1/4

มธุรสเขินอายจนต้องซุกหน้ากับอกกว้าง เพื่อปิดบังใบหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง ก็แน่ล่ะ เขาพิจารณาร่างกายเธออย่างถี่ถ้วนมากกว่าตัวเธอซึ่งเป็นเจ้าของเสียอีก

“อายเหรอ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องอาย ฉันอยากทำให้ผู้หญิงมีความสุขมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉะนั้นอะไรที่เธอชอบเวลาที่ฉันทำก็บอกได้เลย หรือถ้าไม่ชอบอะไรก็บอกกันได้”

ราฟาเอลดันร่างบางออก มองใบหน้าที่แดงก่ำนั้นอย่างชอบใจ มือหนาลูบไล้ต้นขาเรียวสวยไปมา กระโปรงชุดสีแดงเพลิงร่นขึ้นตามมือที่อยู่ไม่สุข

“อย่าค่ะ เราไม่ได้อยู่ในห้องนะคะ” มธุรสตะครุบมือหนาให้อยู่นิ่งๆ ร้องห้ามเสียงสั่นๆ

“ไม่ได้อยู่ในห้อง ก็เหมือนอยู่ในห้องนั่นแหละ เธอลองมองไปรอบๆ สิว่ามีใครอยู่ในนี้อีกบ้าง นอกจากเราสองคน และไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครเข้ามาในนี้ เพราะถ้าฉันไม่เรียกก็จะไม่มีใครเข้ามาแน่นอน”

มธุรสกวาดตามองไปรอบๆ ก็เห็นจริงตามที่เขาพูด นอกจากเขาและเธอที่อยู่ในนี้ ก็ไม่มีใครอื่นอีก มือหนาที่ถูกมือบางตะครุบก็เริ่มขยับ ดวงตาคมดุของราฟาเอลหรี่ลง เมื่อไฟพิศวาสเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง

ราฟาเอลจับร่างบางให้นั่งคร่อม และร่นชายกระโปรงขึ้นถึงเอว ก่อนจะรั้งสายเส้นเล็กๆ ที่คล้องไหล่บางเอาไว้ลงมาตามเรียวแขน จนทรวงอกอวบที่ซ่อนตัวอยู่ในบราเซียสีหวาน โผล่พ้นเนื้อผ้าสีแดงออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้ากดใบหน้าลงสูดกลิ่นหอมที่กลางหว่างอกอวบเข้าปอด

มธุรสดันใบหน้าคมเข้มออกอย่างเขินอาย ถึงจะรู้ว่าไม่มีใครอื่นนอกจากเขาและเธอ แต่หญิงสาวก็ยังอดรู้สึกเก้อเขินไม่ได้ เมื่อถูกดันใบหน้าออก มาเฟียหนุ่มก็จุมพิตริมฝีปากนุ่มแทน จุมพิตเร่าร้อนเกิดขึ้น ปลายลิ้นสากตวัดเกี่ยวพันลิ้นนุ่มอย่างหลงใหลในความหวาน มือหนาเลื่อนขึ้นมากอบกุมทรวงอกอวบ และดึงรั้งเสื้อชั้นในตัวจิ๋วลงต่ำ ปทุมถันนวลงามขาวผ่องถูกปลดปล่อยเป็นอิสระ ความเย็นของแอร์คอนดิชันเนอร์ บวกกับความร้อนระอุของเปลวเพลิงแห่งไฟปรารถนา ทำให้ยอดทรวงสีสวยแข็งชูชัน ปลายนิ้วหัวแม่มือของราฟาเอลสะกิดตุ่มไต ยิ่งสร้างความสยิวให้มธุรสจนต้องครวญครางออกมา แต่เสียงครางอันไพเราะของเธอก็ถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอหนาจนหมด

ราฟาเอลถอนริมฝีปากออก เมื่อร่างบางโอนอ่อนผ่อนตาม เขาเลื่อนริมฝีปากลงไปตามลำคอระหง และต่ำลงไปยังทรวงอกอวบ ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองดูดดื่มยอดทรวงสีสวยอย่างหิวกระหาย มือหนาลูบคลำสะโพกมนงอนงาม และบีบเคล้นคลึงเบาๆ สลับกับหนักหน่วง

มาเฟียรูปงามไล้เลียผิวเนื้อเนียนนุ่มของปทุมถันคู่งาม ดูดดึงอย่างหยอกเย้าและย้ายไปทำอีกข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน ทิ้งความเปียกชื้นไว้เป็นหลักฐานของไฟเสน่หาที่แผดเผา มือหนาเลื่อนมากอบกุมเนินสวาทที่มีปราการตัวบางขวางกั้น แต่ไม่ค่อยถนัดนัก ราฟาเอลจึงยกร่างบางขึ้น และให้หญิงสาวนั่งซ้อนตักด้วยการหันหลังให้เขา

