2

ปิ่นมุกเดินไปเปิดตู้เย็นเล็ก ๆ ในห้อง พบเครื่องดื่มและผลไม้ที่จัดไว้อย่างเรียบร้อย เธอหยิบองุ่นพวงเล็กออกมา รินน้ำชาอุ่นจากเครื่องชง แล้วหยิบสมุดสเกตช์ออกจากกระเป๋าหนัง เธอพลิกหน้ากระดาษว่าง ใช้ดินสอกดวาดเส้นโค้งเล็ก ๆ ซ้ำ ๆ เธอคุ้นมือกับการวาดมากกว่าการกดชัตเตอร์

เสี้ยวรูปทรงกลีบหอยและหยดน้ำค่อย ๆ ผสานเป็นจี้ห้อยคอหนึ่งชิ้นในจินตนาการ เส้นโค้งที่ทอดยาวเหมือนสายน้ำ เธอเติมรายละเอียดตรงตัวล็อกให้คล้ายรังไหม

เสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้นในโทรศัพท์

แม่: ลูกถึงห้องหรือยัง เหนื่อยไหม

เธอยิ้มพลางพิมพ์ตอบ

ปิ่นมุก: ถึงแล้วค่ะแม่ สบายดี ไม่ต้องห่วงนะคะ พักผ่อนเถอะ

อีกหนึ่งข้อความโผล่ตามมา

พ่อ: ขอบใจนะลูก พ่อกับแม่รักลูกนะ

2

ดวงตาเธออบอุ่นขึ้น เธอสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วเอนกายพิงหัวเตียงอย่างผ่อนคลายเป็นครั้งแรกของวัน

เช้าถัดมา แสงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านสีงาช้าง เธอตื่นก่อนนาฬิกา ฝันเมื่อคืนไม่มีเจ้าบ่าว ไม่มีคำอวยพร มีเพียงบ้านไม้เก่า ๆ กับเสียงพ่อไอเบา ๆ ปิ่นมุกสะบัดภาพออกจากหัว แล้วลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัวง่าย ๆ ด้วยเชิ้ตสีฟ้าและกางเกงผ้าลินินสีครีม รวบผมหางม้าหลวม ๆ

ครัวกลางเรือนหอกว้างขวาง เต็มไปด้วยอุปกรณ์ครบครัน ป้าสายกำลังจัดตะกร้าผัก

“คุณมุกตื่นเช้าจัง จะรับอะไรดีคะ ป้าทำให้”

“ขอให้มุกทำเองได้ไหมคะ ป้าพักเถอะค่ะ”

ป้าสายหัวเราะเบา ๆ

“ดีเลย ป้าจะได้มีผู้ช่วย วันนี้มีไข่ไก่สด ผักชีฝรั่ง ผักสด เห็ด กับขนมปัง”

“งั้นมุกทำออมเลตกับสลัดนะคะ”

เธอหยิบกระทะเทฟลอนขึ้น ตั้งไฟอ่อน ๆ เนยละลายส่งกลิ่นหอมอบอวล เธอคนไข่เบา ๆ ใส่เห็ดผัด ปรุงด้วยเกลือ พริกไทย แค่นาทีเดียวครัวก็มีกลิ่นหอมของอาหารเช้าที่ทำให้หัวใจเบาสบาย ปิ่นมุกยกจานออกมาวางบนโต๊ะ หั่นผักผลไม้เพิ่ม จัดจานเรียบร้อยจนป้าสายเอ่ยชม

“คุณมุกทำอาหารเก่งจังเลยนะคะ”

“พ่อชอบกินอาหารที่มุกทำค่ะ มุกเลยหัดทำไว้” เธอยิ้ม

หลังมื้อเช้าเธอเดินสำรวจสวนเล็ก ๆ ข้างบ้าน เจอต้นไม้หลายกระถางรอการดูแล เธอจดรายการในโทรศัพท์ว่าจะซื้อเมล็ดพืชเพิ่ม ดิน ปุ๋ย และของเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับจัดมุมระเบียงให้เป็นที่นั่งวาดแบบเครื่องประดับ

เมื่อกลับเข้ามาในบ้าน เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ป้าสายรีบรับ แล้วหันมาส่งให้

“คุณมุกคะ คุณวัตโทร.มา”

หัวใจเธอสะดุดนิดหนึ่ง

“ค่ะ…สวัสดีค่ะ”

เสียงปลายสายทุ้มเรียบ

“เมื่อคืนหลับสบายไหม”

“สบายดีค่ะ”

“ดี ผมให้เลขาของผม คุณเอกภพ ติดต่อไปดูเรื่องบัตรเสริมและสิทธิ์ต่าง ๆ ของคุณ จะได้สะดวกในการใช้จ่าย ถ้าต้องการอะไรบอกเขา”

