07

07

เช้ามืดของทุกวันมักจะทำให้เช้าตรู่ที่สดใสนั้น เต็มไปด้วยความวุ่นวายยิ่งในวันพระก็จะยิ่งคูณสองเข้าไปอีก กับข้าวก็จะต้องยิ่งทำเพิ่มขึ้นเยอะ

ร้านขายข้าวแกงที่ดูเหมือนขายได้กำไรน้อย แต่ด้วยซอยที่มีร้านขายกัยข้าวนั้นก็น้อยนิด ยิ่งร้านในรสชาติถูกปากอร่อยก็จะทำให้คนติดใจ โดยเฉพาะร้านของมาลัยแม่ของอัญญา

"แม่ขา แม่ตื่นเช้าทุกวันเลยนะคะ เหนื่อยรึเปล่าอัญญาขอโทษที่ช่วยไม่ได้" อัญญานั่งมองแม่ตัวเองตาละห้อย ถ้าเป็นแต่ก่อนตอนท้องลูกได้สอง สามเดือนแรกเธอยังคงช่วยเดินตักแกงใส่ถุง

แต่ด้วยนี่เข้าเดือนที่แปดแล้ว ท้องก็มีขนาดที่โตใหญ่จะลุกจะนั่งทีก็ลำบาก และด้วยความที่ยิ่งไม่ค่อยระวังทำให้แม่นั้นสั่งห้ามช่วย ด้วยกลัวว่าจะไปลื่นล้มและจะอันตรายทั้งลูกทั้งหลาน

"ไม่เป็นไรลูก แม่เห็นกำไรที่ได้ก็หายเหนื่อยแล้ว" ทำมาหลายเมนูและปริมาณก็ไม่น้อย น้อยวันนักที่มาลัยนั้นจะขายไม่หมด ยิ่งวันพระก็ยิ่งแทบจะไม่พอขาย

"หนูกลัวว่าแม่จะตื่นเช้าเหนื่อย และจะกระทบถึงสุขภาพนะคะ"

"แม่ไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกลูก แล้วอัญญาบอกคฑาเทพรึยังล่ะ คิดได้รึยังหื้ม" มาลัยเดินเข้าไปหาลูกที่นั่งอยู่แคร่ไม้ปูเสื่อเอาไว้ให้รอง ไม่ให้เสี้ยนนั้นตำแทงเอา

"อัญญาว่าอัญญาจะบอกคฑาเทพวันนี้ค่ะแม่ อัญญาก็ไม่อยากให้คฑาเทพนั้นมาโกรธตอนหลัง" อัญญาตอบกลับแม่ตัวเองเสียงหวาน ถ้าเธอไม่ได้แม่เตือนสติลูกของเธอก็อาจจะกำพร้าพ่อก็ได้

"ดีแล้วจ้ะๆ ในอนาคตจะได้ไม่มีปัญหานี้มาทะเลาะกัน หรือเข้าใจผิดกันได้" มาลัยลูบหัวลูกสาวตัวเอง แม้อยากจะบอกว่าพ่อของลูกอัญญานั้นก็กำลังจะมาหาเราสองคนแล้ว

แต่ก็กลัวว่าอาจจะมีเหตุอะไรเร่งด่วนเช่นงาน ทำให้คลาดเคลื่อนและไม่สามารถมาได้ ดังนั้นมาลัยเองก็ปล่อยให้อัญญานั้นบอก มาลัยเองก็หวังว่าคฑาเทพลูกเขยนั้นจะมาในวันที่อัญญาคลอดหลาน อัญญาจะได้มีความสุขและความเจ็บที่อาจจะบรรเทาลง

"ค่ะแม่" อัญญายิ้มขยับตัวกอดแม่ตัวเองตัวกลม ยิ้มอย่างมีความสุขชีวิตนี้มีแค่แม่ พ่อ และคนรักอย่างคฑาเทพ และเจ้าก้อนที่อยู่ในท้องเธอไม่มีอุปสรรคอะไรเพียงแค่นี้ชีวิตเธอก็พอใจแล้ว

"อัญญาเองก็ไปนอนเถอะลูก ตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนแม่แต่เช้าแล้ว ไปนอนไปลูกเดี๋ยวจะพักผ่อนไม่เพียงพอเอา" มาลัยเอ่ยไล่ลูกสาวตัวเองให้ไปนอน ตื่นแต่เช้ามานั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกเช้ามืด

บอกว่าทำคนเดียวได้ก็ไม่เอา ดื้อจะอยู่เป็นเพื่อนกันให้ได้ สุดท้ายก็ต้องปล่อย

"ก็ได้ค่ะ" อัญญาพยักหน้า ก่อนที่จะลุกขึ้นเข้าไปในห้องนอนและล้มตัวนอนด้วยความระวังทันที ก่อนที่น้ำตาใสๆ ของเธอจะหยดออกมาจากหางตา

