สายเปย์เบอร์หนึ่ง

บทที่ 1 รามือ

“ราชาหลง ที่ทำให้โลกแห่งความมืดทางตะวันตกสั่นสะเทือน กลับรามือแล้ว!”

“ในฐานะตำนานเทพนิยายของต่างแดน เขาถึงกับยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ดรรชนีเดียวขวางฟ้า เลือกที่จะสละทิ้ง!”

โลกแห่งความมืดทางตะวันตก ข่าวเรื่องหนึ่งเสมือนระเบิดปรมาณูขนาดใหญ่ ระเบิดออกอย่างรวดเร็ว! ทุกฝ่ายต่างตกตะลึง สงสัย เสียงมากมายนับไม่ถ้วนต่างวิพากษ์วิจารณ์......

..............................................................

เขตกู๋เป่ย เป็นย่านที่อยู่อาศัยที่ดีที่สุดในเมืองหู้ไห่ในทำนองเดียวกัน ราคาที่อยู่อาศัยใน เขตกู๋เป่ย ก็แพงที่สุดในเมืองหู้ไห่เช่นกัน

ในชุมชนระดับสุดหรูหรา คฤหาสน์หรูขนาดห้าร้อยตารางเมตร ได้กลายเป็นทิวทัศน์ที่โดดเด่นที่สุดในชุมชน

ในคฤหาสน์ เฉินเป่ย กำลังถือผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่ง ยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่สวยงามไร้ที่ติ

หญิงสาวที่สวยงามไร้ที่ติ นั่งอยู่บนโซฟา ขายาวที่มีเสน่ห์เย้ายวนสองข้างไขว้หากัน ช่องว่างแคบๆ ทำให้คนอดจินตนาการไปไกลอย่างช่วยไม่ได้

บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ประธานสาวสวยชื่อดัง หลีชิงเยียน

หลีชิงเยียนในเวลานี้ จ้องมองเฉินเป่ย อย่างเย็นชา ใบหน้าที่สวยสดงดงาม ปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น ราวกับว่ากำลังสอบสวน เฉินเป่ย

“ตกลงจะเอาเงื่อนไขอะไร? ถึงจะตกลง?” หลีชิงเยียนอ้าริมฝีปากสีแดงเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นน้ำเสียงที่ไพเราะเต็มไปด้วยความเย็นชา ทำให้ผู้คนฟังแล้ว รู้สึกกระตุกวูบในใจ

“คุณภรรยา...... ประธานหลี นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถตัดสินใจได้ แต่เป็น คุณพ่อหลีที่สามารถตัดสินใจได้” เฉินเป่ยยิ้มกริ่ม เขากำลังจะอ้าปากเรียกว่าภรรยา แต่ถูกหลีชิงเยียน จ้องเขม็งอย่างรุนแรง เลยเปลี่ยนคำว่าภรรยาที่กำลังจะพูดออกไป กลายเป็นประธานหลี

ในฐานะสามีของ หลีชิงเยียน ตามเหตุผลแล้ว เขาควรจะโดนคนมากมายอิจฉาริษยา เขาไม่เพียงแต่เป็นลูกเขยของตระกูลมหาเศรษฐี ยังเป็นสามีของเทพธิดาในฝันของผู้คนอีกนับไม่ถ้วน

ฐานะทั้งสองนี้ แต่ละอย่าง ก็เป็นความปรารถนา แต่ไม่สามารถเอื้อมถึง ของผู้คนนับไม่ถ้วน แต่ เฉินเป่ยได้รับทั้งสองอย่าง

แต่ความจริงกลับข้างตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ในช่วงหลายเดือนที่แต่งงานเข้ามาในบ้านหลี เฉินเป่ยไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างที่ตระกูลมหาเศรษฐีควรจะได้รับ ยิ่งไม่เคยได้ขึ้นไปบนเตียงนอนขอ หลีชิงเยียน ยิ่งไปกว่าอยู่ใน บ้านหลี เขาได้ทำงานของคนใช้ทั้งหมด

