ตอนที่ 5

ที่รักผลักประตูเข้ามาด้วยหน้าตาบึ้งตึง “ไอ้ยักษ์! กล้าดียังไงหา”

ดนัยหลุดพรืด ก้มหน้าหัวเราะ วางแก้วและโอบไหล่สองสาว หอมแก้มแรงๆ คนละฟอด สองสาวเอียงอาย ไม่ทันคิดว่าดนัยทำเพื่อให้ที่รักเดือดจัด ดนัยลดสายตาลงมองที่หน้าอกที่รัก มันแบนราบเหมือนอย่างเคย อึดอัดแค่ไหนนะที่ต้องรัดอกสวยๆ ไว้ตลอดเวลาอย่างนั้น

ที่รักตรงปรี่เข้ามา ก้มลงคว้าแก้วเหล้าสาดเข้าใส่หน้าดนัย

ว้าย!

สองสาวร้องขึ้นพร้อมกันและถอยห่างจากดนัยกับที่รัก รู้ว่าหนึ่งทอมสาวกับหนุ่มทรงเสน่ห์กำลังมีเรื่องกันแล้ว

ดนัยรับทิชชูจากเด็กร้านที่นั่งชงเหล้าให้อยู่ไม่ห่าง เอามันมาซับหน้า เขาไล่เด็กร้านคนนั้นออกไป และหันมาทางสองสาวที่ทำท่าจะออกไปเช่นกัน “นั่งก่อนสาวๆ ไม่มีอะไรหรอก”

“ฉันมาเอาคนของฉันคืน” ที่รักชี้ไปที่สองสาว

“ผมจ่ายไปมาก ถ้าจะเอากลับก็ถามพวกเธอเอาเองว่าจะไปกับคุณหรือจะอยู่กับผม” ดนัยเอียงหน้าเชิดขึ้น พูดอย่างมั่นอกมั่นใจว่าที่รักไม่สามารถพาสองสาวกลับไปได้

ที่รักหันไปมองสองสาวที่ยืนจับมือกันอยู่ “อยู่กับเฮียแดนค่ะ พวกเรารับเงินเฮียแดนมามากแล้วค่ะ”

“เท่าไร? พี่ให้เอง” ที่รักถามไปโดยไม่ต้องคิดมาก เธอเองก็ใช่ว่าขี้หมูขี้หมามาจากไหน ที่บ้านเปิดร้านทองถึงสิบสาขา พอจะคุยได้บ้างว่าบ้านรวย

“คนละห้าแสนค่ะ”

ที่รักตาโต หันมองดนัยอย่างไม่อยากจะเชื่อพร้อมทั้งหลุดอุทานมา “ห้าแสน! ตายห่า”

ดนัยขมวดคิ้ว “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะ” เขาไม่ชอบใจคำว่า ‘ตายห่า’ เพราะมันลงมาบนหัวเขาเต็มๆ เขายังไม่อยากตายไปเป็นไอ้ห่าบ้าบออะไรนั่น

“ไม่ต้องมายุ่ง!” ที่รักแหวใส่ดนัย ฝ่ายนั้นยักไหล่และชงเหล้าแก้วใหม่อย่างใจเย็น

“เอาอย่างนี้ดีกว่า”

ที่รักเชิดหน้าสองแขนกอดอก “ฮึ”

“ดวลเหล้ากัน ใครเมาก่อนแพ้ ใครชนะก็พาสาวๆ ไปได้” ดนัยเลิกคิ้วเชิงถาม

“ทำไมต้องรับข้อเสนอด้วย” ที่รักเข้าไปคว้าแขนสองสาว “ไปสาวๆ” แต่ทั้งสองคนขืนตัวไว้อย่างพร้อมใจ

“มากับพี่! จะไปกับไอ้นั่นหรือ?”

“พวกเราไม่อยากขัดใจเฮียแดนค่ะ”

ที่รักกัดกรามขมวดคิ้ว ชายตามองดนัย “ก็ได้! ใครพับไปก่อนแพ้” ว่าแล้วก็นั่งลง สองสาวเลือกไปนั่งข้างๆ ดนัย ที่รักมองตาขวางแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร

สองสาวเริ่มชงเหล้าให้ ทั้งดนัยและที่รักสบตากัน ก่อนจะกระดกเหล้าดื่มอึกๆ ขึ้นและวางแก้วเปล่าลงพร้อมกัน สองสาวร้องเชียร์พร้อมทั้งตบมือให้

“ใช้ได้นี่” ดนัยยิ้มกริ่ม ตาคมกวาดมองหน้าอกที่รักอีกครั้ง

“เอาอีก เร็วๆ เข้า เหม็นหน้าหมอนี่เต็มที” ที่รักยื่นแก้วให้สาวคนหนึ่ง

ดนัยหัวเราะชอบใจ อยู่กับที่รักเขาหัวเราะอย่างกับคนบ้า ทั้งๆ ที่เวลาปกติก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้สักหน่อย เหตุนี้เขาเลยอยากแกล้ง อยากแหย่ที่รักยังไงเล่า เพราะเป็นสิ่งบันเทิงอย่างหนึ่งในชีวิตเขาไปเสียแล้ว

ที่รักดื่มนำไปก่อนเป็นแก้วที่สอง ดนัยอมยิ้มและดื่มตาม กับแกล้มไม่มีใครแตะสักอย่าง แม้ทุกอย่างจะน่ากินก็ตาม สองสาวยังคงชงเหล้าให้คู่ท้าทั้งสองอย่างเบิกบานใจ ไม่ว่าทางไหนจะชนะทั้งสองก็กระเป๋าหนักกลับบ้านอยู่แล้ว

