ตอนที่10

30 นาทีต่อมา

หญิงสาวยังคงนอนที่โซฟาในห้องอีกเช่นเคยพร้อมทั้งยังไม่สนใจเจ้าบ่าวของเธอด้วยเธอทำเหมือนชายหนุ่มเป็นอากาศที่ล่องลอยอยู่ในห้องอย่างไงอย่างนั้นเพราะตราบใดที่ชายหนุ่มยังมีทีท่าที่ไม่เป็นมิตรกับเธอตัวเธอเองก็ไม่อยากจะสุงสิงจะสนใจด้วย

“หึ่!!!”

ภควัตรเห็นอาการของหญิงสาวเขาเองรู้สึกไม่พอใจเท่าไรนักชายหนุ่มไม่ค่อยชอบให้คนอื่นทำกิริยาแบบนี้ใส่สักเท่าไรเธอทำกับเขาแบบนี้อีกแล้วทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนอยู่ในนี้แล้วจะได้รู้กันว่าใครจะชนะใคร

เช้าวันต่อมา

08.00 น.

“ไปกันหรือยังครับคุณพิม”

ลุงชมเดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเขาได้รับคำสั่งจากชายหนุ่มให้มารับหญิงสาวไปที่ไร่องุ่นในช่วงเช้านี้พอมาถึงก็เอ่ยปากถามหญิงสาวทันทีว่าพร้อมไปกันหรือยัง

“ไปไหนคะลุงชม”

พิมริสาที่กำลังเก็บจานอาหารมีสีหน้างงทันทีที่จู่ๆลุงชมมาถามเธอว่าพร้อมที่จะออกไปหรือยังเธอเองยังไม่รู้เลยว่าลุงชมจะพาเธอจะไปไหน

“อ้าวก็คุณภาคโทรบอกผมว่าวันนี้คุณพิมจะเข้าไปช่วยงานในไร่ไงครับ”

ลุงชมบอกกับหญิงสาวเรื่องที่ชายหนุ่มโทรบอกเขาเมื่อเช้าว่าหญิงสาวจะเข้าไปที่ไร่เขาเลยต้องเข้ามารับ

“..คะ..???”

พิมริสามองค้อนไปที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็นทันทีนี่คงเป็นการเอาคืนของเขาสินะหญิงสาวนึกในใจ

“ก็คุณบอกผมเองว่าวันนี้อยากจะไปช่วยถางหญ้าที่มันอยู่ในร่ององุ่นไงผมก็เลยรีบโทรให้ลุงชมมารับ”

ภควัตรยังแถได้หน้าตาเฉยยิ่งเห็นหญิงสาวหน้าเสียเขายิ่งชอบใจ

“..ลุงชมรอพิมแปปนะคะเดี๋ยวพิมไปเปลี่ยนชุดก่อนค่ะ”

พิมริสาเองอันที่จริงเธอสามารถที่จะปฏิเสธไม่ไปได้แต่เธอคิดว่าดีเหมือนกันที่เธอออกไปข้างนอกจะได้ไม่ต้องอยู่ใกล้กับชายหนุ่มให้รำคาญหัวใจอีกแค่เรื่องถางหญ้าในไร่แค่นี้เธอทำได้สบายมากหญิงสาวจึงบอกให้ลุงชมรอเธอเพราะเธอต้องไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมความพร้อมในการทำงาน

“ครับคุณพิม”

5 นาทีต่อมา

“ไปกันเลยค่ะลุงชม”

“ครับคุณพิม”

หญิงสาวแต่งตัวด้วยเสื้อแขนยาวกับกางเกงยีนส์ขายาวที่ทะมัดทะแมงจะได้ทำงานได้อย่างคล่องตัวเธอพร้อมสำหรับการทำงานวันนี้แล้วเธอจึงบอกลุงชมว่าให้พาเธอไปที่ไร่ได้

“อ้อ...คุณภาคคะถ้าหิวข้าวก็ทานกับปลากระป๋องนะคะ..กับข้าวพิมเททิ้งหมดแล้วไปนะคะ”

พิมริสาไม่ลืมที่จะหันมาบอกชายหนุ่มเรื่องที่เธอนั้นเทกับข้าวทิ้งไปหมดแล้วถ้าหิวก็ให้ชายหนุ่มทานข้าวกับปลากระป๋องแทนแล้วหละเพราะตอนนี้ป้าบัวก็ไม่อยู่ด้วยสิเธอขอเอาคืนเขาเรื่องนึงก็แล้วกันในเมื่อเขาให้เธอไปทำงานที่ไร่โดยที่ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อน

“อ้าว....ทำแบบนี้ได้ไงคุณ!!!”

