บทที่11. จบ

“อืม หวานที่สุดอิ่มอุ่นจ๋า..” เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ แล้วอุ้มร่างงามไปที่เตียงกว้าง ทันทีที่แผ่นหลังเปล่าเปลือยสัมผัสที่นอนนุ่มอัจฉรียาพรก็ได้แต่ปรือตามองเขาอย่างงุนงง เขาถอดชุดนอนแสนสวยของเธอออกตอนไหนกัน...

อัจฉรียาพรสงสัยได้ไม่นานเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวบดเคล้าลงมาอีกครั้ง หญิงสาวเผยอปากรับจุมพิตร้อนแรงนั้นอย่างเต็มอกเต็มใจ ริมฝีปากร้ายกาจจูบซับไปทั้งร่างงามยอดอกสีหวานแทบมอดไหม้ในโพรงปากร้อนระอุ ก่อนที่เรียวปากร้อนผ่าวจะผละจากยอดทรวงงามไล้เลียขบเม้มไปตามผิวเนื้อเนียนละเอียดอย่างรักใครหลงใหลและต่ำลงไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าท้องที่ยังคงแบนราบซึ่งตอนนี้กำลังเกร็งสะท้านด้วยความเสียวกระสัน สิงหราชหยอกเย้าทักทายหน้าท้องเนียนอย่างหยอกเย้าก่อนจะลากลิ้นร้อนต่ำลงไปยังจุดอ่อนไหวที่สุดของร่างกายสาวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำไปทั้งร่าง

“พี่สิงโตขา..” อัจฉรียาพรครางเบาๆ อย่างซ่านใจเมื่อปากและลิ้นร้อนแสนร้ายนั้นร่ายมนต์เสน่หาใส่ตนไม่หยุดหย่อน นิ้วเรียวจิกทึ้งผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวซ่านสุดบรรยาย เมื่อลิ้นร้ายเชยชิมดอกไม้งามอย่างหิวกระหายเอร็ดอร่อยราวเจออาหารเลิศรสแสนโอชะ อัจฉรียาพรหลับตาแน่นครางกระเส่าร่างสาวส่ายพลิ้วอย่างเร่าร้อน เหมือนว่าร่างสาวปลิวละลิ่วไปไกลแสนไกลเหมือนเลือดในกายร้อนระอุเดือดพล่านไปทั้งกายที่เกร็งสะท้านด้วยความสุสม...

“หวานที่สุดอิ่มอุ่นจ๋า เมียพี่สวยที่สุดหวานที่สุด” สิงหราชชื่นชมเมียรักอย่างหลงใหล มือแกร่งแยกเรียวขาเสลาออกกว้างในขณะที่เจ้าตัวแทบไม่มีแรงต้านทาน เรียวปากระเรื่อเผยอปากครางแผ่วๆ ลมหายใจหอบกระเส่าจากความสุขสมที่ได้รับไปก่อนหน้าเรือนผมหยักสลวยยุ่งเหยิงล้อมกรอบใบหน้างามแดงก่ำ ดวงตาปรือปรอยฉ่ำเยิ้มด้วยความกระสันรัญจวน ยิ่งทำให้เมียรักของเขาดูเซ็กซี่เย้ายวน ชายหนุ่มก้มลงจูบเรียวปากระเรื่อหนักๆ อีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ส่งแก่นกายเข้าสู่ร่างนุ่มช้าๆ มือใหญ่ฟอนเฟ้นอกอวบเพื่อสร้างความวาบหวามให้ร่างสาวอีกครั้ง

“เมียจ๋า อิ่มอุ่นของพี่ โอว..” ชายหนุ่มครางกระเส่าเมื่อความอบอุ่นนุ่มกระชับโอบล้อมเขาไว้ทุกทิศทางจนแทบขยับไม่ได้ ชายหนุ่มโน้มใบหน้าไปดูดกลืนยอดอกสีหวานอย่างเร่าร้อนอีกมือก็ฟอนเฟ้นสะโพกงามสร้างความเสียวซ่านขึ้นอีกครั้ง หนุ่มสาวโหมกายเข้าหากันอย่างเร่าร้อนแต่ก็แฝงไว้ด้วยความนุ่มนวล เสียงหนุ่มสาวครางกระเส่าดังก้องไปทั้งห้องนอนกว้าง ก่อนที่ทั้งสองจะจับจูงกันพุ่งทะยานไปสู่ความสุขสม..

