Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
"ถ้าจะให้พี่ช่วย เธอต้องเรียกพี่ว่า ผัวขา ให้พี่ฟังก่อน...ไหนลองเรียกสิครับ พี่รอฟังอยู่" แนะนำตัวละคร โรม รัชตะ อายุ 28 ปี เขาเป็นเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ยานยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและเป็นเจ้าของบ่อนคาสิโน เขามีบุคลิกที่เงียบขรึม ดุดัน ขี้หึง โมโหร้าย แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น -------------------------------- นิลิน อายุ 25 ปี เธอคือเป็นพริตตี้ตัวท็อปแห่งวงการพริตตี้มอเตอร์โชว์รถยนต์ จากผู้หญิงที่แสนดีอ่อนหวานกลับกลายเป็นสาวแซ่บที่มีบุคลิกแรง ๆ ตรง ๆ เพียงเพราะในอดีตเธอถูกผู้ชายใจร้ายหลอกให้รักและทิ้งเธอไปแบบไม่ใยดี -------------------------------- คำเตือน! นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC เรท 18+ และพฤติกรรมไม่ค่อยเหมาะสม เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด
Chapter 1 พริตตี้
“เฮ้!..น้องนิลิน หันมาทางนี้หน่อยครับ หืมม…สวยมากครับ” หญิงสาวใบหน้าสะสวย ดวงตากลมโต หันใบหน้าเรียวสวยไปตามเสียงเรียกของช่างภาพชื่อดัง ก่อนที่ร่างโปร่งระหงสมส่วนของหญิงสาวจะยืนโพสต์ท่าคู่กับรถสปอร์ตหรูให้ช่างภาพได้ถ่ายรูปของเธอ ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปอยู่นั้น หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่มางานมอเตอร์โชว์ต่างหันไปมองเธอด้วยความสนใจ เพราะไม่ว่าเธอจะโพสต์ท่าไหนทุกทวงท่าของร่างบางล้วนดูเซ็กซี่เย้ายวนไปหมด ไหนจะใบหน้าหวานรูปไข่ที่รับกันกับจมูกเล็กดูสวยและริมฝีปากอวบอิ่มระเรื่อสีแดงแถมผิวพรรณของเธอยังขาวใสอมชมพูดูมีออร่าอีกด้วย ทำให้ยิ่งเพิ่มความมีเสน่ห์ให้หญิงสาวเพิ่มขึ้นไปอีก จนหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคนแอบมองแทะโลมเรือนร่างของเธอด้วยสายตา
“ขอบคุณมากค่ะ พี่ท็อป ” เสียงหวานเอ่ยขอบคุณช่างภาพชื่อดัง
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ นิลิน อายุ 25 ปี เป็นพริตตี้ตามงานมอเตอร์โชว์รถยนต์ ฉันเริ่มรับงานเป็นพริตตี้ตั้งแต่ฉันเรียนมหาวิทยาลัยปีที่สามและหลังจากเรียนจบ ฉันก็ทำอาชีพนี้เป็นอาชีพหลักเลยก็ว่าได้ ฉันไม่ได้เป็นพริตตี้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรมากมายหรอกค่ะ เพราะที่ฉันมีงานได้ทุกวันนี้ก็เป็นเพราะรุ่นพี่ในวงการหางานมาให้ซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็จะมีบ้างที่เป็นงานเล็กๆ ที่มีเจ้าของงานติดต่อมาที่ฉันโดยตรง
“กลับคอนโดเลยไหม?” เสียงเพื่อนของฉันเอ่ยถามขึ้นเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เธอชื่อพลอยใส เป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง ฉันรู้จักกับพลอยใสตั้งแต่ฉันเริ่มรับงานเป็นพริตตี้ใหม่ๆ เลย และด้วยความที่เราสองคนถูกโฉลกกันด้วยแหละมั้ง ทำให้ฉันและพลอยใสกลายเป็นเพื่อนสนิทกันจนถึงทุกวันนี้ พลอยใสเธอมีรูปร่างหุ่นดี ผิวขาว หน้าตาสะสวยเซ็กซี่ แต่ส่วนใหญ่พลอยใสจะรับงานเป็นพริตตี้ที่สนามงานแข่งรถ
“วันนี้ฉันจะเข้าไปบ้านน่ะพลอย” ฉันเอ่ยตอบพลอยใสเพราะปกติฉันพักอาศัยที่คอนโด แต่เพราะฉันไม่ได้กลับบ้านเป็นอาทิตย์แล้ว วันนี้ฉันจึงกลับบ้านไปให้พ่อแม่ของฉันเห็นหน้าเห็นตาซะหน่อย
“อ้าวเหรอ...งั้นฉันไปด้วย ฉันคิดถึงน้องอคิน” พลอยใสพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม เมื่อมันเอ่ยถึงน้องชายเพียงคนเดียวของฉัน ยัยนี่มันกะล่อนไปเรื่อย ฉันละกลัวน้องชายของฉันจะหลงเสน่ห์มันเข้าจริงๆ เพราะมันยิ่งสวยๆ อยู่ด้วย
“แกนี่จริงๆ เลย แกปล่อยให้น้องชายฉันไปเจอคนดีๆ เถอะย่ะยัยพลอย น้องชายฉันพึ่งจะสิบแปดเองนะยะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงขบขันและส่ายหัวเบาๆ ให้กับความขี้เล่นของมัน
“เฮ้! แล้วฉันไม่ดีตรงไหนยะ ฮ่าๆ” พลอยใสพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดี
"ทุกตรงจ้ะเพื่อนรัก"
“นิดๆ หน่อยๆ น่า พี่ผัว พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ” ดูๆ ดูยัยพลอยมันเรียกฉันสิคะ
"โอ๊ย… ฉันไม่พูดกับแกแล้ว" ฉันเอ่ยจบ ฉันก็ก้าวขาเรียวเดินหนีมันไปที่ลานจอดรถทันที โดยมียัยพลอยหัวเราะไล่หลัง แล้วเดินตามฉันมาด้วย
"ฮ่าๆ"