ตอนที่05.ผู้หญิง.. [ความสัมพันธ์] ตอนสำคัญ

หลังจากที่โอมวางโทรศัพท์ เขาก็จอดรถทันทีเพื่อหันกลับมาบอกไลลา ว่าผู้เป็นพ่อแจ้งข่าวว่าตอนนี้จับผู้ต้องสงสัยได้หนึ่งรายเป็นผู้หญิง ซึ่งกำลังจะนำกำลังไปนำตัวมาสอบปากคำ แต่เพราะว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ใกล้มากกว่าไลลาจึงขอให้โอมพาไปที่นั่นก่อน

บ้านหลังหนึ่ง ด้านในเป็นปูนผสมกับไม้ท่าทางเป็นของเก่าแก่คล้ายกับสืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น มีต้นมะพร้าวอยู่ทางเข้าด้านหลังเป็นสวนปาล์มมีผลไม้ปลูกอยู่เรียงราย ไลลาให้โอมคอยดูต้นทางเธอรีบวิ่งเข้าไปพบเจอผู้หญิงวัยกลางคน แต่ใบหน้ายังคงสวยงามกำลังเก็บหรือกระเป๋าอย่างเร่งรีบ

"เธอเป็นใครเข้ามาได้ยังไงเนี่ย!" เสียงเจ้าของบ้านตกใจ "หรือว่าเป็นพวกตำรวจ..มันมาถึงแล้วเหรอ"

"หนูเป็นลูกของนายตำรวจที่เพิ่งเสียชีวิตค่ะ"

"ลูกสาว...ใช่ไลลาไหม"

"คุณน้ารู้จักหนูด้วยหรือคะ"

"พ่อหนูเล่าให้น้าฟังบ่อยๆ ได้เจอตัวจริงสักที"

"ขอถามยังไม่อ้อมพร้อมนะคะ คุณน้ากับพ่อของหนูเป็นอะไรกัน แล้วรู้จักกันได้ยังไง พ่อหนูไม่เคยเล่าให้ฟังเลยสักนิดเดียว"

ด้วยความสงสัยขณะเดียวกันตัวเล็กก็จ้องมองไปรอบบ้านซึ่งก็ไม่มีอะไรผิดแปลก ก่อนที่อีกฝ่ายจะปรี่เข้ามาแล้วจับสองไหล่น้อยบีบอย่างเบามือพร้อมกับดวงตาแดงกร่ำคล้ายจะร้องไห้ เธอจ้องมองคล้ายกับเห็นความเจ็บปวดสะท้อนถึงความรู้สึกข้างใน

"พ่อของหนูเขาเป็นคนดีมาก แต่ที่ตำรวจกำลังเพ่งเล็งและกำลังจะตัดสินนั้นไม่ถูกต้อง ไม่มีอะไรถูกเลยสักอย่างเดียว เขากล่าวหาว่าที่พ่อของหนูถูกฆาตกรรมอาจจะเป็นเพราะสามีของน้าที่รู้เรื่องความสัมพันธ์" เสียงสะอึกสะอื้นพูดต่อ "ทั้งที่น้ากับสามีเลิกกันไปตั้งนาน แล้วก็จบกันได้ด้วยดี พ่อของหนูกับน้าเราคบกันมาได้เป็นปี ที่พ่อไม่ยอมบอกหนูเพราะไม่อยากให้หนูรู้สึกไม่ดี และรู้สึกว่าพ่อรักคนอื่นด้วย"

"แก้วกาแฟแก้วนั้นเป็นของคุณน้าใช่ไหมคะ"

"ใช่ คืนเกิดเหตุเรานัดเจอกันตามปกติ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น น้าไม่รู้ว่าใครโทรมา พ่อของหนูรีบกลับรถ แล้วส่งน้าลงข้างทาง เพื่อให้เรียกแท็กซี่กลับบ้านเอง"

"จากนั้นก็เกิดอุบัติเหตุหรือคะ.."