อัจฉรียาพรหอบสะท้านเมื่อเพลิงสวาทจบลงแต่เพียงไม่นานก็ต้องตาโตเมื่อสิงหราชพลิกกายสาวให้อยู่ด้านบนร่างแกร่งของตน แววตาพราวพรายของเขาทำให้เธอหน้าแดงจัดเพราะรู้ดีว่าไฟสวาทในตัวสามีหนุ่มยังไม่มอดดับ...

“พี่สิงโต อื้อออ.. จะทำอะไรคะ..”

“อีกรอบนะจ๊ะคนสวยพี่คิดถึงอิ่มอุ่นใจจะขาด อยากรักเมียจ๋าอีกแล้ว” ว่าพลางกดสะโพกมนลงครอบครองแก่นกายที่ยังคงไม่สงบก่อนจะเผยอกายขึ้นมาดูดดื่มทรวงสาวอย่างร้อนแรง อัจฉรียาพรครางอย่างพ่ายแพ้แก่ความต้องการของสามีและของตนเองได้แต่ขยับกายตามที่เขานำพาไป และเมื่อบทรักอันเร่าร้อนจบลงอัจฉรียาพรก็แทบหมดแรงและด้วยความเหนื่อยอ่อนง่วงงุนทำให้เธอหลับไปทันทีทั้งที่กายแกร่งของเขายังซุกซบอยู่ในร่างสาวหวานฉ่ำ...

“หลับซะแล้วแม่สาวแรงสูง..” สิงหราชมองใบหน้างามของภรรยาที่หลับไปอย่างรักใคร่แล้วก้มลงจูบแก้มนวลแดงปลั่งหนักๆ อย่างมันเขี้ยวก่อนจะถอดถอนกายออกไปแล้วเขาห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายและหาผ้ามาเช็ดตัวให้ภรรยาที่รักอย่างอ่อนโยนก่อนจะล้มตัวลงนอนเคียงข้างและโอบกอดร่างงามไว้อย่างรักใคร่หวงแหนสุดหัวใจ...

พ่อเลี้ยงอินคำกับแม่เลี้ยงเกศรายิ้มกว้างเมื่อเห็นลูกชายลูกสะใภ้โอบกอดกันเดินมาที่เรือนใหญ่ ดูแล้วทั้งคู่คงจะเข้าใจกันและมีความสุขไม่น้อยเมื่อทุกอย่างกระจ่างแจ้งเข้าที่เข้าทาง...

“แหม หน้าบานกว่าจานข้าวอีกนะคะพี่สิงโต” สิริรดาอดแซวพี่ชายไม่ได้เมื่อสิงหราชยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เอาใจภรรยาสารพัด

“แก่แดด” สิงหราชหันมาแลบลิ้นใส่น้องสาว อัจฉรียาพรตบต้นแขนสามีเบาๆ นึกขันที่เห็นชายหนุ่มทำหน้าแบบนั้นใส่น้องสาว

“โตแล้วนะคะไม่ใช่เด็ก ทำแบบนี้น่าเกลียดไม่น่ารักค่ะ”

“ใช่ค่ะพี่อิ่มอุ่น แบร่ๆ พี่สิงโตตาแก่แอ๊บแบ๊วๆๆ” สิริรดาเป็นฝ่ายที่แลบลิ้นปลิ้นตาล้อเลียนพี่ชายบ้าง

“เดี๋ยวเถอะยายตัวดี ล้อเลียนพี่เหรอ มานี่เลย มาให้ตีก้นเสียดีๆ”

“ใครจะโง่ให้ตี แน่จริงก็วิ่งจับให้ได้สิ ฮ่าๆๆ” สิริรดาลุกขึ้นพลางส่ายสะโพกล้อเลียนพี่ชายซึ่งก็ลุกขึ้นทันทีที่โดนท้าทายเช่นกัน ภาพพี่ชายตัวโตวิ่งไล่จับน้องสาวจอมแก่นทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจ...

