ตอนที่ 3

เพื่อนๆ ทุกคนไม่เคยลืมวันที่แรกเจอมะนาว ตอนแรกทุกคนก็แย่งกันรุมจีบ แต่มะนาวก็ตัดสินในเลือกวิทย์ที่ดูอบอุ่นและใจดี

“กูก็ไม่มีปัญหา… ว่าแต่มะนาวจะยอมไหมวะ”

โอมาร์กล่าว เพราะแอบชอบมะนาวอยู่เช่นกัน แต่เงื่อนไขนี้ออกจะพิสดารไม่น้อย

“งั้นพวกเราคงต้องไปคุยกับมะนาวให้รู้เรื่อง… คุยกันแบบเปิดอกเปิดใจ… ”

เอกซึ่งเป็นเจ้าของไอเดีย ‘เฉลี่ยเงินช่วยเมียเพื่อน’ รีบสรุป เมื่อทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันกับเงื่อนไขสุดล่อตาล่อใจ เพราะถ้าหล่อนยอมมีหวังว่างานนี้สนุกแน่ๆ

ดูเหมือนว่าตอนนี้ธาตุแท้ของทุกคนกำลังจะเผยออกมา เมื่อรู้ว่าจะได้มะนาวเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนกับเงินเดือนละห้าพันที่จะรวมกันช่วยหล่อน

ตอนค่ำของวันเดียวกันนั้น

เอก กรณ์ จอห์น และโอมาร์ นัดเจอกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในปั๊มน้ำมัน ก่อนจะพากันมาหามะนาวที่บ้านของหล่อนเพื่อตกลงธุระสำคัญ

ทุกวันนี้มะนาวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เป็นบ้านชั้นเดียวหลังเล็กที่วิทย์ตัดสินใจซื้อไว้เป็นเรือนหอ หลังจากทั้งสองแต่งงานก็พากันมาอยู่ในบ้านหลังนี้

ทว่าอยู่กันยังไม่ถึงสองปี… โชคร้ายก็มาเยือน เมื่อวิทย์ต้องมีอันมาจากไปอย่างกะทันหัน

ในเวลาต่อมา

เมื่อบรรดาเพื่อนๆ ของสามีเดินทางมาถึงบ้าน มะนาวเชิญทุกคนเข้ามานั่งในห้องรับแขก เอกที่เป็นตัวตั้งตัวตีต้นเรื่อง เป็นคนต้นคิด ‘ข้อเสนอ’ พิสดารเพื่อช่วยเหลือมะนาวกับลูก เริ่มเกริ่นถึงที่มาที่ไปของไอเดียนี้

“ไอ้วิทย์กับพวกพี่ทุกคนเคยกรีดเลือดสาบานกันว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป… เราจะไม่ทิ้งกัน และไอ้วิทย์ก็ยังเคยฝากมะนาวไว้กับพวกพี่ๆ และพวกเราทุกคนก็ตกลงกันแล้วว่าช่วยดูแลมะนาวต่อจากนี้”

เอกเริ่มเกริ่น ก่อนตรงเข้าประเด็น

“ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนนะจ๊ะ… ”

มะนาวยกมือไหว้ด้วยแววตาซาบซึ้ง

“พวกเราตกลงกันแล้ว… ว่าจะโอนเงินเข้าบัญชีน้องมะนาวทุกสิ้นเดือน เฉลี่ยกันคนละห้าพัน รวมสี่คนก็สองหมื่น… ให้มะนาวไว้ใช้จ่ายในแต่ละเดือน”

เอกเริ่มอธิบาย

“อุ๊ย… แบบนี้จะไม่รบกวนพวกพี่ๆ จนเกินไปหรือคะ”

มะนาวรู้สึกตกใจ เกรงใจจนบอกไม่ถูก ทั้งที่หล่อนเองก็ไม่มีทางเลือก

“ไม่หรอก… ไม่ต้องเกรงใจ พวกพี่ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน”

กรณ์รีบตอบ…

ก็แน่ละสิ ทุกวันนี้แต่ละคนล้วนมีหน้าที่การงานที่มั่นคง ด้วยเรียนจบมาทางด้านวิศวกรด้วยกันทั้งนั้น ได้ทำงานในสายงานเงินดีเพราะเป็นที่ต้องการของตลาดงาน

แต่ละคนมีเงินเดือนกันเดือนละหลายหมื่นและที่สำคัญคือยังโสดด้วยกันทุกคน

“แล้ว… เอ่อ… หนูจะใช้เงินคืนพวกพี่ๆ ยังไงจ๊ะ… ”

มาถึงตอนนี้ เพื่อความกระจ่าง มะนาวจึงถามออกมาด้วยสีหน้าแสดงความหนักใจอย่างเห็นได้ชัด

“เงินที่พวกพี่จะให้… น้องมะนาวไม่ต้องใช้คืนแม้แต่บาทเดียว… แต่มีเงื่อนไขว่า… ”

พูดมาถึงตรงนี้เอกก็หยุดไปชั่วขณะ และยิ่งทำให้มะนาวอยากรู้

“เงื่อนไขที่ว่าคืออะไรคะ… ”

หล่อนรีบถาม ก่อนที่คำตอบที่ได้ยินชัดเต็มสองรูหู… จะทำให้ขาแทบทรุด รู้สึกหนักใจยิ่งกว่าเก่า คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้

“มีเงื่อนไขว่ามะนาวจะต้องยอมเป็นเมียพวกพี่ทุกคน… ”

“อะไรนะ… ”

มะนาวตกใจจนหน้าซีด… ประโยคที่ได้ยินชัดเจน ทำให้รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณอกด้านซ้ายราวกับโดนฟ้าผ่าทั้งที่ไม่มีเค้าลางของเมฆฝนเลยสักนิด

“คุณพระ… ”

มะนาวยกมือขึ้นทาบอก กวาดสายตามองทุกคน ในสถานการณ์ที่ดูราวกับว่าตอนนี้หล่อนคือลูกกวางน้อยที่ตกอยู่ในวงล้อมของบรรดาเสือหิว ดวงตาของแต่ละคนมีแววกลัดมันพร้อมจะขยี้ขย้ำหล่อน

“พวกพี่ๆ ไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม… ”

แม่ลูกอ่อนถามอีกครั้ง กวาดสายตามองหน้าบรรดาเพื่อนๆ ของผัวด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก สายตาของแต่ละคนที่จ้องมองหล่อนอยู่ในตอนนี้แทบไม่ต่างอะไรจากดวงตาของสัตว์นักล่ากระหายเหยื่อ จ้องมองสองเต้าของหล่อนตาเป็นมัน