น้ำไม่อร่อยเลยNC

วาตะ.......

เสียงยัยเนยนี่หว่า เขาคิดว่าเธอกลับไปแล้วซะอีก แต่ทำไมเสียงยัยนี่ฟังดูรนๆ แปลกๆ เขารีบผลักนีน่าออกก่อนจะรีบเปิดประตูออกไป พอเปิดประตูออกมาเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเนยนั่งกอดอกตัวเองอยู่ที่พื้นห้องน้ำ ตอนนี้อาการเมาของเขาถึงกับหายไปเลย เนื้อตัวของยัยนี่แดงไปหมดเหมือนไปโดนอะไรมา เขาดึงแขนให้ลุกขึ้นยืนแต่พอแตะไปที่แขนก็รู้สึกถึงความร้อน ไม่สบายงั้นเหรอ แต่ไม่น่าใช่เพราะตอนมาด้วยกันเธอก็ยังปกติดี เธอเงยหน้ามองเขาใบหน้าเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

"พี่วาตะ ชะ ช่วยด้วย ช่วยน้องเนยด้วยค่ะ ฮืออออ"

"เป็นอะไรของเธอวะ ทำไมตัวร้อนขนาดนี้" เขาดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน

"พี่วาตะ น้องเนยร้อน ช่วยด้วยค่ะ ฮืออออ"

เขายังไม่รู้ว่ายัยนี่ไปเป็นอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เขาต้องพาออกไปจากที่นี่ก่อนเพราะตอนนี้มีแต่คนมายืนมุงดูเขากับยัยนี่อยู่เต็มหน้าห้องน้ำ หนึ่งในนั้นก็มีไอ้อาร์ทที่เขาเพิ่งมีเรื่องกับมันวันก่อนเพราะมันมาจีบนีน่าแต่นีน่าไม่สนใจมัน ตอนนี้มันกำลังยิ้มเยาะเขาอยู่ สายตามันมองมาที่ยัยเนย เขาพยุงเนยออกมาจากห้องน้ำและต้องเดินผ่านมันซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจจนมันพูดออกมานั่นแล่ะ

"หึ คืนนี้มึงคงต้องเสียน้ำเยอะหน่อยนะ5555เพราะท่าทางยัยนี่คงจะ....ทั้งคืน"

มันพูดพร้อมกับทำหน้ากวนตีนแล้วก็เดินออกไปทันที เขารู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ยัยอ้วนข้างกายเขาไปโดนอะไรมา

ส่วนนีน่าก็เดินตามผมออกมา

"พี่วาตะจะไปไหนคะ"

"วันนี้พี่คงต้องพาน้องสาวกลับก่อน ไว้เรานัดกันวันอื่นนะ"

"ไม่มีวันอื่นแล้วค่ะ ถ้าวันนี้พี่วาตะทิ้งนีน่าเพื่อไปกับยัยอ้วนนี่เราก็เลิกคุยกัน"

"แล้วแต่"

คิดว่าเขาจะต้องสนใจรึไงก็แค่ผู้หญิงที่เขายังไม่ได้กิน เขาจะไปหาใหม่ที่ไหนก็ได้มั้ย

แต่ตอนนี้เขาต้องใช้กำลังแรงแขนและขามากแค่ไหนกว่าจะพาคนที่ไม่รู้สึกตัวมาถึงรถ เขาเปิดประตูด้านหลังเพื่อให้เธอได้นอน

"อื้อออออ ร้อนนนนน น้องเนยร้อนนนน"

ไม่พูดเปล่า ตอนนี้กำลังจะถอดเสื้อของตัวเองออกเขารีบดึงมันลงมาปิดทันที

"เห้ยยย อย่ามาถอดเสื้อถอดผ้าในนี้นะเว้ยยัยอ้วน" เขารีบปิดประตูรถก่อนจะรีบไปขึ้นอีกฝั่งเพื่อขับรถพายัยนี่กลับบ้าน แต่เขาจะพาไปส่งในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาดไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเนยโดนวางยาสิ่งที่จะทำให้หายจากอาการมันก็มีวิธีเดียวคือต้องได้รับการปลดปล่อยจากอาการที่เป็น แต่ใครจะเป็นคนทำล่ะ เขางั้นเหรอ ไม่อ่ะต้องไม่ใช่เขาดิ มันต้องมีวิธีที่ไม่ใช่แบบนั้น เขารีบขับรถไปที่คอนโดของตัวเองที่เขาซื้อไว้ไม่นานมานี้

