6

และทันทีที่เขาปรากฏตัวกลางห้องประชุมใหญ่ ผู้บริหารนับห้าสิบชีวิต ก็พากันลุกทำความเคารพกันอย่างพร้อมเพรียง เขาตอบรับด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เคร่งขรึม ราวกับจริงจังกับหัวข้อประชุมในวันนี้ซะเหลือเกิน

ทุกคนในที่นี้ รับรู้มาตลอดว่า...ก่อนเข้าประชุม สงครามจะอ่านรายละเอียดหัวข้อทั้งหมดมาเสมอ เพราะฉะนั้น ทุกคนก็จะต้องอ่านมาด้วย เพราะได้มีการส่งหัวข้อและไฟล์ทั้งหมดให้ก่อน 3 วัน ที่จะมีการประชุมแล้ว

หากใครถูกเขาถามแล้วตอบไม่ได้ มีโดนเล่นงานหนัก

ทั้งที่ความจริงแล้ว เขาไม่เคยจะแตะมันเลยสักหน...

เขาทำเป็นว่าตัวเองทำแบบนั้นในสองสามปีแรก จนทุกคนเชื่อไปอย่างสนิทใจ และตอนนี้เขาก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากวางท่า ให้เหมือนทำเท่านั้น

“ส้มร้อยกิโลไปแล้ว นี่มี Notebook Bcer อีกเหรอคะ...” อัษรางค์ ทองแบบ กระซิบทันทีที่เจ้านายได้มานั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่งสูงสุด บริเวณส่วนกลางของห้องประชุมทรงครึ่งวงกลม

เลขาติดตามอย่างเธอ ก็ได้ข้างๆ ท่าน เพียงแต่ในระดับที่ต่ำกว่า

“อือฮึ” เขาตอบเสียงเรียบ สายตากำลังจดจ้องอยู่ที่หนังสือรายงานหัวข้อการประชุมในวันนี้

ใช่...เขาก็เพิ่งจะมาอ่านตอนที่ทุกคนจะประชุมกันนี่แหละ!

“ต้องภายในบ่ายนี้เลยใช่ไหมคะ?” เธอพอจะรู้ว่าเขากำลังเล่นเกมส์อยู่ แต่ไม่คิดว่าจะขอให้เร่งด่วนขนาดนี้

“อือฮึ”

“เกรงว่าจะไม่ทันสิคะ...” โอดออกมาเล็กน้อยเชิงบ่น แต่ก็รู้ว่า ไม่น่าจะต่อรองอะไรได้ เพราะถ้าเขามองมันเป็นเกมส์แล้ว เขาอยากจะให้มันแล้วเสร็จ เพราะถ้าไม่เสร็จสมบูรณ์ เขาก็จะไม่สามารถไปสู่ Level ถัดไปได้

“ทราบค่ะ ว่าไม่ได้ ก็แค่บ่นเฉยๆ...” แค่เขามองเข้าให้ปลาบเดียว เธอก็รู้ไปถึงไหนต่อไหน ว่าเขากำลังสื่อสารว่าอย่างไร

“แล้ว รปภ.คนนั้นเขาชื่ออะไรเหรอคะ?”

“ไม่รู้ชื่อ” เลขาสาวถึงกับร้อง อ้าว ในใจ และได้แต่กะพริบตาถี่ๆ

แต่ไม่นานนัก คนที่แอบดึงกระดาษใช้ซ้ำ แผ่นหนึ่งมาไว้ใต้โต๊ะ ก็ขีดอะไรยักๆ อยู่ชั่วครู่

“แต่จำหน้าได้” ภาพวาดที่ออกมาเหมือนตัวจริงแบบรู้เลยว่าคือใคร ถูกยื่นมาให้ เลขาสาวที่ยังทำเป็นยิ้มเยือนท่านผู้บริหารท่านอื่นๆ และเลขาในที่ประชุมที่ได้กล่าวนำ เท้าความถึงการประชุมครั้งที่แล้วแบบคล่องปรื๋อ

ได้ตาโตขึ้นเล็กน้อย...

“คุณพระ เหมือนมาก” ทำเป็นกระซิบกระซาบกับเจ้านาย ในแบบฉบับที่ไม่ได้น่าเกลียด เพราะไม่มีใครมองออก เพราะอัษรางค์สื่อสารความตกใจของตัวเองออกมาแบบแนบเนียน ดูไม่ออกเลยสักนิดว่ากำลังตกใจอยู่

ความเล่นละครได้เนี๊ยนเนียน แบบเสมอกันกับเจ้านายไม่มีผิดเพี้ยนนี้ล่ะมั้ง ที่ทำให้เธอได้ครองตำแหน่งเลขาสาวติดตัวเขา มาได้ตั้ง 7 ปี!

