สายใยในวันวาน 2 ไหนว่าพี่น้อง(2)

“กูขอตัดสินเลยว่า…ผิดทั้งคู่ บู้บี้ไม้ทำมาหากินกูไม่พอ ยังจะพูดถึงคนแบบนั้นอีก พวกมึงเสียบให้กูทั้งหมดเลยนะ กูจะไปซื้อเต้าหู้ชีส” ฉันวางของในมือแล้วลุกขึ้น คว้ากระเป๋าสะพายเดินออกจากห้อง

ฉันชื่อพริกหวาน อายุ 33 ปี อาชีพก็ขายหม่าล่า ขายดีมาก ๆ อยากจ้างคนช่วยแต่ก็เสียดายเงิน ทั้งยังไม่ชอบความวุ่นวายจึงจัดการทุกอย่างเอง เหนื่อยหน่อยแต่รู้สึกโอเคมาก เมื่อก่อนได้เพื่อนทั้งสองที่ทำงานกลางคืนสละเวลามาช่วยเตรียมของในตอนสาย ๆ ลิลลี่กับยลลี่ทำงานที่เดียวกัน รักใคร่กันดีบางทีก็แทบจะกัดกันอะไรทำนองนั้น ตอนนี้ทั้งคู่เลิกรับจ้างคนอื่นแล้วมาร่วมหุ้นลงทุนทำร้านเมารักด้วยกัน กัดกันมากกว่าเดิมหลายเท่าเลยจ้า

หมับ! ข้อมือฉันถูกคว้าไว้ ด้วยความตกใจฉันกระชากกลับทว่าคนที่จับก็ดึงฉันเข้าหาตัวเขา กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่คุ้นเคยทำให้ฉันเงยหน้ามองอย่างเต็มตา

“มีอะไรอีก”

“เมื่อคืนเฮียรออยู่หน้าห้องตั้งนาน”

“แล้วยังไง ไม่ได้บอกให้รอ”

“อยากรอ”

“เพื่ออะไร”

“เฮียมีเรื่องจะคุยด้วย”

“ไม่อยากฟังไม่อยากพูดด้วย เลิกบ้าและช่วยหนีไปไกล ๆ ได้ไหม”

“หมวย…”

“…”

“เฮียอยากคุยด้วย คุยกันนะ”

“ในเมื่อเลือกมันแล้วจะมายุ่งกับพริกทำไมวะ อยากได้ครอบครัวสุขสมไม่ใช่เหรอ รักมันมากก็ปรับตัวให้เข้ากับมันสิ จะมาวุ่นวายกับพริกทำไม ตอนนั้นเฮียไม่สงสารพริกตอนนี้เฮียก็ไม่สงสารพริกเหรอ ใจร้ายใจดำกับพริกเกินไปไหม พริกเป็นคน มีหัวใจ เมื่อก่อนพริกรักเฮียจนแทบบ้าแต่เฮียบอกว่าเฮียไม่รักพริก ไม่เลือกพริก ตอนนี้เฮียแต่งงานกับคนที่รักไปแล้ว จะมาอะไรกับพริกอีก เมื่อไหร่จะเลิกเห็นพริกเป็นของตายสักที” ฉันพูดยาวเหยียดก่อนจะเดินหนี

เมื่อก่อนเป็นเขาที่เดินหนี เมื่อก่อนเป็นเขาที่ออกปากไล่ เป็นฉันที่วิ่งตามเป็นคนบ้า ยอมเขาทุกเรื่องเพราะอยากจะให้เขารัก

แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่เคยเลือกฉัน ที่หนึ่งของเขาคือผู้หญิงคนนั้น ไหนว่าให้เป็นพี่น้องตอนนี้มายุ่งกับฉันทำไม หลายปีที่ผ่านมาฉันยังเสียใจเพราะเขาไม่พอหรือไง

การินซาวด์

การินกลับมาที่ร้านเครื่องเสียง ตามเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมคุยด้วยจึงต้องกลับมาตั้งหลักที่ร้าน การินเปิดร้านติดตั้งเครื่องเสียงรถยนต์และด้านข้างเปิดร้านเกม ที่ดินเป็นที่ของแม่เขา สองร้านนี้ทำให้เด็กวัยรุ่นมาสุงสิงอยู่ที่ร้านมากมาย เขาเป็นคนที่เด็กวัยรุ่นให้ความเคารพนับถือมาตลอด

ปึก! เงินวางลงกลางโต๊ะ

“ไปเหมาหม่าล่าร้านเจ้พริกหน่อย” เด็กวัยรุ่นที่อยู่กับการินมานานวางเงินที่ได้มาจากลูกพี่พร้อมคำสั่งของลูกพี่