เขากึ่งลากกึ่งจูงเนยให้เข้ามาในห้องน้ำทันทีและจัดการเปิดน้ำไปที่ตัวของเนยเพื่อบรรเทาอาการที่เป็นซึ่งเขาไม่รู้หรอกว่าได้ผลหรือเปล่า

"อื้ออออ หนาวววว น้องเนยหนาวววว"

"อะไรวะ เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน กูต้องทำไงดีวะ" ขณะที่กำลังใช้ความคิดจู่ๆ คนที่กำลังไม่มีสติก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินมากอดเขาไว้แน่น

"พี่วาตะช่วยน้องเนยด้วย ฮืออ น้องเนยร้อน น้องเนยเป็นอะไรไม่รู้"

ไม่พูดเปล่ายัยเนยพยายามที่จะจูบเขาให้ได้ เขาพยายามเบี่ยงหน้าหลบเพราะเขาไม่ได้มีอารมณ์กับยัยนี่

"เห้ยยย อย่าดูด" ไม่ทันแล้วครับเธอดูดลงมาที่ซอกคอและดูดแรงมากเขาคิดว่ามันต้องเป็นรอย จากนั้นเธอก็พยายามที่จะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกและมันก็สำเร็จ ผมอึ้งไปสักพักก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เอิ่มมคือ มัน แบบ

"น้องเนยรู้แล้ว น้องเนยต้องการพี่วาตะ"

เราสองคนจ้องมองกัน ไม่รู้เพราะความเมาที่ยังหลงเหลืออยู่หรืออะไรที่ทำให้เขาดึงยัยนี่เข้ามาจูบ จูบแบบเอาเป็นเอาตาย เราสองคนยืนจูบกันท่ามกลางสายน้ำที่เปิดทิ้งไว้

"อื้มมมมมม" โคตรหวานบอกเลย จูบที่เขาคิดว่าตัวเองได้สัมผัสเป็นคนแรก เขาสัมผัสไปที่หน้าอกคู่โตเขาบีบมันอย่างไม่ออมแรง มันใหญ่จนเขากอบกุมไว้ไม่หมดจนมันปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว

"อื้ออออ เสียวค่ะพี่วาตะบีบแรงๆ " เธอขอร้องเขาเสียงกระเส่า เขาก็ทำตามที่เธอร้องขอ ส่วนมืออีกข้างก็กำลังเลื่อนต่ำลงไปยังน้องสาวของเธอทีี่มันอวบอูมไม่แพ้เรือนร่างของเจ้าของ เขาลองค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปข้างใน มันแน่นมากแค่นิ้วเดียวยังเข้าไปแทบไม่ได้

"อื้อออเจ็บ พี่วาตะทำอะไร"

"ก็จะทำให้เธอหายจากอาการบ้าๆ นี่น่ะสิ"

"มันจะหายจริงๆ ใช่มั้ยคะ น้องเนยทรมานมาก อื้ออออ"

เธอครางออกมาเมื่อเขาสามารถสอดนิ้วเข้าไปในร่องคับแน่นนั้นได้

"อ๊ะ อ๊าาาาาา เสียวอีกแล้ว น้องเนยไม่ไหวพี่วาตะ"

เขาระรัวนิ้วเข้าออกเข้าออกอยู่แบบนั้นไม่นานก็สัมผัสถึงน้ำที่มันไหลออกมาจากช่องทางรัก ยัยนี่คงจะเสร็จไปแล้วสินะ

"อื้อออออ มันแปลกๆ น้องเนยเหมือนตัวเองจะฉี่ออกมา"

