ตอนที่ 8

จักรรีบยกมือ พูดเร็วว่า

“ผมเพียงแค่ล้อคุณเล่น ก็อย่าด่วนเป็นฟืนเป็นไฟนักซี ผมก็ไม่อยากเท้าความทวงบุญคุณคุณหรอกนะ แต่ควรท่องไว้ ว่าผมช่วยคุณ ช่วยไม่ให้คุณถูกไอ้กากสามตัวนั่นมันเวียนเทียนคุณทั้งคืน”

คน...อะไรดี?

ปากบอกไม่ไม่อยากเท้าความ ทวงบุญคุณ แต่ก็พูดยิ่งกว่าทวง

แต่เอาเถอะ ยกให้ เขาก็มีบุญคุณอย่างว่า

เป็นผู้ชายอื่น ป่านนี้เธอคงไม่เหลือเสื้อผ้าติดกายในสภาพที่ไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติในร่างกายอย่างที่เป็นอยู่ แน่แท้

“ว่าไงล่ะ ผู้ชายที่คุณว่าจะไปหา ตามสถานที่ที่ผมคิดว่าน่าจะเจอแต่พวกเสเพลบอย หวังแต่ความสำเริงบันเทิงใจชั่วครั้งชั่วคราวมากกว่า ต้องมีคุณสมบัติพิเศษยังไง”

“ก็....รูปร่างหน้าตาดี เอ้อ...รูปหล่อน่ะ ฐานะเป็นปึกแผ่น ก็คือ รวยนั่นแหละ และถ้าจะครบสมบูรณ์แบบ การศึกษาต้องปริญญาโทอย่างต่ำ ยิ่งได้พวกนามสกุลเก่าสกุลดังๆ ด้วยยิ่งดี”

จักรเห็นหล่อนมองเขาแล้วยิ้มเขิน ก่อนกล่าวต่อเสียงอายๆ

“แต่ที่นี้นะ มันกลุ้ม เพราะมองๆ แล้ว ฉันก็ดูไม่ออกว่าไอ้ผู้ชายที่ฉันมองหาอยู่จะมีหรือเปล่า ถ้ามี ฉันจะทำยังไงให้เขาสนใจ ที่สำคัญ ฉันจะดูออกยังไงว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่โปปดว่าตัวเองมีคุณสมบัติตามที่ฉันต้องการเพื่อหวังบางสิ่งบางอย่างจากฉัน พูดเข้าใจง่ายๆ ก็คือ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกหลอกซ้ำหรือเปล่า เลยยิ่งกลุ้มหนัก ก็เลย...เรียกเหล้ามากินดับความกลัดกลุ้ม แต่กินๆ ไป มันชักสบายใจ เลยกินต่อเรื่อยๆ แล้วก็เลย....”

“เมา ไม่ทันรู้ตัว และไม่ทันพบเทพบุตรในฝัน” จักรต่อให้

“เอ้อ...ค่ะ”

หล่อนยิ้มแหย แต่จักรก็ยังเห็นว่าสวยและน่ารักอยู่ดี

ไม่รู้เป็นยังไงสิ รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้จะถูกตาถูกใจเขาเสียจริง

“ผมก็ยังไม่เข้าใจ”

จักรทำเสียงถามต่อไปอีกเพื่อความกระจ่าง

“ไม่เข้าใจอะไรคะ ถามได้ สำหรับคุณฉันอนุญาต”

“แหม! ถือเป็นบุญคุณกับผม”เขาทำเสียงประชด

พอเห็นนัยน์ตางามชักจะเขียวๆ ก็เลยรีบพูดต่อ

“คุณคิดจะหาผู้ชายเลอเลิศ แทบจะเป็นเทพบุตรจุตินั่นไปทำไม หรือคิดว่าถึงกาลแก่เวลาที่จะมีครอบครัวเสียที เลยทำเป็นนางรจนาเสี่ยงมาลัยมันเสียเลย”

“ถ้าคุณไม่เลิกล้อฉัน ฉันก็จะไม่เล่าให้ฟังล่ะ”

หล่อนทำเสียงงอนๆ ที่จักรคิดว่าน่าเอ็นดูดีอีกตามเคย

“เล่าเถอะ เล่าเถอะนะ ผมอยากรู้จนตัวสั่นแล้วนะเนี่ย”

เทียนรุ่งไม่อาจซ่อนความขบขันไว้ภายใต้สีหน้าเฉยเมยเอาไว้ได้ จึงหัวเราะคิกออกมา

เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ตรงที่เป็นคนมีอารมณ์ขัน นอกเหนือจาก....