“ดูสิ แม่บัวเลี้ยงสิงโตให้เป็นแมวติงต๊อง” แม่เลี้ยงเกศราหัวเราะแล้วหันมาพูดกับแม่บัว

“แหม.. แม่เลี้ยงก็พูดเสียแม่บัวอายเลยค่ะ” แล้วทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข

สิงหราชก้มลงหอมแก้มเนียนใสของคุณแม่คนสวยที่นับวันยิ่งสวยยิ่งอวบอิ่มจะจับจะกอดจะหอมตรงไหนก็ชื่นใจไปเสียหมด

“อื้อ อย่าซนสิคะ อิ่มอุ่นกำลังตอบเมลลูกค้าอยู่” แม้ตอนนี้อายุครรภ์จะห้าเดือนแล้วแต่คุณแม่คนเก่งก็ยังขยันทำงานและไม่ว่างเว้นการทำธุรกิจ เรื่องเงินเรื่องทองบอกเลยว่าเมียของเขาไม่ให้พลาดแต่คนรักเมียก็อยากให้เมียเห็นความสำคัญของตนแค่คนเดียวเรื่องอื่นๆ ให้เป็นรองไป เพราะอีกหน่อยพอเจ้าตัวเล็กลืมตามาดูโลกเชื่อได้เลยว่าเขาแทบจะหมดความสำคัญ ตอนนี้ก็ต้องเรียกร้องความสนใจกันหน่อย

“อิ่มอุ่นไม่สนใจพี่เลย สนใจแต่ลูกค้า” สิงหราชทำเสียงงอนๆ ใบหน้าหล่อเหลายุ่งเหยิงไปด้วย อัจฉรียาพรหันมามองสามีแล้ววางเครื่องมือสื่อสารทันสมัยลง

“งั้นคืนนี้พี่สิงโตไปนอนห้องเล็กนะคะ ซ้อมไว้เผื่อถูกลืม” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สิงหราชหน้าเสียรีบเข้ามากอดเมียรักอย่างออดอ้อน

“โธ่ๆ เมียจ๋า ผัวแค่พูดเล่น”

“พี่สิงโตนี่ทำตัวเหมือนเด็กขี้อิจฉาเหมือนน้องกระต่ายว่าจริงๆ”

“ยายจอมยุ่งนี่นิสัยไม่ดีมาแอบนินทาพี่ได้ไง”

“ไม่ได้แอบเลยค่ะ พูดตรงๆ เลย คุณพ่อคุณแม่ก็อยู่” อัจฉรียาพรพูดยิ้มๆ ลูบเรือนผมสามีเบาๆ นิ้วเล็กสอดเสยไปตามเส้นผมนุ่มอย่างชอบใจ สิงหราชหนุนตักนุ่มแล้วจับมือบางมาจูบหนักๆ ก่อนจะวางมันไว้ที่หน้าอกข้างซ้ายของตน

“พี่สิงโตรักอิ่มอุ่นจัง..”

“อิ่มอุ่นก็รักพี่สิงโตค่ะ” หญิงสาวบอกสามีด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

“อิ่มอุ่นน่ารักแบบนี้พี่ต้องให้รางวัล..”

“คนเจ้าเล่ห์..” อัจฉรียาพรหน้าแดงก่ำเมื่อสามีผู้ใจดีจะให้รางวัล คืนนี้เธอต้องเหนื่อยอีกแล้วสิ..

“เราเข้าห้องกันเถอะ” ชายหนุ่มชวนภรรยาดื้อๆ อัจฉรียาพรหน้าแดงก่ำหยิกต้นแขนแข็งแรงอย่างขัดเขิน

“บ้า.. พี่สิงโต นี่มันเพิ่งบ่ายโมงเองนะคะ”

“โธ่ เมียจ๋า คนจะรักกันจะรักตอนไหนก็ได้ ไปเถอะ..” ว่าแล้วก็อุ้มร่างอวบอิ่มเดินเข้าห้องไปหน้าตาเฉย อัจฉรียาพรก็ได้แต่หน้าแดงซบหน้ากับอกกว้างของสามี..

