ตอนที่ 6 บังเอิญหรือตั้งใจ 1

เช้าบรรยากาศที่สดชื่นแจ่มใสต่างจากคนที่ไม่มีความสดใสเหมือนบรรยากาศเลย ก็ตั้งแต่เมื่อวานที่เธอเจอผู้ชายคนนั้นคนที่เป็นคุณหมอ ร่างบางก็นอนไม่หลับกระสับกระส่ายวิตกกังวลอยู่ตลอด เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาอีกและพอมารู้ว่าเขาทำงานที่โรงพยาบาลในเครือตระกูลของตัวเอง มันจึงทำให้รู้สึกไม่อยากไปทำงานแต่ใดๆคือไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

ยอมรับเลยว่าเมื่อวานเธอถึงกับสะตั้นไปเหมือนกัน ทั้งที่บอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดอะไรเขาคงจำเธอไม่ได้ แต่พอจะนอนก็นอนไม่หลับในหัวมีแต่ภาพของเขาคนนั้นวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่เต็มไปหมด มันจึงทำให้เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับคิดไม่ตกไปหมดทุกอย่าง เหมือนจิตใต้สำนึกมันกำลังตีรวน ใจนึงก็บอกว่าอย่าไปกลัวอย่าไปสนใจ แต่อีกใจก็หวาดระแวงกลัวเขาจะจำเธอในคืนนั้นได้

และดูเหมือนว่ามันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย ก็ตอนนี้ตัวเธอเองได้เลือกตำแหน่งหน้าที่เอาไว้หมดแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็จะต้องไปทำงานแล้ว ในใจภาวนาขอให้หลังจากนี้ไม่เจอกับเขาคนนั้นอีก โรงพยาบาลตั้งกว้างคงไม่บังเอิญมาประสบพบเจอให้เป็นที่อับอายกับวีรกรรมที่เคยทำเอาไว้เมื่อหลายเดือนก่อน 

โรงพยาบาลรคนทวี

“ สองสาวพี่จะแนะนำเพื่อนของพี่ให้รู้จัก อันที่จริงเมื่อวานก็เจอกันแล้วแหละแต่แค่ยังไม่ได้แนะนำตัว วันนี้ก็เอาแบบเป็นทางการเลยแล้วกัน นี่คือคุณหมอฐาณัฐเป็นคุณหมอแผนกอายุรกรรมระบบทางเดินอาหาร หรือเรียกง่ายๆก็คือคุณหมอรักษาโรคกระเพาะนั่นเอง “

“ ส่วนนี่น้องสาวกูยัยรติมึงคงจำไม่ได้แล้วมั้งเพราะว่าไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่ ส่วนอีกคนก็คือเพื่อนของน้องสาวกูเองชื่อฟ้าลดาคนไข้ของมึงเมื่อวานนี้ “ 

เมื่อมาถึงยังโรงพยาบาลรพีก็ทำการแนะนำเพื่อนชายของตนให้น้องสาวและเพื่อนของน้องสาวได้รู้จัก อันที่จริงเมื่อวานก็เจอกันแล้วแต่เป็นเพราะเขายังช็อคกับเรื่องของฟ้าลดาอยู่ จึงทำให้ไม่ได้แนะนำตัว อย่างเป็นทางการ 

ซึ่งหลังจากนี้พวกเธอทั้งคู่จะต้องทำงานที่นี่โดยเขาจะฝากให้เพื่อนของเขาอย่างหมอณัฐเป็นคนคอยดูแล ส่วนตัวเขาก็ขึ้นไปทำงานที่กรุงเทพฯเหมือนเดิมแต่จะลงมาหาร่างบางและน้องสาวอยู่บ่อยๆ ก่อนที่จะแนะนำสองสาวให้กับเพื่อนซี้ได้รู้จักบ้างเช่นเดียวกัน

แต่เมื่อรติเห็นแบบนั้นก็อยากจะร้องไห้ไม่รู้เมื่อเช้าก้าวขาข้างไหนออกมาจากบ้าน อุตส่าห์เตรียมใจมาแล้วแท้ๆว่าจะต้องไม่เจอกันแน่พื้นที่กว้างขวางขนาดนี้อย่างเก่งคงแค่เดินเฉียด แต่ไหงเรื่องมันกลับตาลปัตรไปเป็นแบบนี้ นอกจากจะไม่เฉียดแล้วยังเจอกันแบบเป็นๆจังๆด้วยระบบ HD อีก เรียกได้ว่าคมชัดลึกทุกระเบียดนิ้วเลย 

“ สวัสดีค่ะคุณหมอฐาณัฐ “ (ฟ้าลดา)

“ สะ สะ สวัสดีค่ะ “ (รติ)

“ สวัสดีครับพี่ชื่อฐาณัฐหรือเรียกสั้นๆว่าหมอณัฐก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องฟ้าลดา น้องรติ “ 

แนะนำตัวกันจนเสร็จเป็นอันว่ารู้จักกันฟ้าลดาก็ทำการนอบน้อมต่อผู้อาวุโสกว่า เพราะฐาณัฐมีอายุมากกว่าเธอหลายปีทุกอย่างเป็นไปตามปกติ จะมีก็แต่ร่างบางอีกคนนั่นก็คือรติเธอดูไม่ปกติสายตาเลิ่กลั่กมีอาการคล้ายคนวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่เธอจะทักทายออกไป 

และเมื่อ 2 สาวทักทายมามีเหรอที่หมอณัฐจะไม่ทักทายกลับ ก่อนที่จะแนะนำตัวเองออกไปอย่างเป็นทางการเช่นเดียวกัน แต่สายตาไม่ได้มองที่หญิงสาวคนแรกเลย 

เพราะเขาเอาแต่มองร่างบางอีกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวของเพื่อน และเมื่อรติเห็นอย่างนั้นเธอก็มีท่าทีประหม่าก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขาเลย ก็นะใครจะกล้าไปมองหน้าเขาตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าเขาจะยังคงจำเธอได้อยู่หรือไม่ แต่ในใจก็ภาวนาขอให้เขาลืมๆผู้หญิงใจง่ายคนนั้นไปเสีย 

“ เอาละ เนื่องด้วยตำแหน่งที่เราทั้งคู่เลือกไว้ในตอนแรกมีคนเข้ามาทำหน้าที่แทนเป็นที่เรียบร้อย พี่เลยจัดสรรใหม่โดยให้น้องฟ้าไปเป็นพยาบาลหน้าเคาน์เตอร์ คอยซักประวัติคนไข้จะได้ไม่เหนื่อยมากเพราะว่ากำลังท้องกำลังไส้อยู่ไม่ต้องลุกๆนั่งๆบ่อยๆแค่นั่งประจำการอยู่กับที่ก็พอ “

“ จะดีเหรอค่ะ ฟ้าเกรงใจคนอื่น “