ตอนที่ 1 ชีวิตคู่ [1]

ตอนที่ 1 ชีวิตคู่

“กรี๊ดดด!” หญิงสาวใต้ร่างกรีดร้องสุดเสียง สองมือยกขึ้นมาปิดทรวงอกพัลวัน ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาผู้ชายใจร้ายลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เห็นตัวเล็กแบบนี้หน้าอกไม่เบาทีเดียว กระนั้นก็ยังแสดงอาการให้เห็นว่าไม่ได้มีความพิศวาสใดๆ

“ฮึ! ตัวแค่นี้แต่ไม่เบาเลยนี่” อิชย์กล่าวขึ้น ดวงตาคู่คมจับจ้องอยู่บริเวณปทุมถันอวบอิ่มล้นที่สองมือเล็กแทบปิดเอาไว้ไม่มิด

“ขอเถอะค่ะ อย่าทำอะไรทรายเลยนะคะ” เธออ้อนวอนอีกครั้ง ความตกใจระคนหวาดกลัว สมองจึงสั่งการให้ขยับหนีมัจจุราชหน้าหล่อไปจนชิดบริเวณหัวเตียง

“ฉันไม่จำเป็นต้องรับปาก ถ้าไม่โง่เธอควรจะรู้ไว้ว่านี่คือคืนส่งตัว” คนบ้าระห่ำไม่แม้แต่จะฟังคำวอนขอ

“ไหนคุณบอกว่าไม่ได้รักทราย?”

“ใช่! เธอเข้าใจถูกว่าฉันไม่ได้รัก แต่ในเมื่อเธออยากเสนอ ฉันก็จะสนองให้สมใจไง” สิ้นเสียง ร่างสูงใหญ่ก็กระโจนทีเดียวถึงเจ้าของร่างที่ตัวสั่นราวกับลูกนก ทว่าเขากลับไม่เห็นใจ คิดว่าอีกฝ่ายต้องการเรียกคะแนนสงสาร

“ทรายไม่ได้…”

“เลิกแก้ตัวก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน” สองมือหนากระชากไหล่กลมมนเข้าหา ก่อนจะผลักให้นอนราบลง อิชย์มั่นใจว่าตนสามารถคุมเกมได้แบบไม่ต้องออกแรงมาก ร่างสูงใหญ่ลดกายลงมาทาบทับ ฝังปลายจมูกโด่งลงบนปทุมถันคู่สวยท่ามกลางอาการสะดุ้งของคนถูกรุกราน เสียงครางแผ่วเบาเรียกเลือดในกายหนุ่มให้สูบฉีดจนเผลอฟ้อนเฟ้นยอดถันสีสวยด้วยมือและปากอย่างเมามัน

“จะ...เจ็บค่ะ” ศรัญญาประท้วง มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ไม่อาจหาญเอื้อมไปกอดชายผู้มีสถานะเป็นสามี ซึ่งตอนนี้ท่อนบนเปล่าเปลือย ในขณะที่ด้านล่างยังคงห่อหุ้มความแข็งแกร่งไว้ด้วยอันเดอร์แวร์ชายยี่ห้อดัง

“โทษที!” ขนาดคำขอโทษยังทั้งห้วนและกระด้างไร้ซึ่งความจริงใจ

“อื้อ” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยประท้วงอีกครั้ง หลังรับรู้ว่าหน้าท้องนวลเนียนถูกสัมผัสผ่านนิ้วแกร่ง ไม่กี่วินาทีก็หยุดนิ่งอยู่ที่กลีบกุหลาบซึ่งปกปิดไว้ด้วยชั้นในสีหวาน

สมองเต็มไปด้วยความอื้ออึงยามถูกเล้าโลม บวกกับไม่ประสาเรื่องบนเตียงจนเริ่มสูญสิ้นการควบคุม รู้ตัวอีกครั้งร่างกายที่ไร้อาภรณ์ขวางกั้นก็ปรากฏแก่สายตาของชายผู้ได้ชื่อว่าเป็น ‘สามี’ อย่างถูกต้องตามกฎหมาย