“พี่บอกรึยังนะว่าอิ่มอุ่นสวยที่สุด” บอกพลางปลดเปลื้องอาภรณ์จากกายอวบอิ่มช้าๆ

“ยังไม่บอกค่ะ” อัจฉรียาพรล้อเลียนสามี

“ว้า แย่จังเมียพี่ความจำสั้น”

“พี่สิงโตต้องบอกบ่อยๆ ค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างแล้วเผยอปากรับจุมพิตเร่าร้อนของสามีอย่างเต็มอกเต็มใจ สิงหราชพรมจูบไปทั้งใบหน้างามและเรื่อยมายังเนินอกเต่งตึง ดวงตาคมพร่าพรายด้วยไฟเสน่หาจดจ้องความงดงามตรงหน้าอย่างหลงใหล มือร้อนผ่าวลูบผิวกายนุ่มลื่นด้วยความชื่นชม อัจฉรียาพรมีผิวที่สวยขาวละมุนนุ่มนิ่มและหอมกรุ่นสมกับที่เธอมีแบรนด์เครื่องสำอางของตนเอง ทั้งสบู่โลชั่นน้ำหอมล้วนแล้วแต่เป็นสินค้าที่เธอผลิตเองและใช้เอง แล้วยังขายดีทั้งในและต่างประเทศอีกด้วย เขาไม่ผิดหวังเลยที่หมายตาแม่สาวตัวอ้วนไว้ตั้งแต่เริ่มสาว อัจฉรียาพรฉลาดเฉลียวน่ารักและทำงานเก่ง แม้งานบ้านเธอไม่ค่อยเก่งนักแต่ก็ไม่ถือว่าขี้เหร่ ซึ่งข้อนี้สิงหราชก็ไม่ได้ถือเป็นสาระสำคัญ สิ่งสำคัญก็คือ เขารักเธอ รัก ยายอิ่มอุ่นตุ่มเดินได้ คนนี้

“พี่สิงโตรักอิ่มอุ่น และลูกของเรา..” ชายหนุ่มลูบหน้าท้องนูนเบาๆ แล้วก้มลงจูบหน้าท้องเธออย่างอ่อนโยน พ่อรกลูกนะครับ อีกไม่กี่เดือนเราจะได้เจอกันแล้ว” สิงหราชพูดชิดหน้าท้องนูนอย่างแสนรัก อัจฉรียาพรยิ้มกว้างกับความน่ารักของสามี

“พี่สิงโตว่าเราจะตั้งชื่อลูกว่าไงดีคะ”

“ชื่อว่าน้องอวบอิ่มดีไหม ท่าทางจะกินเก่ง”

“บ้า ตั้งแบบนั้นลูกก็อายเพื่อนสิคะ” ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าจะได้ลูกสาว

“งั้นชื่อน้องเสือดาว ลูกพ่อสิงโต”

“อืม ก็น่ารักดีค่ะ น้องเสือดาว..”

“แต่ตอนนี้พักเรื่องตั้งชื่อไว้ก่อนนะครับคนสวย เพราะพี่สิงโตหิวนม..” สิงหราชเงยหน้าขึ้นแล้วครอบครองยอดอกสีหวานทันที อัจฉรียาพรแอ่นอกขึ้นอย่างเสียวซ่านหลับตาลงอย่างพ่ายแพ้แก่แรงเสน่หาที่ลุกโชน ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาทุกที่และทุกท่วงท่าลีลารัก

สิงหราชเฝ้าปนเปรอบอกรักภรรยาสาวด้วยภาษากายและภาษาใจ เฝ้าบอกรักและชมเชยเธออยู่เสมอ ทำให้บทรักอันเร่าร้อนทว่าอ่อนโยนจบลงอย่างสวยงามครั้งแล้วครั้งเล่า หนุ่มสาวตะกองกอดกันอย่างแสนสุขเมื่อบทรักอันหวานชื่นผ่านพ้น ซึ่งกว่าสิงหราชจะปล่อยให้เมียรักได้พักก็เกือบเที่ยงคืน

“อิ่มอุ่นจ๋า หลับแล้วเหรอ พี่ยังไม่อิ่มเลยนะ” สิงหราชก้มลงกระซิบชิดแก้มแดงก่ำของคนที่หลับตาพริ้มดวงตางามปรือปรอยด้วยความง่วงงุนเต็มที

“อื้ม คนหื่น..”

