรื่องราวที่พอเป็นไปได้เพียงเท่านั้น หากบอกความจริงออกไปว่ามาทำงานเพื่อความสะใจเห็นจะไม่เป็นผลดี

“พี่ก็แค่ไม่อยากให้เราเปลืองตัว บอกตามตรง รูปร่างหน้าตาก็ไม่เหมือนคนธรรมดาเลยเรา เหมือนลูกคุณหนูมากกว่า ไม่น่ามาทำงานแบบนี้”

“พี่ก็พูดไปค่ะ ขอบคุณนะคะ แต่หนูก็แค่คนธรรมดาเองค่ะ ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าคนอื่นเลย งานอะไรหนูก็ทำได้ขอแค่เป็นงานที่สุจริตก็พอ” มารตีตอบตามความเป็นจริง เธอก็อยากพิสูจน์ให้เห็นว่าไม่ว่าจะงานอะไร ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็เป็นงานที่มีเกียรติได้ แต่ที่เธอเลือกงานนี้เพราะรู้ว่าหากมีใครรู้เข้า คงได้อกแตกตาย

“ตามใจเรา เห็นว่ารู้จักกับยี่หวาเหรอ”

“ใช่ค่ะ พี่ยี่หวาแนะนำมา”

“ก็ดี มียี่หวาคอยดูแล จะได้ไม่โดนคนอื่นกลั่นแกล้ง หน้าตาแบบเราคงมีคนหมั่นไส้เยอะเชียวแหละ เดี๋ยวใช้ล็อกเกอร์นี้นะ” ชบาชี้ไปที่ล็อกเกอร์ว่างซึ่งเปิดค้างเอาไว้อยู่

“ขอบคุณค่ะ แต่หนูว่าคงไม่มีใครอิจฉาหนูหรอกค่ะหนูแค่เด็กใหม่เอง” มารตีน่ะเจียมตัวเสมอ แต่ก็นั่นแหละ คำพูดของชบาเป็นจริงเมื่อเด็กสาวเริ่มงานได้เพียงสองวัน เพราะส่วนมากลูกค้าของผับจะแตกต่างจากที่มารตีเข้าใจ เป็นพนักงานออฟฟิศและนักธุรกิจเสียส่วนมาก เป็นลูกค้าที่ค่อนข้างมีอายุไม่เหมือนผับที่เธอเคยไปมากับเพื่อนๆ เลยสักนิด และการเป็นเด็กใหม่ที่หน้าตาสะสวยหุ่นโดนใจทำให้ลูกค้าจับจองให้มารตีบริการจำนวนมากจนเกิดเป็นที่อิจฉาของบรรดาคนเก่าหลายคนที่ถูกแย่งลูกค้าไป แต่โชคยังดีที่มียี่หวาขาใหญ่คอยดูแล ไม่เช่นนั้นมารตีก็ต้องตกเป็นเหยื่อของคนขี้อิจฉา จากนั้นมา มารตีก็เริ่มปรับตัวและคอยหลบหลีกได้ทุกครั้งไป

“เด็กใหม่เหรอคุณบวร” ที่ชั้นสองในโซนวีไอพี ชัชชลกำลังมองไปรอบๆ เพื่อดูความเรียบร้อยของร้านหลังจากที่เขาเดินทางไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่ภูเก็ตร่วมเดือนและเพิ่งกลับมา

“ครับ คนที่ยี่หวาพามาฝากงานครับ ตอนนี้กำลังเป็นดาวเด่นแล้วครับ มาได้สองอาทิตย์ลูกค้าติดเพียบเลย” บวรที่ทำหน้าที่เลขาและผู้จัดการผับรายงาน

ตาคมมองจ้องสาวสวยหุ่นดีที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีแดงสดกำลังดูแลลูกค้าวีไอพีที่โต๊ะอย่างเอาการเอางาน เขามองใบหน้าสวยที่แต่งแต้มสีสันจนโฉบเฉี่ยว สวยสะดุดตาขนาดนี้ไม่เป็นดาวก็แย่แล้ว