ในช่วงไม่กี่เดือนนี้ ไม่ใช่คนธรรมดาที่สามารถทนได้ หลีชิงเยียน ดูถูกเขา พยายามใช้วิธีต่างๆ เพื่อขับไล่เขาออกไป มากมายหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน

วันนี้ หลีชิงเยียน เจรจากับเขาอีกครั้ง เพียงแค่เฉินเป่ยสามารถออกไปจากที่นี่ได้ หลีชิงเยียนสามารถทำให้ได้ทุกข้อเรียกร้อง

หลีชิงเยียน จ้องมองเฉินเป่ยอย่างเย็นชา คิ้วขมวดมุ่น เธอพูดขึ้น “ค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนของคุณในตอนนี้ คือสองหมื่นหยวน ฉันให้คุณยี่สิบล้าน รวมทั้งบ้านหลังหนึ่ง ในทำเลทองที่เมืองหู้ไห่ รถปอร์เช่อีกคันหนึ่ง เพียงแค่คุณออกไป ทุกอย่างเจรจากันได้ทั้งนั้น”

หลีชิงเยียนไม่มีความรู้สึกดีๆ เฉินเป่ย ต่อสักนิดเลย ถ้าหากว่าเขาไม่ใช่สามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของตัวเอง หลีชิงเยียนได้ไล่เขาออกจากบ้านไปตั้งนานแล้ว!

คนที่เอ้อระเหยลอยชายอย่างเฉินเป่ย ในสายตาของหลีชิงเยียน จะคู่ควรกับเธอได้อย่างไร!

สิ่งที่หลีชิงเยียน ยิ่งคิดไม่เข้าใจก็คือ ทำไมอยู่ดีๆ พ่อและปู่ของตัวเอง ถึงได้หาลูกเขยให้กับตัวเองอย่างกะทันหัน และยังเป็นคนเกียจคร้านอย่างเฉินเป่ยด้วย ใช้วิธีแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง อยากจะมีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆเลย

หลีชิงเยียนประท้วงกับพ่อของตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน แต่คุณพ่อหลี ที่ไม่เคร่งครัด สบายๆมาโดยตลอด ในเรื่องนี้ ท่าทีจุดยืนกลับแน่วแน่ผิดปกติ บอกว่าเป็นคนที่คุณปู่ของเธอเลือกไว้ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ดังนั้น หลีชิงเยียนจึงพยายามทุกวิถีทาง เพื่อให้เฉินเป่ย เป็นฝ่ายพูดขึ้น ว่าจะออกไป เธอยังเลิกจ้างแม่บ้านทั้งหมดโดยเฉพาะ โยนงานสกปรกงานบ้านงานเรือนทั้งหมดในบ้าน ให้ เฉินเป่ยทำ ทุกครั้งที่ไปออกงาน ไปสังสรรค์ ก็จะไม่พา เฉินเป่ย ไปด้วย แต่ท้ายที่สุดแล้ว

ไม่คาดคิดว่า เฉินเป่ย ไม่มีการบ่น แม้แต่คำเดียว

หลีชิงเยียน ไม่สามารถจินตนาการได้ว่า เพื่อค่าครองชีพ สองหมื่นหยวนนั่น เฉินเป่ยได้อดทนสามเดือนที่ผ่านมาได้อย่างไร

ด้วยความจนปัญญา หลีชิงเยียน จึงต้องประจันหน้ากับ เฉินเป่ย แล้ว เงื่อนไขที่น่าดึงดูดเช่นนี้ ต่อหน้าคนปกติ จะต้องตกลงในทันที โดยไม่คิดเลยแน่นอน

แต่ใครจะคิดว่า เฉินเป่ยยิ้มพูดอย่างเอาใจ “ประธานหลี คือฉันทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า คุณบอก ฉันแก้ไข......เราแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ทะเบียนสมรสก็จดแล้ว ยังจะพูดถึงเรื่องเงินทำไมกัน”

หลีชิงเยียน จ้องเขม็งเฉินเป่ย แทบจะเป็นบ้า!

