ตอนที่01.เด็กดี [พ่อจ๋าาา]

อพาร์ทเม้นท์เก่าแห่งหนึ่ง มีพ่อลูกอาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน โดยผู้เป็นพ่อมีอาชีพนายตำรวจสังกัดสืบสวน ซึ่งกำลังถูกปลุกปั้นให้เป็นตำรวจน้ำดีประจำหน่วยงาน

"เกรดเฉลี่ยออกแล้วนะคะ พ่อทายสิว่าปีนี้หนูสอบได้ที่เท่าไหร่" สาวน้อยซ่อนกระดาษแผ่นหนึ่งเอาไว้ด้านหลังเธอเดินตรงดิ่งเข้ามาหาพ่อที่กำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาห้องโถง

"สอบได้อันดับที่ 2"

"พ่ออย่าพูดเล่นสิคะ"

"ก็ลูกสาวของพ่อได้อันดับที่ 1 มาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต

ฮ่าๆ ยังจะถามอีก"

"ถูกต้องนะคะ! หนูสอบได้อันดับที่ 1 อีกแล้ว"

ไลลา สาวน้อยวัยกำลังเติบโต เธอเรียนจบมัธยมปลายสดๆ ร้อนๆ ตอนนี้มีอายุได้ครบ 18 ปีบริบูรณ์ ผู้เป็นแม่เสียชีวิตเนื่องด้วยโรคประจำตัวตั้งแต่ยังเด็ก เธอจึงมีชีวิตและเติบโตมากับผู้เป็นพ่อเท่านั้น

"ลูกสาวของพ่อเก่งที่สุดเลย" พ่อเอื้อมมือจับแก้ม

"แล้วคุณพ่อกำลังนั่งคิดอะไรอยู่หรือเปล่า เห็นสีหน้าเคร่งเครียด

มีอะไรบอกหนูได้นะคะ"

"ก็แค่กังวลใจนิดหน่อยเกี่ยวกับการเลื่อนตำแหน่ง"

"ต้องดีสิคะ พ่อเองก็อยากก้าวหน้า อีกอย่างเงินก็จะได้เพิ่มขึ้น

เราจะได้นำไปชดใช้หนี้ที่ยืมมาช่วงที่แม่ป่วย"

"ก็จริงของลูก พ่ออาจจะกังวลและคิดมากไปเอง"

"คุณพ่อของหนูเก่งที่สุด อย่าคิดมากเลยนะคะ"

"มีแต่เรื่องราวดีๆ แบบนี้ เราต้องฉลอง"

ตลาดสด

"อันนี้ป้าแถมให้นะหนูไลลา" เนื่องจากไลลาเป็นลูกสาว เธอมักจะต้องออกมาซื้อของไว้ทำกับข้าวให้ผู้เป็นพ่อ "สอบได้ที่ 1 อีกแล้วล่ะสิเรา"

"ใช่แล้วค่ะ คุณป้าทราบได้ยังไง"

"ก็คุณครูประจำชั้นของหนูมาซื้อของเที่ยวโฆษณาไปทั่วว่าไลลาสอบได้ที่1 อีกแล้วเก่งมากเลยลูก"

"ขอบคุณนะคะป้าที่เอ็นดูหนู"

"อยากกินผักอะไรก็หยิบไปได้เลยนะป้าให้"

ทุกคนล้วนเป็นมิตรเนื่องจากไลลาเป็นเด็กดี อีกทั้งรูปร่างหน้าตาสะสวยไร้ที่ติ ใครเห็นเป็นก็ต้องมองใครจ้องเป็นก็ต้องหลงใหล ดวงตากลมโตใสแวววาวผมยาวสลวยดุจดังแพรไหม ผิวขาวเป็นยองใย แม้ส่วนสูงจะไม่ค่อยเอื้ออำนวยสักเท่าไหร่ แต่ก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กกะทัดรัดพกพาสะดวก

จี๋~

เสียงกระทะไหม้ที่กำลังย่างหมูร้อน วันนี้ไลลาฉลองด้วยการทำหมูกระทะกินกับผู้เป็นพ่อ เธอเตรียมข้าวของอย่างดี และเป็นเวลาพลบค่ำ พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน พ่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมานั่งร่วมวงกับลูกสาว

