9 คนนี้แฟนหนูคะ

....แกร๊ก ... ท่านประธานโอมานเปิดประตูเข้าไปพบว่าในห้องว่างเปล่าท่านประธานรีบไปเปิดในตู้เสื้อผ้าก็พบว่าไม่มีเสื้อผ้าของมิเชลล์อยู่แล้ว

ตอนนี้เค้าเข้าใจแล้วว่าเธอจะต้องนี้เค้าไปตลอดกาลอย่างที่เธอพูดจริงๆ การที่เขามีสัมพันธ์สวาทกับเธอไม่สามารถเหนี่ยวรั้งผู้หญิงคนนี้เอาไว้ได้เลยแม้แต่น้อย

เมื่อมองไปที่รอบห้องพักเค้ารู้สึกโกรธ และโมโหหญิงสาวมากเค้าให้เธอมากมายถึงเพียงนี้เธอยังอยากจะลาออกจากการเป็นเลขาของเค้า และเมื่อเธอตกเป็นของเขาแล้วก็ยังไม่เรียกร้องแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของของเค้าอีกผิดกับคนอื่นทั่วไป แต่ความโกรธและความโมโหนั้นมันมีมากมายเหลือเกินท่านประธานโอมานได้แต่คาดโทษเลขาสาว

" เธออยากจะลองดีกับฉันใช่ไหมมิเชลล์ "

ท่านประธานโอมานหงุดหงิดโพล่งออกมาอย่างหัวเสีย

" เธอฝันฉันแล้วทิ้งอย่างนั้นน่ะเหรอ ฝันไปเถอะฉันจะไม่มีทางให้ผู้หญิงหน้าไหนมาทำแบบนี้กับฉันเด็ดขาด ถ้าฉันเจอตัวเธอเมื่อไหร่จะจับมาลงโทษให้เข็ด หึ !!

ณ. คฤหาสน์หลังงามของมิเชลล์ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่มิเชลล์ขอแนะนำนะคะอันนี้บอยค่ะเป็นเพื่อนของมิเชลล์ที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันค่ะ หลังจากที่เราเรียนจบแล้วเราก็เลยลองคบกันดูค่ะตอนนี้ไม่ใช่เพื่อนแล้วนะคะเป็นแฟนกันค่ะ "

ตอนนี้มิชเชลได้พาเพื่อนสาวของตัวเองมาที่บ้านเพื่อนแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ของตัวเองได้รู้จักและเปิดตัวในฐานะแฟนซึ่งพ่อและแม่ของเธอก็ต้อนรับบอยเป็นอย่างดีในฐานะของแฟนลูกสาว

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมชื่อบอยครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" บอยยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม

"เราเป็นแฟนกันแล้วนะคะคุณแม่" มิเชลล์ยิ้มอย่างเขินอายเมื่อบอกพ่อกับแม่เธอเล่นละครได้แนบเนียนมาก

" คุณพ่อคุณแม่ครับผมขออนุญาตคบกับมิเชลล์นะครับ ผมรักมิเชลล์ครับผมจะดูแลและปกป้องเธอเป็นอย่างดี" บอยแนะนำตัวอย่างออกหน้าออกตาว่าเป็นแฟนของมิเชลล์

" ถ้าพากันมาเปิดตัว ถึงที่นี่พ่อก็คงให้คบกันนั่นแหละ เพราะถ้าไม่มีความจริงใจคงไม่มากันถึงที่นี่หรอกเนอะ " พ่อของมิเชลล์มองว่าที่ลูกเขยของตัวเองด้วยความเอ็นดู

" แม่เองก็ยินดีนะที่พากันมาเปิดตัวแบบนี้แม่จะได้สบายใจซักที มีเชลล์อยู่ที่กรุงเทพมัวแต่ทำงานจนลืมชีวิตส่วนตัวไปเลยล่ะ พ่อกับแม่ก็แก่แล้วกลัวว่าลูกสาวจะไม่มีคนดูแลในเวลาที่พ่อกับแม่ไม่อยู่นะจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ได้บอกกับว่าที่ลูกเขยพร้อมกับส่งรอยยิ้มเอ็นดูไปให้

"ขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่มากนะครับที่เปิดโอกาสให้ผมได้คบกับมิชเชลล์ " บอยพูดด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจนผู้ใหญ่ทั้งสองได้แต่ปลื้มปริ่ม

"คุณพ่อคุณแม่ยังต้องอยู่กับหนูไปอีกนานค่ะอย่าพูดแบบนี้สิคะหนูใจคอไม่ดีเลย "

"ถ้ายังงั้นแม่ไม่พูดเรื่องนี้ก็ได้ ลูกลูกเดินทางกันมาเหนื่อยๆไปทานข้าวทานปลาก่อนดีกว่านะจะได้หายเหนื่อย "

เมื่อพูดจบคนทั้งสี่ก็ได้เดินตรงไปที่ห้องอาหารอย่างมีความสุข บอยและมิเชลล์สบตากันอย่างมีความสุขที่แผนการครั้งนี้สำเร็จโดยที่พ่อกับแม่ของหญิงสาวนั้นไม่มีการเอะใจเลยแม้แต่น้อย

