ตอนที่ 1 หิว

ซาริมขับรถหรูคันสีเหลืองสองที่นั่ง โดยมีแอนน์นั่งข้างคนขับ ซาริมมองเธอที่นั่งมองไปนอกถนนในค่ำคืน มีแสงไฟสลัวชวนให้เหงาหัวใจ เขามองตรงไปด้านหน้าอีกครั้ง แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“หิวไหมครับ”

“นิดหน่อยค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หันกลับมามองเขาที่มองไปยังถนน

“เดี๋ยวผมแวะร้านเบอร์เกอร์ข้างหน้า” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

ซาริมเลี้ยวรถมายังร้านเบอร์เกอร์ที่เปิด 24 ชั่วโมง เขาเปิดรถลงโดยทันที โดยมีบอดี้การ์ดสองคนที่ลงมาจากรถอีกคันก้าวเดินตามเขาเข้าไปในร้านเบอร์เกอร์ พนักงานต้อนรับจึงเอ่ยขึ้น เมื่อเขาเดินมาที่หน้าเคาน์เตอร์แคชเชียร์

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบจะรับอะไรดีคะ” พนักงานสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

"เอาเบอร์เกอร์ปลา 2 ชิ้น และน้ำโค้กสองแก้วครับ" ซาริมเอ่ยบอกพนักงาน

“เบอร์เกอร์ปลา 2 ชิ้น น้ำโค้ก 2 แก้ว ทั้งหมด 2 ปอนด์ค่ะ” พนักงานเอ่ยบอก ซาริมส่งเงินให้พนักงาน พนักงานนำเบอร์เกอร์ใส่ถุง 2 ชิ้น และกดน้ำโค้กใส่แก้ว ส่งถุงใส่เบอร์เกอร์และแก้วโค้กสองแก้วใบให้กับบอดี้การ์ดของเขาช่วยถือ ซาริมก้าวเดินออกจากร้านไปที่รถโดยทันที

“รอนานไหมครับ” เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม และนั่งลงในรถ เอาถุงเบอร์เกอร์จากบอดี้การ์ดส่งให้เธอ แอนน์ส่งเบอร์เกอร์ให้ซาริมด้วยเช่นกัน

“ไม่นานค่ะ” แอนน์เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“เอาเบอร์เกอร์ไว้ที่คุณก่อน ไว้กลับไปกินที่บ้าน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เธอจึงนำเบอร์เกอร์ไว้ในถุงเช่นเดิม เขาจึงส่งแก้วน้ำอัดลมให้เธอ เธอนำมาดูและวางตรงที่วางแก้ว

แอนน์กินเสร็จสิ้นเธอก็หลับลงโดยทันที ขณะที่ฝนตกอย่างหนัก ซาริมให้ความเร็วลง เพราะกลัวอันตรายที่ไม่บังควร

ซาริมเลี้ยงรถเข้ามาในบ้านสไตล์โมร็อคโคหลังใหญ่ อาณาเขตบ้านหลายร้อยเอเคอร์ในย่านชนบท เขาทอดสายตามองมายังแอนน์ที่ยังคงหลับอยู่ ความจริงแล้วเขาหมายใจจะปลุกเธอตั้งแต่ออกจากถนนหลวง แต่เธอกลับตั้งแต่หลังกินเบอร์เกอร์เสร็จ ด้วยความเกรงใจจึงไม่ได้ปลุกเธอ

เขาอุ้มเธอลงจากรถก้าวเดินเข้าไปในบ้าน แม่บ้านวัยกลางคนก้าวเดินตามหลังเขา ขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน แม่บ้านคนเดิมเปิดประตูห้องนอนของซาริมทันที เมื่อซาริมก้าวเข้าไปในห้องแม่บ้านจึงปิดประตูลงโดยทันที

ซาริมก้าวเดินไปยังที่เตียงนอนขนาดแปดฟุต วางเธอนอนลงบนเตียงอย่างเบามือ นำผ้าห่มวางบนเรือนร่างของเธอด้วยรอยยิ้ม ส่วนตัวเขาลงนอนที่โซฟายาวสีน้ำตาล

ตอนแรกมาแล้วนะจ๊ะ

อย่าลืมกดหัวใจ และโยนหนังสือเข้าชั้นด้วยนะคะ