ตอนที่ 3

และดีไม่ดี ‘สีหราช ซิงค์’ ลูกชายที่ทำตัวได้เถื่อนสุดๆ ของเธอ อาจจะไม่พาเนื้อตัวออกจากไร่กาแฟมางานในวันนี้ตามที่เธอร้องขอก็ได้ หรืออาจจะมาแต่อยู่ในสภาพหนวดเคราเฟิ้มจนพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรมอาจจะไม่อนุญาตให้เข้ามาก็เป็นไปได้ อะไรอีกล่ะที่ลูกชายตัวดีจะทำ เพราะสารพัดอย่างที่ยั่วโมโหเธอ เขาก็ทำมาแล้วทั้งนั้น

รมณ์ฤดียิ่งคิดก็ยิ่งอยากจะกรีดร้องให้สมกับความขัดใจ แต่ก็ต้องสะกดกลั้นเอาไว้เพราะแขกไฮโซที่เข้ามาทักทายอยู่ตลอดทำให้เธอต้องฉีกยิ้มทั้งที่ในใจนั้นแทบจะทะลุจุดเดือดอยู่แล้ว แต่แล้วเสียงร้องอย่างดีใจของเลขาส่วนตัวที่ดังขึ้นก็ทำให้เธอรีบคว้าโทรศัพท์ในมือมุ่ยในทันที

“เลฟ! อยู่ไหน! นี่แม่จะทนไม่ไหวกับเราแล้วนะ จะมาได้หรือยัง”

น้ำเสียงฉุนเฉียวแต่ป้องปากไม่ให้ดังพร้อมสีหน้าแววตายังต้องทำเป็นยิ้มให้กับแขกทั่วไป ดั่งจะเพิ่มอารมณ์ต้องการจะกรีดร้องของรมณ์ฤดีให้มากยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะอย่างไม่ยี่หระกับอะไรทั้งสิ้นของคนต้นสายดังมา เธออยากจะกรี๊ดไม่อายไม่แคร์ใคร ถ้าไม่ได้ยินเสียงทุ้มๆ ปนหัวเราะนั้นตอบกลับมาว่า

“กำลังเลี้ยวรถเข้าโรงแรมครับคุณแม่ แหม... รมณ์ไม่ดีตามชื่อเลยนะครับ”

“นายเลฟ! ฉันชื่อรมณ์ฤดี แม่ของแกชื่อรมณ์ฤดีจำไว้ด้วย อย่ามาเรียกฉันว่ารมณ์ไม่ดีนะ”

“อะ อะ... ก็ใครใช้ให้คุณแม่รมณ์ไม่ดีตลอดล่ะครับ”

“ก็รมณ์ไม่ดีเพราะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่แก”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... แปลว่าคุณแม่ยอมรับแล้วว่า รมณ์ไม่ดี”

สีหราชหัวเราะอย่างมีความสุข นึกภาพใบหน้าของแม่ออกว่าตอนนี้จะเป็นแบบไหน ศีรษะส่ายไปมาก่อนจะหักพวงมาลัยเลี้ยวไปตามที่พนักงานรับรถของโรงแรมนำทาง

‘สีหราช ซิงค์’ หรือ ‘นายหัวเลฟ’ นายหัวสุดหล่อเจ้าของไร่กาแฟ ‘ไลออน’ ที่ได้ชื่อว่าบ้างานและทระนงตัว หยิ่งในศักดิ์ศรีสุดๆ เพราะมีพ่อเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ในดินแดนตะวันออกกลาง แต่สีหราชกลับชอบใช้ชีวิตแบบลูกผู้ชายดิบๆ เถื่อนๆ เหมือนคุณตา ซึ่งเป็นเจ้าของไร่กาแฟที่ชุมพร และในวันนี้เขาก็ต้องมาทำหน้าที่ทายาทของธุรกิจที่พ่อสร้างไว้ให้แม่ แม้จะมาอย่างไม่เปิดเผยตัวก็ตาม แต่เขาก็อยากมาแสดงความยินดีกับความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งของแม่ เส้นทางที่แม่อยากให้เขาแบ่งเวลามาเดินเล่นนอกจากผืนดินในไร่กาแฟบ้าง