แก้วที่หกแล้ว ที่รักคว้าคอสาวสวยข้างกายและแนบริมฝีปากลงไปบดเคล้า หญิงสาวครางประท้วง แต่ที่รักยังคงส่งลิ้นเข้าไปจนกระทั่งรู้สึกว่าไหล่ถูกเหนี่ยวไว้โดยแรง

“ยังไม่รู้ใครแพ้ใครชนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้!” ดนัยนั่นเอง เสียงเขาแข็งกระด้าง นัยน์ตารึก็มองมาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า

ที่รักยักคิ้ว เลียริมฝีปากสองสามที ยิ้มยิงฟันพร้อมยักไหล่ใส่ดนัย ถึงจะถอนปากออกแล้ว มือยังคงล้วงเข้าไปในอกเสื้อสาวงาม จนอีกฝ่ายหัวเราะและเบี่ยงกายหลบ

“อย่ามาตีฉิ่งต่อหน้าผม ผมไม่ชอบ!”

“ใจแคบไปได้ มา ดื่มต่อ” ที่รักดื่มก่อนอีกแล้ว ชักอยากรู้แพ้ รู้ชนะให้เร็วๆ มันมือเต็มทน อยากพาสาวกลับบ้านจะตายชัก

ดนัยกระแทกแก้วกับโต๊ะ สาวข้างกายเขาสะดุ้งแต่ก็รีบชงเหล้าให้อย่างเร็ว ดนัยดื่มรวดเดียวหมดและกระแทกแก้วอีกครั้ง

“ห้ามจับ!” ดนัยร้องห้ามเมื่อเห็นมือที่รักล้วงเข้าไปในอกเสื้อสาวข้างกายอีกครั้ง ที่รักไม่สน ยังคงควานหาปลายยอดบัวตูมต่อไป

“ให้มันได้อย่างนี้ ให้ตาย” ดนัยบ่นอุบ อารมณ์เสียตั้งแต่เห็นที่รักจูบผู้หญิงต่อหน้าเขาแล้ว ดนัยลุกขึ้นเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างที่รักกับสาวงาม

“ออกไป!” ที่รักผลักดนัยเต็มแรง ดนัยหันขวับและหรี่ตามอง

“จะนั่งอยู่ตรงนี้จนกว่าจะรู้แพ้รู้ชนะ” ดนัยไม่สนท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงของที่รัก เขาถอดสูทออก เหลือไว้แค่เชิ้ตดำถลกแขนเสื้อขึ้น และลงมือชงเหล้าเสียเอง เขาเลื่อนจานกับแกล้มไปตรงหน้าที่รัก แต่เจ้าทอมสาวไม่สน กลับคว้าแก้วเหล้าจากมือเขามาดื่มอึกๆ

สองสาวที่ว่างงานเลยหันไปหาจอทีวีขนาดใหญ่และร้องเพลงกันเสียเลย เสียงดนตรีดังกลบเสียงพูดคุยของที่รักกับดนัย ทำให้ต้องตะโกนกันบ้างบางจังหวะ ที่รักถอยห่างดนัยเมื่อเขาเอนหลังกับพนักพิงวาดสองแขนไปตามแนวยาวบนพนักพิง ทำท่าเหมือนจะโอบไหล่ที่รักก็ไม่ปาน

“อย่าให้มันมากนักนะไอ้ยักษ์” ที่รักว่าและเริ่มปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนสุด ดึงชายเสื้อออกจากขอบกางเกง

ดนัยชายตามองก็เห็นผ้ารัดอกชัดเจน มือไม้สั่นอยากจะกระชากผ้านั้นออกเสียเหลือเกิน แต่ก็ไม่ได้ทำ เขาหันไปชงเหล้าอีก ขณะที่สาวทอมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เมื่อกลับมาก็เดินผ่านหน้าเขาไปแย่งไมโครโฟนจากสาวๆ และแหกปากร้องเพลงเสียเอง

ดนัยกอดอกนั่งมองที่รักไป ริมฝีปากก็ขยายกว้างไป นานๆ ครั้งจะตักอาหารใส่ปากบ้าง เพลงแล้วเพลงเล่าที่พวกสาวๆ เลือกให้ที่รัก ทั้งหมดเป็นเพลงจังหวะเร็วๆ ทำให้ที่รักกระโดดโลดเต้นอย่างบ้าระห่ำไปด้วย หากไม่ใช่เพราะเริ่มมึนตึงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ที่รักคงไม่มาอยู่ร่วมกับดนัยเป็นชั่วโมงๆ อย่างนี้หรอก

ดนัยยกสองขาขึ้นพาดกับโต๊ะ สองแขนประสานกันที่ท้ายทอย มองที่รักอย่างชอบใจ ตัดสินใจแล้วว่าจะเล่นกับที่รักให้ถึงที่สุด เกมของเขาเพิ่งจะเริ่ม ดูสิว่าเขาจะเปลี่ยนสาวทอมชอบตีฉิ่งให้อ่อนระทวยชอบท่อนไม้ฟืนใต้ร่างเขาได้ไหม

สองสาวแท้กับหนึ่งชายเทียมยังคงสนุกกันต่อไปอีกพักใหญ่ จนกระทั่งที่รักเริ่มเสียงแหบนั่นแหละเลยยอมปล่อยไมโครโฟนให้สองสาวต่อ ดนัยชงเหล้าแก้วใหม่และยื่นส่งไปให้ ที่รักรับมาอย่างไม่เกี่ยงงอนและดื่มรวดเดียว

“แรง! ตั้งใจจะขี้โกงใช่ไหม”