ep3

อรุณรุ่งที่ตะวันเพิ่งจะไต่พ้นขอบฟ้า ไอรดาเอารถจิ๊ปสีเหลืองมัสตาร์ดคันเก่งที่จอดนิ่งสนิทอยู่ในโรงรถมากว่าสามปีออกมาขับเล่นรับลมในยามเช้า เส้นทางที่เธอมุ่งหน้าไปคือไร่องุ่นเอมิกา ซึ่งเป็นไร่องุ่นของเอมิกา พี่สาวของเธอ และเธอที่มีที่ดินอยู่ติดกันและมอบให้พี่สาวเก็บเกี่ยวผลผลิต แต่เมื่อไม่มีพี่สาวอยู่แล้ว เธอจึงมอบให้กับพี่เขยดูแลกิจการส่วนที่เหลือของเธอแทน

หญิงสาวสวมแว่นกันแดดสีดำ ขับรถผมปลิวสบายเข้าไปในเขตของไร่องุ่นที่คนงานกำลังเดินทางมาเก็บเกี่ยวผลผลิต สายตาของใครหลายคนมองตามอย่างสงสัย ทุกคนจำรถจิ๊ปคันเก่งของเธอได้ แต่ไม่มีใครจำเธอได้เลยสักคน กระทั่งรถจิ๊ปสีเหลืองมัสตาร์ดจอดนิ่งสนิทอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่กลางทุ่งกว้างหลังไร่องุ่นของเธอ

ที่นั่น....ใต้ต้นไม้ใหญ่มีร่างของชายหนุ่มหนึ่งเอนตัวครึ่งๆ พึ่งอยู่กับโคนต้น มีหมวกสานปีกกว้างปิดหน้าอยู่ สายลมโชยแผ่วๆ จนทุ่งหญ้าเอนลู่ตามลมพัด

“นั่นใคร?”

เธออยู่เหนือลม ทำให้ชายหนุ่มที่เอนตัวพิงต้นไม้ถามออกไปลอยๆ เขาไม่คิดที่จะผงกหัวขึ้นมาดูสักนิดว่าใครเดินเข้ามา แต่กลับใช้หมวกปิดหน้าอยู่อย่างนั้น

ไอรดาไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วทรุดตัวนั่งอยู่ข้างๆ เขา กลิ่นเหล้าโชยหึ่งออกมาจากตัวของชายหนุ่มจนเธอต้องผงะเล็กน้อย

“นี่กินเหล้าตั้งแต่เช้าเลยหรือคะ?”

ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะเบิกตากว้าง

“เอม...นั่นคุณหรือ?”

เงาสะท้อนของแสงแดดยามเช้าทำให้ภาพของไอรดาอยู่ในเงามืด รูปร่างที่ใกล้เคียง น้ำเสียงที่คล้ายคลึงทำให้ชายหนุ่มโผเข้าไปกอดเธอไว้อย่างโหยหาอาดูร

“ผมคิดถึงคุณ คิดถึงคุณเหลือเกิน ผมมารอคุณที่นี่ หวังว่าวันหนึ่งคุณจะกลับมาหาผม”

เขาคร่ำครวญอยู่กับร่างบอบบาง ก่อนจะไล่จูบไปทั่วใบหน้าของหญิงสาวด้วยความคิดถึง ขณะที่ไอรดาได้แต่ยืนตะลึงเพราะคิดไม่ถึงว่า พี่เขยจะจู่โจมเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัวขนาดนี้

“ปล่อยค่ะ”

หญิงสาวพยายามดิ้นรนและผลักไสให้เขาออกห่าง แต่เขาก็ไม่ยอม และเมื่อออกแรงดิ้น ร่างสูงใหญ่ที่ไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์นักก็ล้มโครมลงไปโดยมีร่างของหญิงสาวก่ายเกยอยู่

“ว๊าย!!”

