4ขวากหนามที่ทิ่มแทง

ตอนที่ 2

ขวากหนามที่ทิ่มแทง

ชานนท์ถูกรั้งไว้โดยจาตุรงค์ ทำให้เขาไม่สามารถปลีกตัวออกไปหาเฟื้องลดาได้ ชายหนุ่มกระวนกระวายใจเป็นห่วงคนรัก จนป่านนี้เธอก็ยังไม่ได้กินอะไร และไม่รู้ว่ารดน้ำต้นไม้เสร็จหรือยัง

“ลุงอยากปรึกษาเรื่องธุรกิจตัวใหม่ที่ลุงกำลังจะทำ”

ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น ก่อนหน้านี้เขาได้รับมรดกเป็นโรงแรมทางภาคใต้ แต่เพราะบริหารไม่ดีส่งผลให้กิจการนั้นขาดทุนย่อยยับ ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องขายต่อให้คนอื่น ส่วนเงินที่ได้เขาก็นำไปลงทุนหลากหลายธุรกิจแต่ก็เจ๊งไม่เป็นท่า และในวันนี้ที่เขามาหาพี่สาวก็เพราะต้องการความช่วยเหลือ

โชคดีที่อีกฝ่ายยังพอให้โอกาสอยู่บ้าง ทำให้เขานั้นได้รับเงินหนึ่งก้อนที่มากพอจะต่อชีวิตไปได้อีกนาน

“ไว้ค่อยคุยกันได้ไหมครับน้ารงค์ พอดีผมเป็นห่วงลดา ผมขอตัวก่อนนะครับ”

ชายหนุ่มทนไม่ไหวเพราะน้าของเขาเอาแต่พูดจาอ้อมโลกไปเรื่อย ชานนท์ลุกขึ้นตรงไปยังสวนหลังบ้าน และเห็นว่าเฟื้องลดากำลังนั่งคุยกับแม่บ้านอย่างสนิทสนม ข้างกายเธอมีทั้งน้ำและอาหารกินเล่น ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยคนรักของเขาก็ไม่ต้องหิ้วท้องหิว

“ลดา เหนื่อยไหม”

แม่บ้านแยกตัวออกมาปล่อยให้ทั้งสองได้คุยกัน เมื่อไม่มีใครอยู่ตรงนี้แล้ว ชานนท์จึงรั้งหญิงสาวเข้ามากอดพร้อมกับเอ่ยขอโทษแทนผู้เป็นแม่

“ผมขอโทษนะที่ปกป้องคุณไม่ได้ ผมจะออกมาหาคุณแต่น้ารงค์ก็รั้งไว้”

เฟื้องลดาไม่คิดว่านี่เป็นความผิดของชายหนุ่ม เธอไม่ได้โกรธเคืองคุณหญิงจรัสพร เพียงแต่รู้สึกน้อยใจที่ทำราวกับว่ารังเกียจเธอนักหนา

“ลดาไม่ได้ลำบากหรอกค่ะ ดูสิคะ มีทั้งน้ำมีทั้งของกิน”

แม่บ้านที่เห็นว่าเธอนั้นทำงานเหนื่อยจึงได้หาอาหารมาให้กิน แถมยังเอาน้ำเย็นชื่นใจมาเสิร์ฟให้ถึงที่ อาจเป็นเพราะทุกครั้งที่เธอเดินทางมาที่นี่ก็มักจะมีของติดไม้ติดมือมาฝากทุกคน ทำให้เหล่าแม่บ้านค่อนข้างเป็นมิตรกับเธอ แม้ว่าคุณหญิงจรัสพรจะยังไม่ยอมรับและแสดงออกชัดเจนว่าไม่ปลื้มก็ตาม

“รู้ไหมว่าทำไมทุกคนถึงเต็มใจที่จะดูแลคุณ เพราะคุณเป็นคนดีแบบนี้ไง ไม่ใช่แค่คนอื่นนะที่รักคุณ แต่ผมเองก็รักคุณเช่นกัน”

ชานนท์พูดด้วยความจริงใจ ขณะที่เขากำลังจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวจู่ๆไฟสนามก็สว่างวาบขึ้นมา ยกนาฬิกาดูก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาทุ่มกว่าแล้ว

“กลับบ้านเลยไหม หรือคุณจะไปนอนที่คอนโดผมก็ได้นะ”

ชายหนุ่มเชิญชวนพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์ แต่ หญิงสาวเลือกที่จะส่ายหน้าปฏิเสธ แม้เธอกับ คนรักจะคบหากันมานานแต่เรื่องแบบนั้นก็ไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง หญิงสาวกลัวว่าจะเกิดความผิดพลาด เธอจึงพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด

เพราะหากเธอท้องขึ้นมา คุณหญิงจรัสพรต้องไม่ยอมแน่นอน ดีไม่ดีเธออาจจะถูกพรากลูกไปจากอก เพราะหญิงวัยกลางคนคงไม่มีทางปล่อยหลานให้อยู่กับเธอเด็ดขาด!

ชายหนุ่มเดินทางมาส่งหญิงสาวที่บ้าน ในหมู่บ้านแห่งนี้มีพนักงานรักษาความปลอดภัย เพื่อนบ้านล้วนแล้วแต่เป็นพนักงานระดับสูง ชานนท์จึงไม่ค่อยกังวลนักแม้ว่าคนรักของเขาจะอยู่เพียงลำพัง

“คุณต้องผ่อนอีกกี่งวด”

จู่ๆชายหนุ่มก็เอ่ยถามขึ้น เฟื้องลดาเพิ่งซื้อบ้านหลังนี้ได้ไม่กี่ปี ดูแล้วคงเหลืออีกหลายงวดกว่าจะหมด ซึ่งคำนวณคร่าวๆอาจต้องใช้เวลาราวๆสิบห้าปี ชานนท์จึงมีความคิดอยากจะจ่ายค่าบ้านที่เหลือให้เฟื้องลดา

“ไม่แน่ใจค่ะ แต่คงไม่ต่ำกว่าสิบปี”

หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับควานหากุญแจบ้านในกระเป๋าไปด้วย

“ให้ผมจ่ายให้ก่อนไหม คุณจะได้…”

“ไม่เอาค่ะ”

ไม่รอให้คนรักเอ่ยจบหญิงสาวก็รีบเอ่ยปฏิเสธทันที เธอไม่อยากให้ใครมานินทาว่าที่เธอคบกับ ชานนท์เพราะเรื่องเงิน ทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลยแม้แต่เศษเสี้ยววินาที ที่เธอทนอยู่กับเขาแม้ว่าจะโดนแม่ของเขาเหยียบย่ำ ก็เพราะว่าความรักเท่านั้นหาใช่เพราะเรื่องเงิน

นับตั้งแต่คบหากันมา เธอไม่เคยรับเงินจาก ชานนท์แม้แต่บาทเดียว แม้แต่กระเป๋าแบรนด์เนมหรือข้าวของราคาแพงที่ชานนท์ซื้อให้เธอก็เลือกที่จะฝากเอาไว้ที่เขา

เฟื้องลดาต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเธอไม่ได้รักเขาเพราะเงิน แต่เธอรักเขาด้วยหัวใจบริสุทธิ์ ต่อให้ในวันข้างหน้าชานนท์จะไม่เหลืออะไรเลย เธอก็ยินดีที่จะลำบากไปกับเขา

“ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี แต่ให้ฉันได้ยืนหยัดด้วยขาของตัวเองจะดีกว่าค่ะ”