ถ้าเมื่อก่อนตอนนี้เธอคงจะมีอ้อมกอดของใครสักคนลูบที่หัว และสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านทั่วหัวใจ ทำไมพระเจ้าถึงใจร้ายกับเราขนาดนี้ เธอไปสร้างเวรสร้างกรรมอะไร

ทำไมถึงต้องแยกจากกับคนรัก ทั้งที่เราสองคนนั้นรักกันแทบจะกลืนกิน เมื่อก่อนเธอก็คิดว่าความรักนั้นเป็นเรื่องคนสองคน มันถูกต้อง

แต่เมื่อเรายิ่งโตความรักของเราก็ยิ่งไม่ใข่แค่คนสองคน แต่ต้องรับรู้ทั้งครอบครัวของทั้งสองฝ่าย ซึ่งตั้งแต่ฝั่งครอบครัวคฑาเทพรู้ความรักของเรามันก็เริ่มสั่นคลอนลง ไม่ใช่เพราะคฑาเทพแต่เป็นเพราะแม่ของคฑาเทพ

เธอไม่เข้าใจว่าเธอไปทำอะไรให้เค้านั้นไม่พอใจ ทั้งที่ตอนแรกแม่คฑาเทพเองก็ดีมาก แต่พอผ่านไปได้ไม่เท่าไหร่แม่คฑาเทพก็แสดงออกมาชัดเจนว่าไม่ชอบเธอ

"อัญญารักคฑาเทพนะ" ก่อนที่อัญญานั้นจะค่อยๆ หลับตาลง และพลอยหลับไปในที่สุด กอดหมอนข้างไว้แนบแน่นตัวเปรียบเสมือนว่านี่คือสิ่งแทนอะไรบางอย่าง ที่เมื่อก่อนนั้นเธอจะรัดเอาไว้จนถึงเช้าถึงจะปล่อย

"คุณคฑาเทพครับตอนนี้คุณนิรินมารออยู่ที่ห้องทำงานครับ นายจะไปหาเธอก่อนหรือจะไปตรวจเช็คงานก่อน" เคนเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มตัวเองที่พึ่งออกจากห้องประชุม

"ไปหานิรินก่อน มึงก็เตรียมรถเลยแล้วกันเคน" คฑาเทพยกนาฬิกาเรือนหรูขึ้นมาดูเวลา ก่อนที่จะเอ่ยตอบไปเหลือเวลาอีกสิบนาทีกว่าๆ คงทันที่เค้านั้นจะทำทุกอย่างที่ลิสต์มาสำเร็จได้

"ครับนาย" เคนก้มหัวลงให้ผู้เป็นนาย ก่อนที่จะเดินแยกออกไป

"มาแล้วหรอคะพี่คฑาเทพ" เสียงหวานใสของคนที่นั่งรออยู่บนโซฟา เมื่อเห็นว่าประตูห้องเปิดและปรากฎให้เห็นร่างของชายหนุ่มที่เธอนั้นรออยู่ก็รีบสิ่งยิ้มหวานให้

'นิริน' น้องบุญธรรมของคฑาเทพ เป็นเด็กที่เดียร์และคีน พ่อแม่ของคฑาเทพนั้นเก็บมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ด้วยอยากได้ลูกสาวแต่สองท้องแล้วก็ยังได้ลูกชายอยู่

"ครับ นิรินมาหาพี่มีอะไรรึเปล่าเอ่ย" คฑาเทพก็ส่งยิ้มอย่างอบอุ่นให้น้องสาวคนนี้ แม้เธอจะเป็นเพียงแค่น้องสาสบุญธรรม แต่ตัวคฑาเทพก็รักเธอเหมือนกับน้องแท้ๆ

"ถ้าไม่มีนิรินมาหาพี่คฑาเทพไม่ได้หรอคะ" นิรินรีบวิ่งเข้าไปเกาะแขนของพี่ชาย และถูใบหน้าน้อยๆ ที่จิ้มลิ้มของเธอนั้นไปที่แขนใหญ่ของคฑาเทพ

"ได้ครับ ใครจะกล้าไม่ให้น้องสาวมาหากัน" คฑาเทพยิ้มเอ็นดูน้องสาว พร้อมกับลูกหัวของเธอ

"นี่ค่ะ นิรินทำแกงจืดใส่สาหร่ายมาให้ นิรินจำได้ว่าพี่คฑาเทพชอบ" นิรินปล่อยมือจากลำแขนใหญ่ของคฑาเทพ ก่อนที่จะรีบเดินไปหยิบปิ่นโตสีน้ำเงินมาชูให้กับคฑาเทพดู

"ไม่เห็นต้องลำบากเลยนิริน จากที่บ้านมาที่ทำงานพี่ไม่ใช่ใกล้ๆ เลย" คฑาเทพเดินไปรับปิ่นโตจากน้องสาว พร้อมกับดุเธอด้วยความเป็นห่วง

