Chapter 4 อารมณ์เปลี่ยวของสาวใช้ 1

“ดึกแล้วคุณหนูจะออกไปไหนหรือเจ้าคะ”

สาวใช้เอ่ยถามเมื่อเห็นเจ้านายสาวเพิ่งเดินขึ้นมาจากห้องลับใต้ดินด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน แต่แทนที่จะกลับขึ้นไปยังชั้นสามของโรงเตี๊ยมเพื่อพักผ่อนเฉกเช่นทุกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับเดินออกไปนอกประตู

“ข้าเหนื่อย อยากอาบน้ำเย็นๆ”

“ถ้าอย่างนั้นให้บ่าวผสมน้ำให้อาบนะเจ้าคะ เมื่อเช้าบ่าวเพิ่งได้กุหลาบป่ามาเต็มตะกร้า จะได้เด็ดกลีบกุหลาบหอมๆ โรยลงไปในอ่างช่วยให้คุณหนูรู้สึกผ่อนคลายยิ่งขึ้น”

“ข้าบอกเจ้าหลายครั้งแล้วมิใช่หรือหลิงอี ว่าอย่าเรียกข้าว่า ‘คุณหนู’ ถ้าแขกในโรงเตี๊ยมมาได้ยินเข้าจะว่าอย่างไร”

“ก็ยามนี้บ่าวอยู่กับคุณหนูแค่เพียงสองคนนี่เจ้าคะ”

“...”

ยี่เจินไม่ตอบ มีเพียงสายตาตำหนิที่ทำให้สาวใช้ถึงกับยิ้มแหยอย่างยอมจำนน

“เจ้าค่ะเถ้าแก่เนี้ย”

เงือกสาวผู้เป็นนายพยักหน้าน้อยๆ อย่างพอใจ ก่อนจะก้าวออกไปจากโรงเตี๊ยม แล้วพูดปัดไม่ให้สาวใช้ตามมายุ่มย่ามเวลาส่วนตัวของนาง

“ข้าอยากอาบน้ำใต้แสงจันทร์เงียบๆ คนเดียว”

“ตะ...แต่ว่า”

สาวใช้อึกอักด้วยความเป็นห่วงเจ้านายสาว ซึ่งเป็นถึงธิดาของท่านประมุขเผ่าเงือก หากเป็นอะไรขึ้นมา นางคงไม่อาจรักษาศีรษะเอาไว้บนบ่า แต่ถึงจะเป็นห่วงเช่นไรนางก็รู้ดีว่าคำสั่งของคุณหนูยี่เจินถือเป็นสิทธิ์ขาด และนางต้องทำตามโดยไม่อาจคัดค้าน

“รีบกลับมานะเจ้าคะคุณ...อะ...เอ่อเถ้าแก่เนี้ย บ่าวอ่า...ขะ...ข้าจะรอเจ้าค่ะ”

หลิงอีตะโกนไล่หลังแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินตรวจตราความเรียบร้อยภายในโรงเตี๊ยมเงียบๆ

โรงเตี๊ยมแห่งนี้มีชื่อว่า ‘โรงเตี๊ยมอ้ายอัน’ แปลว่า โรงเตี๊ยมแห่งความรักและความสงบสุข จัดตั้งขึ้นเฉพาะกิจ หากนับจากวันแรกที่ก่อสร้างขึ้นก็ล่วงเลยมาถึงสองฤดูกาลแล้ว

ตัวโรงเตี๊ยมมีขนาดไม่ใหญ่นัก มีทั้งหมดสามชั้น ชั้นแรกเป็นส่วนโถงต้อนรับและห้องอาหาร ชั้นที่สองเป็นห้องนอนของแขกผู้มาพักมีทั้งหมดเจ็ดห้องด้วยกัน ส่วนชั้นที่สามนั้นเป็นที่พักผ่อนของคุณหนูยี่เจินซึ่งไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปยกเว้นเพียงนางซึ่งเป็นสาวใช้ส่วนตัวเพียงคนเดียวเท่านั้น

ที่นี่มีคนงานทั้งหมดสามคน แม่ครัวและผู้ช่วยแม่ครัว เสี่ยวเอ้อร์คอยดูแลบริการลูกค้าทั่วไป ส่วนนางและเจ้านายสาวจะจัดการในส่วนของการเข้าพักด้วยตัวเองทั้งหมด ไม่ยอมให้คนอื่นๆ เข้ามายุ่งวุ่นวาย

โดยคนงานทั้งสามคนเป็นชาวบ้านละแวกนี้ มาทำงานแบบมาเช้าเย็นกลับ เวลานี้นอกจากนางและคุณหนูยี่เจิน ก็มีแขกที่เข้ามาพักเพียงแค่ห้องเดียวเท่านั้น และดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ยอมหลับยอมนอน คงจะเริงราคะกันถึงรุ่งสางอย่างแน่นอน

แรกทีเดียวโรงเตี๊ยมประกอบกิจการเป็นไปได้สวย จนทำให้มีชายหญิงมากหน้าแวะเวียนเข้ามาพัก ทว่าพอย่างเข้าฤดูฝนที่แสนบ้าคลั่ง แขกเหรื่อก็ลดน้อยลงอย่างน่าใจหาย

จนหลิงอีอดเป็นห่วงไม่ได้ ว่าภารกิจของเจ้านายสาวอาจจะล้มเหลวเพราะไม่สามารถหาสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ได้ครบตามกำหนด