“หน้าไม่เท่าไหร่ แต่หุ่นสวยไม่เบา” คำเหน็บแนมมาพร้อมกับคำชม ซึ่งศรัญญาไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก เนื่องจากเคยถูกอีกฝ่ายพูดใส่ว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ไร้เสน่ห์ชวนหลงใหล ผิดกับอีกหลายคนที่ผู้เป็นสามีเคยควง

“ทรายไม่ไหวแล้วค่ะ”

“จุ๊ๆ นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ฉันจะสอนให้เธอรู้จักคำว่า ‘ผัว’ อย่างสมบูรณ์ จะได้ไม่ขายหน้าคนอื่น” เท่านั้นใบหน้าคร้ามคมก็ซุกไซ้ลงมาตั้งแต่ซอกคอเนียนนุ่ม ปทุมถันเต่งตึง แอ่งสะดื้อเล็ก ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่เนินเนื้ออวบอูม ความหอมหวานจากสิ่งที่ได้ลิ้มลองส่งผลให้ความแข็งกร้าวบริเวณหน้าขาปูดนูนรอการปลดปล่อย อิชย์ผละไปจัดการกับปราการด่านสุดท้ายของตนเองออกด้วยความรวดเร็วและกลับมาทาบทับร่างบางที่กำลังมัวเมาในรสสวาท

“ทรายรักคุณอิชย์” น้ำเสียงแหบพร่าพ่นคำรักให้ชายตรงหน้ารับรู้ ดวงตากลมปรือขึ้นมองคนที่อยู่ในหัวใจตลอดเวลา หญิงสาวยอมรับอย่างไม่อายเลยว่ามีความสุขมากเพียงใด

“ถ้ารักต้องตามใจฉันนะ” อิชย์แสยะยิ้มมุมปาก โน้มใบหน้าลงไปกระซิบชิดริมใบหูเล็ก พร้อมกับใช้ท่อนขาแกร่งแยกเรียวขาคู่งามออก จดจ่อความอุ่นร้อนดั่งไฟสุมซึ่งขยับขยายเต็มที่เข้าสู่กายสาวรวดเร็วและหนักแน่นเจ้าตัวสะดุ้งเฮือกกรีดร้องสุดเสียง น้ำตาไหลพรากกับเยื่อบางๆ ที่เพิ่งขาดลงไปในเสี้ยววินาที

“อ๊ะ…กรี๊ดด”

“อย่าดิ้นและอย่าคิดหนีเด็ดขาด” อิชย์ทำเสียงดุ ลอบยิ้มบริเวณมุมปาก หลังสัมผัสได้ว่าสาวเจ้ายังบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือชาย ยืนยันคำพูดก่อนหน้านี้

“ปล่อยทรายเถอะค่ะ” ศรัญญาขอร้องทั้งน้ำตา นี่หรือคือการเข้าหอครั้งแรกกับชีวิตคู่ที่มีแต่ความเกลียดชังมอบให้

“ไม่มีทาง!” พูดจบสองมือหนาก็เปลี่ยนตำแหน่งไปกอบกุมสะโพกหนั่นแน่นไว้มั่น ขยับออกและกลับเข้ามาใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำเอาหญิงใต้ร่างผวาเฮือก มือเล็กทั้งสองข้างไขว่คว้าทั้งกอดทั้งจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังกว้าง ตอกย้ำความเสียวซ่านที่ได้รับ สะโพกสอบห่มเข้าหารวดเร็วรุนแรงตามจังหวะอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ ทั้งคู่เริ่มมองเห็นสวรรค์รำไรในขณะที่เจ้าของเรือนกายสูงใหญ่เร่งจังหวะในช่วงสุดท้าย ปลดปล่อยตัวตนเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยด

ความเหนื่อยล้าและหมดแรงทำให้หญิงสาวทำท่าจะขยับลุกขึ้น แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้ หลังสบตากับผู้เป็นสามีที่บ่งบอกให้รู้ว่า ‘ราตรีนี้ยังอีกไกล’

