ตอนที่ 3

“อยากไปเที่ยวรอบโลก อยากใช้เงินฟุ้งเฟ้อ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่ใช่ต้องประหยัดกระเหม็ดกระแหม่ ใช้จ่ายให้รู้ค่าเงิน ทั้งที่เงินที่ทรายทำไว้มันควรจะได้มากกว่านี้ หรืออย่างน้อยมันก็ควรจะสมน้ำสมเนื้อกับที่ทรายสร้างเงินสร้างงานให้พี่ ไม่ใช่ว่าให้เหมือนเป็นบุญคุณ ให้เหมือนว่าทรายได้กำไรจากยอดขายของพี่รายเดือน อย่างที่พี่นำทรายไปพูดกับพนักงาน”

เรื่องคับแค้นได้โล่ถูกโพล่งออกไปด้วยอารมณ์เพราะเกรซนำข้ออ้างว่าต้องจ่ายเงินปันผลกำไรจากยอดขายได้กับเธอ ๕๐ เปอร์เซ็นต์ทุกๆ เดือนทำให้ไม่สามารถขึ้นเงินเดือนให้กับพนักงานได้ มันน่าเจ็บใจไหมล่ะที่เงินดังกล่าวจะหมดไปกับค่าเดินทางรอบโลกของเจ้าหล่อน แทนที่เธอจะได้ใช้เงินนั้นจริงอย่างที่กล่าวอ้าง

แค่นั้นที่เธอพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกมาดั่งคนที่ยกภูเขาออกจากหน้าอกขนาด ๓๖ นิ้วได้สำเร็จ เพราะแค่หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่ได้สัดส่วนกับช่วงเอวคอดและสะโพกผายเธอก็ไม่ไหวจะแบกแล้ว การที่เธอแบกรับความหนักอกหนักใจมา ๑ ปีเต็มก็ถือว่าหินสุดๆ

รอยยิ้มละมัยส่งให้กับดีไซเนอร์ฝึกหัดซึ่งเป็นผู้ช่วยให้กับเธอและคงมารอฟังผลอยู่ด้านนอกอย่างใจจดใจจ่อเช่นเดียวกัน โดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องสติแตกของคนที่อยู่ด้านในห้องที่เธอเพิ่งเดินจากมาสักนิด ต่อไปนี้งานของเธอจะตอบโจทย์ความต้องการและตัวตนของเซาะทรายคนนี้ล้วนๆ ไม่ใช่งานที่เน้นความต้องการของนายจ้าง งานของเธอจะเน้นความต้องการของลูกค้าเป็นหลัก

ผู้คนที่เดินอยู่บนถนนแห่งนี้ดูจะมากมายจนทำให้ชายหนุ่มเริ่มเวียนหัว ไม่ชอบเลยที่ต้องมาทำอะไรที่นี่หากไม่จำเป็น กลิ่นของแฟชั่น กลิ่นความทันสมัย กลิ่นเครื่องสำอางที่ถูกปรุงแต่ง และกลิ่นของอาหารเลิศรส หรือแม้แต่ร้านกาแฟกับขนมปังอบที่ตั้งใจตกแต่งร้านให้มีสไตล์โดดเด่นเพื่อหวังผลให้ลูกค้าเข้ามาเยี่ยมชมมาใช้บริการ

สิ่งที่มองเห็นนี้แม้จะดูสวยงามแต่มันก็เป็นความสวยงามที่ถูกปรุงแต่งซึ่งมันเทียบไม่ได้เลยกับกลิ่นของท้องไร่ กลิ่นเส้นด้ายหรือกลิ่นของพรมหลากลวดลายที่วางซ้อนกันไว้ในโกดังเพื่อรอจัดส่งซึ่งเป็นธุรกิจในครอบครัวของเขา เพราะที่นั่นเขารู้ว่าจะสามารถนอนได้หลับและกินให้เต็มอิ่มมากกว่าที่ไหนๆ ในโลก

แต่เมื่อสายงานที่เลือกเดินกลับเป็นความท้าทายที่ฉุดไม่อยู่ แม้จะขัดใจใครบางคนก็ตาม ทุกที่ที่เป้าหมายเดินทาง เขาจำเป็นต้องตามติด ไม่เว้นแม้แต่ครั้งนี้ เมื่อเป้าหมายดันมาช้อปปิ้งที่ย่านนี้ เขาจึงต้องระเห็จตามมาอย่างไม่เต็มใจนัก

