ตอนที่ 2 อดีต

สี่ปีก่อน

คุณหญิงนิภา ได้ทราบเรื่องจากนักสืบที่เธอนั้นได้ว่าจ้างให้ติดตามสืบลูกชาย ได้ความว่าลูกชายของเธอนั้น คบหาอยู่กับหญิงสาวที่มีชื่อว่า พริมา วงษ์วิไล หรือ น้ำ โดยครอบครัวของเธอนั้นอาศัยอยู่แทบชานเมือง ไม่ได้อยู่ที่ต่างจังหวัดอย่างที่เธอบอกกับชาวิน และฐานะของทางบ้านเธอยังยากจน แม่ของเธอได้เสียไปตั้งแต่เธอยังเด็ก พ่อของเธอมีอาชีพขับรถแท็กซี่หาเช้ากินค่ำไปวัน ๆ แถมยังติดการพนันจนเข้าไส้

พริมายังมีพี่ชาย ชื่อว่าพาทิศ หรือต้า ที่ไม่เอาโล้เอาพาย ทำตัวเป็นนักเลงและยังติดการพนันเหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูก ในครอบครัวนี้มีเพียงพริมาคนเดียว ที่ขวนขวายเรียนหนังสือ หางานพาร์ทไทม์ทำส่งตัวเองเรียน จนตอนนี้เธอใกล้จะจบปริญญาตรีแล้ว และเธอยังมีคนรักอย่างชาวิน ที่เขาดีต่อเธอมาก ๆ แต่พริมาเองก็ไม่เคยเล่าถึงครอบครัวของเธอให้ชาวินฟัง ชาวินรู้แต่เพียงว่าพริมานั้น เป็นเด็กต่างจังหวัดทั่วไปที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพ เพื่อส่งตัวเองเรียนหนังสือ ชาวินไม่เคยนึกรังเกียจเรื่องฐานะขอพริมาแม้แต่น้อย แถมยังชื่นชมเธอว่าพริมานั้นเก่งและขยันมาก ๆ

เมื่อคุณหญิงนิภาได้รู้ถึงฐานะครอบครัวของพริมา จึงคิดที่จะกีดกันหญิงสาวให้ออกไปจากชีวิตลูกชายตน จึงได้ให้นักสืบคนนั้นติดต่อพ่อและพี่ชายของพริมาให้มาพบตนเอง

“พี่พนันอย่างพวกนั้น แค่โยนเศษเงินให้นิดหน่อย พวกมันก็ต้องทำตามที่ฉันสั่งอยู่แล้ว” คุณหญิงนิภายกยิ้มอย่างดูถูก

หลายวันผ่านไป พ่อและพี่ชายของพริมาก็มาพบคุณหญิงนิภา ตามที่นักสืบนัดให้ โดยแม่ของชาวินเสนอเงินให้พวกเขาสามแสนบาท แลกกับการที่จะให้พริมาออกไปจากชีวิตชาวิน พ่อและพี่ชายของเธอแค่เห็นจำนวนเงินนั้นก็ตาลุกวาว ตกลงจะรับเงื่อนไข แต่ต้าพี่ชายของเธอฉุกคิดขึ้นมาได้บางอย่าง จึงรีบปฏิเสธไปโดยที่พ่อของเขาพยายามจะคัดค้าน แต่เพราะต้ายืนยันที่จะไม่รับเงินนั้นเด็ดขาด พ่อของเขาจึงจำต้องยอม ทั้งสองจึงไปพากันกับออกมา

“อะไรของเอ็งว่ะ ไอ้ต้าแทนที่จะรับเงินนั้นมา ตั้งสามแสนเลยนะโว้ยไอ้ลูกเวร” ชายอายุประมาณห้าสิบกว่าก่นด่าลูกชาย

“โถพ่อ ลองคิดดูนางคุณหญิงนั้นอุส่าจะให้เราพวกเราตั้งสามแสน เพื่อให้น้ำเลิกกับลูกชายตัวเอง แสดงว่าบ้านนี้มันต้องรวยมาก ๆ หน้าจะระดับเศรษฐีเลยก็ได้ ไม่งั้นจะเอาเงินมาให้เราทำไมตั้งเยอะ” ต้าพูดอย่างครุ่นคิด

“ก็เออสิวะ รวยไงถึงได้เอาเงินมาฟาดหัวเอ็งได้” ชายชรายังคงโมโหอยู่ ที่ลูกชายปล่อยให้เงินนั้นหลุดมือไป

“พ่อลองคิดดูนะ ถ้าเรารับเงินสามแสนนั้นมา แล้วให้น้ำเลิกกับไอ้หนุ่มนั้นเราก็จะได้เงินแค่นั้น แต่ถ้าน้ำคบกับไอ้หนุ่มลูกเศรษฐีนั้น จนแต่งงานกัน ค่าดองค่าสินสอดเราต้องได้มากกว่านั้นหลายเท่าพ่อลองคิดดู”

“จริงของเอ็งว่ะ”

ทั้งสองคนพ่อลูกคิดเพ้อฝันถึงเงินมากมาย ก็ยิ้มอย่างมีความสุขและชวนกันไปต่อที่บ่อนอีกเช่นเคย

เมื่อสองคนพ่อลูกนั้นออกไป โดยที่ปฏิเสธข้อเสนอ คุณหญิงนิภาหัวเสียเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังทำใจเย็น