“เรียกยี่หวามาหาผมหน่อยนะ” ชัชชลบอกกับบวร

“ครับ” บวรเดินออกไปเพื่อทำตามคำสั่งเจ้านาย ไม่นาน คนที่ชัชชลเรียกหาก็กลับมา

“กลับมานานหรือยังคะ ยี่หวานึกว่าบอสจะไม่กลับมาแล้ว” ร่างขาวเย้ายวนเดินนวยนาดเข้ามานั่งลงข้างกันพร้อมซบหน้าลงกับอกเช่นที่ทำเป็นประจำ

“ก็ต้องกลับมาสิครับ ผมไม่อยู่ร้านเป็นยังไงบ้าง” เพราะเป็นคนที่ไว้ใจที่สุดอีกคนหนึ่ง ยี่หวามีหน้าที่ดูแลเด็กๆ ทุกคนรวมถึงการจัดคิวให้เด็กๆ ด้วย

“เรียบร้อยดีค่ะ บอสเจอน้องใหม่หรือยังคะ คนนี้ไม่ธรรมดานะคะเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยของยี่หวาเอง ชื่อน้องมาร์ สวย เก่ง เด็กดีด้วยค่ะ” ยี่หวานำเสนอรุ่นน้องของตัวเอง

“เด็กดีแล้วทำไมมาทำงานแบบนี้ล่ะครับ หื้ม” นิ้วใหญ่ไล้ตามต้นแขนขาวเบาๆ

“แหมบอสคะ น้องมาร์เป็นเด็กดีจริงๆ ค่ะ เด็กดีก็ต้องการเงินไปเรียนหนังสือนะคะ เนี่ย ลูกค้าเยอะขึ้นเพราะน้องด้วยนะคะ ยี่หวาไม่อยากจะโม้” คนสวยช้อนตามอง ชัชชลหัวเราะเบาๆ ให้กับท่าทีออดอ้อนของคนข้างกาย ที่ผ่านมาเขาทำงานกับสาวสวยมามาก ตั้งแต่เปิดผับและคิดจะให้มีเด็กนั่งดริ้งเขาก็ต้องเจอกับสาวสวยที่มีหลากหลายรูปแบบ แต่ยี่หวาเป็นเพียงคนเดียวที่เขาให้ความสนิทสนมจนทุกคนในผับรับรู้ว่ายี่หวาเป็นคนโปรดและห้ามมีเรื่องด้วยเด็ดขาด เพราะนอกจากจะทำให้เจ้าของผับไม่พอใจ อาจจะต้องกระเด็นออกไปแบบไม่รู้ตัวน่ะสิ

“ผมเข้าใจแล้ว เลิกทำหน้ายู่ได้แล้วครับ ไม่สวยนะ” ชัชชลเชยคางมนขึ้นมาสบตากัน ยี่หวาโน้มหน้าเข้าไปหาแต่อีกฝ่ายกลับเบือนหน้าหนี ยี่หวาจึงคลี่ยิ้มประทับจูบที่แก้มหนาแทน ชัชชลเป็นแบบนี้ไม่ชอบจูบกับใคร เคยบอกว่าอยากเก็บไว้ให้คนที่รัก และยี่หวาก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนั้น เพราะนอกจากสัมผัสทางกาย ก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นอีก

“เอาไว้ยี่หวาจะแนะนำให้รู้จักนะคะ”

“ครับ แล้วเขาเป็นใครมาจากไหน ทำไมยี่หวาถึงพามาทำงานที่นี่” ชัชชลเลิกคิ้วถาม

จากนั้นยี่หวาก็เริ่มเล่าเรื่องของมารตีให้ฟังคร่าวๆ ทำให้ชัชชลได้รู้ว่า สาวสวยคนนั้นยังเรียนอยู่และอายุแค่ยี่สิบเท่านั้น ยี่หวาเองก็ไม่รู้เรื่องเบื้องลึกเท่าไหร่ แต่มารตีอาศัยเช่าหอใกล้ๆ มหาลัยและเคยทำงานที่ร้านสะดวกซื้อมาก่อน แต่ยี่หวาเห็นว่าน้องสวยเลยชวนมาทำงานและมารตีก็ตกลงอย่างง่ายดาย

ชัชชลฟังยี่หวาพูดจนอยากรู้จักเธอคนนั้นขึ้นมา เขาคงต้องไปพิสูจน์เสียหน่อย ว่าเด็กดีอย่างที่ยี่หวาบอกหรือเปล่า