ภควัตรชักจะหงุดหงิดหัวใจที่หญิงสาวต้องเอาคืนเขาทุกเรื่องไปสิน่า

“คุณพิมไปนั่งชมบรรยากาศที่ไร่ก็ได้นะครับผมรู้ว่าคุณภาคเป็นคนวางแผน”

ลุงชมที่กำลังขับรถพาหญิงสาวไปที่ไร่องุ่นหันมาบอกกับหญิงสาวว่าให้มานั่งเล่นเฉยๆก็ได้เพราะเขาพอจะดูออกว่าเธอคงจะโดนเจ้านายหนุ่มของเขาแกล้งอีกล่ะสิท่าถึงได้ทำเหมือนไม่รู้เรื่องตอนที่เขาเข้าไปรับ

“ลุงชมรู้ด้วยหรอคะ”

พิมริสาหันไปถามลุงชมว่ารู้เรื่องที่เธอโดนชายหนุ่มแกล้งด้วยหรอ

“ผมเห็นอาการของคุณพิมทีแรกก็รู้แล้วล่ะครับ”

ลุงชมตอบไปตามที่เขาคิดเขารู้จักเจ้านายหนุ่มของเขามาตั้งแต่เจ้านายของเขายังเด็กๆทำไมเขาจะมองไม่ออกว่าเจ้านายหนุ่มของเขากำลังคิดอะไรอยู่

“ไม่เป็นไรค่ะลุงชมพิมเองก็อยากออกแรงเหมือนกันค่ะทำงานซะบ้างดีกว่าอยู่ในบ้าน”

“ฮ่าๆๆ..แล้วแต่คุณพิมจะสะดวกเลยครับ”

พิมริสารู้สึกว่าการที่อยู่ในไร่ถึงมันจะเหนื่อยแต่มันก็น่าจะสนุกกว่าเธออยู่ในบ้านที่บรรยากาศไม่คอยจะดีนักอีกอย่างถ้าเป็นไปได้ให้เธอออกมาทำงานที่ไร่ทุกวันเลยยังได้ถ้าแลกกับไม่ได้เจอหน้าชายหนุ่มที่จ้องจะกัดเธออยู่ตลอดเวลา

“สายป่านกับวันดีวันนี้แม่เลี้ยงจะมาช่วยที่ไร่องุ่นแปลงนี้นะ”

ลุงชมตะโกนบอกสองสาวที่ทำงานกันอยู่ในไร่องุ่นแปลงนี้ให้รับรู้ว่าวันนี้หญิงสาวจะมาช่วยทั้งสอง

“สวัสดีค่ะแม่เลี้ยง/สวัสดีค่ะ”

ทั้งสายป่านและวันดีต่างก็แปลกใจไม่คิดว่าคนเป็นนายจะมาช่วยแต่เธอทั้งสองก็ทักทายหญิงสาวตามปกติ

“วันนี้พิมจะมาช่วยพี่สายป่านกับพี่วันดีเองนะคะ...เริ่มจากตรงไหนก่อนดี”

“ร่องข้างๆสายป่านก็ได้ค่ะแม่เลี้ยงตรงนั้นหญ้าไม่ค่อยเยอะเท่าไร”

“โอเคค่ะ”

“งั้นผมขอตัวนะครับคุณพิม”

“ค่ะลุงชม”

เมื่อลุงชมเห็นว่าหญิงสาวได้รู้ว่าต้องทำอะไรตรงไหนแล้วเขาจึงกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อแล้วเย็นๆคงจะได้กลับมารับหญิงสาว

“เหนื่อยมั้ยคะแม่เลี้ยง”

สายป่านเห็นว่าหญิงสาวนั่งถางหญ้าอย่างมู้จักเหน็ดเหนื่อยแถมยังดูเป็นงานอีกด้วยเธอจึงร้องถามหญิงสาวออกไปเพราะกลัวว่าคนเป็นนายสาวจะเป็นลมเป็นแล้งไป

“ไม่เหนื่อยค่ะพี่สายป่านพิมไหวค่ะ”

พิมริสายังส่งเสียงบอกกับสายป่านเสียงชัดแจ๋วว่าเธอไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดอีกทั้งยังสนุกด้วยซ้ำแม้ตอนนี้จะเจ็บมือบ้างก็เถอะ

12.00 น.

“เที่ยงแล้วแม่เลี้ยงมาทานข้าวกันก่อนค่ะ”

วันดีตะโกนเรียกหญิงสาวที่ยังตั้งหน้าตั้งตาถางหญ้าอยู่ในร่ององุ่นอย่างไม่ยอมพักยอมผ่อนให้เธอมาทานข้าว

“ค่า”

พิมริสารีบเดินออกมาจากในร่ององุ่นเพราะได้ยินเสียงของวันดีตะโกนเรียกเมื่อมาถึงเธอก็เห็นว่าทั้งสายป่านและวันดีนั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านบังแดดได้เป็นอย่างดี

“ข้าวของแม่เลี้ยงลุงชมเอามาไว้ให้แล้วแกก็กลับไปแล้วค่ะ”

“อ่อค่ะ”

พิมริสารีบเปิดปิ่นโตที่สายป่านยกมาให้พร้อมวางเรียงรายไว้อย่างเป็นระเบียบเพื่อให้อีกทั้งสองคนได้ตักทานง่ายขึ้น