บทที่ 1 สัญญารักมาเฟียร้าย : ต้อนรับคนสำคัญ

สัญญารักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 1

ไอรีนพยักหน้ากับคำตอบของเพื่อนสาวแต่ไม่ได้ถามอะไรต่อ ทั้งคู่พากันเดินไปหาอะไรกินรองท้องเพราะยังต้องกลับมาทำงานช่วงบ่ายอีก

"สลัด สลัด สลัด ชีวิตแกมีแต่สลัดเหรอไอรีน" นินิวพูดขึ้นเมื่อไอรีนนำจานสลัดมาวางบนโต๊ะ

"ก็คนมันชอบทำไงได้ กินทุกวันก็ไม่เบื่อ อีกอย่างอาชีพเราต้องรักษาหุ่นไม่ใช่เหรอไง"

"คำตอบแกเหมือนด่าฉันนะ"

ไอรีนมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างยิ้มๆและมองจานตัวเองกับจานของนินิวที่เป็นข้าวขาหมูมันเยิ้มสลับกันไปมา

"หยุดใช้สายตาทำให้ฉันรู้สึกผิดสักที"

"ฮ่าฮ่า..กินเถอะๆ ก็แค่ข้าวขาหมูเอง แคลอรี่ก็ประมาณห้าร้อยกว่าแคล วิ่งลู่สองชั่วโมงต่อเนื่องก็เผาผลาญหมดแล้ว"

"ข้อมูลแกทำให้ฉันรู้สึกดีจังเลย ขอบใจนะ" นินิวมองตาเขียวปัดใส่เพื่อนสาวคนสนิท

"เต็มใจจ๊ะเพื่อนรัก" ไอรีนเน้นคำพูดหนักๆ พลางอมยิ้มกับอาการของนินิว

@สองชั่วโมงต่อมา

"เด็กๆ เดี๋ยวแขกคนสำคัญจะมาดูรถที่บูธของเรานะ ทุกคนคงจะรู้แล้วว่าคือใคร ขอให้ทำหน้าที่ของตัวเองออกมาให้ดี" หญิงสาววัยกลางคนที่เป็นคนคอยประสานงานระหว่างพริตตี้กับโชว์รูมรถเข้ามาบอกรายละเอียดของงานตามปกติ แต่ครั้งนี้ค่อนข้างย้ำเป็นพิเศษเพราะลูกค้าคนนี้มีผลกับโชว์รูมรถมาก

"แล้วพี่ก็อยากให้ไอรีนพรีเซ็นต์งานให้ลูกค้าฟังด้วย พี่คิดว่ามืออาชีพอย่างไอรีนคงไม่ทำให้ลูกค้าหลุดมือหรอกจริงไหม" สายตากดดันจ้องมาที่ผู้หญิงตัวเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มที่นั่งหลังเพื่อนคนอื่น

"ค..คะ?" ไอรีนพูดเสียงหลงอย่างตกใจเพราะไม่มีใครบอกเธอว่าต้องพรีเซ็นต์กับแขกด้วย

"พี่ปรางคะ ไอรีนเขาจะพูดได้เหรอ นั่นพริตตี้นะคะไม่ใช่เซลล์อย่างพวกเราสักหน่อย ข้อมูลคงไม่แน่น คุณโนอาร์จะไม่ประทับใจเอาเปล่าๆ" หนึ่งในเซลล์ที่คอยจัดการเกี่ยวกับการซื้อขายรถพูดขึ้นอย่างดูถูก

"นี่ ให้มันน้อยๆหน่อย ไม่ใช่พวกฉันเหรอไงที่เรียกลูกค้าเข้ามาให้เธอได้ขายสร้างยอดกันได้" นินิวโพล่งขึ้นด้วยความโมโหที่มีคนมาว่าอาชีพที่เธอทำแถมยังว่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธอด้วย

"พอๆเลยนิว เดี๋ยวฉันเคลียร์เองแกนั่งลงก่อน" ไอรีนรีบห้ามเพื่อนเพราะเธอไม่อยากมีปัญหา ถึงเธอจะไม่ชอบคำพูดของเซลล์คนนั้นแต่มันก็มีส่วนจริง

