บทที่ 3 ผู้ชายที่มีเบื้องหลัง

บทที่ 3 ผู้ชายที่มีเบื้องหลัง

ซุนเมิ่งสีหน้าดูสงบ แต่ในดวงตาที่สวยงาม ยังคงมีพาดผ่านความตื่นตระหนกที่ยากที่จะสังเกต ถูก เฉินเป่ย จับได้ชั่วพริบตาเดียว

“ไวรัสTrojan Horse? ไวรัสTrojan Horseคืออะไร ฉันไม่รู้ ......”

ซุนเมิ่งขมวดคิ้วมุ่น น้ำเสียงงงงวย ดูไม่เหมือนการแสดงเลย

เฉินเป่ย มองพิจารณา ซุนเมิ่ง ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน ในฐานะที่เป็นหัวหน้าแผนกความปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์ แม้แต่ไวรัสTrojan Horse ก็ไม่รู้จัก

หรือ?”

ร่างบางซุนเมิ่งสั่นเทา สีหน้ายังคงพยายามแสร้งทำเป็นสงบ “คุณบอกว่าไวรัสTrojan Horseใช่ไหม ฉันจำได้แล้ว ปีที่แล้วในต่างประเทศ มีไวรัสชื่อดังชนิดหนึ่ง ที่ชื่อว่าไวรัสTrojan Horseจริงๆ......แต่ฉันอยู่ในหัวเซี่ย(ชื่อเรียกประเทศจีนในสมัยก่อน) ไม่เคยเจอเลย ยิ่งไม่มีทางปล่อยไวรัสTrojan Horseในคอมพิวเตอร์ที่ใช้งานของ ประธานหลี”

“ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน ไฟล์ในแฟลชไดรฟ์ USB ที่คุณมอบให้ ประธานหลี มีไวรัสโทรจันแบบนี้พอดี” เฉินเป่ยกางมือออก พร้อมกับมีชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่กระจัดกระจายอยู่ในฝ่ามือ “ยังมีเครื่องดักฟังที่คุณติดตั้งไว้ในบ้านพักของประธานหลี ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน จะแกล้งไปถึงเมื่อไหร่?”

ซุนเมิ่งยืนนิ่งอยู่กับที่ ใบหน้าสวยงามตื่นตระหนกตกใจ ลุกลี้ลุกลน

มุมปากของ เฉินเป่ย ยกส่วนโค้งลึก ค่อยๆพ่นควันออกมาคำหนึ่ง “คุณฉลาดมาก ไวรัสTrojan Horseไม่เคยปรากฏในหัวเซี่ย คุณสามารถใช้จุดนี้ คลายความสงสัยของตัวเอง บวกกับความสัมพันธ์ของคุณกับ ประธานหลี ไม่ได้ใกล้ชิดกว่า หลินเฉว่ ต่อให้เรื่องแดงขึ้นมา ความสงสัยของ หลินเฉว่ ก็จะมีเยอะกว่าคุณมาก ด้วยสติปัญหาและความสามารถของคุณ เป็นแค่หัวหน้าแผนกความปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์เล็กๆ น่าเสียดายจริงๆ......”

“คุณ คุณรู้ได้อย่างไร?” ซุนเมิ่ง สีหน้าซับซ้อน คำพูดของเฉินเป่ยทำให้หัวใจของเธอสั่นสะเทือน กระวนกระวายยิ่งนัก

“รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ ในเมื่อคุณสามารถคิดแผนที่เพอร์เฟคไร้ที่ติเช่นนี้ ถ้าหากคือคนอื่น ยากที่จะรู้จริงๆ” เฉินเป่ย จ้องมอง ซุนเมิ่งอย่างสงบ

“น่าเสียดาย คุณได้เจอกับฉัน”

ซุนเมิ่งจะรู้ได้อย่างไร ไวรัสTrojan Horseที่สร้างความหายนะในต่างประเทศเมื่อปีที่แล้ว รหัสนี้ ถูกเขียนโดยเฉินเป่ยนั่นเอง!

