ep2

เขาพูดออกมาราวกับล่วงรู้ความคิดของเธอ ชะเอมทำใจกล้าเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เขา

“อาหนิงหาย เอ่อ...หนีไปนานหรือยังคะ”

“อีกไม่กี่วันก็คงจะครบปี”

เขาปรายตามองเธอ แล้วหันกลับไปจ้องจอทีวีใหม่

“หนูไม่ทราบจริงๆ คิดว่าอาหนิงอยู่ที่นี่”

ชะเอมบอกเขาเสียงละห้อย รู้สึกผิดจริงๆ ที่มารบกวนเขา

“หนิงก็ไม่เคยบอกหรอกว่า เขามีญาติพี่น้องที่ไหน เราอยู่ด้วยกันราวสองสามปี ก่อนเขาจะหนีไป”

ชะเอมพยักหน้ารับ เพราะมันปะติดปะต่อกันได้พอดีกับจดหมายที่อาหนิงส่งถึงสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า

“ความจริง...ฉันก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่นักหรอก ถือว่าเธอโชคดีที่เจอฉัน”

“อ้าว..คุณก็ไม่ได้อยู่ที่นี่หรือคะ?”

“ฉันปล่อยห้องทิ้งไป หลังจากที่หนิงเขาหนีไป นานๆ ฉันจะกลับมาดูสักที วันนี้ฉันเข้ามาดูความเรียบร้อย ทุกอย่างมันก็ยังอยู่เหมือนเดิม และโชคดีที่เจอเธอ”

ชะเอมนิ่งไป ดูเหมือนว่าความหวังที่เธอจะขอให้อาหนิงช่วยเหลือนั้น ริบหรี่ลงไปเรื่อยๆ

“ไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะตายแบบนั้นหรอก”

เขาหันกลับมามองเธอแล้วส่ายหน้า

“ฉันจะให้เธออยู่ที่นี่ ในฐานะที่เธอเป็นหลานสาวของหนิง ถ้าเธอได้งานแล้ว เธอจะย้ายออก หรือจะอยู่ต่อก็ตามใจเธอ”

หญิงสาวเบิกตากว้างมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา อยู่ดีๆ ทำไมเขาถึงใจดีกับเธอขนาดนี้ ชะเอมอดคิดไม่ได้ว่า หรือว่าห้องในคอนโดหรูนี้ แท้จริงมันคือกรรมสิทธิ์ของอาหนิง ไม่ใช่เขา เขาจึงให้เธออยู่ได้ง่ายๆ เมื่อคิดว่าห้องนี้คือห้องของอาหนิง เธอจึงมีสิทธิ์ใช้ห้องของอาหนิง ถ้าอย่างนั้นเธอไปนอนห้องนอนของอาหนิงดีกว่า

“ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูขอไปพักผ่อนก่อนนะคะ”

หญิงสาวยิ้มกว้าง แล้วลากกระเป๋าเข้าไปในห้องใหญ่ ที่นั่นมีเตียง โต๊ะ ตู้เสื้อผ้า เฟอร์นิเจอร์อื่นๆ ครบครัน เธอยิ้มกับตัวเองแล้วบอกตัวเองว่า...เธอจะพักห้องนี้!

มาร์คชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องใหญ่ ซึ่งเคยเป็นห้องของเขา ทีแรกเขาจะท้วงเธอ แต่เมื่อเห็นว่าเธอคงจะเหนื่อยกับการเดินทาง คงไม่อยากเก็บของอีกห้อง ก็ปล่อยตามใจเธอ เพราะคืนนี้ เขานอนที่โซฟาก็ได้ มาร์คดื่มเหล้าไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงอาบน้ำแว่วๆ เข้ามาพร้อมกับเสียงเพลงในห้องเปิดเบาๆ เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะก้าวก่ายใช้เครื่องเสียงของเขาในห้องอย่างถือวิสาสะ

มาร์คมองไปรอบๆ ห้อง ภาพในอดีตของหนุงหนิง หญิงสาวที่เขารู้จักและขอเธอแต่งงานเมื่อหลายปีก่อน ปรากฏเข้ามาในความทรงจำของเขา เขาพบเธอที่งานมอเตอร์โชว์งานหนึ่งเธอทำงานเป็นพริตตี้ที่สะดุดตาเขาอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เคยเจอเธออีกเลย จนกระทั่งวันหนึ่งเขาพบเธอที่โรงพยาบาล และได้สานสัมพันธ์กับเธอมาเรื่อยๆ

หนุงหนิงจดทะเบียนสมรสกับเขาในเวลาต่อมา และย้ายมาอยู่คอนโดนี้กับเขา ใช้ชีวิตเหมือนสามี-ภรรยาทั่วไป เธอยังทำงานเป็นพริตตี้ ทั้งที่เขาห้ามแล้ว แต่เธอก็ถือว่า รายได้หลักของเธอมาจากการทำงานนั้น และเธอไม่อยากรบกวนเงินของเขา ทั้งที่เขาเองก็ร่ำรวย และเลี้ยงเธอได้อย่างสบายๆ

มาร์คเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ พ่อของเขามีธุรกิจอยู่หลายประเทศ ทำให้เขาต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยครั้ง เขาพยายามที่จะพาเธอไปกับเขา แต่ถูกปฏิเสธ!

ชีวิตครอบครัวของเขาค่อยๆ จืดจางลงไป เพราะความห่างไกล และสิ่งที่เขาก็บอกไม่ได้ว่าคืออะไร และเขาบกพร่อง

ตรงไหน

กระทั่งวันหนึ่ง...หนุงหนิงก็หายไปจากชีวิตเขา ทิ้งไว้เพียงจดหมายร่ำลา บอกว่า...สิ้นสุดกันแค่นี้ เมื่อมาร์คนึกถึงจดหมายฉบับนั้น เขาแทบบ้า เขาพยายามโทรศัพท์หาเธอ แต่เธอปิดเครื่องหนี เขาตามในทุกๆ แห่งที่เธอจะอยู่ แต่ไม่มีเธอ

มาร์คหลับตาลงด้วยความปวดร้าว เขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอีกเลย...นอกจากเธอ ความทรงจำในวันแรกที่พาเธอเข้ามาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้แวบเข้ามาตอกย้ำเขา..แม้กระทั่งในความฝัน