ตอนที่ 10 เหยื่อที่รัก

ย้อนไปเมื่อสองปีก่อนหน้า

หนูนา สาวสวยดาวโรงงานอาศัยอยู่กับพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด ได้เจอกับบาสที่ขับรถส่งของเข้าโรงงาน บาสตามจีบคอยรับส่ง แต่พ่อแม่หนูนาเห็นบาสแล้วไม่ชอบ ดูเหมือนคนติดยา ด้วยความหลงหนูนาไม่ฟังคำเตือนพ่อแม่แอบหนีมาอยู่กับบาสที่กรุงเทพฯ พอได้อยู่ด้วยกันทุกวันก็รู้ว่าบาสติดยาจริง ๆ หนูนาทำใจยอมรับได้แค่ติดยา แต่หลัง ๆ ไปเล่นพนันออนไลน์ฝากเพื่อนแทงจนเจ้าหนี้มาตามทวงอยู่บ่อยครั้ง และหลายครั้งที่หนูนาต้องโดนบาสเอาไปขายตัวให้กลุ่มเพื่อนเพื่อแลกเงิน ถ้าไม่ทำก็โดนซ้อมทุบตี

จนหลายเดือนก่อน หนูนาโดนบาสซ้อมริมถนน ท่ามกลางฝนตกหนัก เธอนอนฟุบหมดสติแล้วก็มีชายแสนดีคนหนึ่งมาช่วยพาเธอส่งโรงพยาบาล พอฟื้นขึ้นชายคนนั้นก็มาเยี่ยมเธอ เขาคือตุลาผู้ชายแสนดีหล่อเหมือนเทพบุตรที่ห่วงใยและยื่นมือช่วยเหลือ ตอนออกจากโรงพยาบาลเขาไปส่งเธอที่บ้านพัก บาสแอบซุ่มดู แล้วหลังจากนั้นก็สั่งให้หนูนาติดต่อตุลาเพื่อหลอกไถเงิน ตุลาให้เงินช่วยเหลือเรื่อย ๆ และยังช่วยให้ได้ทำงานแผนกบัญชีของบริษัท แต่บาสยังไม่พอใจจะให้คบกันและเป็นสะใภ้ของตระกูล หนูนารู้ว่าไม่สำเร็จแต่โดนบังคับเลยต้องหาวิธีขู่ตุลาว่ารักเขามากอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ร้องไห้ฟูมฟายจะกรีดข้อมือฆ่าตัวตายเพื่อให้เขามาคบด้วยใช้ความน่าสงสารของตัวเองกับความใจดีของเขาเป็นเครื่องมือ ตุลาสงสารเลยตอบตกลงคบไม่อยากให้เธอทำร้ายตัวเอง หนูนาร้องไห้หนัก ทำไมผัวเธอถึงไม่แสนดีเหมือนผู้ชายคนนี้ หนูนาหลงรักเขา แต่ก็รู้ว่าตัวเองไม่ดีพอและยังหลอกใช้เขา

การคบกันของตุลาคือมากินข้าวเย็นด้วยในวันเสาร์ และจะคอยโอนเงินให้เมื่อเธอขอ ไม่มีการโทรคุยหรือไลน์คุยเหมือนคู่รัก ไม่เคยมีการออกเดทควงคู่กันไปเที่ยวที่ไหน ไม่เคยเอาอกเอาใจ และเขาไม่เคยเกินเลยแม้แต่จูบเดียวก็ไม่มี หนูนารู้สึกสมเพชกับสิ่งที่ตัวเองทำแต่มันก็ดีกว่าที่จะโดนบาสพาเร่ขายให้เพื่อน และดีกว่าโดนทำร้ายร่างกาย ตุลาผู้ชายแสนดีของเธอเลยกลายเป็นเหยื่อที่รัก แม้จะรู้สึกผิดแค่ไหนก็ต้องหลอกเขาต่อไป..........

งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรส

ตุลากับเอวารินเดินควงแขนกันเข้ามาในงานเลี้ยงใหญ่โต ตุลาทักทายเพื่อน ๆ เอวารินยิ้มสวยหวานให้กับเพื่อน ๆ เขาโดยที่ไม่รู้จักใคร นอกจากแทนไท เพื่อน ๆ ชื่นชมเอวารินว่าสวยเหมาะสมกับตุลาหนุ่มฮอตของรุ่น เอวารินฟังกลุ่มเพื่อนนั่งคุยกันเรื่องเก่าสมัยเรียน เธอสนใจร่วมวงสนทนาอยากรู้เรื่องของตุลาในช่วงวัยรุ่น จนถึงงานเลี้ยงอาฟเตอร์ปาร์ตี้ กลุ่มเพื่อนดื่มเหล้ากันจัดเต็ม มาพาโวยกันลั่น เอวารินยังร่วมวงกับเพื่อน ๆ สามี กระทั่งงานเลิกแล้วแยกย้ายกันกลับ

ร่างบางเดินเซไปมาประคองสามีให้มาถึงที่รถ จะวานเพื่อน ๆ เขามาช่วยแบกก็เมาปลิ้นกันหมด มือบางเอื้อมเปิดประตูรถ ร่างแกร่งทรุดฮวบกองกับพื้น สภาพดูไม่จืด หญิงสาวท้าวสะเอวมองสามีแล้วพ่นลมหายใจหอบเหนื่อย

“พี่ตุลพยายามขึ้นรถเดี่ยวนี้เลย วาเหนื่อย ไม่งั้นจะปล่อยให้นอนตรงนี้แล้วนะ” หญิงสาวเหวี่ยงทำเสียงดุ แต่เขายังนั่งนิ่ง หน้าสวยหงายขึ้นกำมือแน่นอย่างโมโห “โอ้ มาย ก็อต...” แล้วกอดร่างแกร่งดึงลากให้เขาขึ้นนั่งบนรถอย่างทุลักทุเล เหงื่อไหลเต็มตัว มือเรียวปิดประตูดังปัง เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ หายใจเหนื่อยหอบหันมองสามี

“คราวหน้าถ้าเมาแบบนี้อีก วาไม่พากลับแล้วนะ ตัวก็โต เหนื่อยมาก.........” น้ำเสียงขุ่นเคืองลากยาว ยังไม่วายที่จะแขวะสามี ตั้งสติก่อนขับรถกลับบ้าน ตุลานั่งคอตกแอบยกยิ้มมุมปาก

รถหรูเลี้ยวเข้าเรือนหอ จอดที่หน้าบ้านเห็นฝั่งคนรับใช้ปิดไฟนอนแล้ว เธอไม่อยากกวนให้คนรับใช้มาช่วยแบก จะพาเขาขึ้นชั้นสองคนเดียวก็ไม่ไหว

“พี่ตุล ถึงบ้านแล้ว” เธอเขย่าตัวเรียกสามีหัวสั่นหัวคลอน

“อื้อ...”

“พยายามเดินหน่อยได้ไหม ถ้าพี่ไม่เดินเอง วาแบกไม่ไหว พี่ก็นอนในรถนะ” เธอไม่รู้จะทำยังไงแบกไปหลังหักแน่ ๆ

“ช่วยประคองพี่หน่อย” ชายหนุ่มหน้ามึน ค่อย ๆ ลุกขึ้นเสียงอ้อแอ้ หญิงสาวดีใจรีบเปิดประตูลงไปฝั่งเขา ช่วยประคองร่างแกร่งลงมาจากรถ แขนหนักคล้องลงบ่าเล็กเอาแทบทรุด เธอโอบเอวหนาช่วยพยุงตัวเดิน ถึงจะซวนเซแต่ดีที่เขาไม่ทิ้งน้ำหนักลงมามาก ร้ายกว่านั้นคือตุลาแอบเหล่มองความลำบากของภรรยาแล้วอมยิ้ม เอวารินช่วยแบกเขาขึ้นมาจนถึงห้องนอนใหญ่ปล่อยเขาลงนอนบนเตียงกว้าง ร่างแกร่งทิ้งตัวลงแขนเรียวถูกเขาทับไว้

“พี่ตุล ขยับหน่อย อึบ ว้าย!” เอวารินพยายามดึงแขนออกเสียหลักล้มทับร่างแกร่ง หญิงสาวหน้าเหว่อเหลือบมองเห็นเขาหลับตาพริ้ม มือเรียวค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้าหล่อใจเต้นรัว ตุบ ตุบ มือบางค่อย ๆ ลูบไล้แก้มสากเคลื่อนลงหน้าอกแกร่งอย่างหลงใหล แล้วสะดุ้งอ้าปากค้างเมื่อมือหนาจับมือเธอไว้แน่น