เธอไม่มีวิธีจัดการกับเฉินเป่ยเลย ผู้ชายคนนี้ เกาะติดอยู่ที่บ้านของเธอแล้วชัดๆ เพื่อที่จะได้แบ่งทรัพย์สินเท่ากันในอนาคต เงื่อนไขอะไร ก็ไม่ยอมรับทั้งนั้น!

หลีชิงเยียนขบฟันไว้แน่น ทนไม่ไหวอีกแล้ว เหยียบรองเท้าส้นสูง ก้าวเดินออกไปนอกคฤหาสน์โดยตรง

“ก่อนที่ฉันจะกลับมาในตอนเย็น ทำงานบ้านทั้งหมดให้เรียบร้อย เพียงแค่ฉันเห็นฝุ่นเม็ดหนึ่ง ตัวเองก็รู้ผลที่ตามมาดี!” หลีชิงเยียน ไม่แม้แต่จะหันกลับ ประโยคที่เย็นชา ดังก้องในคฤหาสน์

“ได้เลย”

เฉินเป่ยมองร่างที่สวยงามนั้นค่อยๆออกไปไกล รองเท้าส้นสูงใต้เท้า เหยียบลงบนพื้นอย่างรุนแรง ราวกับกำลังระบายความโกรธที่ไร้ขีดจำกัด

แววตาที่ลึกล้ำของ เฉินเป่ย ประกายรอยยิ้มที่เอ็นดู หยิบผ้าขี้ริ้วก้มลง เช็ดพื้นอย่างละเอียด

ทันใดนั้น ห่างออกไปจากคฤหาสน์ มีรถหรูคันหนึ่ง ขับเคลื่อนมาจากที่ไกล

การเลื่อนลอยที่สวยงามและสมบูรณ์แบบ Rolls-Royce จอดอยู่ตรงหน้าคฤหาสน์อย่างแม่นยำ

รถRolls-Royce Phantom แบบดัดแปลง ป้ายสีขาวคันนี้ ทอดสายตามองไปทั่วเมืองหู้ไห่ มีเพียงคันเดียว ไม่มีใครสามารถเป็นเจ้าของรถคันนี้ได้ แม้แต่ ตระกูลหลีก็ตาม

สามารถเป็นเจ้าของ รถRolls-Royce Phantom คันนี้ ไม่เพียงแต่เป็นการแสดงให้เห็นถึงความร่ำรวยเท่านั้น ยิ่งเป็นสัญลักษณ์ของฐานะอีกด้วย ฐานะของเจ้าของรถ ทอดสายตามองไปทั่วประเทศ ก็เป็นตำแหน่งที่สำคัญไม่น้อย

ประตูรถเปิดออก ขาข้างหนึ่งก้าวออกไป รองเท้าหนังเหยียบลงพื้น ส่งเสียงดังชัดเจน

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา สวมชุด Armani Limited Edition เดินเข้าไปที่คฤหาสน์

ทันทีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามา ผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ก็เห็น เฉินเป่ยที่กำลังก้มอยู่บนพื้น เช็ดพื้นอย่างละเอียด

ชายหนุ่มกระตุกมุมปาก “พี่ใหญ่ คุณจะไม่กลับไปตะวันตกกับฉันจริงๆเหรอ?”

“ตอนนี้ทางตะวันตกไม่มีคุณ โลกใต้ดินทั้งหมด ก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย”

เฉินเป่ยไม่แม้แต่จะหันหน้า ยังคงเช็ดพื้นต่อไป พูดพึมพำกับตัวเอง “ตั้งแต่ตอนที่ฉันวางมือ ก็ได้พูดแล้ว จะไม่ถามถึงเรื่องของโลกใต้ดินอีกต่อไป ตอนนี้ฉันมีชีวิตของตัวเอง นายกลับไปเถอะ”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างขมขื่น จุดซิการ์คิวบาCohiba ซึ่งหาได้ยากแม้แต่ในต่างประเทศ กลิ่นหอมที่เข้มข้น ไม่ช้าก็ได้ล่องลอยในคฤหาสน์