ในตอนนั้น หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ สิบอันดับแรกเป็นหนี้จำนวนมหาศาล ไม่ยอมที่จะจ่ายคืน เฉินเป่ย จึงเขียนไวรัสนี้ เพื่อเตือนพวกเขา

รหัสที่เขาเขียน เขาก็ย่อมรู้ดีเป็นธรรมดา

“ไม่......คุณพูดเหลวไหล ฉันไม่ได้ทำเลย!”ซุนเมิ่งถอยห่างออกไปเรื่อยๆ ใบหน้าสวยตกตะลึงยิ่งนัก

เธอไม่อยากจะเชื่อเลย แผนการที่สมบูรณ์แบบที่เธอตั้งใจจัดเตรียมไว้ ได้ ทดสอบมาหลายครั้ง โดยไม่มีข้อบกพร่องเลยแม้แต่น้อย กลับถูก เฉินเป่ยจับได้!

“ช่วงนี้บัญชีของพ่อคุณ จู่ๆก็ได้รับเงินยี่สิบล้าน เงินจำนวนนี้ ด้วยความสามารถของคุณ เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับ”

เฉินเป่ยจ้องมอง ซุนเมิ่ง และพูดอย่างใจเย็น “นอกจากให้คุณปล่อยไวรัสTrojan Horse ในคอมพิวเตอร์ของ ประธานหลี บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ยังให้คุณทำอะไรอีก?”

ซุนเมิ่งตัวสั่น พูดไม่ออก เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า เฉินเป่ยจะมีความสามารถ สืบหาไปถึงบัญชีธนาคารของพ่อเธอได้!

“ทำไมถึงต้องการทำย่างนี้” ดวงตาของ เฉินเป่ย เฉียบคม เอื้อมมือออกไปราวกับสายฟ้า จับไหล่ของ ซุนเมิ่ง ไว้ กดเธอเข้ากับกำแพง!

“คุณต้องการทำอะไร!” ร่างกายของ ซุนเมิ่งสั่นสะท้าน ฟันกัดริมฝีปากสีแดง ใบหน้าที่งดงามประณีตทรงเสน่ห์ ซีดเผือดในทันใด!

“นี่ควรจะถามคุณ คุณควรจะรู้ว่า สิ่งเหล่านี้ที่คุณทำ แม้ว่าจะอยู่ในต่างประเทศ ก็จะต้องโทษถูกจำคุกตลอดชีวิต” เฉินเป่ย กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มลึก

“ปล่อยฉันไปเถอะ ได้ไหม ยี่สิบล้านนั้น ฉันสามารถให้คุณทั้งหมด” แววตาของ ซุนเมิ่งแสดงออกถึงความสิ้นหวัง “เพียงแค่คุณปล่อยฉันไป สามารถทำให้คุณพอใจได้ทุกอย่าง”

“ปล่อยคุณไป?” เฉินเป่ยยิ้มเยาะ สร้างความเดือดร้อนใหญ่ขนาดนี้ ให้กับภรรยาของ ท่านราชาหลง ถึงกับคิดจะให้เขาปล่อยไป?

“ขอร้องคุณ ปล่อยฉันไป บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ขู่ฉัน ถ้าฉันไม่รับใช้พวกเขา น้องชายของฉันก็ต้องตาย”

ในที่สุดสีหน้าของ ซุนเมิ่งก็ได้แสดงความสิ้นหวังออกมา เสียงแหบแห้ง เพิ่มความเซ็กซี่มากขึ้น “เพียงแค่คุณปล่อยฉันไป ฉันยอมทำทุกอย่าง ......”

ในขณะที่พูด ซุนเมิ่งค่อยๆถอดเสื้อคลุมออก เสื้อเชิ้ตสีขาวห่อหุ้มสรีระที่เต่งตึงของซุนเมิ่ง ผมยาวกระจัดกระจายอยู่ที่กลางหลัง ด้วยความเซ็กซี่ที่แตกต่างกัน

เห็นได้ชัดว่า เธอกำลังจะอุทิศร่างกายของตัวเอง

เฉินเป่ย ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อของซุนเมิ่ง ทีละเม็ด กลิ่นหอมมีเย้ายวนใจที่มีเสน่ห์ ลอยอยู่ในอากาศ

ซุนเมิ่งกัดฟันไว้ ร่างกายบอบบางสั่นระริกตลอดเวลา เธอคิดว่าเธอข้อเสนอที่อุทิศตัวเอง เฉินเป่ย หวั่นไหวแล้ว ดังนั้นจึงหลับตาลง

ทันใดนั้น! ซุนเมิ่งรู้สึกว่ากระดุมของเธอเปิดออกอย่างกะทันหัน จากนั้นเมื่อเธอลืมตาที่สวยงามขึ้น เฉินเป่ย บีบกระดุมไว้ ค่อยๆถามขึ้น “ใครบงการให้คุณทำแบบนี้”

ซุนเมิ่งเสียงสั่น “คือ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ให้ฉันเฝ้าติดตามทุกการเคลื่อนไหวของ หลีชิงเยียน และยังให้ฉันใส่อยากฟังบนตัว หลีชิงเยียน แต่ฉันหาโอกาสไม่เจอ ......”