"ขอบคุณสำหรับโอกาสดีๆนะคะพี่ปราง ไอร์จะทำให้เต็มที่ค่ะ" ไอรีนยกมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อม ก่อนจะหันไปทางเซลล์คนที่พูดดูถูกเธอก่อนหน้า "ถ้าฉันปิดจ๊อบลูกค้าคนนี้ได้พวกเธอต้องไปพูดขอโทษพริตตี้ทุกคนในงาน ยอมรับข้อเสนอนี้ไหม"

ดวงตากลมโตจ้องมองเซลล์คนนั้นไม่วางตา

"เหอะ เธอไม่มีทางทำได้หรอกไอรีน รถคันนี้มีความพิเศษเฉพาะ มีแค่เซลล์อย่างพวกฉันเท่านั้นที่จะรู้เพราะพวกเราไปอบรมกันมาหมดแล้ว" หนึ่งในกลุ่มพนักงานเซลล์พูดขึ้นอย่างเหนือกว่า พร้อมกับยกยิ้มอย่างดูถูก

"แล้วถ้าเธอทำพลาด คุณโนอาร์ไม่ยอมซื้อรถของโชว์รูมเราละ"

"ค่าตัวของฉันตลอดงานมอเตอร์โชว์ห้าวันรวมกันแล้วก็ประมาณสองแสนฉันไม่รับและยกให้พวกเธอทั้งหมด ถือว่าฉันชดเชยค่าเสียหายที่ทำให้เราเสียลูกค้า อีกอย่างหารกันคงพอๆกับค่าเปอร์เซ็นต์ที่เซลล์อย่างพวกเธอจะได้"

"นี่ยัยไอร์" นินิวกระตุกแขนไอรีนทันทีเมื่อฟังประโยคนั้นจบ

"อยู่เฉยๆ ฉันจัดการเอง" ไอรีนตวัดสายตามามองนินิวและพยักหน้าบ่งบอกว่าให้เชื่อใจเธอ

"พอใจไหมล่ะ" ไอรีนหันกลับมาถามกลุ่มเซลล์พวกนั้นอีกครั้งกับข้อเสนอของเธอ

"ถึงเธอจะขายรถไม่ได้แต่ก็ถือเป็นการรับผิดชอบที่ทำให้เสียลูกค้าไป ก็ดีกว่าขายรถไม่ได้ยังต้องมาจ่ายค่าตัวเธอ พวกฉันทำเพื่อบริษัทนะที่ยอม”

"พี่ปรางได้ยินแล้วนะคะ ถ้าไอรีนเขาทำไม่สำเร็จเงินค่าตัวทั้งหมดต้องเพิ่มมาในเงินเดือนพวกเราด้วยนะคะ"

"พี่ว่ารอจบงานก่อนไหมพวกเธอค่อยคุยเรื่องนี้" หญิงสาววัยกลางคนตอกกลับกลุ่มเซลล์ทันที เธอค่อนข้างเชื่อมั่นใจตัวไอรีน และคิดว่าเด็กสาวคนนี้สามารถทำให้เราขายรถสปอร์ตราคาเกือบห้าสิบล้านได้แน่นอน

"นี่ยัยไอร์จะเอาเงินค่าตัวแกให้พวกมันจริงๆเหรอไง" นินิวพวกเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน ในขณะที่คนอื่นออกไปหมดแล้ว

"ฉันพูดไปหมดแล้ว" ไอรีนที่ก้มหน้าก้มตาอ่านข้อมูลเกี่ยวกับรถในโทรศัพท์เครื่องหรู เวลานี้เธอไม่สนใจอย่างอื่นแล้วและต้องการชนะเท่านั้น

"แกไม่เดือดร้อนเรื่องเงินเลยว่างั้น?"

