ตอนที่ 8 : ซ่อมแซมเรือน 1/2

ตอนที่

[5]

ซ่อมแซมเรือน

“นี่เจ้า! อย่าได้หาเรื่องอาเหอ” ฟางฮุ่ยชุ่นรีบปกป้องคนของตน ในขณะที่อี่เจิ้งเหอกำหมัดด้วยความไม่พอใจสตรีอายุน้อยที่ยอกย้อนตน

“หากฮูหยินกลัวจะสิ้นเปลืองเงิน เช่นนั้น ข้าจะจ้างช่างข้างนอกเข้ามาปรับปรุงเอง เพราะอย่างไรถึงอยู่ไปก็คงอยู่ไม่ได้แน่”

อยู่ไม่ได้สิดี ฟางฮุ่ยชุ่นคิด

ในใจรู้สึกขุ่นเคืองไม่น้อย เมื่อวานที่บ่าวมารายงานว่าช่ายจือซิ่วและสาวรับใช้ถูกผีหลอกแล้ว ตนก็ได้แต่คิดว่าวันนี้ทั้งสองอาจจะสติฟั่นเฟือนไปแล้วก็เป็นได้

ผู้ใดก็รู้ว่าเรือนชิงจิงนั้นผีดุมากเพียงใด

แต่คาดไม่ถึงว่าสองนายบ่าวนอกจากจะไม่เป็นอันใด ยังจะมาขอปรับปรุงเรือนอีก คราแรกคิดว่าจะไม่อนุญาต แต่หากผู้คนภายนอกรู้ว่าลูกสะใภ้ที่เพิ่งตบแต่งเข้ามาจู่ ๆ ก็ติดต่อช่างจากภายนอกเข้ามาปรับปรุงเรือนเอง ผู้คนจะพูดกันไปอย่างไร ตระกูลหยวนให้ลูกสะใภ้ไปอยู่เรือนเช่นใดกันแน่ เหตุใดต้องปรับปรุง และนางคิดว่าช่ายจือซิ่วคงต้องพูดแน่ ๆ ว่าใช้เงินของตนเอง เช่นนั้นฮูหยินของจวนอย่างนางจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด ปากคนนั้นคมเสี่ยยิ่งกว่ากรรไกร พวกฮูหยินปากไวในเมืองหลวงคงไม่ปล่อยนางเอาไว้แน่

ช่ายจือซิ่วนี่เป็นตัวปัญหาโดยแท้!

“เจ้าไม่ต้องไปหาช่างมา บ่าวในจวนก็เป็นงานช่างหลายคน พรุ่งนี้ข้าจะให้คนไปซ่อมแซมให้”

“วันนี้เจ้าค่ะ หากมิใช่วันนี้ข้าจะไปตามช่างมาเอง” ช่ายจือซิ่วเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยินยอม

ฟางฮุ่ยชุ่นลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ไปหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ มือก็ชี้ไปที่ช่ายจือซิ่วถี่รัว

“วันนี้ก็วันนี้! ช่ายจือซิ่วอย่าคิดว่าข้ายอมให้เจ้าอันใด ต่อไปก็มาดูกันว่าเจ้าจะอยู่ที่จวนนี้ได้นานเพียงใดและอย่าคิดว่าจะได้อยู่อย่างสะดวกสบายเลย!" กล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้อออกไปทันทีโดยมีอี่เจิ้งเหอตามไปติด ๆ แต่ถึงกระนั้นก็ได้ยินเสียงใสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อไล่ตามหลังมาว่า

“ท่านแม่ขู่ข้าหรือเจ้าคะ”

นังเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน!!

หยวนฮูหยินยิ่งเดินให้เร็วกว่าเดิม เพราะกลัวว่าหากอยู่นานอีกนิด ช่ายจือซิ่วคงไม่พ้นเงื้อมมือของตนในวันนี้เป็นแน่

“คิก ๆ คุณหนูเก่งที่สุดเลยเจ้าค่ะ” เมื่อทั้งสองลับสายตาไป เสี่ยวหวาก็รีบยกนิ้วให้ผู้เป็นนาย

“เสี่ยวหวาเหตุใดหยวนฮูหยินต้องโมโหถึงเพียงนั้นเล่าข้าเพียงสงสัย ก็เท่านั้น” ช่ายจือซิ่วกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเดินกลับเรือนชิงจิงไป

กว่าครึ่งชั่วยาม (1 ชั่วโมง) เหล่าบ่าวที่ได้รับหน้าที่ซ่อมแซมเรือนถึงจะพากันมาที่เรือนชิงจิงของนาง เพราะเหตุใดนางก็พอจะรู้

พวกเขากลัวผี

เพราะเหตุนี้นางจึงได้กำชับอันเออร์ว่า ‘อย่าหลอกพวกเขานะ ให้พวกเขาซ่อมแซมเรือนให้เสร็จเสียก่อน’

ซึ่งเด็กน้อยก็ตกปากรับคำเป็นอย่างดี

การซ่อมแซมเรือนเป็นไปอย่างรวดเร็ว เหล่าช่างต่างรีบทำหน้าที่ของตนอย่างแข็งขันราวกับได้รับค่าจ้างมหาศาล ทั้งที่จริงแล้วพวกเขากลัวผีและอยากไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แม้จะไม่เห็นตัวเป็น ๆ แต่ก็รับรู้ได้ถึงความเย็นยะเยือกเป็นระยะ ๆ

ช่ายจือซิ่วได้แต่ส่ายหน้า อันเออร์ หนอ อันเออร์ แม้จะรับปากว่าจะไม่หลอกพวกเขา แต่ด้วยนิสัยอันซุกซน ก็ยังอยากจะที่จะ ‘เล่น’ กับพวกเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ดี

ตัวเรือนที่ได้รับการซ่อมแซมนั้นมีสภาพที่ดีขึ้นมาก ในส่วนนี้ก็รู้สึกอุ่นใจขึ้น หากว่าต้องอยู่ที่นี่อย่างน้อยที่หลับนอนก็ขอให้ปลอดภัยมิดชิด ส่วนเรื่องที่แม่สามีขู่นางไว้ ก็เริ่มลงมือแล้วเช่นกัน โดยเริ่มตั้งแต่อาหาร…

โดยมีคำสั่งว่าเสี่ยวหวาไม่ต้องไปเอาอาหารที่โรงครัวด้วยตนเอง แต่จะมีคนนำมาให้ทุกวัน ดูคล้ายจะดี แต่อาหารที่ว่านั้นแย่เสียยิ่งกว่าอาหารที่แจกตามโรงทานให้ผู้ยากไร้เสียอีก นอกจากนั้นผู้ที่นำอาหารมาส่งยังเพียงนำไปวางไว้ใต้ต้นไม้ ที่อยู่ไกลจากเรือนชิงจิงออกไปอีก

ทั้งด้วยกลัวผี อนึ่งทั้งอยากให้พวกนางไม่ใช้ชีวิตราบรื่นจนเกินไป

รู้ตัวอีกทีก็ต้องทนฝืนกินอาหารรสชาติแย่อยู่หลายมื้อ แต่ถึงกระนั้นก็ยังแต่ดีใจที่ในที่สุดเรือนชิงจิงของนางก็ซ่อมแซมเสร็จแล้ว เหล่าช่างต่างไม่กล่าวอันใดมาก เพียงรีบเก็บของแล้วจากไปเท่านั้น

หญิงสาวดีใจได้ไม่นาน ก็เห็นบ่าวจากเรือนใหญ่มายืนเรียกจากที่ไกล ๆ จึงได้ให้เสี่ยวหวาเดินออกไปฟังว่าอีกฝ่ายมีธุระอันใด

“คุณหนู คุณชายหยวนให้คนมาแจ้งว่าครบสามวันต้องกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมแล้วเจ้าค่ะ จึงได้มาแจ้งให้เตรียมตัวไว้ พรุ่งนี้จะออกเดินทาง อ้อ และจะอยู่ที่เรือนตระกูลช่ายสองวันเจ้าค่ะ”

ครบสามวันแล้วหรือ

พักที่เรือนตระกูลช่ายสองวัน?

ทุกอย่างล้วนถูกจัดเตรียมไว้แล้วสินะ

เอาเถิด

ว่าแต่…..นางจะได้เห็นหน้าเขาในครั้งแรกในรอบหลายวันแล้วสินะ

เช้าวันต่อมา การพบกันไม่ต่างจากที่นางคาดคิดไว้นัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ยามเข้าไปนั่งในรถม้าของตระกูลหยวนด้วยกัน เขายังพูดขึ้นมาว่า

“ไปตระกูลช่ายอย่าได้ทำตัวสนิทสนมกับข้าเด็ดขาด”