บทที่ 6

ชานนตกใจลนลาน รีบอธิบายด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“อาริสา ผมไม่อยากหย่ากับเธอ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเธอเคยท้อง ทำไมเธอไม่บอกผมล่ะ?”

ฟังคำถามแบบนั้นจากชานน ฉันรู้สึกตลกร้ายขึ้นมา

เพียงไม่กี่วัน ชานนก็เหมือนลืมคำถามของฉันในโรงพยาบาลวันนั้นไปหมด

จริงๆ แล้ว คำถามนั้น ก็เป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันมอบให้เขา เป็นโอกาสสุดท้ายของการแต่งงานของเรา

แต่เขาทำให้ฉันผิดหวัง

เขาเลือกนาวินดาอย่างไม่ลังเล

“วันนั้นที่โรงพยาบาล ตอนคุณกับนาวินดาจะกลับ ฉันเรียกคุณไว้แล้วถามคำถามหนึ่ง คุณยังจำได้ไหม?”

สีหน้าชานนตอนแรกงงงัน ก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเจ็บปวด และไม่อยากเชื่อ

เสียงเขาเริ่มสั่น

“ดังนั้น วันนั้นเธอไม่ได้ป่วย แต่ไปทำแท้งงั้นเหรอ?”

ฉันพยักหน้าอย่างสงบ

“ใช่”

ชานนชัดเจนว่าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองตอบอะไรไปในวันนั้น

เป็นเขาเองที่ทำให้ฉันสูญเสียลูกของเรา

ชานนยังไม่ยอมจบ

“อาริสา เราก็ยังมีลูกด้วยกันได้อีก ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเธอร่างกายแข็งแรงขึ้น เราค่อยมีใหม่ดีไหม?”

ฉันมองเขาด้วยความข้องใจ

เขากับนาวินดามีลูกด้วยกันแล้ว เขายังหวังให้ฉันเป็นเมียหลวง มีลูกให้ตระกูล ส่วนนาวินดาเป็นเมียน้อยอยู่นอกบ้านอย่างนั้นหรือ?

“ฉันรู้ว่าคุณมีความรู้สึกกับนาวินดา ตอนนี้เธอก็มีลูกคุณแล้ว หลังฉันหย่ากับคุณ คุณกับเธอแต่งงานกันไป ไม่ดีเหรอ?”

ชานนส่ายหัวแรงๆ รีบอธิบายอย่างร้อนรน

“ผมมองนาวินดาเป็นแค่เมียของพี่น้องมาตลอด ดูแลเธอเพราะความรับผิดชอบ ลูกก็แค่ช่วยเธอทำตามความต้องการ ไม่ได้คิดอะไรเป็นอื่น!”

ฉันมองสีหน้าจริงจังของเขา ก่อนหัวเราะเยาะออกมา

“ไม่มีความรู้สึก แต่เธอโทรมาทีเดียว คุณก็ทิ้งฉันแล้วรีบไปหาเธอ?”

“ไม่มีความรู้สึก แต่คุณซื้อบ้านให้เธอได้?”

“ไม่มีความรู้สึก แต่คุณทำให้เธอตั้งท้องลูกของคุณได้?”

ฉันพูดทุกประโยค สีหน้าของชานนก็ซีดลงทีละนิด จนสุดท้ายแทบยืนไม่อยู่

ฉันเหลือบมองเขาอย่างเย้ยหยัน

“ชานน คุณทำให้ฉันรู้สึกรังเกียจจริงๆ”

“ไม่ต้องพูดอะไรอีก รีบเซ็นซะ ฉันไม่มีวันให้อภัยคุณอีกแล้ว”

ชานนยังอยากอธิบายต่อ แต่ฉันไม่อยากเสียเวลาให้เขาอีก

ฉันให้พ่อแม่ไล่เขาออกไป และให้คนหนึ่งยืนเฝ้าหน้าห้อง ไม่ให้เขาเข้ามา

ชานนกลับยังไม่ยอมแพ้ พยายามส่งข้อความมาหาฉันรัวๆ

“ที่รัก ผมรู้แล้วว่าผมผิด คุณใจเย็นก่อน อีกไม่กี่วันเราค่อยคุยกันได้ไหม?”

“ช่วงนี้คุณพักผ่อนเยอะๆ นะ อยากกินอะไรบอกผม ผมจะทำไปให้ สุขภาพคุณสำคัญที่สุด”

ทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องชานนทำอาหาร ภาพโจ๊กไข่เยี่ยวม้าที่มีกลิ่นคาวจนฉันอยากอาเจียนก็โผล่ขึ้นมาในหัวทันที ทำให้รู้สึกคลื่นไส้

ฉันจึงบล็อกเขาทันที โลกก็สงบขึ้นเยอะ

หลังออกจากโรงพยาบาล ฉันก็กลับไปบ้านพ่อแม่

ของทุกอย่างในบ้านนั้น ฉันจัดเก็บไว้ตั้งนานแล้ว ฉันจึงเรียกบริษัทขนย้ายของให้ไปตอนที่ชานนไม่อยู่ เอาของฉันออกมาจนหมด

ฉันยังส่งข้อความถึงแม่ชานน บอกให้เธอรีบไปบอกลูกชายให้เซ็นใบหย่า จะได้เปิดทางให้ “แม่ยอดหลานชายคนโต” ของเธอ

ฉันคิดว่าอธิบายชัดเจนขนาดนี้ คนที่รักศักดิ์ศรีอย่างชานนต้องตัดใจแน่ๆ แต่ไม่คิดเลยว่า วันหนึ่งตอนฉันเอาขยะลงไปทิ้ง จะบังเอิญเจอเขาอีกครั้ง