บทที่ ๓

ซุปสตาร์โมเดลลิ่งสตูดิโอ...

เป็นสตูดิโอที่ครบวงจร ทั้งจัดหานักแสดง ถ่ายภาพ ออกแบบ พร้อมจัดหาเสื้อผ้า แต่งหน้า ทำผม และจัดสถานที่ สำหรับให้เช่าจัดงานเลี้ยงวันเกิด งานแต่งงาน หรือสำหรับใช้เป็นสถานที่ถ่ายแบบ พรีเวดดิ้ง รับปริญญา โดยพื้นที่ทั้งหมดของสตูดิโอถูกตกแต่งเป็นสไตล์อังกฤษ ทั้งด้านในและด้านนอก ตลอดทั้งเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ด้วย

และมุมหนึ่งของสตูดิโอยังมีร้านกาแฟชื่อ ‘โมเดลลิ่งคาเฟ่’ ภายในร้านถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงามไม่แพ้กัน บรรยากาศร่มรื่นด้วยต้นไม้ที่ปลูกไว้ค่อนข้างมาก ลูกค้าเข้าไม่ขาดโดยเฉพาะวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ และยิ่งวันไหนที่เจ้าของร้านอยู่ด้วยล่ะก็ ที่นั่งเรียกว่าไม่พอนั่งกันเลยทีเดียว

ซึ่งเจ้าของร้านก็คือสามสาวเพื่อนซี้ แก๊งชะนีไฮโซ น้ำพราว อารียา พัสวีพิชญ์ และกฤษตฤณ ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในแก๊งสามสาว ซึ่งถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการร้าน และมีหน้าที่ต้องอยู่ร้านประจำ

ในส่วนของสตูดิโอมีหุ้นส่วนด้วยกันทั้งหมดห้าคน นั่นคือสามสาวเจ้าของร้านโมเดลลิ่งคาเฟ่ และร่วมด้วยเมรี กับศุภณัฐ หรือพี่โก้ของทุกคน โดยทุกคนลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าให้เขาเป็นคนบริหารงาน และมีอำนาจการตัดสินใจทั้งหมดในสตูดิโอ เพราะเท่าที่ดูแล้วคนอื่นๆ น่าจะไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ และอีกอย่างด้วยงานที่ทุกคนทำอยู่ก็ไม่ค่อยได้เข้ามาที่ออฟฟิศทุกวันด้วย

ด้วยเหตุผลนี้ศุภณัฐจึงออกกฎ ให้ทุกคนเข้ามาออฟฟิศทุกวันเสาร์โดยไม่ต้องนัดหมาย เว้นแต่พัสวีพิชญ์คนเดียว เพราะรู้ดีว่าไม่สามารถไปกำหนดตารางงานของเธอได้ แต่หากมีงานด่วนอะไรเขาจะเป็นคนโทรนัด หรือเรียกเข้ามาเอง อย่างเช่นในวันนี้

“สวัสดีค่ะพี่โก้”

น้ำพราวยกมือขึ้นไหว้รุ่นพี่ เมื่อมาถึงสตูดิโอก่อนวางกระเป๋าหนังสะพายข้าง และถอดแว่นกันแดดสีชาออกวางที่โต๊ะทำงานของผู้เป็นผู้บริหาร

น้ำพราว ช่างภาพสาวที่ถูกใครหลายมองว่าเธอเป็นสาวสวยที่ออกไปทางเท่ๆ แมนๆ มากกว่าสวยหวาน นั่นเพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน ที่มีพี่ชายล้วนทั้งหมดสามคน บุคลิกเธอจึงออกไปทางห้าวๆ ลุยๆ ซนๆ ทว่าใบหน้าสวยคมชัดเจน โดยเฉพาะนัยน์ตาคมกริบคู่นั้นยิ่งเสริมให้เธอยิ่งดูสวยเด่นมีเสน่ห์ชวนมองมากกว่าเดิม

หากแต่การแต่งตัวของเธอจะออกไปทางแมนๆ ซึ่งน่าจะรับอิทธิพลมาจากเหล่าบรรดาพี่ชายมา และเพื่อให้สะดวกในการทำงานด้วย

ฉะนั้นเวลาทำงานเธอจะเลือกใส่กางเกง หากไม่เป็นกางเกงผ้า ก็จะเป็นกางเกงยีนฟอกบ้าง ขาดบ้าง กับเสื้อยืด หรือไม่ก็เสื้อเชิ้ต และที่ขาดไม่ได้คือเสื้อสูทแบรนด์เนมแบบเรียบหรูดูดี กับแว่นกันแดดทรงเก๋เข้ากับรูปหน้า