จ้องมองเฉินเป่ยทำงานบ้านโดยไม่มีภาพลักษณ์เลย ชายหนุ่มพูดถอนหายใจ “พี่ใหญ่ คุณเป็นถึงเทพเจ้าแห่งสงครามตะวันตก นั่งอยู่บนทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของโลก ทำไมถึงได้สละทิ้งทุกสิ่ง ที่เพียงปลายนิ้วสัมผัส ก็สามารถได้มาครอบครอง มาทำงานบ้าน?”

“ตระกูลหลีมีบุญคุณกับ ตอนนี้ฉันแค่อยากจะตอบแทนบุญคุณนี้ ฉันไม่ชอบที่จะเป็นหนี้บุญคุณคนอื่น”

“แต่ว่าพี่ใหญ่ คุณจะไม่สนใจต่างประเทศเลยสักนิดจริงๆหรือ ไม่มีคุณ โลกใต้ดินช่วงนี้ไม่สงบสุขเลย” ชายหนุ่มยืนพิงกรอบประตู มือกอดอกไว้

“มีพวกนายไม่ใช่หรือ? ฉันให้นายบอกกับพวกพี่น้องแล้วไม่ใช่หรือ? รักษาความสงบเรียบร้อยในต่างประเทศ” เฉินเป่ย พูดโดยไม่หันกลับมามอง

“แต่ไม่มีคุณนั่งบัญชาการ อิทธิพลต่างประเทศจำนวนมาก กำลังกระเหี้ยนกระหือรือ มีเพียงการกลับมาของราชาหลงเท่านั้น ถึงจะสามารถยับยั้งพวกเขาได้

“ต้องยับยั้งด้วยหรือ?” ส่วนลึกในแววตาของเฉินห้าวประกายด้วยความเย็นเยียบ “ผู้เป็นกบฏ ฆ่าโดยไม่ปรานี!”

ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างจนปัญญา ส่ายหัวเบาๆ เดินออกไปนอกคฤหาสน์ “ถือว่าคุณแน่จริง ดูเหมือนว่ามีผู้หญิงแล้วจะลืมพี่น้อง ไม่สนใจความเป็นความตายของพวกเราแล้ว นั้นก็เท่านี้ก่อน พี่ใหญ่ มีเวลาว่าง อย่าลืมติดต่อพวกพี่น้อง ฉันไปก่อน”

ชายหนุ่มเดินออกจากประตูคฤหาสน์ ทันใดนั้นก็หยุดชะงัก นึกอะไรบางอย่างได้ หันหน้ามองไปที่เสื้อเชิ้ตสกปรกบนตัวของ เฉินเป่ยแล้วยิ้มอย่างมีความหมาย “พี่ใหญ่ คุณทำเสื้อเชิ้ตแฮนด์เมดระดับหรู แบบสั่งทำจากอิตาลี สกปรกมากขนาดนี้ ถ้าหากให้มาสเตอร์ปีเตอร์สรู้เข้า คาดว่าต้องโกรธจนกระอักเลือดแน่?”

เฉินเป่ยก้มหน้าเหลือบมอง “เสื้อผ้า? เสื้อผ้าก็ใช้สำหรับสวมใส่ไม่ใช่หรือ สำคัญกว่าพื้นที่พึ่งเช็ดเสร็จพวกนี้เหรอ?”