“จุดประสงค์ของพวกเขา?” เฉินเป่ย ยังคงถามต่อไป

“เย่โจว ของ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปปรารถนาความงามของ ประธานหลีมาโดยตลอด คืนพรุ่งนี้ เขาอยากเชิญประธานหลีไปทานอาหาร ให้ฉันใช้โอกาสนี้วางยา...... ” ซุนเมิ่งหยิบขวดยาสีขาวออกมาจากกระเป๋า และยื่นให้ เฉินเป่ย

“ได้แล้ว ต่อไปนี้ฉันไม่อยากเห็นคุณใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปอีก ไม่เช่นนั้นคุณจะรู้ผลที่ตามมา” เฉินเป่ยค่อยๆ พูดขึ้น น้ำเสียงเคร่งครัดคมลึก

หลังจากนั้น เฉินเป่ย ก็หันหลัง เมื่อ ซุนเมิ่งรู้ตัวอีกที เฉินเป่ยก็หายตัวไปแล้ว

เรือนร่างที่เย้ายวนเช่นนี้ เขากลับไม่ได้แตะต้องตัวเอง?

ซุนเมิ่ง รีบใส่เสื้อผ้าอย่างร้อนรน จัดผมยาวที่ยุ่งเหยิง หลังจากที่เช็ดคราบน้ำตาออก รีบเดินออกจากห้องทำงาน ด้วยตัวสั่นเทา

จนกระทั่ง ซุนเมิ่งเดินออกจากอาคารตระกูลหลีกระจกบานใหญ่ในห้องทำงาน เฉินเป่ย มองลงไปเงาอันงดงาม ที่กำลังจากไปของ ซุนเมิ่งอย่างใจเย็น

เขาก้มศีรษะลง เหลือบมองกระดุมที่จับอยู่ในมือของตัวเอง

ในนั้น ยังคงมีกลิ่นกายของ ซุนเมิ่ง เย้ายวนใจยิ่งนัก

ทันใดนั้น เฉินเป่ยก็เอื้อมมือออกอย่างกะทันหัน ฉีกชุดชั้นในออก หยิบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ชิ้นเล็กออกมา

เครื่องดักฟัง!

ใบหน้าของ เฉินเป่ยเต็มไปด้วยความเยือกเย็น บางที ซุนเมิ่ง อาจยังไม่รู้ว่าแม้แต่ตัวเอง ยังถูกดักฟังโดย บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป!

................

ในเช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดได้สาดส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง ส่องเข้ามาในห้องนอน หลีชิงเยียนลืมตาที่งัวเงียสวยงาม ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ประธานหลี คุณตื่นแล้วเหรอ?” เฉินเป่ย เดินเข้าไปในห้องนอน มองที่ หลีชิงเยียน แล้วยิ้มอย่างเอาอกเอาใจ

“เมื่อคืนฉันเห็นว่าคุณนอนโซฟาเย็นเกินไป ก็เลยได้อุ้มคุณเข้ามาในห้องนอน ...... แต่คุณไม่ต้องกังวล ที่ฉันควรสัมผัส ก็ไม่ได้สัมผัสแต่อย่างใด” เฉินเป่ย พูดขณะเดินไปมองบนตัวของ หลีชิงเยียน 　　

หลีชิงเยียนในตอนนี้ ผมยาวยุ่งเหยิง ใบหน้าสดไร้เครื่องสำอาง มีความสวยงามที่น่าอ่อนไหว บวกกับบริเวณที่ผ้าห่มปกปิดไม่หมด เผยให้เห็นถึงลูกไม้สีชมพู ใต้แสงแดดที่สาดส่อง เปล่งประกายแสงแวววาว

“คุณไม่ได้แตะต้อง...... แล้วเสื้อผ้าของฉันหายไปได้ยังไง!!!” หลีชิงเยียนจ้องเขม็ง เฉินเป่ย พูดสะกดทีละคำ ดวงตาที่สวยงามประกายความเยือกเย็น