ฉะนั้นไม่แปลกเลยที่ใครต่อใครจะมองว่าเธอจะเป็นสาวหล่อ สาวเท่ จนกลายเป็นบุคคลที่มีคนชื่นชอบและถูกพูดถึงมากที่สุดในกลุ่มหญิงรักหญิงด้วยกันเอง

ทว่าบุคลิกภายนอกที่ทุกคนเห็นมันช่างขัดกับอุปนิสัยของเธอโดยสิ้นเชิง เพราะแท้จริงแล้วน้ำพราวมีความอ่อนหวานของผู้หญิง ซุกซ่อนเอาไว้อยู่มากเลยทีเดียว

น้ำพราวเป็นคนช่างคิด ช่างฝัน ช่างจินตนาการ ทำให้เธอได้รับฉายาจากกลุ่มเพื่อนว่า ‘ชะนีสายมโน’ ติดตัวมาเช่นกัน และที่แน่ๆ เธอฝันมาตลอดว่าเธอต้องมีครอบครัว และมีลูกที่น่ารัก สักสองสามคนด้วย

“เออ... กองไว้ตรงนั้นแหละ”

ศุภณัฐบอกสั้นๆ ซึ่งมันทำให้น้ำพราวอดที่จะโวยวายไม่ได้

“นี่พี่โก้ เมื่อไหร่พี่จะพูดกับหนูเพราะๆ เหมือนเวลาพูดกับยายนายมันบ้างหะ”

“แกก็เลิกห้าว เลิกลุย เลิกโวยวาย ทำตัวหวานๆ น่ารักๆ เหมือนน้องนายสิ”

“ให้หนูเนี่ยทำตัวเหมือนยายนาย บ้าไปแล้ว พี่โก้เอาสมองส่วนไหนคิดเนี่ยหะ”

คราวนี้โวยวายเสียงดังมากกว่าเดิมอีก

“เฮ้ยๆ นี่แกหลอกด่าฉันเหรอไอ้เจ้าขา”

“แล้วแต่พี่จะคิด... หนูจะไปร้านกาแฟ จะเอากาแฟไหม”

หญิงสาวบอกพลางยักไหล่ให้เล็กน้อยๆ อย่างไม่ใส่ใจกับคำพูดของรุ่นพี่หนุ่มเมื่อครู่

“เออ... เอาเอสเพรสโซ่เย็นมาแก้วละกัน แต่แกไม่ต้องชงให้นะ เดี๋ยวแกจะมาวางยาฉัน”

“ได้เจ้าค่ะ”

หญิงสาวรับคำ ก่อนจะหมุนตัวเดินลงบันไดไป ทว่าก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้ง เมื่อเสียงของศุภณัฐดังขึ้นมาอีก

“เออ... แล้วนี่นางเมรีมันหายไปไหน ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ เมื่อคืนมันนอนกับแกที่คอนโดไม่ใช่เหรอ”

ชายหนุ่มถามถึงเมรีขึ้นเมื่อไม่เห็นเดินตามน้ำพราวเข้ามาสักที

“อ้าว... ก็พี่โก้ให้เจ๊แกแวะรับซินแสไม่ใช่เหรอ”

“เออใช่ ฉันลืม... แล้วน้องนายล่ะ”

“เดี๋ยวคงมามั้ง... นั่นไงนางมาแล้ว”

ทั้งคู่พูดไม่ทันขาดคำรถสปอร์ตสีขาวราคาหลายสิบล้านคุ้นตาก็เข้ามาจอดยังที่จอดรถประจำทันที

“เอ่อ... ตายยากจริงๆ พูดถึงก็มาเลย”

ศุภณัฐบ่นกับตัวเองเพียงเบาๆ ทว่าคนที่ยืนอยู่ด้วยกันกลับหูดีได้ยินด้วย

“นางชะนีสายสตรองอย่างยายนายอายุมันยืนอยู่แล้วค่ะพี่โก้ไม่ต้องห่วง”

พูดจบเธอก็หมุนตัวเดินลงบันไดลงไปชั้นล่าง ก่อนจะเปิดประตูออกไปด้านนอกเพื่อไปยังโมเดลลิ่งคาเฟ่ตามที่บอกไว้

ศุภณัฐมองตามหลังรุ่นน้องสาวไป จนกระทั่งเธอไปหยุดที่รถของอารียาเพื่อนสนิทซี้ปึ้ก ก่อนส่ายหน้าน้อยๆ เมื่อเห็นความสนิทสนมของทั้งคู่

“แล้วแบบนี้จะไม่ให้คนอื่นมองว่าเป็นคู่เลสฯ กันได้ไงวะ”

ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อมองเห็นอารียาเดินคล้องแขนน้ำพราวไปที่โมเดลลิ่งคาเฟ่ด้วยกัน