ชายหนุ่มยิ้มแห้งๆ ไม่พูดอะไรอีกสักคำ ความเป็นจริงแล้ว ชายหนุ่ม รู้มูลค่าของชุดนี้ในการประมูลดี พื้นเหล่านี้ไม่สามารถเทียบได้อย่างแน่นอน

แต่ เฉินเป่ย ก็มีกำลังทรัพย์ที่จะฟุ่มเฟือยเช่นนี้ เสื้อเชิ้ตแฮนด์เมดแบบนี้ ชายหนุ่มรู้ว่า เฉินเป่ย มีเต็มตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่

รถRolls-Royce Phantom เสียงคำรามของมอเตอร์ดังขึ้น หายไปที่หน้าประตูคฤหาสน์

สำหรับ เฉินเป่ย ถอดเสื้อแฮนด์เมดตัวนี้ออก โยนทิ้งไปข้างๆ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น

เฉินเป่ยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา หมายเลขที่โทรมา มาจากต่างประเทศ

หลังจากที่เฉินเป่ย รับสาย ทางปลายสาย ก็ได้มีภาษาต่างประเทศที่คล่องแคล่วดังขึ้น “ท่านราชาหลง ที่เคารพ เราขอเชิญให้คุณ ปกป้องความปลอดภัยของนายพลเราเป็นการส่วนตัว ในระหว่างการทูต มูลค่าของค่าตอบแทน ยอมยกครึ่งดินแดนแก่คุณ นั่งบนบัลลังก์ที่เท่าเทียมกันในออสเตรเลียกับท่านนายพล!”

เฉินเป่ยไม่ได้ฟังสายนี้จบด้วยซ้ำ ก็วางสายโทรศัพท์เลย พูดอย่างไม่แยแส “แค่เพียงพลทหารต่างประเทศตัวเล็กๆ ถึงกับหน้าด้านมาขอให้ฉันปกป้อง ข้าเคยเห็นที่เท่าแมวดิ้นตายของนายอยู่ในสายตา?”

หลังจากที่ลากเบอร์นี้เข้าบัญชีดำ เฉินเป่ย ยัดโทรศัพท์มือถือกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก้มลงบนพื้นต่อ เช็ดพื้นอย่างละเอียด

และในต่างประเทศที่ห่างไกลออกไป ในห้องทำงานที่เงียบสงบและเคร่งขรึม รัฐมนตรีคนหนึ่งถือโทรศัพท์ไว้ ยิ้มอย่างขมขื่น “ท่านรองนายกรัฐมนตรี ลากเข้าบัญชีดำอีกแล้ว...... นิสัยของเขา โด่งดังในต่างประเทศจริงๆ”

รองนายกรัฐมนตรีสีหน้าตามปกติ “อย่าท้อถอย ตามฐานะของเขาแล้ว ถ้าเขาสามมากให้เขามาปกป้องท่านนายพลได้ นั้นก็ไม่จำเป็นต้องมีกองกำลังคุ้มครอง บอดี้การ์ดใดๆทั้งนั้น มีเขาคนเดียว ก็เพียงพอแล้ว”

“ครับ” ท่านรัฐมนตรีคนนั้นพยักหน้าอย่างเคารพ ไม่กล้าฝ่าฝืนคำพูดของรองนายกรัฐมนตรีหน้าแม้แต่น้อย

............

หลังจากที่เฉินเป่ย ได้ทำความสะอาดในคฤหาสน์ทั้งหมดจนเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่ม ตอนกลางคืนแล้ว

ยามราตรีมาถึง

รถMaybach S-Class สีดำสนิทคันหนึ่ง ได้แล่นมาในยามราตรี อยู่หน้าประตูคฤหาสน์

เฉินเป่ยได้ยินเสียงของเครื่องยนต์ รีบเดินออกไปคฤหาสน์

ประตูรถเปิดออก จากนั้น รองเท้าส้นสูงสีแดงที่สวยงามประณีตและมีเสน่ห์ ก็เหยียบลงบนพื้น นั่นคือขายาวขาวละเอียดอ่อนที่เย้ายวนใจ ต่อจากนั้น หญิงสาวสวยสดงดงามคนหนึ่ง ก็ก้าวออกจาก รถMaybach

วินาทีที่เธอปรากฏตัว ทำให้ทุกอย่างรอบตัวหมดสีสันในทันที เพราะเธอสวยมากเกินไป แม้แต่แชมป์ประกวดนางแบบในเมืองหู้ไห่ อยู่ต่อหน้าเธอ ก็กลายเป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น