“คุณลุงนี่เก่งนะคะ เข้าใจตอบด้วย...สมกับที่เป็นหัวหน้า รปภ.จริงๆ” เมื่อการประชุมได้เสร็จสิ้นลง อัษรางค์ก็เดินเข้ามารายงานความคืบหน้าในเกมส์ที่ท่านกำลังเล่นอยู่

เพราะเธอได้มอบ Notebook รุ่นใหม่ล่าสุดของ Bcer ให้สมจิตรไปทั้งหมด 3 ตัว ตามคำสั่งของเจ้านาย ที่ต้องการให้ทุกอย่างจบอย่างเร็วที่สุด

“รู้จักแกเหรอ” ถามเหมือนสนใจไปอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ตอนนี้กำลังนั่งมองกระดาษที่สุ่มแล้วเสร็จทั้งสองใบ นอนแอ้งแม้งอยู่ในขวดโหลแก้วใบเล็ก

“รู้สิคะ จุดไต้ตำตอจริงๆ เลยค่ะ แกเป็นลุงแท้ๆ ของพี่เอง” อัษรางค์อายุเข้าสามสิบเก้าในปีนี้ หากแต่ยังผิวสวยใส เหมือนเด็กยี่สิบต้นๆ เอ่ยเชิงตื่นเต้นระคนปลื้มใจ

“จริงเหรอ” เรื่องนี้ทำเอาเขายิ่งประหลาดใจ ขนาดทำเรื่องสุ่มๆ มันยังมีความเชื่อมโยงสัมพันธ์กันได้

“จริงค่ะ นี่ยังงงกันอยู่เลยนะคะ แกได้ Notebook ไป แกก็คงไม่รู้จะเอาไปให้ใคร เพราะแกไม่มีลูกค่ะ มีแต่พวกหลานๆ อย่างพวกพี่นี่แหละ ที่คอยช่วยดูแลแก”

“ช่วยดูแลแก หรือแกช่วยดูแล เอาดีดี” ความรู้ทันนี้ทำเอาเลขาสาวใหญ่ถึงกับค้อนเจ้านายขวับ

“แหม สมกับเป็นท่านประธานจริงๆ เลยนะคะ...อันที่จริง ที่พี่ได้ฝึกงานที่นี่ ได้มีโอกาสมาทำงานให้คุณซุง ก็เพราะลุงนี่แหละค่ะที่แกฝากฝังให้ แถมก่อนหน้าแกก็เป็นคนช่วยพ่อแม่พวกเรา ส่งเรียนอีก แกเป็นคนเก่งมากค่ะ ยอมรับเลย”

สงครามฟังเรื่องราวพร้อมพยักหน้า ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าการเล่นเกมส์สุ่มแค่นี้ จะทำให้เขาได้รู้จักพนักงานของตัวเองดีขึ้น

แม้มันจะเป็นการได้รู้เพียงเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าสำคัญ เพราะคติในการบริหารงานของเขา เชื่อว่าการบริหารคนถือว่าเป็นสิ่งสำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในการทำงานของผู้บริหาร

การรู้จักพนักงานของตัวเองอย่างแท้จริง จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุด ในการบริหาร

“ทีนี้คนที่น่าจะได้ Notebook จากแกก็คงไม่พ้นพี่?”

“โอ๊ย ไม่เอาหรอก พี่บอกให้แกเอาไปขายค่ะ จะได้นำเงินไปซื้อทองหรืออย่างอื่น พี่ได้จากแกมาเยอะแล้ว ไม่ขอรับไว้แน่นอนค่ะ” ประโยคนี้จากปากคนติดเล่นพอๆ กับเขา ดูจริงจังและจริงใจ จนคนจับสังเกตผู้คนอยู่เป็นนิจรีบพยักหน้า

“ไม่เอาก็ดี...มาลุ้นเองดีกว่า ว่าตัวเองจะได้อะไร” เขายื่นแก้วพลาสติกไปตรงหน้าเลขาสาวใหญ่ จนคนที่ปัดมาสคารา สวมคอนแทคเลนส์ จนดวงตาดูกลมโต ถึงกับทำตาโตมากกว่าเดิม

“พี่ก็ได้สิทธิ์นั้นเหรอคะ?” ใครจะไปคิดล่ะ ว่าเขาจะยอมให้เธอจับด้วย เพราะถ้านี่คือการซื้อล็อตเตอรี่ เธอคือผู้อยู่เบื้องหลังและรู้ถึงกระบวนการเกมส์ทุกอย่าง

“ได้” คำยืนยันจากริมฝีปากสีอ่อน ยิ่งทำให้ดวงตากลมโตจากการแต่งแต้ม ยิ่งโตใหญ่ “แต่มีกติกาเพิ่มมานิดหน่อยนะ”

“ยังไงคะ ยังไง!” ว่าอย่างตื่นเต้น เพราะอยากจะเล่นด้วย ตั้งแต่ที่ทราบว่าคนขับรถได้ส้มไปหนึ่งร้อยกิโล เพราะเธอคิดว่าถ้าเธอได้ตัว ‘O’ เธอจะตอบว่า...

Ordii กระเป๋าแบรนด์เนมส์สุดหรู สัก 10 ใบไง!

และถ้าเธอได้ตัว ‘N’ เหมือนคุณลุง รปภ.แล้วล่ะก็ เธอคงเลือกที่จะตอบว่า Nail gel forever ไปเลยจ้า ทำเล็บฟรีตลอดชีวิตตต