เรือนร่างสูง 190 เซนติเมตร ก้าวลงมาจากรถเบนซ์คันโก้สมกับฐานะทายาทเพียงคนเดียวแห่ง ‘ไลออน ไดมอนด์’ ที่ผู้เป็นแม่ส่งให้ไปรอรับเขาที่สนามบินพร้อมชุดสูทสุดหรูและรองเท้าหนังดำมันจากแบรนด์ดังแห่งอิตาลี ที่แม่จัดหามาให้เช่นกัน แม้จะไม่ได้เจอกันนานหลายวันแต่ก็ไม่แปลกใจที่แม่หรือคงเป็นเลขาสุดสวยของแม่ ที่ช่างคัดเลือกเครื่องแต่งกายได้พอดิบพอดีกับรูปร่างของเขา นี่ไม่คิดว่าเขาจะผอมลงหรือว่าอ้วนขึ้นกันเลยรึไงนะ

รอยยิ้มเก๋ผุดขึ้นที่มุมปากอย่างนึกขำ ที่เรื่องของเขากลายเป็นโจทย์หนึ่งที่ทำให้แม่ต้องปวดหัวอยู่ตลอด เมื่อแม่มักจะพูดว่า

‘ร้านเพชรที่ไหนจะต้อนรับแก แต่งตัวยังกับหลุดออกมาจากหนังคาวบอย ลูกค้าของฉันจะได้คิดว่าแกมาปล้นน่ะสิยะ’

เพราะเกิดเหตุขำขันในวันหนึ่ง เมื่อเขามาทำธุระและแวะไปหาแม่ที่ร้านเพชรซึ่งตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านคนไฮโซอยู่อาศัย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มองไม่เห็นความหล่อของเขา ดันเชิญเขาออกนอกร้านเพราะคิดว่าเป็นโจรมาดูลาดเลา ก็อย่างว่าล่ะน่ะ หากพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นเป็นผู้หญิงคงไม่คิดแบบนั้นแน่ ก็คนหล่อที่ไหนล่ะจะเป็นโจรไปได้

ซึ่งเรื่องนี้เขาว่าแม่เชยระเบิด ช่างไม่เข้าใจรสนิยมสาวๆ สมัยใหม่สักนิด เพราะเขาพิสูจน์แล้วว่า เพียงแค่ร่างแกร่งไปทุกสัดส่วนของเขาเดินเฉียดเข้าใกล้ร้านของแม่ ไม่ว่าจะเป็นสาวๆ พนักงานขาย หรือแม้แต่ลูกค้าสาวเล็กสาวใหญ่ก็ใจละลายกันทั้งนั้น ก็เขาน่ะหล่อปานพระเอกภาพยนตร์ และวันนี้แค่คิดอย่างไม่เข้าข้างตัวเอง เขาก็หล่อไม่แพ้ ‘แบรด พิตต์’ ล่ะน่า

สีหราชยื่นกุญแจรถหรูให้พนักงานของโรงแรมก่อนจะจัดเครื่องแต่งกายให้เข้าที่ สถานที่แห่งความเลิศหรูศูนย์รวมแห่งผู้คนจากสังคมไฮโซอยู่เบื้องหน้าเขาแล้ว เรือนร่างแข็งแกร่งยืดตัวเต็มความสูง เส้นผมดำขลับมันวาวหวีเรียบเปิดเผยใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มสไตล์หนุ่มอาหรับผสมไทย

ดวงตาคมเข้มกร้าวแกร่งดุจพญาราชสีห์เตรียมขย้ำเหยื่อมองตรงไปข้างหน้า ความน่าเกรงขามประหนึ่งเสน่ห์กระตุ้นแรงปรารถนา แค่เพียงชำเลืองมอง สาวๆ หลายนางก็พร้อมใจกันเดินขึ้นเตียงอย่างว่าง่าย ก่อนหัวคิ้วจะขมวดเข้าหากันเมื่อมองเห็นรถยนต์สุดหรูที่บรรดาเหล่าคนรวยมักชอบใช้กันเคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่ด้านหน้าของโรงแรม พร้อมกับเจ้าหน้าที่ของโรงแรมที่ต่างกรูกันออกมาเพื่อต้อนรับใครบางคนที่คาดว่าอีกไม่กี่วินาทีคงจะเดินลงมา

“เฮอะ! รวยจนเข็ด” เสียงทุ้มสบถอย่างหมั่นไส้ จมูกโด่งกระตุกขึ้นเล็กน้อยราวกับสมเพชเวทนาในความร่ำรวยของคนเหล่านั้น ที่คนรวยก็รวยกันเสียให้เข็ด ส่วนคนจนที่เขาพบเจอมาอย่างดาษดื่นก็มากมายเสียยิ่งกว่าใบพุทราร่วงหล่นลงพื้น