ศูนย์กลางแฟชั่นแห่งเมืองปารีสทำให้มองเห็นผู้คนที่แต่งกายได้อย่างหลากหลาย ชายหลายคนด้านหน้าของเขาที่แต่งกายราวกับหลุดออกมาจากหน้านิตยสารแฟชั่น แต่หลายคนก็แต่งตัวสามัญธรรมดา หรืออาจเป็นหญิงสาวที่นุ่งกระโปรงยาวตัดเย็บจากผ้าพื้นเมืองของที่ไหนสักแห่งกำลังสะพายเป้เดินกันเป็นกลุ่มอยู่ทางขวามือและทำท่าว่าจะเข้าไปในร้านแฮมเบอร์เกอร์สัญชาติเบลเยี่ยมที่เขาก็คิดว่ามันอร่อยกว่าอาหารอื่นๆ บนท้องถนนแห่งนี้ อาจเป็นเพราะเขาก็เป็นหนึ่งคนที่เข้าไปใช้บริการ

เจ้าของดวงตาคมเข้มก้มมองห่อแฮมเบอร์เกอร์ในมือที่เขาขยำจนกลมเป็นก้อนเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอคอยเป้าหมายจะออกมาจากร้านจำหน่ายเครื่องสำอางแบรนด์หรูที่อยู่ด้านซ้ายของเขา

ความเลิศหรูเกินกว่าฐานะที่ควรจะเป็นของใครหลายๆ คน เช่น เครื่องแต่งกายแบรนด์ดังสวมใส่ตลอดหัวจรดเท้า กระเป๋าที่เงินเดือนชนชั้นกลางไม่มีปัญญาจะซื้อได้ รองเท้าที่ราคานั้นอาจเช่าบ้านได้ทั้งเดือน เครื่องสำอางราคาแพงลิ่วที่ใช้เป็นทุนการศึกษาให้กับเด็กๆ ได้ทั้งชุมชน หรือแม้แต่ค่าอาหารแต่ละมื้อของคนชั้นสูงที่แน่นอนกินอิ่มกันได้ทั้งบ้านไม่ต่ำกว่าสัปดาห์ แล้วคนเหล่านี้ล่ะเอาเงินมาจากไหนกันนัก

กว่า ๙๐ เปอร์เซ็นต์ของเป้าหมายเป็นบุคคลที่อยู่ในกลุ่มนักการเมือง ทำให้เขาต้องหาหลักฐานชัดเจนเพื่อบ่งชี้ว่าเหตุใดคนเหล่านั้นและครอบครัวจึงได้มีเงินใช้จ่ายฟู่ฟ่าสุรุ่ยสุร่ายเกินกว่าเหตุ แม้จะรู้คำตอบได้ดีอยู่แก่ใจหากแต่ขาดหลักฐานมันจะต่างอะไรจากการกล่าวหา

ดวงตาคมเข้มรับกับคิ้วดกหนาทอดมองร้านค้ามากมายตลอดสองฟากฝั่งถนนพลางครุ่นคิดหาทางเข้าถึงตัวเป้าหมายที่ดีกว่าการสะกดรอยตามอยู่แบบนี้ เพราะหน้าตาและท่าทางของเขามันกลายเป็นอุปสรรคในการทำงานไปซะแล้ว เห็นได้ชัดจากเหล่าสาวๆ ในร้านรวงเหล่านั้นที่เริ่มหันมาสนใจเขามากขึ้น ก็จะเปลี่ยนตัวเองได้ยังไง... คนมันหล่อมาแต่เกิด ไม่ว่าจะไปไหนก็ล้วนแต่จะเป็นเป้าหมายทางสายตาของคนทั่วไปอยู่แล้ว ขนาดว่าเขาแต่งตัวไม่ได้มีจุดเด่นอะไรสักนิด แต่หุ่นทรมานใจสาวล่ะเขาจะเอาไปซ่อนได้ที่ไหน แต่แล้วทุกๆ ความคิดก็ต้องสะดุดลงเพราะใครบางคนที่เขามองเห็นอยู่ตรงหน้า

เรือนร่างสูงโปร่งแต่กลับสวมรองเท้าส้นสูงขึ้นไปอีกกว่า ๒ นิ้วทำให้เธอยิ่งดูสูง สง่างาม บุคลิกท่าทางเดินเหินที่ราวกับโลกทั้งใบเป็นของเธอนั้นทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ รอยยิ้มน้อยๆ บนสีหน้าดั่งสมอารมณ์หมายสักอย่าง แววตาเต้นระริกไม่ต่างจากหนทางข้างหน้ากำลังโรยด้วยกลีบกุหลาบ... เธอกำลังคิดอะไรอยู่