"ก็คงจะแบบนั้นแหละ"

วี๊ว๊อออ วี๊ ว๊อออ

เสียงไซเรนตำรวจเปิดดังก้อง ไลลาลืมพกโทรศัพท์มา เธอวางไว้บนรถจึงทำให้โอมไม่สามารถติดต่อได้ ตัวเล็กตั้งสติแล้วพูดคุยกับผู้หญิงตรงหน้าอย่างใจเย็น

"อย่าบอกใครว่าหนูมาเจอคุณน้าเด็ดขาด"

"ทำไมล่ะ"

"หนูต้องการสืบเรื่องของคุณพ่อต่อค่ะ"

"ทำไมหนูถึงคิดว่าน้าไม่ได้ทำ"

"คุณน้าเก็บรูปคู่ที่ถ่ายกับพ่อใส่กระเป๋าลงไปแบบนี้..ถ้าคุณน้ามีส่วนรู้เห็นเกี่ยวกับการตาย คงไม่อยากเห็นหน้าพ่อของหนูหรอกค่ะ"

"ฮือออ หนูฉลาดเหมือนที่เขาพูด พ่อของหนูพูดถึงหนูชมหนูให้น้าฟังตลอด ฮึกกก"

"หนูต้องไปแล้วนะคะขอบคุณค่ะ"

ทันทีไลลารีบมุดหน้าต่าง เธอวิ่งไปยังสวนปาล์ม จากนั้นก็ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับตา หลังจากที่มองเห็นผู้หญิงถูกตำรวจเข้ามานำตัวขึ้นรถไปเพื่อสอบสวน ไลลาจึงย้อนกลับไปขึ้นรถของโอมที่จอดรออยู่ทันที

บนรถ

"พี่ใจหายใจคว่ำหมดเลยไลลา" โอมพูดเสียงสั่น

"หนูคิดว่าเรื่องนี้ซับซ้อนอย่างมาก"

"เชื่อฝีมือพ่อของพี่เถอะ พ่อของพี่ก็เก่งไม่แพ้พ่อของไลลานะ ยังไงจะต้องจับตัวคนร้ายได้อย่างแน่นอน"

"หนูกลัวค่ะ"

"กลัวอะไร?"

"กลัวว่าคดีนี้จะถูกจับแพะ"

"ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ"

"เวลาผ่านไปไม่เท่าไหร่ ทุกอย่างก็เหมือนสวรรค์เข้าข้างให้เห็นหนทางชัดเจนไปซะหมด ทั้งที่พ่อกับคุณน้าปิดบังเรื่องการคบหากันได้เป็นปี แต่หลังจากเสียชีวิตทุกอย่างก็ถูกเปิดเผยได้อย่างรวดเร็ว แปลว่า..เกมนี้ถูกวางหมากบนกระดานเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว"

ห้างสรรพสินค้า

บรื้นนนน

บรื้นนนน

"มึงรีบขับรถวนหามันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" เสียงชายฉกรรจ์คนหนึ่งถือปืนพร้อมกับสั่งลูกน้อง "ที่สำคัญจะต้องจับเป็นตามที่เจ้านายสั่งด้วย อย่าให้มันเป็นอันตรายถึงขั้นตายห่า ไม่อย่างนั้นพวกมึงกับกูนั่นแหละจะตายโหง"

"ลูกพี่แต่นี่มันที่สาธารณะ"

"กูไม่สน เดี๋ยวนายใหญ่ก็มาเก็บหลักฐานเองนั่นแหละ"

"เป็นผู้หญิงแท้ๆ วิ่งไวฉิบหาย"

"มันไม่ใช่ลูกคนธรรมดา เป็นถึงลูกสาวมาเฟีย มึงจะให้มันเดินเหมือนนางแบบหนีพวกเราหรือไงวะ! รีบขับ"

"ครับลูกพี่"

กระบะแล่นวนไปยังสถานที่ลานจอดรถห้างสรรพสินค้าที่ไร้ผู้คน เขากำลังตามหาผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กของมาเฟียใต้ดินผู้มีอิทธิพล หลังจากเดินทางมาถึงสนามบินเธอก็หนีจากการคุ้มครองบอดี้การ์ดตัวเอง เพราะใครก็อยากได้อิสระทั้งนั้น

กริ๊ดดดด ตื่นเต้นอีกแล้ว! ใครโดนไล่ล่า แล้วพระเอกจะเจอนางเอกยังหนอ เมนต์หน่อยน๊าทุกคน

*คอมเมนต์กดดันกันหน่อยนะคะ*

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น ให้โฉมหน่อยนะคะทุกคน