"เขาเรียกเสร็จยัยโง่"

"อื้มมมม มันรู้สึกดีด้วยค่ะ"

พูดจบก็ซบลงที่อกของเขาอย่างหมดแรง มือของยัยนี่ไม่ได้อยู่นิ่งคอยลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเขาและมาหยุดอยู่ตรงท่อนเอ็นที่มันเริ่มที่จะขยายตัวภายใต้กางเกงยีนส์ที่เขาสวมใส่อยู่ ไม่อยากจะเชื่อว่ายัยนี่จะทำให้เขามีอารมณ์ เขาผละมือออกจากหน้าอกคู่นั้นอย่างเสียดายแล้วมาปลดกางเกงยีนส์ที่กำลังสวมใส่อยู่ออกจากร่างกายตัวเองเพื่อให้ยัยตัวดีได้สัมผัสมันอย่างเต็มมือ เขาจับมือนุ่มนิ่มนั้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นร้อนของเขา

"พี่วาตะ" เธอก้มลงมองสิ่งที่มือตัวเองสัมผัสอยู่ ใบหน้าเนียนเริ่มแดงขึ้นมาอีกครั้ง

"จับมันแบบนี้แล้วก็รูดมันขึ้นแล้วก็รูดลง ทำให้พี่หน่อย" เขาพูดกับเธอเสียงกระเส่าเพราะตอนนี้เหมือนเขาจะอยากปลดปล่อยเหมือนกัน และยัยตัวดีก็ทำตามที่เขาสอน มือนิ่มกำรอบแก่นกายใหญ่และชักขึ้นชักลงแต่เหมือนเขาจะไม่พอ เขาดันให้เธอนั่งลงไปและจับท่อนเอ็นไปเขี่ยใกล้ๆ ริมฝีปากบางของเธอ เธอเงยหน้ามองมาที่เขาเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังทำ

"น้องเนย อมให้พี่หน่อยได้มั้ย"

"อะ เอ่ออ น้องเนยทำไม่เป็นค่ะ" เธอตอบเสียงเบาหวิวใบหน้าที่แดงอยู่แล้วก็แดงขึ้นกว่าเก่า ทำไมตอนนี้เขาถึงมองยัยนี่น่าเอ็นดูขนาดนี้วะ

"พี่จะสอนน้องเนยเอง น้องเนยอ้าปากแล้วก็เอามันเข้าไปในปากแล้วก็ทำเหมือนน้องเนยกินไอติม เลียมันได้แต่ห้ามให้โดนฟันเพราะพี่จะเจ็บ เข้าใจมั้ยครับ"

เธอพยักหน้าหงึกๆ และทำตามที่เขาบอก เธอทำอย่าเคอะเขินเก้ๆ กังๆ เพราะไม่เคยมาก่อน แต่นั่นมันทำให้เขาแทบคลั่ง เมื่อลิ้นเรียวเล็กสัมผัสไปที่ปลายท่อนเอ็น

"อ๊าาส์ เลียตรงนั้นอีกน้องเนย" เขาบอกอะไรเธอก็ทำตามทุกอย่างอย่างว่านอนสอนง่าย

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ เขาก้มลงมองการระทำของคนข้างล่าง เธอทำได้ดีจนเขาอยากจะให้รางวัลมันรู้สึกดีโคตรๆ ยิ่งคิดว่าเธอไม่เคยทำให้ใคร เขาเป็นคนแรกมันยิ่งรู้สึกดี เขาไม่อยากแตกในปากเพราะกลัวเธอจะรับไม่ได้เพราะมันคงไมไ่ด้อร่อยเหมือนไอติมหรือเค้กที่เธอชอบทาน

"น้องเนยพอก่อน เดี๋ยวมันจะแตก" เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ

แต่เหมือนเธอจะไม่ฟังยิ่งเห็นเขาทำท่าเหมือนจะทนไม่ไหวกับการกระทำของเธอเธอก็ยิ่งทำมันเร็วขึ้น ลิ้นร้อนเรียวเล็กเลียวนอยู่ตรงปลายท่อนลำจากนั้นก็ใช้ปากครอบครองมันอีกครั้งเหมือนอยากจะดูดกลืนมันลงไปให้ได้

"อ๊าาาาส์!!!!! " สุดท้ายเขาก็ต้องยอมปลดปล่อยน้ำคาวสีขาวขุ่นเข้าไปในปากของเธออย่างช่วยไม่ได้

เมื่อควบคุมลมหายใจของตัวเองได้ก็ก้มลงมองว่ายัยตัวดีทำอะไรหลังจากที่น้ำของเขาพุ่งเข้าไปในโพรงปากของเธอ

เธอกลืนกินมันจนหมดและเลียไปรอบๆ ท่อนเอ็นนั้นเพื่อทำความสะอาด จนมันไม่เหลือคราบน้ำเลย

"น้ำอะไรไม่อร่อยเลย"

"หึ หึ หึ ไม่อร่อยแล้วกลืนมันลงไปทำไมทำไมไม่คายทิ้ง"

"ก็มันเป็นของพี่วาตะ น้องเนยไม่รังเกียจหรอก" คำพูดของยัยนี่ทำให้เขายิ้มได้อย่างไม่น่าเชื่อ เขาดึงเธอให้ลุกขึ้นยืนอยู่ตรงหน้าของเขาอีกครั้งและจับไปที่ข้างแก้มของเธอทั้งสองข้างก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้และจูบเธออย่างดูดดื่ม

"อื้มมมมมม"

เขาดันตัวเธอให้ไปชิดติดกำแพงขณะที่เรากำลังจุบกันอยู่ เขาคิดว่าเขาคงไม่พอแค่นี้แน่นอนตอนนี้เขาต้องการยัยนี่ อยากได้มากกว่าที่ได้ เขาจัดการถอดเสื้อของตัวเองออก ตอนนี้เขาและเธอเปลือยเปล่าไปด้วยกันทั้งคู่ ดูจากภายนอกที่เคยเห็น ยัยนี่อ้วนไม่น่ามีส่วนเว้าส่วนโค้งใดๆ ให้เขาเกิดอารมณ์ แต่ตอนนี้ เมื่อเขามองมันอย่างละเอียด หน้าอกคู่โตที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าของแท้แน่นอนเพราะเขาสัมผัสมาแล้ว จากนั้นก็มองมาที่หน้าท้องทีึ่เขาเคยคิดว่ามันต้องมีพุงห้อยเป็นชั้นๆ แต่เปล่าเลย มันแค่นูนขึ้นมาเล็กน้อยแค่นั้นเอง เอวสะโพกก็ยังมีให้เห็น และพอก้มต่ำลงมาอีกก็เจอกับน้องสาวของเธอที่มีไรขนปกคลุมบางเบา เขาแทบคลั่งเมื่อสำรวจมันจนครบ ทั่วทั้งร่างและเหมือนเธอจะเริ่มอายที่เขายืนสำรวจร่างกายเธอแบบนี้ เธอรีบเอามือมาปกปิดหน้าอกและน้องสาวของตัวเอง

"ปิดทำไม"

"เอ่ออ น้องเนยอาย พี่วาตะมองอะไรนักหนาคะ"

"พูดได้แบบนี้แปลว่าอาการที่เป็นหายแล้วใช่ไหม"

"เอ่อออ คือออ"

น้องเนย.....

เราจะพูดได้ยังไงว่ายังรู้สึกแบบนั้นอยู่ เพียงแค่มันไม่ไ่ด้ทรมานมากเหมือนตอนแรกแค่นั้นเอง

"ว่าไงครับ" พี่วาตะก้มลงมากระซิบใกล้ๆ จนทำเอาขนลุก เราเบี่ยงหน้าหลบแต่เหมือนจะไม่ทัน เมื่อพี่วาตะจับปลายคางของเราขึ้นมาและก้มลงมาจูบเราอีกครั้งอย่างดูดดื่ม