บทที่ 1

“เทียนจะรอวันนั้นค่ะ” คิดถึงตรงนี้ความปวดร้าวก็บังคับให้ตอบกลับไป และนั่นทำให้คนที่กำลังหงุดหงิดกระชากตัวเธอเข้าหาอย่างแรง

“ดี! จำคำพูดของฉันเอาไว้ให้ขึ้นใจ วันแต่งงานของฉันกับน้องแววมาถึงเมื่อไหร่ เธอก็จะกลายเป็นแค่อดีตนางบำเรอของฉันทันที และก็ห้ามให้ใครรู้เรื่องระหว่างเรา แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้น ฉันคงต้องสั่งสอนให้เธอรู้สำนึกว่าเธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร!” นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่ได้ยิน ก่อนพายุรักที่เต็มไปด้วยความรุนแรงจะเริ่มต้นขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า และมันคงไม่มีทางที่มันจะสิ้นสุดลงง่ายๆ คืนนี้ จนกว่าเขาจะพอใจ

แม้ร่างกายจะอ่อนล้าจากการถูกร่วมรักอย่างหนักมาตลอดทั้งคืน แต่เมื่อนาฬิกาบอกเวลาตีห้าพลอยบุหลันก็ปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมาเพื่อเข้าครัวช่วยทุกคนทำหน้าที่ที่ทำกันอยู่เป็นประจำตลอดสองปี หญิงสาวไม่เคยเกี่ยงงานไม่ว่างานที่ว่าจะหนักหนาสักแค่ไหนเธอก็เต็มใจทำ เพราะสาเหตุนั้นเอง เลยทำให้เธอกลายเป็นที่รักของทุกคนไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีบางคนที่ไม่ชอบหน้า เพราะคิดว่าเธอทำงานเพื่อเอาหน้า

แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจต่อคำกล่าวหาของคนพวกนั้นสักเท่าไหร่ เพราะเธอไม่ได้เป็นแบบนั้น และที่สำคัญเธอไม่จำเป็นต้องแคร์คนทั้งโลก ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าใครจะคิดกับเธอยังไง เพราะเธอรู้จักตัวเองดี

“เป็นอะไรไปรึเปล่านังเทียน ทำไมหน้าเอ็งมันถึงได้ซีดแบบนี้ ไม่สบายรึเปล่า” นางกิ่งเอ่ยถามหลานสาวอย่างเป็นห่วงเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่

“สงสัยเมื่อคืนเทียนจะตากฝนมากไปหน่อยน่ะจ๊ะป้า”

คนถูกถามตอบกลับเบาๆ คำโกหกที่ต้องบอกให้ผู้เป็นป้าทำให้เธอรู้สึกผิดทุกครั้ง

“ไหวไหม จะไปนอนพักที่ห้องก็ได้นะเดี๋ยวที่เหลือข้าทำแทนเอง ว่าก็ว่าเถอะ คุณทัชนี่ก็กระไร! ดึกดื่นป่านนั้นยังใช้ให้เอ็งเอาเอกสารสำคัญไปให้ ว่าแต่เมื่อคืนเอ็งกลับมาตอนไหนทำไมไม่ปลุกข้า” คำถามนั้นทำให้คนที่ต้องจำใจโกหกป้าเพื่อออกไปหา ‘เขา’ คนนั้นที่เรือนบุหงาท้ายไร้ตัวสั่น แต่ไม่นานเธอก็คิดหาคำแก้ตัวที่น่าจะฟังขึ้นออกมาได้

“เทียนไปไม่นานหรอกจ๊ะ กลับมาเห็นป้าหลับอยู่เทียนก็เลยไม่อยากปลุก ถ้าอย่างนั้นเทียนขอไปพักหน่อยนะจ๊ะ” นางกิ่งไม่ได้คาดคั้นอะไรต่อพยักหน้ารับ ก่อนจะจ้องมองหลานสาวที่เดินหายลับสายตาไป

“อย่าได้เป็นอย่างที่ข้ากลัวเลยนะนังเทียน” แต่กระนั้นก็ยังไม่วายเอ่ยขึ้นตามหลังนางอาบน้ำร้อนมาก่อนมีหรือจะดูไม่ออกว่ามีบางอย่างไม่ปกติเกิดขึ้นกับหลานสาวและลูกชายของเจ้านาย แต่ครั้นจะให้นางเข้าไปถามความจริงจากหลานสาวตรงๆ ก็ไม่กล้า

เพราะยังจับไม่ได้คาหนังคาเขา

แต่ถึงต่อให้จับได้ แม่ครัวอย่างนางรึจะไปทำอะไรได้ ในเมื่ออีกฝ่ายนั้นเป็นถึงลูกคนที่มีอำนาจในมือ