“ประธานหลี คุณกลับมาแล้ว” เฉินเป่ย พูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น

หลีชิงเยียนไม่ได้สนใจ เฉินเป่ย ไม่แม้แต่จะมองเขาดีๆ เหยียบรองเท้าส้นสูงไว้ เดินเข้าไปในคฤหาสน์โดยตรง

เห็นได้ชัดว่า ความโกรธของเธอยังไม่ลดลง

หลังจากที่ หลีชิงเยียนนั่งลงบนโซฟา เฉินเป่ยก็รีบยกหลงจิ่งที่เพิ่งชงเสร็จมาทันที

“ประธานหลี ทำงานมาทั้งวัน คงเหนื่อยแล้ว ดื่มน้ำหน่อย” รอยยิ้มของเฉินเป่ยเต็มไปด้วยความเอาอกเอาใจ

หลีชิงเยียนเงยหน้าขึ้น แล้วชำเลืองมอง เมื่อเห็น เฉินเป่ย ที่ยินดีทำตามคำสั่งทุกอย่าง ในใจเกิดความรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา

ช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เฉินเป่ยทำงานที่บ้านได้ดีมาก แม้ว่า หลีชิงเยียน อยากจะแทะกระดูกในไข่ไก่ เจตนาฟื้นฝอยหาตะเข็บ จงใจจับผิด แต่ก็ไม่สามารถจับผิดอะไรได้แม้แต่น้อย

เธอให้ เฉินเป่ยคุกเข่าเช็ดพื้น ขัดห้องน้ำ ทำงานบ้าน ไม่ให้ เฉินเป่ย ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ รสชาติของอาหารเค็มไปจืดไปก็ไม่ได้... สรุปแล้วมีเยอะอยากมากมาย แต่แผนของ หลีชิงเยียนก็ล้มเหลวหมด

เฉินเป่ยสัญญาว่าจะไม่สูบบุหรี่ ก็ไม่สูบบุหรี่แม้แต่มวนเดียวจริงๆด้วย ดื่มยิ่งให้สัมผัสเลยสักหยด มีหลายครั้งที่หลีชิงเยียนออกจากงานก่อนเวลา กลับถึงบ้านอยากจะจับผิดโดยตรง แต่ก็ไม่ได้กลิ่นบุหรี่เลยสักนิด

เธอให้ เฉินเป่ย คุกเข่าเช็ดพื้น สรุปแล้วทุกวันที่กลับบ้าน พื้นของคฤหาสน์ห้าร้อยตารางเมตร ราวกับกระจกที่สว่างไสว ไม่มีร่องรอยของฝุ่นเลยสักนิด

ความสามารถแบบนี้ หลีชิงเยียนไม่เคยเห็นที่แม่บ้านคนไหนเลย

เฉินเป่ยไม่เหลือจุดอ่อนให้กลับ หลีชิงเยียน เลยสักนิด ความผิดพลาดนิดเดียวก็จับผิดไม่ได้ ขับไล่ยังไงก็ไม่ไป

แววตาที่สวยงามของหลีชิงเยียน จ้องมองเฉินเป่ย ที่มีความประจบสอพลอเต็มหน้า ท่าทียอมรับความลำบากอย่างไม่ขัดขืน ไฟโกรธในใจ ยิ่งรุนแรงมากเรื่อยๆ

นายสามารถทนได้ใช่ไหม? ได้ งั้นก็ทนกับฉันดีๆ!

หลีชิงเยียนคิดอย่างโกรธแค้น ทันใดนั้นก็เกิดความคิดที่ไม่ดีขึ้นมา

หลีชิงเยียนมือกอดอกไว้ นั่งอยู่บนโซฟา เตะรองเท้าส้นสูงราคาแพงออก ริมฝีปากสีแดงที่งดงามเปิดออกเล็กน้อย พ่นออกมาอย่างเย็นชา “เข้ามานวดให้ฉันหน่อย”