ดวงตากลมกลอกไปมาท่ามกลางความคิดหลากหลายที่ถาโถมเข้าหา สิ่งที่เพิ่งเกิดกับประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตเรียกน้ำตาให้รื้นขึ้นโดยอัตโนมัติ แม้จะพยามปลอบใจตนเองว่าเธอไม่ใช่นางเอกนิยายที่ถูกพระเอกขืนใจแล้วตื่นเช้ามาร้องไห้ฟูมฟาย นี่คือชีวิตจริงและเธอแต่งงานมีสามีแล้ว ศรัญญาจึงปาดน้ำตาแห่งความอ่อนแอทิ้งไป

“อะ...อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณอิชย์” คำทักทายแรกดังขึ้นหลังเหลือบไปเจอกับผู้เป็นสามีซึ่งยังนั่งอยู่บนเตียงในท่าทางสบายๆ แต่สายตากลับทอดมองไปทางนอกหน้าต่างมากกว่าจะสนใจเธอ

“ฉันมีอะไรจะบอกเธออีกอย่าง” อิชย์ไม่ได้สนใจคำทักทายดังกล่าว นอกจากตั้งใจพูดเรื่องสำคัญที่เฝ้าคิดมาตลอดตั้งแต่รู้ตัวว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเตรียมตัวรับฟัง คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการถูกสามีรังเกียจอีกแล้ว

“แม่ฉันอยากมีหลาน ที่สำคัญท่านก็อุตส่าห์เลือกเธอ” ชายหนุ่มคิดว่าตนไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจใคร พูดกันตรงๆ ดีกว่าต้องปั้นหน้าทำดีด้วยให้เสียเวลา คำว่า ‘อุตส่าห์’ ของชายผู้เป็นสามีเล่นเอาคนฟังเจ็บร้าวไปถึงหัวใจ

“คุณอิชย์จะบอกอะไรเหรอคะ?” เจ้าของร่างบางขยับกายลุกขึ้น ไม่อยากเสียมารยาทด้วยการนอนคุยและคิดว่าเขาเองก็คงไม่ชอบใจนัก โดยไม่ลืมหยิบผ้าห่มมาพันกายเอาไว้

“เธอเองก็คงไม่อยากมีลูกกับคนที่ไม่ได้รักเหมือนกัน” อีกฝ่ายพูดราวกับล่วงรู้ไปถึงจิตใจเธอ

“ค่ะ” ความโศกเศร้าถูกกลืนหายไป ศรัญญาพยายามบอกให้ตนเองเข้มแข็ง เขาไม่รักเธอคือเรื่องจริง หากจะบอกว่าเธอไม่ได้รักเขาเห็นจะไม่ใช่ ทว่าสถานะในตอนนี้ยากเกินจะทำให้คนใจดำยอมเชื่อ

“เธอท้องและคลอดลูกเมื่อไหร่เราหย่ากัน” อิชย์แสดงถึงเจตนารมย์ของตน เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาต้องการผูกติดไปตลอดชีวิต

อาจดูใจร้ายสำหรับคนได้ชื่อว่าเป็นแม่ แต่เขามั่นใจว่าสามารถดูแลเลือดเนื้อเชื้อไขที่จะเกิดมาได้ดีกว่า โดยเฉพาะฐานะทางการเงิน

“ค่ะ…ทรายแล้วแต่คุณอิชย์” ศรัญญาก้มหน้ายอมรับชะตากรรม ชีวิตนี้คงไม่เหลืออะไรให้น่าภาคภูมิใจ นับตั้งแต่ยอมแต่งงานกับคนที่พร้อมจะขับไล่ออกจากชีวิตอยู่ตลอดเวลา

“เข้าใจง่ายๆ ก็ดี ฉันจะได้ออกไปทำงานสักที” พูดจบชายหนุ่มก็ก้าวลงจากเตียง ไม่คิดจะสนใจความรู้สึกของหญิงสาวผู้เป็นภรรยา อิชย์รู้ดีว่ามารดาเองก็ไม่ได้ถูกใจอะไรในตัวลูกสะใภ้คนนี้ ท่านเพียงต้องการเอาชนะตนเท่านั้น

ส่วนคนที่เป็นเหยื่อได้แต่แบกรับความทุกข์ไว้เพียงลำพัง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครต้องการ แม้แต่ชายที่หวังจะฝากชีวิตยังคิดผลักไสให้ไกล

ฝากติดตามด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่า