"วันนี้พ่อเข้าเวรหรือเปล่าคะ" ไลลาเอ่ยถาม

"ไม่ใช่เวรงานของพ่อหรอกแต่ลุงนวยติดธุระ"

"อ๋อ พ่อก็เลยต้องไปแทนสินะคะ"

"ใช่แล้วล่ะ ลุงนวยเขามีพระคุณกับเรามากนะ

ทั้งยังเป็นเพื่อนรักของพ่อตั้งแต่สมัยสอบเข้าตำรวจ

ยังคอยช่วยเหลือเรื่องโรงพยาบาลในตอนที่แม่ของไลลาป่วย"

"พ่อบอกหนูตลอด หนูไม่ลืมพระคุณของคุณลุงนวยหรอกค่ะ"

"แล้วอย่าลืมล็อกกลอนประตูให้แน่นหนา ถ้าไม่ใช่เสียงเรียกของพ่อ ไม่ว่าใครก็ตามห้ามเปิดประตูให้เด็ดขาดเข้าใจไหม"

เนื่องจากอาชีพที่ทำอยู่แสนอันตรายเขามักจะคอยย้ำเตือนกับลูกสาวเสมอ ไลลาเป็นเด็กฉลาดเธอรอบคอบและไตร่ตรองทุกอย่างอย่างถี่ถ้วน เรียกได้ว่าเป็นเด็กที่โตเกินวัยด้วยซ้ำไป

หลังจากหมูกระทะฉลองความสำเร็จกันพักใหญ่ ผู้เป็นพ่อก็ต้องรีบแต่งตัวในชุดตำรวจเต็มเครื่องแบบเพื่อกลับเข้าไปสน.เพราะเข้าเวรแทนเพื่อนสนิทเพื่อนรัก

เวลา20.00น.

ซ่าาาา

บรรยากาศครึ้มตั้งแต่ช่วงเย็น หลังจากที่ไลลาหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน สักพักเสียงฝนก็เทกระจาดลงมาเธอรีบไปยังระเบียงเพื่อเก็บเสื้อผ้า จากนั้นก็ปิดมุ้งลวดด้านหลังอย่างสนิท หลังจากเหลือบตามองนาฬิกาก็ใกล้ถึงเวลานอน ตัวเล็กหยิบศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่ออ่านข่าวตามประสาเด็กชอบเรียนรู้รอบด้าน

กระหลึ่ง!

เสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังกระหึ่ม ตัวเล็กสะดุ้งโหยงเป็นบางจังหวะ เธอรีบปิดโทรศัพท์จากนั้นก็ปิดไฟนอน เวลาผ่านไปหลังจากดวงตาพับปิดไปชั่วครู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนทำให้ต้องตกใจตื่น

"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ"

(โทรจากสภ.สถานีตำรวจนะครับ)

"ค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"

(เนื่องจากตอนนี้ท่านพิชิตถูกฆาตกรรม อีกทั้งรถเสียหลักพุ่งชนต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลจากที่ทำงาน)

"ว่าอะไรนะคะ?!!"

(ขอความกรุณาหนูไลลาช่วยมาชี้แจ้งตัวบุคคล เรากำลังจะเคลื่อนย้ายศพออกจากสถานที่เกิดเหตุครับ)

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ทั้งที่ชีวิตกำลังจะไปได้สวย ตัวเล็กแทบจะทรุดลงไร้หนทางออก เมื่อนายตำรวจท่านหนึ่งโทรมาแจ้งว่าผู้เป็นพ่อเสียชีวิตเนื่องจากถูกฆาตกรรม

ตัวเล็กรีบลุกจากที่นอนวิ่งไปคว้าเสื้อผ้าเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถือร่มออกจากห้องแล้ววิ่งลงบันไดเพื่อไปเรียกรถแท็กซี่ซึ่งอยู่ปากทางเข้าไม่ไกล

น้ำเสียงของเธอสะอึกสะอื้นหัวใจสั่นไหว

"พ่อจ๋า ฮือออ พ่อ ฮึกกก"

____________

นางเอกเป็นเด็กฉลาดมาก นางไม่อ่อนแอนะคะ นางสู้สุดตัว!!

มาคอมเมนต์หน่อยจ้า คนอ่านน้อยจังเลยT^Tเหงา

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น ให้โฉมหน่อยนะคะทุกคน