“ค่อยดูพวกมันไว้ ยังไงสองพ่อลูกนั้นต้องกลับมารับข้อเสนอของฉันอีกแน่ ๆ” คุณหญิงนิภาหันไปสั่งกับลูกน้อง เธอมั่นใจว่าสองพ่อลูกนี้ต้องกลับมาหาเธออีก เพราะท่าทางเห็นเงินแล้วตาลุกของพวกเขา แถมยังติดพนันอย่างนี้ เธอคงต้องรออีกไม่นาน ถึงจะมาขอเพิ่มจำนวนเงินเธออีกเธอก็พร้อมจะจ่าย แค่ให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปจากชีวิตลูกชายเธอก็พอ

ชาวินและพริมา ทั้งสองตกลงปลงใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน พริมาจึงได้ย้ายมาอยู่ที่คอนโดของชาวิน และพอเรียนจบทั้งสองก็จะแต่งงานกันทันที ซึ่งตอนนี้เหลือแค่พิธีรับปริญญาบัตรเท่านั้น

และคุณหญิงนิภาก็ยังคงคัดค้านหัวชนฝา ยังไงก็ไม่ยอมให้ลูกชายแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด ต่างจากพ่อของชายหนุ่มที่ยอมรับกันตัดสินใจของชายโดยไม่คัดค้านอะไร แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรให้คุณหญิงนิภายินยอมได้เช่นกัน….

“ฮัลโหลพี่ต้า” พริมารับสายโทรศัพท์ แล้วเดินเลี่ยงออกมาคุยที่ระเบียงคอนโด โดยที่มีชาวิน มองตามร่างเล็กนั้น

“น้ำ..โอนเงินมาให้พี่ยืมหน่อย พี่จะไปลงทุนขายของกับเพื่อน”

“ขายของอะไรของพี่น้ำไม่เชื่อพี่หรอก น้ำรู้ว่าพี่จะเอาเงินไปเข้าบ่อนอีก” เธอปฏิเสธเสียงแข็งอย่างรู้ทัน

“ไม่ได้เข้าบ่อน คราวนี้พี่จะทุนลงจริง ๆ พี่อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่จริง ๆ นะ”

“พี่ต้า พี่ก็พูดแบบนี้ทุกครั้งแต่พี่ก็เอาเงินไปเล่นพนันจนหมดทุกที น้ำไม่มีเงินจะให้พี่แล้วนะ” น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจสุดจะทน

“แฟนแกไง มันรวยมากนิ แกก็ขอเงินมันมาให้พี่สิยากอะไร”

“พี่ต้า พี่รู้ได้ไง” พริมาตกใจเพราะเธอไม่เคยบอกเรื่องที่เธอคบกับชาวินกับพ่อแล้วพี่ชายเลย เเละเธอแค่รู้มาว่าบ้านของชาวินที่ฐานะดีเท่านั้น และพริมาก็ไม่เคยไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องของชายหนุ่มเลยสักครั้ง

“รู้ก็แล้วกันว่าแกคบกับลูกเศรษฐีอยู่”

“เศรษฐีอะไรกันพี่ บ้านวินเขาไม่ได้รวยขนาดนั้น” พริมาปฏิเสธออกไป แต่จะว่าไปเธอก็ไม่ได้รู้ฐานะทางบ้านของชาวินมากนัก แค่รู้ว่าบ้านชายหนุ่มมีธุรกิจส่วนตัว ชาวินเองก็มีเงินใช้ตลอดโดยที่ไม่ต้องทำงานพาร์ทไทม์แบบเธอ และบางครั้งที่ชายหนุ่มพยายามให้เงินเธอเมื่อยามขัดสน แต่พริมาก็ปฏิเสธไปตลอด

“มันรวยจะไปตายแกไม่รู้หรือไง ไม่งั้นนางคุณหญิงแฟนแกจะเอา…..”

เหมือนต้าจะนึกขึ้นได้ว่าเกือบหลุดปากบอกเรื่องนั้นไป

“อะไรนะพี่”

“เปล่า ๆ ไม่มีไร และเงินจะโอนให้ไหม ไม่งั้นพี่จะไปพูดขอยืมแฟนแก่เอง”

“......” พริมารู้สึกเครียดขึ้นมาทันที เธอไม่อยากจะดึงชาวินให้มารับรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของพ่อและพี่ชาย และยังไม่อยากจะรบกวนชายหนุ่ม

“ว่าไงน้ำ พี่รู้ว่าแก่มีเงิน” 

“ก็ได้ครั้งสุดท้ายแล้วนะพี่ต้า”

หลังจากว่าสายพริมาก็กดโอนเงินไปเข้าบัญชีของต้าทันที พร้อมกับถอนลมหายใจยางอย่างเหนื่อยอ่อน ซึ่งทุกการกระทำกิริยาต่าง ๆ ชาวินได้แอบมองเธออยู่ทั้งหมดแล้ว

ต้าถือโทรศัพท์รออยากใจจดใจจ่อ เมื่อเสียงเตือนเงินเข้าจากแอปธนาคารขึ้น เข้ารีบลุกขึ้นยืนอย่างดีใจ

“ได้แล้วพ่อ น้ำมันโอนเงินมาแล้ว”

“เอ็งนี้นะมันชั่วจริง ๆ”

“ชั่วอะไรกันพ่อ พ่อก็สมรู้ร่วมคิดนะ”

ทั้งสองพากันหัวเราะคิกคัก เดินเข้าบ่อนประจำอีกเช่นเคย