เออ! นั่นสิ...

จะว่าไปเขาก็รูปร่างหน้าตาไม่เลวเลยนะนี่ สูงเพรียวหน้าคม นัยน์ตาเข้ม มารยาทการพูดจาก็ใช้ได้ทีเดียว ท่วงท่าวาจาของเขาบ่งบอกลักษณะนิสัยว่าเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง

ท่วงท่าเดินเหินไม่รู้ว่าจะงามสง่าหรือเปล่า เพราะยังไม่เห็นเขาเดิน แต่ก็น่าจะไม่เลวหรอก ไม่ว่าตอนนั่ง ลุก หรือเดิน

“เล่าให้ฟังก็ได้ บางที....คุณอาจช่วยฉันได้”

นัยน์ตาที่มองเขาชักจะมีประกายบางอย่างวับวาม

“ผม? นี่นะ” จักรชี้ที่ตัวเอง “ที่คุณคิดว่าอาจจะช่วยคุณได้ นี่คุณ ผมไม่ใช่เจ้าของบริษัทรับจัดหาคู่นะ จะได้..."

”คุณฟังก่อนสิ รีบตีโพยตีพายไปได้”

เผลอทำเสียงเอ็ด พอนึกว่ากำลังจะขอความช่วยเหลือจากเขาก็ยิ้มเหยขอลุแก่โทษกังวานเสียงถูกลดลงอ่อนอ่อย

“คุณฟังฉันหน่อยสิคะ ไม่ใช่คอยแต่จะขัดคอ”

“เอ้า...ฟังก็ฟัง รีบๆ เล่ามา”

“ถ้าฉันเล่าให้ฟัง คุณพอจะช่วยฉันได้มั้ย” เอ่ยถามน้ำเสียงมีความหวัง

“ก็ต้องลองเล่ามาก่อนว่าเรื่องราวมันไปยังไงมายังไง” จักรยังไม่ยอมรับปากง่าย

เทียนรุ่งก็เลยต้องเล่าความจริงทั้งหมดให้เขาฟังอย่างไม่ปิดบัง... แต่ก็เป็นไปอย่างกระมิดกระเมี้ยนอยู่บ้าง

ตลอดเวลาที่นั่งฟังเสียงกังวานใสนั้น จักรออกรู้สึกขันความคิดของหญิงสาว พอกับเห็นว่าช่างไม่เข้าท่าเอาเสียเลย แต่ไม่กล้าหัวเราะออกมา

ปกติผู้หญิงถือเป็นเพศเข้าใจยากอยู่แล้ว แต่เขาเพิ่งรู้อีกอย่างนี้แหละว่า นอกจากเข้าใจยากแล้วยังชอบคิดอะไรเพี้ยนๆ ได้มากมายอย่างที่ผู้ชายอย่างเขาไม่มีวันคาดเดาถูก

“สรุปว่าที่คุณไปที่นั่น กระทั่งเผลอดื่มเข้าไปจนเมามาย เพราะต้องการมองผู้ชายที่เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติที่หากใครได้เป็นแฟน คนไม่ได้ก็จะต้องพากันอิจฉาตาร้อนผ่าว เพื่อเกทับพ่อหนุ่มคนรักเก่าคุณ แต่หาไม่ได้เลยดับกลุ้มด้วยการเอาเหล้าย้อมใจ ว่างั้นเถอะ คิดได้ไงเนี่ย?”

เขาเหลือบมองนาฬิกาเห็นว่ายังพอมีเวลา จึงล้มตัวลงนอนต่อ

หาวปากกว้าง....น่าเกลียดที่สุด!