ไอรดาพยายามยันตัวเองขึ้น แต่เขากลับกอดรัดแน่นจนเนื้อแนบเนื้อ ชั่วครู่ร่างของเอก็ถูกพลิกกลับลงไปอยู่ด้านล่างแล้วพี่เขยตัวดีก็ขึ้นทาบทับร่างของเธอ

“เอม....นี่ผมกำลังฝันไปใช่ไหม? ผมดีใจที่คุณมาหาผม”

ชายหนุ่มคลุกเคล้าใบหน้าของเขาไปตามใบหน้าและลำคอขาวผ่องของหญิงสาว ฝ่ามือปะป่ายไปตามเรือนร่างอย่างเร่าร้อน ไอรดาดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างเขา กระทั่งชายหนุ่มแนบริมฝีปากหนาได้รูปลงกับริมฝีปากบางนิ่มนวลของเธอ

“อุ๊บ...”

น้ำเสียงที่กำลังจะประท้วงถูกกลืนหายไปในลำคอ ลิ้นอุ่นชื้นของเขารุกเร้าเข้าไปในโพรงปากแล้วแตะลิ้นของเธออย่างเรียกร้อยโหยหา เขาเริ่มดูดดุนลิ้นของเธอ เพื่อให้เธอสนองตอบ ขณะเดียวกันฝ่ามือของเขาก็ขยำขยี้อยู่ที่ทรวงอกของเธออย่างหนักหน่วง

รสจูบที่ช่ำชองพร้อมกับการโลมเล้าอย่างชำนาญของกานต์พล ทำให้หญิงสาวอ่อนระทวยจนหมดแรงขัดขืน แน่นอนว่าในใจของเธอมีเขาอยู่ เธอจึงยินยอมได้โดยง่าย มือของเธอไต่ขึ้นโอบรอบลำตัวของเขา ลิ้นของเธอสัมผัสลิ้นของเขาและแลกลิ้นกันอย่างเอร็ดอร่อย

“อืม...อา..เอมจ๋า ผมคิดถึงเอมเหลือเกิน”

กานต์พลละจูบจากหญิงสาวแล้วไล้ริมฝีปากลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว มือหนึ่งยังขยำขยี้อยู่ที่เต้าอวบ แต่อีกมือกลับรุกไล่ไปที่ตะขอกางเกงผ้าฝ้าย แต่ก่อนที่กระดุมกางเกงจะถูกปลด หญิงสาวก็ร้องประท้วงขึ้นอย่างรู้สึกตัว

“พี่กานต์ นี่ไอซ์นะคะไม่ใช่พี่เอม ปล่อยค่ะ”

หญิงสาวดิ้นรนอีกครั้ง เธอเบือนหน้าหนีใบหน้าของเขาที่ซุกไซ้ไปทั่วใบหน้า ลำคอและกำลังเลื่อนมาที่ทรวงอกของเธอ เขาถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอออกด้วยมืออีกข้าง ไอรดารีบคว้ามือของเขาไว้ทันที

“ไม่ได้นะคะพี่กานต์ พี่มีสติหน่อยซิคะ นี่ไอซ์นะคะ”

“อืม..พี่จำเมียของพี่ได้ สวยแบบนี้ รูปร่างแบบนี้ กลิ่นกายแบบนี้”

เขาใช้จมูกดอมดมอยู่ที่ทรวงอกอวบของเธอ มิหนำซ้ำยังใช้ริมฝีปากขบเบาๆ ที่ปลายถันด้านนอกเสื้อของเธอด้วย หญิงสาวถึงกับห่อตัวด้วยความสยิวเสียวซ่าน

“อูย...พี่กานต์อย่าทำแบบนี้ซิคะ พี่กานต์เมามากแล้วนะคะ”

“อื้อ...เมาที่ไหน ผมแค่จะถอนเองนะที่รัก มา ขอผมชื่นใจหน่อย” คราวนี้เขาไม่เสียเวลาแกะกระดุม ทว่ากระชากมันออกจากกันเลยทีเดียว

“กรี๊ด..พี่กานต์...ทำไมทำแบบนี้”