“เจ้พริกจะขายเหรอพี่” วัยรุ่นคนหนึ่งถาม เคยไปเหมาเจ้พริกบอกไม่ขาย ทั้งยังมาด่าเฮียกานต์ถึงร้าน เฮียกานต์ผู้เก่งกาจทำยังไงอะเหรอ ก็ยืนเงียบ ๆ ให้เจ้พริกด่าไงล่ะ

“รอบนี้เฮียบอกว่าให้พวกมึงใช้หัวหน่อย ไม่ใช่เดินโง่ ๆ ไปเหมาให้เจ้พริกจับได้”

“งั้นพี่เกริ่นมาหน่อยพวกผมต้องใช้วิธีไหน เจ้พริกเขารู้ไส้รู้พุงเฮียกานต์ยิ่งกว่าเมียแท้ ๆ ของเฮียอีก”

เพี้ยะ! มือของอีกคนฟาดที่ปากคนพูด “ไอ้สัดหาพูดไป เดี๋ยวเมียเฮียได้ยินก็ทะเลาะกันอีก เรื่องเจ้พริกหวานห้ามให้เมียเฮียรู้เด็ดขาด เรื่องนี้มันเป็นความลับสุดยอดเลยนะมึง”

“จะกลัวอะไร เมียเฮียเขาโกหกเฮียตั้งเท่าไหร่ อีกอย่างเฮียก็เลิกกับเมียเขาแล้วแค่เมียเขาไม่ยอมหย่าสักที”

“เรื่องครอบครัวเข้าไปยุ่งมาก ๆ เดี๋ยวก็ได้หอนหรอกมึง เฮียเขาไม่เลือกเจ้พริกของเราหรอก ถ้าเลือกเขาเลือกไปนานแล้ว”

“เฮียก็ไม่น่าไปยุ่งกับเจ้พริกอีก ปล่อยเจ้มีผัวใหม่ไปดีกว่า”

“กูถามจริงใครจะกล้าจีบเจ้พริกวะ ใครเข้ามาสนใจหน่อยก็ตามไปจัดการเขา ทุกวันนี้สั่งเราตามดูว่าเจ้พริกทำอะไรมีคนมาจีบไหม ถ้ามีให้รีบมาบอก สรุปเฮียรักใครวะ”

“พูดตามตรงเรื่องเจ้พริกเฮียก็ทำไม่ถูก เฮียต้องเลิกกับเมียแท้ ๆ ก่อนดิค่อยมายุ่งกับเจ้พริกของเรา เจ้เราก็สวยขนาดนั้นเฮียมองข้ามเจ้บ่อย ๆ ได้ยังไงวะ เห็นว่าเจ้รักเลยเอาเปรียบงั้นเหรอ กูรู้ว่าเมียแท้ ๆ ของเฮียก็สวย แต่สวยและใจดีต้องเจ้พริกของเราดิวะ”

“พวกมึงหยุดพูดคำว่าเมียแท้ ๆ ได้ไหมวะ เขามีชื่อ เขาชื่อกล้วยหอม”

“เฮียชอบกินกล้วยหอมมากกว่าพริกหวาน”

“พวกมึงจะพูดถึงเฮียอีกนานไหมวะ ไปรีบไปเหมาหม่าล่ามา”

“ค้าบ รับทราบครับ” ลูกน้องหยิบเงินมาแบ่งกันเพื่อไปทำตามที่ลูกพี่สั่ง ปากเฮียกานต์บอกพี่น้อง ไม่ได้รักแต่จะรู้ไหมที่ทำอยู่ภาษาวัยรุ่นเรียกหวงก้าง หรือเฮียแก่จนเลอะเลือนถึงไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้

เก่งทุกเรื่องแต่เรื่องครอบครัวเฮียตัดสินใจพลาดมาก

เวลา 22:54 น.

การินและกลุ่มวัยรุ่นตั้งวงหน้าร้านเครื่องเสียงเหมือนเช่นทุกวัน เขารอคอยให้เธอมาโวยวายเรื่องให้คนไปเหมาหม่าล่า ทว่าไร้วี่แววของคนตัวเล็กที่เขาเฝ้ารอ

ลงทุนไปห้าพันเลี้ยงหม่าล่าแทบทั้งซอย แต่แม่ค้าไม่สนใจ

“เดี๋ยวกูจะเมาแล้วพวกมึงไปส่งกูที่ห้องพริก” ยังไงคืนนี้ก็ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง

“ถ้ามีผู้ชายอยู่ในห้องกับเจ้พริกอะเฮีย”

“กูก็จะกระทืบไอ้ชู้คนนั้นเลยไง กล้ามายุ่งกับเมียกู”

“…” ลูกน้องต่างมองหน้ากัน คิดในใจ อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ ถ้าไม่ใช่เฮียกานต์ผู้มากบารมีพวกเขาคงจะถามว่าเฮียทิ้งเขาไปแต่งงานไม่ใช่เหรอ จะมาเป็นผัวอะไรอีก

ไหนว่าพี่น้อง ทำไมเปลี่ยนเป็นผัวอีกแล้ว