ตอนที่หนึ่ง แรงอีกเจ้าค่ะ (NC)

ตอนที่หนึ่ง

แรงอีกเจ้าค่ะ

“อ่า นายท่าน แรงอีกเจ้าค่ะ”

“ยังต้องการแรงอีกหรือ ได้ เจ้านี่ช่างร่อนได้ดีเสียจริงอนุไฉ”

ปัก ปัก ปัก

“แล้วข้าเล่า นายท่าน ข้ายังนอนเคว้งคว้างรอคอยแท่งกายอุ่นๆอยู่นะเจ้าคะ”

เสียงซึ่งดัดจนอ่อนหวานดังขึ้นยังอีกฟากไม่ห่างกันจนไป๋ชิวหลานต้องเขม็งตามอง

เมื่อเห็นร่างเปลือยหญิงชายทั้งขาวทั้งคล้ำหลายร่างชุลมุนวุ่นวายกันอยู่ในศาลากลางสวนจึงอ้าปากค้างเซถอยหลังอย่างตกใจ

“พวกเขา กำลัง...” เสียงที่เอ่ยออกมาติดขัดด้วยคิดคำพูดไม่ถูก

นางไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดจะไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำเรื่องบัดสีใดกัน เพียงแต่ไม่อยากเอ่ยออกมาให้เป็นเสนียดแก่ปาก

“อย่ามองเลยเจ้าค่ะ นายหญิง ท่านเพิ่งหายป่วยลงไปนอนพักต่อเถิดเจ้าค่ะ”

สาวใช้คนสนิทรีบก้าวเข้ามาช่วยประคองเพื่อพาร่างนายสาวไปเอนนอนลงบนเตียงก่อนจะห่มผ้าให้อย่างเบามือ

“เสี่ยวหลาน เจ้าออกไปก่อน ข้าขอนอนพักอีกหน่อย”

“เจ้าค่ะ นายหญิงต้องการสิ่งใดเรียกบ่าวได้เลยนะเจ้าคะ”

เสี่ยวหลานสาวใช้ซึ่งติดตามมาตั้งแต่จวนสกุลไป๋เอ่ยอย่างห่วงใยแต่ก็อดสงสัยไม่ได้

ใช่ว่านายหญิงจะไม่เคยเห็นภาพอุจาดตาเช่นนี้

ร่างเล็กตรวจสอบประตูว่าสนิทดีเพื่อไม่ให้เสียงจากภายนอกดังลอดเข้าไปรบกวนคนข้างใน จากนั้นจึงเดินไปยังด้านหลังด้วยไม่อยากได้ยินเสียงระคายหู

ฟ้ายังไม่ทันมืดสนิทดี พวกเขาก็ร่วมเริงรักกันอย่างไม่ใส่ใจสายตาผู้อื่น บ่าวไพร่ในจวนต่างทำเป็นบื้อใบ้ไม่กล้าเฉียดกรายเข้าใกล้ด้วยไม่อยากถูกขายออกไปจากจวนแห่งนี้

ไป๋ชิวหลานซึ่งเป็นนายหญิงของจวนนอนนิ่งทบทวนเรื่องราวที่ค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาดั่งสายน้ำ

ด้วยความจริงแล้วเจ้าของร่างเดิมได้สิ้นใจไปจากความตรอมตรมตั้งแต่เมื่อหลายชั่วยามก่อน

ส่วนนางเป็นเพียงวิญญาณคณิกาสาวซึ่งเพิ่งโดนสังหารอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวจึงล่องลอยอย่างมึนงงอยู่ในละแวกนี้

จู่ๆก็มีแรงลมพัดทำให้วิญญาณของนางได้เข้ามาสวมร่างของไป๋ชิวหลานอย่างพอดี

คงเป็นโชคที่ทำให้นางได้มีชีวิตอีกครั้ง

วิญญาณในร่างของไป๋ชิวหลานคิดอย่างดีใจด้วยนางเพิ่งได้ใช้ชีวิตเพียงไม่กี่ปีก็ต้องตายเสียแล้ว

ร่างบางตั้งสติทำความเข้าใจเรื่องที่เคยเกิดขึ้นเพื่อใช้ชีวิตในร่างนี้ได้อย่างสมบูรณ์