11 ไม่กล้าบอกเธอ NC

คำพูดของธีร์ธวัชทำให้รัญชน์รวีรู้สึกมั่นคงขึ้นมาบ้าง แม้ความกังวลจะยังคงอยู่ ถึงแม้การมีเขาอยู่ข้างๆ ทำให้เธอรู้สึกราวกับมีพลังขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เรื่องราวบางอย่างถ้าเขารับรู้ขึ้นมาอาจจะพาลรังเกียจเธอไปเลยก็อาจเป็นได้

“พรุ่งนี้พี่จะลองนัดเขาดูนะ” ธีร์ธวัชบอก “รัญชน์พร้อมเมื่อไหร่ ก็บอกพี่ได้เลย”

รัญชน์รวียิ้มให้เขาอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะพี่ธีร์ ขอบคุณจริงๆ”

แสงจันทร์ยังคงสาดส่องลงมาอาบร่างของทั้งคู่ บรรยากาศยามค่ำคืนที่เคยเต็มไปด้วยความหม่นหมองบัดนี้ถูกแทนที่ด้วยความหวังจางๆ รัญชน์รวีรู้ว่าเส้นทางข้างหน้ายังคงขรุขระ แต่การมีธีร์ธวัชอยู่เคียงข้าง ทำให้เธอเชื่อว่าสักวันหนึ่งเธอจะหลุดพ้นจากฝันร้ายนี้ไปได้อย่างแน่นอน

ธีร์ธวัชนั่งฟังเรื่องราวทั้งหมดที่รัญชน์รวีเล่าด้วยหัวใจที่บีบรัดมาเกือบสองชั่วโมง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเบื้องหลังรอยยิ้มที่สดใสและความเข้มแข็งที่เธอแสดงออกมา จะซ่อนความทุกข์ระทมและภาระที่หนักอึ้งไว้มากมายขนาดนี้ ยิ่งรัญชน์รวีเล่าถึงความป่วยทางจิตของมารดา และการกระทำของเฟิร์สที่แสนชั่วร้ายมากเท่าไร ความโกรธแค้นในใจธีร์ธวัชก็ยิ่งปะทุขึ้นมาเท่านั้น

“น้องรัญชน์...พี่ไม่สนใจหรอกว่าน้องรัญชน์เคยมีอดีตแบบไหน เพราะฉะนั้นน้องรัญชน์อย่าปฏิเสธความรักของพี่เลยนะ พี่พร้อมจะปกป้องน้องรัญชน์จากเรื่องพวกนี้” ธีร์ธวัชเอ่ยเสียงหนักแน่น มือของเขากุมมือของรัญชน์รวีไว้แน่นราวกับจะส่งผ่านความเข้มแข็งทั้งหมดที่มีไปให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ..พี่ธีร์” รัญชน์รวียิ้มบางๆ ทั้งน้ำตา เธอรับรู้ถึงความจริงใจและความห่วงใยจากชายหนุ่มตรงหน้าอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน เธอสูดหายใจลึกๆ พยายามตั้งสติ และเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นให้เขาฟังอย่างละเอียด

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและสายใยที่เชื่อมโยงคนทั้งสองเข้าหากันอย่างลึกซึ้ง ธีร์ธวัชรู้สึกว่าหัวใจของเขาเปิดกว้างรับเธอเข้ามาจนเต็มเปี่ยม เขาไม่มีคำพูดใดๆ จะปลอบโยนมากไปกว่าการจับมือเธอไว้แน่น และสายตาที่บ่งบอกว่าเขาจะอยู่ตรงนี้เสมอ

“เดี๋ยวพี่ว่าเรารีบเข้านอนกันเถอะ” ธีร์ธวัชเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ เขารู้ว่ารัญชน์รวีเหนื่อยล้ามากเพียงใด ทั้งร่างกายและจิตใจ

“งั้นเดี๋ยวรัญชน์ไปนอนกับน้องณดานะคะ” รัญชน์รวีตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ได้สิ พี่ก็อยากไปนอนเฝ้าหลานเหมือนกัน” ธีร์ธวัชยิ้มกวนๆ แววตาเจ้าเล่ห์เล็กน้อย

“เน่ะ!!...พี่ธีร์ เตียงเต็มแล้วนะคะ...จะไปนอนเบียดหลานทำไม” รัญชน์รวีหัวเราะเบาๆ เมื่อจับไต๋เขาได้

“งั้นพี่...ขอนอนเบียดน้องรัญชน์ได้ไหม” ธีร์ธวัชเอ่ยเสียงนุ่มนวล ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้ ราวกับจะสะกดจิตให้เธอตกอยู่ในภวังค์

รัญชน์รวีใจเต้นระรัว ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีกับคำพูดตรงไปตรงมาของเขา