"แต่นิรินอยากมาหาพี่คฑาเทพค่ะ นิรินคิดถึงพี่คฑาเทพไม่กลับบ้านเลย" นิรินเบะปากใส่อย่างงอแง น่ารักใส่คฑาเทพจนตัวคฑาเทพเองนั้นก็ยิ้มออกมา

"พี่ก็คิดถึงนิรินครับ แต่นิรินก็รูัทำไมพี่ไม่อยากกลับบ้าน" คฑาเทพนั่งลงที่โซฟาพร้อมบอกน้องสาวไป ทุกคนในบ้านรู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร

"พี่คฑาเทพยังไม่ลืมพี่อัญญาอีกหรอคะ" นิรินนั่งลงข้างคฑาเทพ และเอ่ยถาม

"ไม่ลืมหรอกครับ อัญญาเป็นแม่ของลูกพี่ที่พี่นั้นเลือกไว้แล้ว อย่างไงพี่ก็ไม่มีวันยอมให้แม่มาพรากอัญญาไปจากพี่ได้" คฑาเทพตอบน้องสาวตัวเอง

"นั่นสิคะ นิรินไม่คิดเลยว่าแม่จะไล่พี่อัญญาออกไปจากชีวิตพี่คฑาเทพได้ พี่อัญญาและพี่คฑาเทพน่าสงสารจังเลยค่ะ"

"เห้ออ พูดถึงอัญญาแล้วพี่ก็อยากให้ถึงวันเสาร์ให้เร็วๆ"

"ทำไมหรอคะ? วันเสาร์มีอะไรพิเศษหรอ" นิรินเอียงคอเอ่ยถามพี่ชาย

"ก็วันเสาร์พี่จะไปหาพี่อัญญาไงคะ นิรินห้ามบอกใครนะพี่บอกเราคนแรกเลย" คฑาเทพหันไปตอบน้องสาว ก่อนที่จะระบายยิ้มออกมา

"ไปหาพี่อัญญา? หรอคะ?"

"ครับ พี่จะไปหาพี่อัญญาวันเสาร์นี้" คฑาเทพพยักหน้ายิ้ม

"อ้อออ พี่อัญญาบอกที่อยู่ให้พี่คฑาเทพหรอคะ สงสัยจะยอมใจอ่อนให้พี่คฑาเทพแล้วรึเปล่า" นิรินยิ้มถาม

"แม่เมียบอกพี่ครับ พี่อัญญานิรินน่ะไม่ยอมบอกพี่หรอก เอาแต่บอกว่าไม่รู้ๆ ทั้งที่ที่อยู่นั้นตัวเองอยู่แท้ๆ แต่บอกพี่ว่าไม่รู้ ไปเจอนะพี่จะตีก้น และฟัดแก้มให้หายคิดถึงเลย" คฑาเทพพูดเพ้อถึงอัญญาและยิ้มกว้างออกมา

"ดูท่าพี่คฑาเทพนะคิดถึงพี่อัญญามากเลยนะคะ"

"มากสิครับ พี่น่ะโคตรคิดถึงอัญญาเลย เป็นไปได้พี่อยากจะไปหาอัญญาวันนี้เลยด้วยซ้ำครับ" คฑาเทพหันตอบน้องสาว พร้อมกับเอื้อมยกมือไปลูบที่หัวของนิริน

"พี่คฑาเทพนี่คลั่งรักพี่อัญญามากเลยนะคะ แม้จะเลิกกันแล้ว"

"พี่ก็เลิกแค่สถานะแหละครับ ส่วนความรักน่ะพี่ไม่เคยเลิก วันแรกรักอย่างไงก็รักอย่างงั้น มีแต่เพิ่มขึ้นทุกวันๆ ด้วย" คฑาเทพยิ้มตอบ

"ค่ะ"

"อ้อ นี่พี่ก็ต้องไปแล้วนะนิรินพี่ต้องไปเช็คงาน ด้านนอกน่ะพี่ไปก่อนนะครับ" คฑาเทพที่เห็นว่าเวลานั้นเหลือน้อยแล้ว จึงต้องลุกขึ้นและเอ่ยลาน้องสาวทันที

"อ้าว มีงานต่ออีกหรอคะเนี่ย" นิรินถามด้วยความสงสัยพึ่งประชุมเสร็จ ยังจะต้องไปดูเช็คงานด้านนอกอีก

"ครับ พี่รีบเคลียร์งานให้เสร็จน่ะ วันเสาร์ทั้งวันจะว่างและไปหาพี่อัญญาพี่สะใภ้ของนิริน" คฑาเทพยิ้มบอกด้วยความสุขต่อ โอ้อวดกับใครไม่ได้ว่าจะเจออัญญาแล้ว