12 เธอดีเกินไป NC

เมื่อทั้งสองพากันก้าวออกมาจากห้องน้ำ ธีร์ธวัชจัดเตรียมผ้าเช็ดผมและครีมบำรุงผิวไว้ให้เธออย่างเรียบร้อย รัญชน์รวีรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่เขายังคงอยู่ตรงนี้ และดูแลเธออย่างดีเยี่ยม

“มานี่สิครับ พี่จะเช็ดผมให้” ธีร์ธวัชเอ่ยพลางผายมือเชิญไปที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง รัญชน์รวีนั่งลงอย่างว่าง่าย ธีร์ธวัชยืนอยู่ด้านหลังเธอ ใช้ผ้าขนหนูนุ่มๆ ซับผมให้เธออย่างเบามือ กลิ่นหอมสะอาดจากเรือนผมของเธอโชยมาแตะจมูกเขา ทำให้หัวใจของธีร์ธวัชเต้นระรัว

เมื่อผมเริ่มแห้งหมาด ธีร์ธวัชก็วางผ้าขนหนูลง เขาวางมือบนไหล่ของรัญชน์รวี แล้วโน้มตัวลงมาจุมพิตที่ซอกคอของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสของริมฝีปากอุ่นร้อนทำให้รัญชน์รวีสะท้านไปทั้งร่าง เธอหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไป

ธีร์ธวัชค่อยๆ เลื่อนมือลงมาปลดผ้าขนหนูที่พันกายเธอออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นเรือนร่างที่บอบบางและงดงาม รัญชน์รวีรู้สึกเขินอาย แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ธีร์ธวัชอุ้มรัญชน์รวีขึ้นมาในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา ราวกับเธอเป็นของล้ำค่าที่สุดในชีวิต แล้วเดินตรงไปยังเตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

เขาวางรัญชน์รวีลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะทาบทับร่างลงไปช้าๆ ดวงตาคมกริบของธีร์ธวัชมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของรัญชน์รวี แววตาเต็มไปด้วยความรัก ความปรารถนา และความห่วงใยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“พี่รักน้องรัญชน์นะครับ” เขากระซิบเสียงแหบพร่า

รัญชน์รวีเงยหน้าขึ้นจุมพิตริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา

“ถ้ารัญชน์บอกว่ารักพี่ธีร์ จะใจง่ายเกินไปมั้ยคะ” หญิงสาวเอ่ยถามพลางเงยหน้าขึ้นสบตาของเขา แววตาฉายแววไม่มั่นใจระคนความหวัง

ธีร์ธวัชคลี่ยิ้มอ่อนโยน มือหนายกขึ้นลูบเรือนผมนุ่มของเธอแผ่วเบา

“เรื่องของความรัก เวลาไม่ใช่ข้อกำหนดนะครับ บทจะรัก แค่วินาทีเดียวก็หลงรักกันได้” เขากล่าวเสียงนุ่มทุ้ม ราวกับจะยืนยันในสิ่งที่หัวใจของเธอเองกำลังรู้สึก

“แต่ว่า…” รัญชน์เม้มปากเล็กน้อย ดวงตาวูบไหว ก่อนจะตัดสินใจพูดสิ่งที่อยู่ในใจ

“รัญชน์… รัญชน์เคยมีอะไรกับเฟิร์สแล้วค่ะ...พี่ธีร์รังเกียจมั้ยคะ” เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ พร้อมกับชี้ให้เขาดูบริเวณเนินอกอิ่มที่เหลือไว้เพียงรอยแดงจางๆ ที่ยังคงปรากฏเป็นหลักฐาน

ธีร์ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาคมเข้มจ้องมองรอยนั้นอย่างเงียบงัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับรัญชน์อีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเข้าใจและความหนักแน่น

“ทุกครั้งที่เขาขู่รัญชน์เรื่องคลิป รัญชน์ก็จำใจค่ะ” รัญชน์สารภาพเสียงแผ่ว ใบหน้าหมองลงเมื่อนึกถึงสิ่งที่ผ่านมา

“แล้วถ้ารัญชน์มีเงินใช้คืนเขาทุกเดือน รัญชน์ต้องมีอะไรกับเขาอีกมั้ยครับ” ธีร์ถามเสียงเรียบ แววตาเต็มไปด้วยความหนักแน่นและพร้อมจะปกป้อง

“รัญชน์จะลองคุยกับเขาดูก่อนค่ะ” เธอตอบอย่างลังเลใจ แต่ก็มีความหวังเล็กๆ ซ่อนอยู่

“ให้พี่จัดการเรื่องนี้ให้มั้ย” ธีร์ธวัชรีบเสนอ เขาไม่ต้องการให้เธอต้องเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้คนเดียวอีกต่อไป

“รัญชน์ขอจัดการเองก่อนได้มั้ยคะ” เสียงหวานรีบเอ่ยขอร้อง เธอรู้ดีว่าถ้าธีร์ธวัชจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองเมื่อไหร่ เขาจะไม่มีวันรักเธอได้เหมือนเดิมอีกต่อไป