“พูดแบบนี้แสดงว่าคืนนี้ยังไงพี่ธีร์ก็จะเคลมรัญชน์ให้ได้เลยใช่ไหมคะ” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด

ธีร์ธวัชหัวเราะในลำคอ เสียงหัวเราะที่ทุ้มต่ำและอ่อนโยน

“ก็พี่รักน้องรัญชน์นี่ครับ แต่ถ้าน้องรัญชน์ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรนะ พี่รอได้เสมอ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงใจ และความเคารพในการตัดสินใจของเธอ

รัญชน์รวีมองสบดวงตาของเขา แววตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความปรารถนา และความอบอุ่น ทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอรู้ดีว่านี่คือคนที่เธอสามารถฝากชีวิตไว้ได้ เธอเชื่อใจเขา เชื่อในความรักที่เขามีให้

“รัญชน์พร้อมค่ะ...ถ้าพี่ธีร์ต้องการ” รัญชน์รวีกระซิบตอบ เสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่คำพูดนั้นกลับชัดเจนในใจของธีร์ธวัช

“น่ารักที่สุดเลย” ธีร์ธวัชยิ้มกว้างอย่างดีใจ เขาไม่รอช้า โน้มตัวลงจุมพิตหน้าผากมนของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสอบอุ่นที่ทำให้หัวใจของรัญชน์รวีพองโตขึ้น

ธีร์ธวัชจูงมือรัญชน์รวีไปยังห้องนอนของเขา ธีร์ธวัชปิดประตูห้องนอนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันมาหารัญชน์รวี ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังแดงก่ำด้วยความเขินอาย

“น้องรัญชน์ไปอาบน้ำก่อนไหมครับ จะได้สบายตัว” ธีร์ธวัชเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เขาไม่อยากเร่งรัดเธอ

รัญชน์รวีพยักหน้าเล็กน้อย เธอรู้สึกอึดอัดกับเสื้อผ้าที่สวมใส่มาทั้งวัน

“ค่ะ” เธอตอบเสียงเบา ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนของเขา

ธีร์ธวัชเดินตามเธอไปในห้องน้ำ ก่อนจะช่วยเปิดน้ำอุ่น ๆ ให้เธอ

“ถ้ามีอะไรให้ช่วย...เรียกพี่ได้เลยนะครับ” เขาเอ่ยก่อนจะถอยออกมาอย่างสุภาพ ปล่อยให้เธอได้มีเวลาส่วนตัว

รัญชน์รวียืนอยู่หน้ากระจก มองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก เธอสูดหายใจลึกๆ พยายามรวบรวมความกล้า วันนี้...ชีวิตของเธอกำลังจะเปลี่ยนไป เธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้นอย่างช้าๆ ร่างกายที่บอบบางเผยให้เห็นรอยช้ำจางๆ จากเหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อน เธอแช่ตัวลงในอ่างน้ำอุ่น รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย แต่หัวใจก็ยังคงเต้นระรัว

ขณะที่เธอกำลังสระผม จู่ๆ ก็มีมืออบอุ่นคู่หนึ่งเลื่อนเข้ามาช่วยนวดศีรษะให้จากด้านหลัง รัญชน์รวีสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อรู้ว่าเป็นธีร์ธวัช เธอก็ผ่อนคลายลง ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง

“พี่นวดให้นะ” ธีร์ธวัชกระซิบเบาๆ ข้างหู เสียงทุ้มต่ำที่แสนจะอบอุ่นทำให้ขนอ่อนทั่วร่างของรัญชน์รวีลุกชัน เขาค่อยๆ สระผมให้เธออย่างอ่อนโยน สัมผัสของปลายนิ้วที่นวดคลึงหนังศีรษะทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้ม รัญชน์รวีหลับตาพริ้ม ปล่อยให้เขาปรนนิบัติเธออย่างเต็มที่

หลังจากสระผมเสร็จ ทั้งสองก็เข้าไปอยู่ใต้ฝักบัวแล้วอาบน้ำให้กัน ธีร์ธวัชก็ช่วยเธอขัดผิวอย่างแผ่วเบา สัมผัสของเขาอ่อนโยนและทะนุถนอม ทำให้รัญชน์รวีรู้สึกถึงความรักที่เขามีให้พร้อม ๆ กับเธอก็ช่วยเหลือเขาเช่นกัน เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะได้รับความอ่อนโยนแบบนี้จากใครมาก่อน เมื่ออาบน้ำเสร็จ ธีร์ธวัชส่งผ้าขนหนูผืนใหญ่มอบให้เธอ รัญชน์รวีรับผ้ามาพันกายอย่างรวดเร็วด้วยความเขินอาย