สะบายดี ครั้งที่ 3: เมาหลับ[2/2]

“บ๊ะ มีอารมณ์เสีย”

“มันก็สมควรไหมล่ะ ผีเจาะปากคุณมาพูดขนาดนี้” ผมว่าตอกหน้าไปตรงๆ

คราวนี้ปั้นรักเหมือนจะฟัง แต่ก็ไม่วายปากมาก

“ใครว่าผีเจาะปาก อย่างไอนี่เรียกว่าคุยเก่ง”

คุยเก่งบ้านมันเถอะ...

ถอนหายใจออกมาอีกแล้ว ปั้นรักถอนหายใจเลียนแบบผมบ้าง พอผมชำเลืองมอง มันก็ออกปาก

“อะ อยากระบายอะไรก็เล่ามา ไอจะยอมเป็นกระโถนให้ยูเอง”

กูไม่ได้ขอเลยสักนิด

ผมไม่อยากจะเล่าหรอก แต่พอเห็นมันเลิกคิ้วสูง ผายมือเป็นเชิงให้พูด ผมก็หลุดปากออกมาจนได้

“ก็ไม่มีอะไร แค่ไปจีบผู้ชายคนนึงเพราะเห็นว่าน่ารักดี แล้วทีนี้เขาไม่ได้เลือกผม ไปคบกับเพื่อนน้องชายที่ผมรู้จักมาตั้งแต่เด็กก็เท่านั้นน่ะ”

“เสร็จแล้วยูก็ทำใจไม่ได้ หนีมาเที่ยวลาวคนเดียวอะไรงี้?” มันพูดอย่างรู้ทัน

ผมไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธที่มันเดาถูกเลยพยักหน้า พอพยักหน้าแค่นั้นแหละ มันก็หัวเราะใหญ่

“หัวเราะอะไร”

“ติสต์แตกแท้น้อ” มันว่า

“คุณไม่ได้อกหัก อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ”

ผมเลิกสนใจมันละ กำลังจะสั่งเบียร์ขวดใหม่มาเพิ่ม มันก็ดักคอทันควัน

“เดี๋ยวก็เมาหรอก”

“ช่างผมเถอะน่า”

“ช่างได้ไง คนแบกยูกลับก็ไอปะ” มันท้วง

ถ้ากลัวจะต้องแบกกูกลับแล้วจะชวนกูมาทำมะเขืออะไร

“ผมไม่เมาง่ายๆ หรอก รู้ลิมิตตัวเองดี” ผมตอบสั้นๆ ก่อนหันไปสั่งเบียร์กับพนักงานโดยไม่สนใจว่ามันจะมองผมยังไง

ปั้นรักไม่ห้ามผมแล้ว เอาแต่บ่นพึมพำ

“คนอกหักมันสติไม่ดีขนาดนี้เลยเรอะ”

ใครกันแน่ที่สติไม่ดี... ผมอยากจะพูดไปอย่างนั้น

“ก็ได้วะ มา! ไอดื่มเป็นเพื่อน ไม่เมาไม่เลิก ยูไม่ลืมผู้ชายคนนั้นก็ไม่เลิกเหมือนกัน ดื่มเพื่อลืมเธอ!”

จู่ๆ มันก็เสียงดังขึ้นมา หันไปสั่งเบียร์มาอีกต่างหาก ไม่ใช่แค่เบียร์อย่างเดียวด้วย มีพวกเครื่องดื่มมึนเมาอื่นๆ มาอีก ผมไม่ได้ใส่ใจนักว่ามันสั่งอะไร รู้อย่างเดียวว่าผมดื่มทุกอย่างที่ขวางหน้า

ผ่านไปได้สักชั่วโมง จากที่รู้สึกแย่ๆ ก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น รู้สึกดีมากกว่าเดิมด้วยเมื่อเห็นว่าปั้นรักเริ่มพูดอะไรไร้สาระออกมาโดยเนื้อหาทั้งหมดก็เป็นการปลอบใจผมนั่นแหละ

“ยูไม่ต้องห่วงนะ ผู้ชายมากมายหลายแสน เดี๋ยวนี้ชอบกันเองเกลื่อนไปหมด หล่อๆ อย่างยูปานเล็บขบอนันดา ไปยืนในที่เปลี่ยวๆ ก็โดนดักฉุดแล้ว ไม่ต้องห่วงๆ”

สาบานว่ามันเป็นคำปลอบใจ เออ มันก็ไม่ใช่การปลอบใจที่ดีนักหรอก แต่ก็ตลกดี ทำเอาผมหัวเราะออกมาได้บ้าง เสียอย่างเดียวตรงที่ตอนที่มันเริ่มพูดพร่ำเพ้ออะไรแบบนี้ มันบ่งบอกให้ผมรู้เลยว่า...มันเมา

