ตอนที่ 12 งานก็คืองาน 2

“สวัสดีทุกท่านครับ สำหรับโครงการหมู่บ้านจัดสรรแถวชานเมือง ....” เขาเริ่มบรรยายโครงการที่เข้าได้รับมอบหมายไปเรื่อยๆ ทุกคนในที่ประชุมต่างตั้งใจฟัง และให้ความสนใจกับโครงการนี้ เขาใช้เวลาไปประมาณชั่วโมงครึ่งก็นำเสนอเสร็จ ซึ่งเป็นเวลา 11.30 น. เขาก็เดินกลับมานั่งยังที่นั่งของเขา

หลังจากที่ทิวานั่งประจำที่นั่งของเขาเรียบร้อยแล้ว ประธานในที่ประชุมก็กล่าวในที่ประชุม “ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรคะ กับโปรเจกต์นี้” กาญณรรรณกล่าว

ทีมผู้บริหารต่างให้ความสนใจกับแนวคิดของทิวา และลงมติให้ดำเนินโครงการได้ จากนั้นกาญณรรรณก็หันหน้าไปยังเลขาของทิวา เมื่อวีนัสเลขาสาวเห็นอย่างนั้น เธอก็ถือเอกสารสำหรับเซ็นอนุมัติให้กับกาญณรรรณเซ็นรับรอง หลังจากเซ็นเสร็จ วีนัสก็นำเอกสารชุดเดิมไปให้กรรมการฝ่ายต่างๆ เซ็นรับรองโครงการจนครบทุกคน

จากนั้นกาญณรรรณกล่าวในที่ประชุมต่อ “สำหรับเรื่องถัดมา คือโครงการประมูลที่ดินเพื่อจัดทำหมู่บ้านจัดสรรแถวพัทยา ซึ่งจะเกิดขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้านี้ ... สำหรับโครงการนี้ เรามีคู่แข่งค่อนข้างเยอะ ดังนั้นเพื่อให้เราประสบความสำเร็จ เราจะนัดประชุมเพื่อดูความคืบหน้าของการและวางแผนการประมูลนี้ ในอีก 1 เดือน” เธอเว้นวรรคการพูด

แล้วหันไปมองกรรมการหัวหน้าฝ่ายการประมูลของบริษัท คุณชลธี พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ให้ “ทีมประมูลโครงการรบกวนด้วยนะคะ” คุณชลธีตอบรับ “ครับ”

จากนั้นเธอก็กล่าวปิดการประชุม “สำหรับการประชุมชนวันนี้ รัน ก็ขอขอบคุณทุกท่านมากนะคะ ที่ทำให้โครงการดีๆ เกิดขึ้น ขอให้ทุกท่านสนุกกับการทำงาน และประสบความสำเร็จนะคะ” แล้วเธอก็ยืนขึ้น ทุกคนเห็นอย่างนั้นก็ยืนขึ้น พร้อมกับตอบกลับเธอ

“ครับท่านประธาน”

“ค่ะ ท่านประธาน”

จากนั้นเธอก็เชิญให้กรรมการทุกคน ออกไปจากห้องประชุมก่อน เพื่อเธอจะเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากห้อง แต่ทิวาก็ยังไม่ยอมเดินออกไปพร้อมกับกรรมการคนอื่นๆ เขาตั้งใจยืนรอเธอ เมื่อเธอเห็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ทำท่าจะเดินออกจากห้องประชุม อยู่ๆ ทิวาก็พูดขึ้นมา “พี่ ขอบใจรันมากนะที่สนับสนุนโครงการนี้” เขาพูด พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ให้กาญณรรรณ

เมื่อหญิงสาวได้ยินก็หยุดเดิน แล้วก็พูดตอบกลับมา โดยไม่หันกลับมามองชายหนุ่มเลย “ไม่เป็นไรค่ะ งานก็คืองาน......ต่อไปอยู่ที่ทำงานให้เรียกรันว่าท่านประธาน” แล้วเธอก็เดินจากไปพร้อมวีรภาพเลขาหนุ่มที่เดินตามหลังเธอ เขาชำเลืองมองพร้อมโค้งศีรษะเป็นเชิงเคารพมาทางทิวาและวีนัส

วีนัสเลขาสาวเดินเข้ามาหาทิวาแล้วก็ใช้มือตบไหล่เขาเบาๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวคุณรันก็เข้าใจในตัวคุณหนึ่ง” ทิวาได้แต่ยืนมองไปยังทางเดินที่เมื่อสักครู่ที่กาญณรรรณได้เดินจากไป สายตาของเขาดูเศร้าและอ้างว้าง

ช่วงบ่ายของวันเดียวกันกาญณรรรณได้เข้ามายังบริษัทอีกครั้งเพื่อเคลียร์เอกสารต่างๆ ของบริษัท จนกระทั่งสี่โมงเย็นเลขาหนุ่มเดินเข้ามาบอกเธอว่า “บอสครับ ได้เวลาแล้วครับ” หญิงสาวเงยหน้าจากเอกสารที่กองพะเนินเต็มโต๊ะพร้อมกับพูดขึ้นว่า “อือ ... เดี๋ยวฉันออกไป นายเก็บเอกสารพวกนี้ให้ฉันด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเข้ามาจัดการอีกรอบ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้น แล้วก็เตรียมเดินทางไปยังบ้านของท่านประธานใหญ่