ณ โต๊ะอาหารสุดหรู ตอนนี้เต็มไปด้วยอาหารคาวและอาหารหวานมากมายจัดเรียงรายไว้บนโต๊ะอย่างสวยงาม อาหารส่วนใหญ่ก็จะเป็นของโปรดของลูกสาวแทบจะทั้งหมด ผู้เป็นแม่เจาะจงทำอาหารมื้อนี้ด้วยความรักเมื่อรู้ว่าลูกสาวตัวเองจะพาแฟนมาเยี่ยมบ้านและพามาเปิดตัวกับพ่อแม่ เมื่อทุกคนเริ่มนั่งที่โต๊ะอาหารผู้เป็นพ่อก็เริ่มสอบถามว่าที่ลูกเขยตัวเองในทันที

"พ่อขอถามหน่อยนะมิเชลล์กับบอยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้วรู้ตัวตอนไหนว่ารักกันล่ะ "

พ่อแม่ของมิเชลล์ได้แต่ถามบอยออกไปด้วยความสงสัย เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาสองคนได้แสดงว่าเป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดแต่วันนี้บอยกลับมาบอกว่าเป็นแฟนของมิเชลล์เสียอย่างนั้น (พ่อกับแม่ของมิเชลล์ไม่รู้เลยว่าบอยคือสาวประเภทสอง เป็นเก้งกวางที่หล่อมาก)

"ส่วนตัวผมหลงรักมิเชลล์ตั้งนานแล้วครับ แต่ผมไม่กล้าบอก เพราะถ้าบอกไปแล้วกลัวจะเสียเพื่อนไปครับ จนเรียนจบแล้วผมทำงานผมถึงกล้าบอกเธอครับผมก็เลยไม่อยากปิดบังคุณพ่อคุณแม่วันนี้ผมเลยอยากจะมาแนะนำตัวครับเพราะกลับบ้านไปเที่ยวกรุงเทพผมก็จะพามิเชลล์ไปรู้จักกับคุณพ่อคุณแม่ของผมเช่นกันครับ "

บอยได้แต่ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จบอกพ่อกับแม่ของหญิงสาวบอยกับมิเชลล์มองหน้ากันด้วยสายตาที่หวานซึ้งเหมือนกับเป็นแฟนกันจริงๆ ผู้ใหญ่ทั้งสองได้แต่มองการกระทำและคำพูดของว่าที่ลูกเขยอย่างมีความสุข

"แล้วเมื่อไหร่ลูกจะแต่งงานกันล่ะมีคุยกันบ้างแล้วหรือยัง" คุณแม่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าบอยบอกว่าชอบลูกสาวของตัวเองอย่างออกหน้าออกตาคุณแม่หญิงสาวจึงเข้าเรื่องทันที

"คุณแม่คะหนูเพิ่งจะพาแฟนมาแนะนำตัวในบ้านครั้งแรกคุณแม่มาถามอย่างนี้ได้ยังไงคะเดี๋ยวบอยก็ตกใจเปลี่ยนแฟนใหม่หรอกค่ะ"

แล้วมิเชลล์ก็หัวเราะออกมาเบาเบาแล้วทุกคนคุณพ่อคุณแม่และบอยก็หัวเราะกันทุกคนอย่างสนุกสนานในโต๊ะกินข้าว

" เดี๋ยวคืนนี้บอยนอนห้องน้องชายเราก็แล้วกัน น้องชายเราเรียนอยู่ต่างประเทศไม่ค่อยได้กลับมา " มิเชลล์หันไปบอกเพื่อน

" ใช่เลยลูก บอยนอนห้องน้องนะลูก ห้องน้องจะอยู่ติดกับห้องมิเชลล์ เลยเผื่อคิดถึงกันจะได้แวะไปหาคุยกันได้สะดวก"..... ผู้เป็นแม่เปิดทางให้ลูกสาวและว่าที่ลูกเขยอย่างเต็มที่ พร้อมกับหัวเราะชอบใจสวนผู้เป็นสามีเมื่อรู้ว่าภรรยาเปิดทางให้กับว่าที่ลูกเขยแบบนี้ได้แต่อาแฮ่มขึ้นมาด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

" อะแฮ่ม คุณก็พูดอะไรก็ไม่รู้ ลูกเราเป็นสาวเป็นนาง ชี้ทางแบบนี้ได้ยังไง "คุณพ่อ เอ่ยขึ้นปรามแม่เบาๆ

" แหมคุณยุคนี้ปี 2018 นะคะคงไม่เหมือนวัยเราหรอกค่ะคุณคุณแม่แกล้งหัวเราะ ... 5555 "

เมื่อคุยกันเสร็จทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตารับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย บรรยากาศเต็มไปด้วยความชื่นมื่น

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ไปส่งบอยที่ห้องน้องชาย ซึ่งเป็นห้องนอนที่ติดกับห้องมิเชลล์

"เอาละเด็กเด็กเด็กแล้วพ่อกับแม่ไม่กวนแล้วนะนอนหลับฝันดีราตรีสวัสดิ์จ้ะ" แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็เดินออกจากห้องน้องชายไป