พูดพล่ามไปเรื่อยไม่พอ ลุกขึ้นไปเต้น น้วยนัวเนียไปกับฝรั่งโต๊ะอื่น แม่งมีเต้นทำท่าบีบอยแบบจะเอาหัวหมุนพื้นแต่ยกตัวไม่ขึ้นด้วย ต้องลำบากให้ฝรั่งพากันพยุงมันขึ้นมาส่งกลับโต๊ะ

เห็นท่าทางอย่างนั้น ผมว่าชักไม่เวิร์กละ ต่อให้ผมอยากดื่มอีก แต่ถ้าปล่อยให้ปั้นรักมันเมาตุปัดตุเป๋อย่างนั้น ผมว่าเดี๋ยวต้องมีเรื่องชวนให้ปวดหัวตามมาแน่

“กลับเถอะ” พอฝรั่งพามันมาส่งที่โต๊ะ ผมก็ร้องบอกมัน เอาจริงๆ ผมเองก็เริ่มกรึ่มๆ จะเมาแล้วเหมือนกัน

“หืม? ไปไหน โนว์ ไม่ไปๆ ไอยัง Enjoy and happy with my life อยู่” มันผงกหัวขึ้นมาปฏิเสธเป็นการใหญ่ พูดภาษาอังกฤษออกมาด้วย

“คุณเมาแล้ว นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับเถอะ ผมอยากนอน” ผมว่า

ปั้นรักทำหน้าเมาๆ ใส่ผม

“ใครว่าไอเมา...ไม่เมา! Don’t worry. I’m so damn ok!”

ก็ยังปฏิเสธอยู่ว่าตัวเองโอเค แต่ผมไม่สนใจ พยุงมันขึ้นมายืนขณะที่มันโวยวาย พอมันยืนตัวตรงได้ ผมก็ร้องบอก

“แต่ผมบอกแล้วว่าจะไม่อยู่ดึก ไปเถอะ กลับกันได้แล้ว”

ว่าไปอย่างนั้น ปั้นรักก็ร้องอ๋อพร้อมกับบอกโอเคๆ คล้ายกับว่าจำได้ว่าผมเคยพูดไว้ว่าอะไร ผมก็โล่งใจนิดๆ ที่เห็นมันยอมฟังแต่โดยดี ดูท่าทางคงไม่ได้เมามากถึงได้ยังมีสติอยู่

อย่างน้อยก็น่าจะเดินกลับไปที่เกสต์เฮ้าส์เองได้โดยที่ผมไม่ต้องแบก...

ทว่าผมคิดผิด เพราะพอจ่ายเงินค่าเครื่องดื่มเสร็จ กำลังจะเดินออกจากร้าน จู่ๆ มันก็ตะโกนร้องเรียกใครไม่รู้ดังลั่น

“Hey you! Hey!”

ตอนแรกผมก็นึกว่าร้องเรียกเพื่อนมัน แต่พอมองไปแล้วเห็นว่าเป็นกลุ่มฝรั่งที่เดินผ่านหน้าบาร์ ผมก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่

แม่งทำไปเพราะความเมาล้วนๆ

“ปั้นรัก” ผมเดินตรงไป พยายามเรียกสติมัน

“Hey, you!” แต่มันไม่ฟังเลยสักนิด พยายามจะเรียกฝรั่งหัวทองคนนั้นให้หันมามองให้ได้

“ปั้น...”

ผมเลยเรียกมันไปอีกที กะว่าจะตรงเข้าไปดึงมันไว้ด้วยเพราะมันเดินเซไปหาฝรั่งกลุ่มนั้นแล้ว แถมดันตะโกนอ้อแอ้ขึ้นมาด้วย

“Hey, Tom!”

ฝรั่งหนึ่งในกลุ่มนั้นหันมามองปั้นรักทันใด พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ตัวเอง

“Me?”

เห็นท่าทางแบบนี้ ผมเลยหยุดความคิดก่อนหน้านั้น

เอ...หรือว่าจะรู้จักกัน?

“Did you call me? (เรียกผมเหรอ)” ฝรั่งคนนั้นถามปั้นรักกลับด้วยสีหน้างงงวยสุดๆ

ถึงภาษาอังกฤษจะง่อย แต่ประโยคสั้นๆ บางครั้งผมก็ฟังออกว่าเขาพูดอะไร

ปั้นรักพยักหน้ารับ เผลอแวบเดียวก็เดินเซตุปัดตุเป๋เข้าไปหา แล้วก็ตรงไปตบบ่าฝรั่งคนนั้นปุๆ หลายๆ ที

“ทอม ทอม แวร์ยูโกลาสต์ไนท์” ถามออกมาอีกแล้ว เป็นภาษาอังกฤษเหมือนเดิม

ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่าสำเนียงภาษาที่มันพูดฟังดูแปลกๆ ไป มันฟังดูสำเนียงไท้ไทย ผมฟังและแปลได้ด้วย แล้วก็ประจักษ์ได้ว่ามันไม่ได้พูดหรอก เพราะประโยคต่อมาที่หลุดออกจากปากมันดันเป็นทำนองเสียอย่างนั้น

“ไอเลิฟเมืองไทย ไอไลก์พัฒน์พงศ์ น้องนางคงทำให้ทอมลุ่มหลง ไอเลิฟพัฒน์พงศ์ ไอเลิฟเมืองไทย!”