ราฟาเอลจับเรียวขางามให้แยกออกกว้าง และกรีดปลายนิ้วช่ำชองไปตามรอยแยกของกุหลาบสาว

มธุรสกรีดเสียงครวญครางออกมาไม่ได้ศัพท์ ดวงตาคู่งามหลับพริ้มอย่างรัญจวน มือบางจิกปลายเล็บลงบนที่เท้าแขนของเก้าอี้นุ่มเต็มแรง

ปลายนิ้วร้ายกาจทรมานร่างบางต่อไปเรื่อยๆ กรีดขึ้นลงตามรอยแยกผ่านเนื้อผ้าบางเบา ก่อนจะสอดเข้าไปใต้ผ้า สัมผัสกับความนุ่มนิ่มและฉ่ำชื้น ราฟาเอลสอดปลายนิ้วเรียวเข้าไปในสัดส่วนความเป็นหญิงที่คับแคบ ชายหนุ่มต้องขบกรามแน่น เพราะขนาดเป็นเพียงนิ้วมือ ภายในร่างสาวที่อบอุ่นยังตอดเม้น ดูดปลายนิ้วของเขาเข้าไปขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นแก่นกายอันใหญ่โตที่รอคอยการปลดปล่อยล่ะ แค่คิดราฟาเอลก็ขนลุกซู่อย่างตื่นเต้น

ทรวงอกนุ่มไม่ได้ว่างเปล่า แต่ยังมีมือหนาเคล้นคลึงอยู่ไม่ห่าง ราฟาเอลใช้ไฟเสน่หาทรมานมธุรสทั้งบนและล่าง จนหญิงสาวกระตุก น้ำหวานอาบนิ้วเรียวของชายหนุ่มทันที

ราฟาเอลถอนปลายนิ้วเรียวออกและส่งนิ้วนั้นเข้าปากตน ก่อนจะส่งให้มธุรสได้ลิ้มลองรสชาติของตัวเองบ้าง

“รสชาติของเธอ มันช่างหวานนักน้ำผึ้ง”

ราฟาเอลรูดซิบกางเกงของตัวเองลงและจับแก่นกายออกมา มือใหญ่ยกร่างบางขึ้น และจับกดลงครอบครองความแข็งแกร่งของตนจนสุดเส้นทางรัก

“โอว...” ถึงคราวที่มาเฟียหนุ่มต้องครางเสียงดังบ้าง และยังมีเสียงหวานกระเส่าดังปนมาด้วย

“น้ำผึ้ง เธอจะฆ่าฉันรึไงกัน ฉันแทบจะพวยพุ่งแค่ได้เข้าไปอยู่ภายในกายเธอแค่ครั้งเดียวเลยนะนี่” ราฟาเอลบอกเสียงสั่นพร่า แต่เขายังไม่ยอมขยับร่างจนมธุรสต้องร้องขออย่างทรมาน

“คุณราฟาเอล ได้โปรด...”

“ได้โปรดอะไร น้ำผึ้ง เธออยากให้ฉันทำอะไร ใช่แบบนี้รึเปล่า” ชายหนุ่มถามและยกร่างบางขึ้น ก่อนจะกดลงอีกครั้ง

“คุณราฟาเอล...”

“ไม่เอาน้ำผึ้ง ฉันไม่อยากให้เธอเรียกชื่อนี้ เรียกฉันว่าราฟสิ แล้วเธอต้องการอะไร ฉันจะทำให้เธอหมดทุกอย่าง” เขากระซิบที่ข้างหู และขบเม้มติ่งหูเล็กๆ อย่างหยอกเย้า

“คุณราฟ” มธุรสเรียกตามที่ราฟาเอลบอก

“ฟังดูทะแม่งๆ นะ ฉันว่า...เรียกว่าพี่ราฟจะดีกว่า” ราฟาเอลยกร่างบางขึ้น และกดลงอีกครั้ง

“พะ...พี่ราฟ” มธุรสเรียกเสียงขาดเป็นห้วงๆ

“ดีมาก เป็นเด็กดีแบบนี้สิถึงจะน่ารัก”

ราฟาเอลยกร่างบางขึ้น และขยับสะโพกสอบของตัวเองอย่างหนักหน่วง และรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ที่ใกล้จะถึงขีดสุด ในจังหวะสุดท้ายร่างสูงก็เกร็งกระตุกพร้อมกับร่างบาง เมื่อพากันเยี่ยมวิมานชั้นดาวดึงส์บนสวรรค์ชั้นเจ็ด

มธุรสทิ้งตัวลงครอบครองความเป็นชายของราฟาเอล เพราะไม่มีแรงจะทรงตัวขึ้น หญิงสาวหายใจหอบถี่ รู้สึกราวกับวิ่งแข่งในระยะทางไกลๆ ทรวงอกอวบสะท้อนขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ และเมื่อลมหายใจเริ่มเป็นปกติ สาวน้อยก็จะทรงตัวขึ้น แต่...

“จะไปไหนสาวน้อย มันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก หึ หึ”