ตอนที่ 13 หนูเลือกคนนี้ 1

เธอเดินลงมาจากตึกของสำนักงานใหญ่ บริษัท LC คอร์ปอเรชั่น จำกัด มายังชั้นล่างของลานจอดรถ แล้วก็เดินไปขึ้นรถเพื่อไปพบท่านประธานใหญ่ที่บ้านพัก

เธอใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงในการเดินมายังที่พักของท่านประธานใหญ่ แถวสวนสัตว์เปิดเขาเขียว ซึ่งพ่อของเธอสร้างที่พักไว้เพื่อพักผ่อนยามเกษียณอายุ ลักษณะของบ้านเป็นสไตล์บ้านสวนรีสอร์ตชั้นเดียว หลังบ้านมีพื้นที่ใช้สอยทั้งหมด 8 ไร่ มีสวนดอกไม้ สวนผัก สวนผลไม้เล็กๆ เพื่อให้เจ้าของบ้านได้ใช้สอยและทำสวนเพื่อเป็นงานอดิเรก เมื่อเธอขับรถมาถึงหน้าบ้านพัก เธอก็เดินไปยังระเบียงบ้านซึ่งเป็นลานโล่ง เอาไว้นั่งเล่น พักผ่อน และรับประทานอาหาร

วันนี้อากาศดี ลมเย็นสบาย แดดอ่อนๆ เพราะเป็นเวลาเกือบจะหกโมงเย็นแล้ว เธอเดินไปบริเวณระเบียงหน้าบ้าน เพื่อไปหาผู้ที่ให้เธอมาที่นี่ แบบไม่ค่อยจะเต็มใจ

จากนั้นเธอก็นั่งลงบนเก้าอี้เอนหลังข้างชายผู้มีอายุ นั่นก็คือท่านประธานใหญ่ โดยมีโต๊ะสำหรับวางของคั่นกลางไว้ การจัดชุดเก้าอี้หันหน้าออกไปยังนอกตัวบ้าน โดยหันหน้าออกไปยังทิศตะวันออก หลังจากที่เธอนั่งลงเธอก็หันหน้าไปถามผู้ที่นั่งข้างเธอว่า “วันนี้นัดหนูมา มิทราบว่ามีธุระอะไร หรือคะ?” ท่านประธานใหญ่ตอบกลับ “นี่ฉันอยากเห็นหน้าแก อยากทานข้าวกับแก ต้องมีธุระด้วยเหรอ แกถึงจะมาหาฉันได้”

สำหรับท่านประธานใหญ่ หรือคุณเดชอนันต์ ลิ้มเจริญพงษ์ หรือพ่อของกาญณรรรณ ทุกคนในบริษัทจะเรียกท่านว่าท่านประธานใหญ่ ท่านเป็นผู้ก่อตั้งบริษัท LC คอร์ปอเรชั่น จำกัด อายุ 62 ปี ปัจจุบันเหมือนจะวางมือจากบริษัท แต่ยังดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ โดยให้กาญณรรรณลูกสาวรับช่วงกิจการต่อ แต่ก็ยังไม่ยอมโอนหุ้นให้เกินครึ่งของประธานบริษัท ซึ่งเธอกับท่านประธานใหญ่ ณ ปัจจุบัน มีหุ้นเท่ากัน คือ คนละ 40% ดังนั้น อำนาจในการดำเนินการยังคงต้องผ่าน ท่านประธานใหญ่อยู่ควบคู่กับเธอ

กาญณรรรณกล่าวตอบพ่อของเธอ “อยากเห็นหน้าหนู แค่เข้าไปที่บริษัทก็เห็นทั้งหนู รวมทั้งได้เห็นลูกชายคนดีของคุณพ่อ” เธอแอบที่จะแขวะพ่อของเธอ พร้อมพี่ชายบุญธรรมไม่ได้ พ่อของเธอก็พูดแขวะเธอกลับว่า “นี่ยายรัน แกจะไม่แขวะพ่อกับพี่ของแกสักครั้งแกจะลงแดงหรือไง?” ลูกสาวตัวดีกล่าวตอบอย่างรวดเร็ว “หนูไม่มีพี่ชาย แม่หนูมีลูกคนเดียว” ผู้เป็นพ่อได้ยินเช่นนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ “เฮ่อ~”

“แล้วนี่พ่อเรียกหนูมาทานข้าวเย็น ... แล้วไหนข้าวเย็นล่ะคะ?” กาญณรรรณถามพ่อของเธอเชิงประชดประชัน แล้วทำท่าทางมองหาอาหารเย็น “หรือพ่อจะให้หนูพาออกไปทานข้าวนอกบ้าน” กาญณรรรณถามพ่อของเธอต่อ พ่อเธอตอบกลับ “วันนี้ฉันให้แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ในบ้าน ... อือ ... ตอนนี้น่าจะเสร็จแล้วล่ะ” แล้วพ่อของเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินนำหน้าเธอเข้าไปในบ้าน กาญณรรรณเห็นอย่างนั้น ก็เดินตามพ่อของเธอไป