ร้องอย่างเดียวไม่พอ แม่งร้องเสียงดัง ฝรั่งเหวอกินไปเลยเถอะ

โว้ย! กูก็นึกว่ารู้จักกัน

ไม่รู้จักแล้วมึงจะไปทักเขาทำไมเนี่ย! แล้วนี่ไม่ใช่เมืองไทยไหม มันประเทศลาว!

ผมถึงกับยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง ก่อนจะรีบเดินไปดึงมันออกมาจากฝรั่งคนนั้นเมื่อเห็นว่ามันเริ่มเมาเลอะเทอะไปหมด พร้อมกับพูดซอร์รีๆ รัวๆ ฝรั่งคนนั้นบ่นอะไรก็ไม่รู้ออกมา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเท่ากับปั้นรักที่ตะโกนร้องเพลง ทำท่าจะเดินตามไปถามฝรั่งคนเดิมอยู่นั่น

“ทอม ทอม แวร์ยูโกลาส์ไนท์...”

มึงไม่ต้องไปถามเขาแล้ว มึงนั่นแหละจะไปไหน!

“ปั้นรัก พอได้แล้ว” ผมเสียงดังนิดหน่อย อยากจะเอาหัวมันจุ่มน้ำเพื่อเรียกสตินัก

มันก็ยังดิ้นดุ๊กดิ๊กไม่หยุด ผมเลยใช้สองแขนดึงมันเข้ามารวบกอดเอาไว้ พร้อมกับว่าเสียงเข้ม

“บอกให้พอ กลับกันได้แล้ว”

เป็นการกอดที่... หันหน้าเข้าหากัน

เออ ผมไม่ได้ตั้งใจแหละนะ แค่จะให้มันตั้งสติได้เฉยๆ พอรู้ตัวก็จะปล่อยมือออกจากมัน อันที่จริงแล้วก็ไม่มีใครมาสนใจหรอก มันไม่ใช่การกอดแบบชู้สาวนี่ แต่ปั้นรักมันดันพูดโพล่งขึ้นมาก่อน

“ฮั่นแน่ What will you do with me? (จะทำอะไรน่ะ)”

ผมว่าผมแปลไม่ผิดนะ ผมเลยรีบบอกเร็วๆ

“ไม่ได้จะทำอะไร แค่จะให้ตั้งสติได้เฉยๆ”

ปั้นรักช้อนตาเยิ้มๆ เพราะความเมามอง

“บ่เชื่อ”

ไม่เชื่อก็เรื่องของมึงเถอะ

ผมคิดว่าอธิบายกับมันไปก็เท่านั้นแหละ เพราะมันไม่มีสติสัมปชัญญะมากพอที่จะมาเข้าใจอะไรแล้ว ผมเลยตัดบท

“กลับกันเถอะ”

หากแต่ปั้นรักไม่ยอมไป ขนาดผมปล่อยมันออกจากอ้อมกอดแล้วนะ มันดันขยับเข้ามาหาผม พร้อมกับคว้าเอวผมไว้มั่น

“I know what you want (ไอรู้นะว่ายูต้องการอะไร)”

ผมขมวดคิ้วเพราะจู่ๆ มันก็พูดมาอย่างเร็ว

ยังไม่ทันจะได้แปล ปั้นรักก็ทำเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นมาด้วยการดึงผมเข้าไปใกล้แล้วเอาปากมางับหัวนมผม

ใช่...หัวนม งับมันผ่านเสื้อนี่แหละ

มึงทำบ้าอะไรเนี่ย!

“Yummy (อร่อย)”

มันพึมพำออกมาทั้งที่ปากยังคาหัวนมผมอยู่เลย ผมก็ตกใจสิ และด้วยอารามตกใจก็รีบผลักมันออก พร้อมกับเหวี่ยงมือไปตบกะโหลกมันดังเพียะ

“ทำอะไรของคุณน่ะ!” ร้องโวยวายด้วย

แต่ไม่ได้คำตอบแล้ว เพราะทันทีที่ปั้นรักโดนผมตบผัวะ มันก็ล้มฟุบไปกับพื้นแล้วนิ่งไปเลย ผมได้สติก็มองอย่างตกใจขณะที่คนอื่นๆ ก็ตกใจเหมือนกันเพราะคิดว่ามีเรื่องกัน

ซะ...ซวยแล้ว

หาเรื่องให้กูแล้วไหมล่ะ เมาหลับของแท้เลยไอ้ปั้น!