บบที่ 1 อดีตที่ยากจะลืม

“กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนอันแสนไกลโพ้น มีครอบครัวของแกะอยู่ครอบครัวหนึ่ง อยู่ด้วยกันสามตัวคือพ่อแกะแม่แกะและก็ลูกแกะ ครอบครัวนี้ประกอบอาชีพทำขนมขาย ในวันหนึ่งมีป้าหมีตัวอ้วนมาสั่งขนมที่ร้านเป็นจำนวนมากมายทั้งพ่อแกะและแม่แกะจึงช่วยกันทำขนมกันอย่างวุ่นวายเพราะว่ากลัวจะไม่ทัน”

“ซีเจนอยากทำขนมบ้างจังหม่ามี๊”

เสียงเด็กน้อยวัยสามขวบครึ่งเอ่ยขัดผู้เป็นแม่ที่กำลังจะเล่านิทานต่อ เด็กคนนี้ได้นอนข้างๆ กายของผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งพิงหัวเตียงมือหนึ่งก็ลูบไปมาที่ศีรษะของเด็กน้อยส่วนอีกมือก็ถือหนังสือนิทานเล่มเล็กๆ

“จริงหรอจ๊ะแล้วซีเจนคนเก่งของหม่ามี๊อยากทำขนมอะไรน๊า”

คนเป็นแม่ได้หยุดฟังก่อนที่จะถามเด็กหญิงตัวน้อยแก้มตุ้ยนุ้ยแสนน่ารักที่นอนข้างๆ ตัวเองออกไป

“ซีเจนอยากทำขนมที่ซีเจนชอบทานกับหม่ามี๊บ่อยๆ” เสียงใสดังกังวานบอกคนผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้มและแววตาอันแสนสดใส

“ขนมเค้กใช่หรือป่าวเอ่ย?”

เสียงของคนเป็นแม่ตอบอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ต้องคิดให้เปลืองเวลาสักนิดเพราะเธอเป็นคนเดียวที่รู้ใจลูกมากที่สุด

“ใช่ค่ะ ขนมที่เป็นก้อนกลมๆ มีสีสันเยอะๆ ซีเจนชอบมากเลยหม่ามี๊”

“งั้นไว้วันหลังหม่ามี๊จะสอนซีเจนทำขนมเค้กนะคะแต่วันนี้ถึงเวลาที่ต้องนอนแล้ว ซีเจนต้องพักผ่อนเยอะรู้ไหมร่างกายจะได้แข็งแรงไว้วันพรุ่งนี้หม่ามี๊จะซื้อขนมให้”

“ค่ะ หม่ามี๊เล่านิทานต่อเลยค่ะ” เสียงเล็กๆ บอกกับเธอเบาๆ

“จ๊ะ ลูกรักของหม่ามี้”

“ทันใดนั้นลูกแกะก็เดินเข้ามาในห้องทำขนมเมื่อเห็นทั้งพ่อและแม่ช่วยกันทำขนมแต่ก็ไม่ได้คิดจะช่วยอะไรเลยได้แต่เดินผ่านไปเฉยๆ แล้วไปนั่งดูการ์ตูนที่ทีวีอย่างเพลิดเพลินจนกระทั่งวันพรุ่งขึ้นป้าหมีตัวอ้วนได้มารับขนมที่สั่งไว้แต่ทว่าแม่แกะและพ่อแกะช่วยกันทำไม่เสร็จ ป้าหมีตัวอ้วนโกรธมากจึงดุด่าแม่แกะและบอกว่าจะไม่มาสั่งขนมอีกจะไปสั่งร้านอื่นแทน แม่แกะจึงบอกว่าวันนี้จะทำขนมให้เสร็จและก็จะแถมขนมให้ป้าหมีอีกด้วย ป้าหมีจึงยอมและบอกว่าจะมาเอาขนมในวันพรุ่งนี้เมื่อลูกแกะตัวน้อยเห็นแม่แกะโดนป้าหมีตัวอ้วนดุด่า ลูกแกะจึงเข้าไปขอโทษแม่แกะและก็พ่อแกะทันทีพร้อมกับช่วยกันทำขนมจนเสร็จตามที่ป้าหมีสั่งจนครบทั้งหมดเลยนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... เด็กดีต้องขยันหมั่นเพียร”

เมื่อฉันผละสายตาออกจากหนังสือนิทานเล่มเล็กก็เห็นว่าซีเจนลูกสาวตัวน้อยของฉันได้นอนหลับปุ๋ยไปเรียบร้อยแล้วจึงค่อยๆ ดึงผ้ามาห่มลูกสาวตัวน้อยๆ ของตัวเองอย่างนุ่มนวล

ฉันมีชื่อว่า ‘เจนิส’ ออกตัวก่อนเลยว่าฉันไม่ได้เป็นลูกครึ่งอะไรหรอกเป็นเพียงแค่เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่ถูกพ่อแม่ตัวเองทิ้งตั้งแต่ตอนเด็กๆ โชคยังดีที่มีคนนำไปฝากที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งพอเรียนจบแค่ปสว.ก็ต้องออกมาอยู่คนเดียวในห้องเช่าเล็กๆ แห่งนี้

ตอนนี้ฉันอายุได้เพียงยี่สิบสามปีเท่านั้น

ปัจจุบันยังไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่งเลยเพราะพึ่งถูกไล่ออกไปเมื่อวานนี้เอง เหตุผลที่โดนไล่ออกก็เพราะว่าโดนใส่ร้ายจากเพื่อนร่วมงานว่าแย่งแฟนเจ้าลูกของร้านอาหารที่ฉันทำงานอยู่นั่นก็คือแย่งไอ้กันจากพี่พิมซึ่งพี่พิมก็ไม่ค่อยจะชอบฉันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

จึงถูกไล่ออกมาอย่างง่ายดาย ส่วนไอ้กันมันเป็นคนที่เจ้าชู้ชอบเป็นคนมือเร็วค่อยจ้องแต่จะลวนลามฉันอยู่แล้ว

อย่าให้เจออีกทีนะแม่จะเอาไม้หน้าสามทุบจริงๆ

ส่วนซีเจนทุกคนคงจะสงสัยว่าเขาเป็นลูกของฉันจริงๆ ใช่ไหม ทำไมถึงมีลูกทั้งๆ ที่อายุยังน้อยล่ะคำถามเหล่านี้เป็นคำถามที่ฉันพยายามตอบมันมาเป็นสามปีแล้วมันยังไม่หมด ซีเจนเป็นลูกของฉันจริงๆ ตอนที่ฉันอายุได้ยี่สิบปีเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อน....