“ก็ได้ครับ แต่ถ้ามีอะไร ให้บอกพี่นะ ไม่ต้องเก็บเอาไว้คนเดียว” ธีร์ถอนหายใจแผ่วเบาแต่ก็พยักหน้าอย่างเข้าใจแววตาคมกริบของเขาจับจ้องเธออย่างแน่วแน่ ราวกับจะย้ำเตือนว่าเขาจะอยู่ตรงนั้นเสมอ

“พี่จะให้เงินน้องรัญชน์ไปใช้หนี้ให้เฟิร์สทุกเดือนตามที่บอก ตั้งแต่เดือนนี้เป็นต้นไป” รัญชน์มองเขาด้วยความซาบซึ้งใจจนพูดไม่ออก น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้ง

“ขอบคุณนะคะพี่ธีร์ ขอบคุณจริงๆ” เธอเอื้อมมือไปกอบกุมมือของเขาเบาๆ ธีร์ธวัชบีบมือเรียวบางของเธออย่างอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรครับ แค่รัญชน์ไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้อีก พี่ก็สบายใจแล้ว” เขากล่าวเสียงทุ้ม แฝงไปด้วยความห่วงใยอย่างลึกซึ้ง

“ถ้าพี่ธีร์ไม่รังเกียจรัญชน์แล้ว รัญชน์ก็ยอมเป็นของพี่ธีร์ค่ะ” สิ้นเสียงหวาน รัญชน์รวีก็โอบรอบลำคอแกร่งของ ธีร์ธวัชก่อนจะดึงใบหน้าเขาลงมาประกบจูบอย่างแผ่วเบาแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก

ธีร์ธวัชนิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบรับสัมผัสนั้นอย่างอ่อนโยน เขาบรรจงจูบตอบเธออย่างดูดดื่ม ราวกับต้องการถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่มีผ่านริมฝีปากที่แตะกันเนิ่นนาน

ริมฝีปากที่เคยจูบอย่างแผ่วเบาเริ่มเพิ่มความเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ จูบที่อ่อนหวานเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความปรารถนาที่ไม่อาจเก็บงำ ธีร์ธวัชโอบรัดร่างบางเข้าหาตัวแน่นขึ้น สัมผัสได้ถึงความสั่นเทาเล็กน้อยจากหญิงสาวใต้ร่างที่โอนอ่อนตามแรงดึงดูด มือหนาไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนก่อนจะเลื่อนลงไปโอบกระชับสะโพกมนให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิม

ลมหายใจของทั้งคู่เริ่มติดขัด ประสานกันเป็นจังหวะเร่งเร้า กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของรัญชน์ยิ่งปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบในตัวธีร์ให้ตื่นขึ้น เขากดจูบซ้ำๆ ลงบนกลีบปากนุ่ม ดูดดึงราวกับต้องการกลืนกิน รัญชน์เองก็ตอบรับทุกสัมผัสอย่างเต็มที่ เธอจิกเล็บลงบนไหล่กว้างของเขาด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้นไปหมด

จูบนั้นลึกซึ้งและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งคู่แทบจะขาดอากาศหายใจ ธีร์ถอนจูบออกช้าๆ เพียงเพื่อจะไล้ริมฝีปากลงมาตามลำคอระหง ขบเม้มสร้างร่องรอยแห่งความเป็นเจ้าของ รัญชน์แหงนหน้าขึ้น ปล่อยให้เสียงครางแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาจากลำคอ

บรรยากาศรอบกายพลันเปลี่ยนไปจากความหนาวเย็นของแอร์คอนดิชั่นกลายเป็นความร้อนระอุ เต็มไปด้วยความเร่งเร้าจากแรงปรารถนาที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน แสงไฟในห้องนอนสว่างจ้าขับเน้นให้เห็นเรือนร่างที่บัดนี้ปรากฏต่อสายตาของกันและกันอย่างสมบูรณ์ ความอายที่มีในตอนแรกเลือนหายไป แทนที่ด้วยความต้องการที่ชัดเจน

ธีร์ธวัชมองเรือนร่างอรชรตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนา เขาลากปลายนิ้วไปตามส่วนโค้งเว้าอย่างเชื่องช้า สัมผัสที่แผ่วเบานั้นราวกับกระแสไฟฟ้าที่วิ่งพล่านไปทั่วร่างของรัญชน์ สั่นสะท้านไปถึงทรวงใน

ไม่มีคำพูดใดๆ อีกต่อไป มีเพียงแต่การกระทำที่สื่อถึงความรู้สึกทั้งหมดที่ทั้งคู่มีให้กัน บทรักที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้จึงไม่ใช่เพียงการปลดปล่อยอารมณ์ แต่เป็นการหลอมรวมกันด้วยหัวใจและร่างกาย ที่พร้อมจะมอบให้แก่กันและกันอย่างแท้จริง