บทที่ 2

เช้าวันต่อมาฉันก็ไปโรงพยาบาลแต่เช้า

เพิ่งจ่ายเงินเสร็จเตรียมรอทำแท้ง ก็เจอชานนประคองนาวินดาออกมาจากห้องอัลตราซาวนด์อย่างเบามือ

จากนั้นทั้งสองก็นั่งบนเก้าอี้ดูใบอัลตราซาวนด์ นาวินดาชี้ตรงนั้นตรงนี้พูดอะไรสักอย่าง ชานนฟังอย่างตั้งใจ แถมยังหยิบมือถือขึ้นมาจดเป็นพักๆ

เห็นภาพตรงหน้า ฉันเผลอก้มมือลงลูบท้องของตัวเอง ดวงตาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

ฉันไม่อยากยืนมองให้ตัวเองเจ็บปวดอีก กำลังจะหมุนตัวเดินหนี แต่ชานนเงยหน้าขึ้นมาเห็นฉันพอดี

ชานนลุกขึ้น ย่นคิ้ว น้ำเสียงไม่พอใจ

“เธอตามฉันมารึไง?”

ฉันยังไม่ทันตอบ นาวินดาก็จับแขนเสื้อเขา เสียงฟังดูเกรงใจ

“ชานน หรือว่าอาริสาจะเข้าใจผิดอะไรไป ฉันขอไปอธิบายกับเธอเถอะนะ อย่าให้กระทบความสัมพันธ์ของพวกเธอเลย”

พูดจบ เธอก็ทำท่าจะลุกขึ้นมาทางฉัน

ชานนรีบกดไหล่เธอให้กลับไปนั่ง ห้ามไม่ให้เธอขยับ

“เธอยังท้องอยู่นะ นั่งดีๆ เรื่องอาริสา กิจการ ฉันจะจัดการเอง”

ฉันไม่มีอารมณ์มองรูปคู่ชู้รักแบบนั้น หันหลังจะไปทันที

แต่ชานนกลับคว้าข้อมือฉันไว้ ทำฉันเซจนเกือบล้ม

ฉันพยายามตั้งหลัก แล้วเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าเขาที่เต็มไปด้วยโทสะ

“อาริสา ฉันบอกเธอชัดเจนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก? ถึงกับตามมาถึงโรงพยาบาลเลยเหรอ”

ฉันสะบัดมือเขาออกอย่างแรง รอยแดงช้ำเต็มข้อมือไปหมด

“ขอโทษนะ ฉันไม่มีเวลาว่างมาคอยตามดูพวกเธอ หลงตัวเองเกินไปแล้ว”

ชานนชัดเจนว่าไม่เชื่อ

“แล้วทำไมถึงมาที่โรงพยาบาล?”

ฉันยกใบเสร็จค่ารักษาให้ดู พร้อมพูดอย่างเรียบเฉยว่า “มารักษาไง”

ชานนขมวดคิ้วถามกลับ “เธอป่วยเหรอ ทำไมฉันไม่รู้?”

พูดจบเขาก็เตรียมจะเอื้อมมือมาแยกใบเสร็จค่ารักษาจากฉัน แต่นาวินดากลับรีบเดินเข้ามาคว้ามือฉันไว้ น้ำตาคลอ

“อาริสา ตั้งแต่ธนพลจากไป ฉันอยู่คนเดียวมันเหงามาก ฉันก็แค่อยากมีลูกสักคนอยู่เป็นเพื่อน ก็เลยให้ชานนช่วย ฉันไม่เคยคิดจะทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับชานนเลยนะ”

ถ้านาวินดาต้องการแค่มีลูกจริงๆ เธอก็ไปขอจากธนาคารอสุจิได้ เธอกลับเลือกใช้น้ำเชื้อของชานน

แล้วยังสรรพนามที่สนิทสนมจนเกินเลยของเธออีก

หนึ่งเมื่อคนเราตาสว่าง ก็จะเห็นรายละเอียดมากมายที่เคยมองข้าม

ฉันกดซ่อนความเยาะหยันในดวงตาลง แล้วดึงมือของตัวเองออกอย่างเงียบงัน

ไม่คิดเลยว่านาวินดาจะร้องอุทานแล้วล้มพิงไปด้านหลังทันที ชานนรีบเข้ามาประคองเธอไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“นาวินดา เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

นาวินดากอดคอเขา น้ำตาคลออยู่เต็มดวงตา

“ชานน ฉันไม่เป็นไร แค่ไม่คิดว่าอาริสาจะ…”

ชานนโกรธขึ้นมาทันที เขามองฉันด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ

“อาริสา! นาวินดาเธอเป็นคนท้อง เธอไม่รู้หรือไง เธอจะใจร้ายเกินไปแล้ว!”

ฉันไม่คิดเลยว่านาวินดาจะเล่นละครแบบนี้ และยิ่งไม่คิดว่าชานนจะเชื่อเธอโดยไม่ลังเล

ฉันมองพวกเขาด้วยสายตาว่างเปล่า “ฉันไม่ได้ผลักเธอ”

ได้ยินอย่างนั้นชานนยิ่งโมโหหนัก

“ฉันเห็นกับตา เธอยังจะเถียงอีกเหรอ! ยังดีที่ฉันรีบรับไว้ทัน ไม่งั้นถ้านาวินดาเป็นอะไรขึ้นมา ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

“เดิมทีฉันยังอยากรอให้เธอตรวจเสร็จแล้วกลับด้วยกัน แต่ตอนนี้กลับเองเถอะ ฉันจะไปส่งนาวินดากลับบ้าน!”

เขาพูดจบก็กอดประคองนาวินดาอย่างทะนุถนอม แล้วหมุนตัวเดินจากไป

ฉันมองสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยของชานนแล้วจู่ๆ ก็เอ่ยเรียกเขาไว้

“ชานน ถ้าฉันท้อง และวันนี้ฉันมาทำแท้ง คุณจะอยู่กับฉันไหม?”