“ลวนลามผู้ชาย” เสียงทุ้มพูดขึ้นขณะที่ยังหลับตา

“ภรรยาลวนลามสามีไม่ผิดกฎหมายนะคะ” หญิงสาวเขิน รีบดึงมือออกแต่เขายื้อไว้ เธอเลยออกแรงดึงสุดแรง เขายื้อแล้วดึงเธอลงมาซบร่างแกร่ง หน้าสวยตกใจตื่นเต้นหนักกว่าเดิม ดันตัวเองขึ้นแต่เขาโอบกอดเธอไว้แน่นเนื้อตัวเบียดเสียด

“พี่ตุล ปล่อยนะ” เสียงหวานหงุดหงิด ออกแรงดันตัวอย่างรำคาญ

“ชอบยั่วพี่ไม่ใช่เหรอ คราวนี้ไม่ยั่วล่ะ” เขาพูดท้าทาย ตาปรือมองหน้าสวยซบอยู่บนอก

“ยั่วสิ มีแรงหนีหรือเปล่าล่ะ” ร่างบางหยุดนิ่งยิ้มกริ่ม จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม เดี่ยวจัดให้ จะแกล้งให้เขินหน้าแดงไปเลย ร่างบางยันตัวขึ้นคร่อมกายแกร่ง ทำหน้ายั่วยวนกัดปากบางอ่อยสามี มือเรียวค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อสามีออกทีละเม็ด ๆ ตุลามองเคลิบเคลิ้ม แล้วผงกหัวขึ้นจุ๊บปากหนาแตะปากบาง เอวารินตกใจถดตัวถอยหนี ร่างแกร่งรีบพลิกตัวมาทับเธอไว้ใต้ร่าง เธอหน้าเสียดันตัวเขาออกห่าง

“ไม่ต้องยั่วก็ได้ พี่หลงจะแย่” หน้าหล่อยิ้มกรุ้มกริ่ม แล้วเหยียดกายขึ้นปลดกระดุมทีละเม็ด ๆ สายตาคมมองภรรยาอย่างหื่นกระหาย เอวารินหายใจติดขัดหน้าร้อนผ่าว ดูเขาถอดเสื้อออกเผยกายแกร่งกำยำ

“ฮื่อ หล่อเกินไปแล้ว...” มือบางลูบไล้กายกำยำจากหน้าอกเคลื่อนลงกล้ามท้องกลืนน้ำลายลงคอลำบาก มือหนาจับข้อมือบางตรึงไว้บนเตียงนอน สายตาสามีตอนนี้เซ็กซี่เกินห้ามใจ นี่ยังไม่เริ่มเอวารินก็อ่อนระทวยเสียแล้ว

“ใครยั่วใครกันแน่ ทำแบบนี้วาจะห้ามใจได้ยังไง” สายตาหวานหวั่นไหว หลงรักสามีตัวเองที่มีเจ้าของแล้วต้องทนฝืนใจห้ามเผลอไผลเด็ดขาด

“ห้ามใจทำไมเราเป็นผัวเมียกันนี่” หน้าคมเคลื่อนเข้ามาใกล้มองตากันหวาน จมูกโด่งเป็นสันกดหอมแก้มเนียนสองข้างเคลื่อนขึ้นหน้าผากมน ร่างบางนอนใจสั่นเต้นรัว ๆ เร็ว ๆ กลัวจะช็อคตาย ปากหนาลากไล้ลงจมูกโด่งหอมปลายจมูกแล้วประทับริมฝีปากหนาลงบนปากบางอย่างแผ่วเบา เอวารินเคลิบเคลิ้มเพียงไม่นานก็หันหน้าหนี

สปอยตอนต่อไป

“ไม่อยากนอน อยากเอาเมีย...” เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบภรรยาแผ่วเบา ปากหนาป้วนเปี้ยนจูบพรมลำคอเรียวมือหนาลูบไล้ขาอ่อน ร่างบางขนลุกรู้สึกวาบหวาม นิ้วแกร่งแทรกเข้าลูบไล้ร่องสวาทกายบางสะดุ้งหน้าแดงเขินอาย

“เป็นเมียพี่นะ พี่อยากเป็นผัวของเมีย...” เสียงแหบพร่า กับสายตาเย้ายวนของสามีทำเธอแทบละลาย