“ไม่กวนแล้ว แต่อิ่มอุ่นควรลุกมาดื่มนมก่อนที่รัก” สิงหราชประคองภรรยาให้ลุกขึ้นแล้วยกแก้วนมอุ่นๆ มาเสิร์ฟถึงที่ อัจฉรียาพรรีบดื่มนมอย่างว่าง่ายแล้วล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนเพลีย

“พรุ่งนี้พี่สิงโตห้ามเข้าใกล้อิ่มอุ่นเกินหนึ่งเมตร..” หญิงสาวมองสามีตาขุ่นเล็กน้อยนึกเคืองที่เขาตักตวงความสุขไม่หยุดหย่อนและเธอก็พลอยเป็นไปกับเขา

“ได้ไง..”

“ได้ค่ะ อิ่มอุ่นเหนื่อยพี่สิงโตหื่นเกินไปแล้ว”

“ก็ได้ๆ แค่วันเดียวนะ..” สิงหราชต่อรองแต่อีกคนหลับไปแล้ว ชายหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ ยิ้มอย่างเอ็นดูคนช่างว่า

“พี่สิงโตรักอิ่มอุ่นกับลูกมากนะครับ” ชายหนุ่มบอกภรรยาที่รักอีกครั้งแล้วนอนกอดร่างอวบอิ่มไว้อย่างแสนรักและหลับไปอย่างแสนสุข

วันเวลาผ่านไปตามครรลองของมันสิงหราชกับอัจฉรียาพรก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ทั้งสองมีความรักความเข้าใจให้แก่กันและยังเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่นๆ ด้วย

ทั้งคุณอโนมาและคุณอัคคีรวมไปถึงพ่อเลี้ยงอินคำกับแม่เลี้ยงเกศราต่างก็ชื่นชมยินดีที่ลูกสาวลูกชายของพวกตนเป็นฝั่งเป็นฝาและมีความสุข

“น้องบอกแล้วว่าเขาสองคนเป็นเนื้อคู่กัน จับคู่ไว้ไม่มีผิดเลย” แม่เลี้ยงเกศราหันมาบอกสามี

“พี่เกดมองการณ์ไกลจริงๆ ค่ะ” คุณอโนมายิ้มๆ เมื่อนึกถึงความเก่าความหลัง ที่แม่เลี้ยงเกศราจับจองลูกสาวของตนไว้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ

“คนเขาเป็นคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันไงอ้อน เหมือนอ้อนกับตาไฟไงล่ะ”

“จริงที่สุดครับพี่เกด แหม ผมว่าพี่เกดน่าจะตั้งสำนักตำหนักดูดวงด้วยนะครับ”

“ไฟพูดมีเหตุผล เอาไหมจ๊ะที่รักเดี๋ยวพี่สร้างตำหนักดูดวงให้ แม่หมอเกศรา แม่นราวตาเห็น..” พ่อเลี้ยงอินคำก็พลอยเออออไปด้วย แม่เลี้ยงเกศราหันมาค้อนสามี

“หึ พูดดีกันไปเถอะ เย็นนี้อดข้าวไปเลยนะคะพี่อิน”

“โธ่ พี่แค่ล้อเล่น..” แล้วทุกคนก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข ภาพครอบครัวสุขสันต์ที่ยิ้มหัวให้กันพูดคุยกันด้วยความรักและมีเหตุผลทำให้ชีวิตของพวกเขาราบรื่นมีความสุข

ความรัก ไม่ใช่เพียงแค่รักอย่างเดียว แต่ความรักก็ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของความพอดีความเข้าอกเข้าใจกัน ความมีเหตุผล มีสติปัญญาในการครองรักครองเรือน เพราะหากว่ารัก แต่ขาดความเข้าใจแล้ว ความรักก็เป็นคำพูดลอยๆ ไร้ค่าไร้ความหมาย

ซึ่งสิงหราชก็ทำให้อัจฉรียาพรได้เข้าใจความหมายของคำว่ารักด้วยความเป็นสามีและพ่อที่ดี พูดคุยกันด้วยเหตุผลไม่เอาแต่ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่และไม่ปล่อยให้ความหวาดระแวงมาทำลายความมั่นคงของครอบครัว และพวกเขาครองรักกันอย่างมีความสุข...

...จบ...