"...." คำพูดของนินิวทำให้ไอรีนยอมเงยหน้าขึ้นมา สายตามองตรงออกไปอย่างไร้จุดมุ่งหมาย แต่แค่ชั่ววินาทีเธอก็รีบดึงสติตัวเองกลับมาที่โทรศัพท์ตัวเองเหมือนเดิม

"ฉันละเชื่อแกเลยจริงๆ"

—//—//—//—//—

"ต้องขนาดนี้กันเลยเหรอ สำคัญขนาดนั้นเชียว" ไอรีนถามเพื่อนสาวคนสนิทที่เดินออกมาเพื่อเตรียมตัวต้อนรับบุคคลสำคัญ ดวงตากลมโตมองไปรอบๆของงาน แต่ละโชว์รูมจัดแสดงจัดพื้นที่ของตัวเองให้น่าสนใจและดูอลังการมากกว่าช่วงเช้าที่ผ่านมา

"สำคัญเลยละ ฉันพึ่งอ่านข่าวเมื่อกี้เขาบอกว่าคุณโนอาร์เข้ามาเป็นหุ้นส่วนในการจัดงานครั้งนี้ด้วย ไม่เชื่อลองอ่านดู" นินิวยื่นโทรศัพท์ของตัวเองที่เปิดข่าวด่วนล่าสุดให้เพื่อนสาวดู

ไอรีนก้มอ่านข่าวนั้นอย่างตั้งใจ เพราะในอินเทอร์เน็ตประวัติของผู้ชายคนนี้มีแค่ชื่อกับรูปตอนออกงานเท่านั้น เธอไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเขาเลย และเธอก็พยายามถามพี่ๆที่รู้จักก็ไม่มีใครรู้ประวัติผู้ชายคนนี้ทุกคนรู้แค่ว่าเขาคือนักธุรกิจที่หลายบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศอยากร่วมงามด้วย

"เด็กๆเตรียมตัวค่ะ คุณโนอาร์กำลังเข้ามาในงานแล้วค่ะ" หญิงวัยกลางคนส่งสัญญาณให้ทุกคนเข้าสแตนบายตามจุดของตัวเอง

ฟู่ว... ไอรีนเป่าลมออกจากปากบางเบาๆเพื่อระบายความกังวล เธอไม่เคยรู้สึกประหม่าเท่านี้มาก่อน น่าจะเป็นผลพวงของการเดิมพันด้วยทำให้เธอตื่นเต้นมากกว่าทุกครั้ง

"สู้ๆนะไอรีน" นินิวส่งกำลังใจให้เพื่อนสาว ไอรีนเองก็พยักหน้าเนืองๆและพยายามข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้

เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทุกคนต่างจับจ้องไปที่บอดี้การ์ดชุดสูทสีดำนับสิบคนที่เดินล้อมบุคคลสำคัญไว้ บรรยากาศรอบงานนิ่งสงบทุกคนต่างหยุดการกระทำทุกอย่างเมื่อเห็นคนกลุ่มนี้เดินเข้ามา ผู้คนกลุ่มนั้นมาหยุดอยู่หน้าบูธจัดแสดงรถสปอร์ตของเธอพอดี ก่อนจะเปิดทางให้เขาคนนั้นเดินออกมาอย่างสง่าผ่าเผย

ชายหนุ่มใบหน้าคมสไตล์ลูกครึ่งยุโรปบวกกับความสูงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ใบหน้าคมคายไม่เผยความรู้สึกอะไรออกมา สายตาคู่นั้นเย็นยะเยือกราวกับสาบให้ทุกคนเป็นน้ำแข็งได้ ไอรีนเผลอสบสายตาคมคู่นั้นทำให้เธอเสียวสันหลังวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนักๆดังสม่ำเสมอกำลังเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างรถสปอร์ตคันหรู ไอรีนจ้องมองการกระทำของเขาโดยที่ไม่หลบสายตาเพราะด้วยอาชีพของเธอสายตาถือเป็นการสื่อสารกับลูกค้าเช่นกัน

"เป็นการต้อนรับที่ห่วยแตกสิ้นดี" น้ำเสียงราบเรียบของโนอาร์พูดขึ้นเมื่อมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ทำเอาคนที่ยืนอยู่ไปไม่เป็น สายตาคมคู่นั้นมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าด้วยสายตายากจะคาดเดา

"...." นัยส์ตาสีเทาคู่นั้นจับจ้องมาที่หน้าเธอราวกับมีมนต์สะกดทำให้ไอรีนยืนตัวแข็งทื่อ