ตอนที่02.เจ้าพ่อใต้ดิน [ชำแหละSM+]

ท่ามกลางสายฝนทำให้การเก็บกู้ซากและการเก็บร่องรอยต่างๆ นั้นยุ่งยากลำบาก หลังจากนั้นไม่นานไลลามาถึงเธอวิ่งฝ่าที่ขวางกั้นไปยังศพพ่อที่ถูกคลุมด้วยผ้าดิบสีขาวเอาไว้ ตัวเล็กร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นภาพชวนหดหู่ที่ผู้อยู่ใกล้นั้นกลั้นน้ำตากันแทบไม่ไหว

"พ่อจ๋าอย่าทิ้งหนูไป ฮือออ อยู่กับหนูก่อน" ไลลายังคงร้องไห้ โดยที่ตำรวจหนุ่มไฟแรงคนหนึ่งยืนถือร่มปกคลุมสายฝนที่โปรยปราย

"ช่วยเปิดศพแล้วดูให้แน่ใจว่าเป็นคุณพ่อของหนูไหม เราจะได้ปฏิบัติหน้าที่ในขั้นตอนต่อไป"

"ชะ ใช่ ใช่พ่อของหนูค่ะ ฮึกกก"

"ทางเราขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ"

"ทำไมพ่อถึงเป็นแบบนี้ล่ะคะ ฮื้อออ"

"ตอนนี้เราเองยังไม่สามารถสรุปผล แต่หลังจากตรวจสอบสถานที่คร่าวๆ ไม่น่าจะใช่อุบัติเหตุเนื่องจากมีรอยกระสุนยิงเข้ามาจากด้านหลัง"

ได้ยินเช่นนั้นยิ่งทำให้ไลลาทรุดหนัก เธอกอดศพของพ่อพลางร้องไห้หนักไม่สามารถหลีกเลี่ยงความเสียใจ สักพักตำรวจหญิงก็โอบอุ้มตัวเล็กขึ้นไปนั่งยังรถของตำรวจที่จอดอยู่บริเวณใกล้ ให้สงบสติอารมณ์ พร้อมกับผ้าห่มปกคลุมร่างกายที่เปียกชื้น

สถานีตำรวจ

"แน่ใจนะว่าช่วงนี้พ่อไม่เล่าอะไรให้ฟัง" นายตำรวจท่านหนึ่งทำหน้าที่สอบสวนปากคำกับไลลาลูกสาวเพียงคนเดียวของผู้เสียชีวิต "หนูคิดดูดีๆ"

"หนูคิดดีแล้วค่ะ อีกอย่างพ่อก็ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับใคร คุณเองก็น่าจะทราบว่าพ่อหนูเป็นคนใจเย็นแค่ไหน ก่อนจะทำอะไรพ่อหนูต้องคิดดีแล้ว"

"ก่อนอื่นฉันต้องแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ก็ขอแสดงความยินดีที่หนูสอบได้ที่ 1 อีกแล้ว"

"ตอนนี้มันไร้ความหมายสำหรับหนูค่ะ เมื่อไม่มีพ่อแล้วหนูก็ไม่รู้ว่าจะนำความภาคภูมิใจนี้ไปอวดใครได้อีก ฮึกกก ช่วยจับคนร้ายให้ได้ด้วยนะคะ"

นายตำรวจสอบสวนถอนหายใจเขายื่นโอวัลตินอุ่นให้แต่ไลลาไม่ได้แตะต้อง เธอนั่งนิ่งเงียบก้มหน้าพร้อมกับประสานมือไว้แน่น หลังจากสอบสวนเสร็จก็ให้ตำรวจหญิงท่านหนึ่งกลับไปส่งที่อพาร์ทเม้นท์

"ยังดีนะที่ตอนนี้ปิดเทอมแล้วไม่งั้นคงจะวุ่นวายน่าดู" ตำรวจหญิงท่านหนึ่งพูดพลางเปิดประตูห้อง

"ขอบคุณที่มาส่งหนูนะคะ"

"แน่ใจนะว่าจะอยู่คนเดียวได้"

"หนูอยู่คนเดียวได้ค่ะไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

"ขอถามตามตรง ไม่กลัวว่าคนร้ายที่ลอบฆ่าพ่อของหนู เออ จะมาทำร้ายหนูหรือไง"