“ขอบคุณค่ะ จริงๆ ไม่ต้องวุ่นวายก็ได้นะคะ” เธอเป็นคนเรียบง่ายไม่อยากให้เขาวุ่นวายอะไร

เขาเงียบไปชั่ววินาที

“ตามสะดวก” เขาตอบสั้น

“ผมอาจไม่กลับบ้านสองสามวัน มีประชุม”

“ค่ะ”

“เท่านี้นะ”

สายในมือวางลงเสียงเบา

ปิ่นมุกยิ้มให้ตัวเองอย่างประหลาด เธอไม่ได้คาดหวังมากไปกว่าที่ได้ยิน ความสุภาพห่างเหินของเขา คือพื้นที่ว่างที่เธอจะใช้สร้างชีวิตใหม่โดยไม่ถูกรบกวน

เธอเปิดคอมพิวเตอร์พกพา สแกนแบบร่างที่วาดเมื่อคืนแล้วเริ่มลงรายละเอียดในโปรแกรม ลากเส้นโค้งให้เนียน ตรวจความสมดุลของน้ำหนักหินกับตัวเรือน คำนวณสัดส่วนสำหรับตัวอย่างต้นแบบ เธอส่งอีเมลแบบไปให้ช่างที่รู้จักจากงานพาร์ตไทม์สมัยเรียน พร้อมแนบโน้ตเรื่องโลหะและการฝังหิน

ไม่นานเลขาของภควัตก็โทร.มาอย่างเป็นงานเป็นการ

“สวัสดีครับคุณปิ่นมุก ผมเอกภพ เลขาคุณภควัตนะครับ คุณภควัตให้ผมดูแลเรื่องบัตรเสริมและการเข้าถึงสิทธิประโยชน์ต่าง ๆ ถ้าคุณสะดวก ผมขอเอกสารบางอย่างเพื่อดำเนินการครับ”

“ได้ค่ะ แต่ขอบัตรเฉพาะที่จำเป็นก็พอค่ะ คุณเอกภพไม่ต้องกังวล มุกใช้จ่ายไม่เยอะ”

ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ อย่างเกรงใจ

“รับทราบครับ ผมจะจัดการให้ ขออนุญาตเรียนแจ้งว่าคุณภควัตงานยุ่ง อาจไม่ได้รับสายใน

บางครั้ง แต่ถ้าคุณมีเรื่องด่วนติดต่อผมได้ทุกเวลาเลยครับ”

“ขอบคุณนะคะ”

หลังวางสาย เธอเดินไปเปิดระเบียง เพื่อสูดอากาศ ช่วงเช้าอุณหภูมิพอดี กระถางสมุนไพรเล็ก ๆ ริมระเบียงส่งกลิ่นโรสแมรีอ่อน ๆ เธอเด็ดใบอ่อนมาขยี้ระหว่างปลายนิ้ว กลิ่นหอมทำให้เธอนึกภาพอาหารค่ำง่าย ๆ ออมเลตโรสแมรี หรือพาสต้ากระเทียมกับน้ำมันมะกอก เธอหัวเราะกับตัวเองเบา ๆ ‘อยู่คนเดียวแบบนี้ก็ใช้ชีวิตง่ายดี’

บ่ายวันนั้น ปิ่นมุกออกไปซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ ซื้อของกลับมา เธอจัดครัวอย่างเป็นระบบ ติดป้ายเล็ก ๆ บนขวดเครื่องเทศ ทำชั้นเก็บหัวหอม กระเทียม และผักต่าง ๆ เธอใช้เวลาอีกชั่วโมงเช็ดกระจกชั้นวางและจัดมุมเครื่องชงชาให้กลายเป็นมุม

ที่เรียบง่าย ภาชนะสีอ่อน กล่องน้ำผึ้งไม้เล็ก ๆ และแก้วใสทรงโปรด

ช่วงเย็น เธอลองอบคุกกี้ถั่วพิสตาชิโอสูตรน้ำตาลน้อย กลิ่นหอมฟุ้งไปถึงโถงนั่งเล่น ป้าสายยกนิ้วให้

“อร่อยค่ะ นี่ถ้าคุณวัตได้ชิมต้องติดใจแน่ ๆ”

“ถ้าเขากลับมาค่ะ” เธอพูดขำ ๆ มากกว่าตัดพ้อ

แสงสุดท้ายของวันเคลื่อนคล้อยมาถึง ปิ่นมุก

พับปลอกหมอนและผ้าห่ม จัดเตียงให้เรียบร้อย แล้วเปิดโคมตั้งพื้นข้างหัวเตียง เธอนั่งลง เปิดสมุดสเกตช์อีกครั้ง คราวนี้เธอลองวาดแหวนวงเล็ก ตัวเรือนทรงเรียวที่กอดรับอัญมณีเม็ดจิ๋วเหมือนหยดน้ำค้างและเขียนชื่อแบบร่างด้านข้าง “Beginning การเริ่มต้น”