"ถ้าเขาอยากจะฆ่าหนูคงทำไปนานแล้ว ระหว่างพ่อที่มีฝีมือติดตัว กับหนูที่เป็นเพียงเด็กม. ปลาย แบบไหนกำจัดง่ายกว่ากันคะ"

แน่นอนว่าตำรวจหญิงรู้คำตอบ ซึ่งแม้เธอจะเข้ามาร่วมองค์กรได้ไม่นาน แต่ก็พอทราบว่าไลลาลูกสาวของนายพิชิตซึ่งเป็นตำรวจสืบสวนนั้นฉลาด เธอรู้และไตร่ตรองทุกอย่างคาดการณ์ได้แม่นยำ วันนี้เห็นว่าสาวน้อยควบคุมความเสียใจได้อย่างแกร่งกล้า

โกดังร้าง

"ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ นะครับท่านเวย์" ผู้ชายวัยกลางคนถูกซ้อมจนอ่วม ใบหน้ามีแต่เลือดท่วมยกมือไหว้ "ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ"

"ถ้าแกไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ลูกน้องของฉันจะถูกฆ่าตัดตอนได้ยังไง ในเมื่อคนที่รู้จุดหมายก็คือคนขับรถอย่างแก เฮ้อออ แกทำงานให้ฉันมา 2 ปีแล้วไม่ใช่เหรอ"

"ท่านเวย์ครับ ฮึกกก เชื่อผมเถอะครับ"

"ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบเชื่อคนง่ายซะด้วยสิ"

"อย่าฆ่าผมเลยนะครับ ผมมีลูก มีภรรยาต้องดูแล"

"ฉันเองก็มีผลประโยชน์ที่ต้องดูแล แกรู้ดีว่าถ้าก้าวเข้าถ้ำเสือแล้วมันจะออกยาก วันนี้แกทำให้ฉันรู้ว่า..ต่อให้จะรู้จักมักคุ้นกันหลายปี มันก็สู้อำนาจเงินไม่ได้ เงินที่โอนเข้าบัญชีแก..มันมากโขอยู่นะ"

ท่านเวย์ ใครหลายคนต่างเรียกเขาในนามนี้ เจ้าพ่อนักธุรกิจสีเทาใต้ดินผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครเปรียบ เขาอายุเพียง28ปีแต่กลับมีอำนาจล้นมือ คงเป็นเพราะผู้เป็นพ่อที่ร่ำรวยมากมายเป็นผู้หนุนหลังให้เขามีชีวิตและเติบโตในแวดวงนี้ได้อย่างสมบูรณ์

"จะให้ผมยิงมันทิ้งเลยไหมครับ" ลูกน้องคนสนิทถาม

"แค่ยิงทิ้งมันไม่ได้ทำให้ความแค้นของฉันมันลดลง"

"ท่านเวย์สั่งมาได้เลยครับว่าจะให้พวกผมจัดการมันยังไง"

"ไอ้พวกทรยศมันก็ต้องเจ็บสาหัสก่อนจะตาย"

"รับทราบครับ"

"ชำแหละมันเป็นชิ้นๆ ทั้งที่มันยังมีลมหายใจ จนกว่าว่ามันจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแล้วจากไปปรโลกด้วยตัวของมันเอง"

ใช่เพียงชื่อเสียงที่เลื่องลือ แต่ความโหดร้าย และ ป่าเถื่อนก็ไม่เป็นรองใคร ท่านเวย์มีรูปร่างสูงใหญ่ เขาคล้ายกับพระเอกในซีรีส์แต่นิสัยกลับไม่เป็นเช่นนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาซ่อนความร้ายกาจอย่างมาก การทรมานเป็นเหมือนรางวัลของการชนะ ไม่มีใครยับยั้งหรือฉลาดทันเขาได้ แม้แต่ผู้ที่มีอิทธิพลมากมายต่างก็เคารพเกรงกลัว

​______________

พระเอกเถื่อนแต่คลั่งรักหนักมาก ห้ามพลาดนะคะ อิอิ

คอมเมนต์กดดันกันหน่อยนะคะ*

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น ให้โฉมหน่อยนะคะทุกคน