สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย

เช้าวันจันทร์ที่สดใส ท่านประธานโอมานได้เข้าบริษัทมาอารมณ์ดีสุดสุดได้เปิดอินเตอร์คอมเรียกมิเชลล์เข้ามา ....

" มิเชลล์มาหาผมหน่อยสิ "

".... ได้ค่ะเจ้านาย" หญิงสาวรับปากเจ้านายตัวเองทันทีเมื่อท่านประธานเรียกใช้ผ่านทางโทรศัพท์ ไม่นานร่างบางก็เดินมาหาเจ้านายด่วยความกระปรี้กระเป่า

" เจ้านายมีอะไรให้มิเชลล์รับใช้คะ...." หญิงสาวสอบถามท่านประธานของตัวเอง

และตอนนี้หญิงสาวก็ได้ยืนอยู่ฝ่ายตรงกันข้ามกับประธานในขณะที่เขากำลังนั่งทำงานโต๊ะทำงานและกำลังอ่านเอกสาร สายตาของเขาจ้องมองอยู่ที่ตัวหนังสือ สายตามิเชลล์เองก็ได้แต่แอบมองราวกับว่าตัวเองเผลอใจให้กับท่านประธาน

ในเวลาที่เขาทำงานอย่างจริงจังและตั้งอกตั้งใจมันช่างเป็นมุมที่เขาดูหล่อ เทห์ สมาร์ทเป็นอย่างมาก ผิดกับตอนเที่ยวกลางคืนมันช่างแตกต่างกันคนละคน ราวฟ้ากับเหว " อย่าใจสั่นสิมิเชลล์ทำงานต่อไป " หญิงสาวได้แต่บอกตัวเองแล้วรีบสะบัดความคิดฟุ้งซ่านนี้ออกไป

" ตารางงานผมวันนี้มีอะไรบ้าง " เขาถามเลขาตัวเองในขณะที่ตาคมยังจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือ

มิเชลล์เห็นแต่ผมดกดำของเขา เลขาไม่ได้มองเห็นใบหน้าของเจ้านายผู้หล่อเหลาเลยแม้แต่น้อย

"ตอนเช้ามีเซ็นเอกสารอนุมัติงบค่ะไม่มีอะไรมาก ส่วนตอนบ่ายมีนัดกับลูกค้าที่จะมาจากฟิลิปปินส์ค่ะ ส่วนตอนเย็นท่านมีนัดกับคุณซูซี่ค่ะ และตอนเที่ยงคืนมีนัดคุณอาร์ย่าคะ..... " หญิงสาวได้บอกตารางงานของท่านประธานหนุ่มใหญ่ยาวเหยียด

" อืม ออกไปได้" ผู้เป็นเจ้านายออกฝากสั่งเลขาสาวโดยที่ไม่มองหน้ามิเชลล์เลยแม้แต่น้อย เธอชินแล้วกับการกระทำแบบนี้ของท่านประธานหนุ่ม

"คะ เจ้านาย .... เอ่อ เจ้านายคะอันนี้เป็น จดหมายของดิฉันนะคะ .... " มิเชลล์ส่งจดหมายลาออกของตัวเองให้กับท่านประธาน

หญิงสาวตั้งใจจะลาออกแล้วกลับไปอยู่ที่ต่างจังหวัดกับผู้เป็นพ่อและแม่ตอนนี้ท่านก็แก่ชรามากแล้วหญิงสาวต้องไปปรนนิบัติและช่วยผู้เป็นพ่อดูแลกิจการเธอจึงจำเป็นต้องลาออก

ท่านประธานเปิดจดหมายและอ่านมันอย่างละเอียด นัยน์ตาคมที่จับจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือตอนนี้เหมือนก็ได้ละสายตาจากตัวหนังสือตอนนี้เขาจ้องมองมาที่ใบหน้าของเลขาแทน คิ้วดกดำของท่านประธานขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ

"คุณมิเชลล์อย่างนี้หมายความว่ายังไง ??? คุณจะลาออกจริงหรอ คุณมีเหตุผลอะไรส่วนตัวหรือเปล่าหรือว่าผมทำอะไรให้คุนอึดอัดใจ..... " ชายหนุ่มได้แต่สงสัยเมื่อเลขาของตัวเองยื่นใบลาออก

" คือมันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะเจ้านาย คือว่าที่ฉันลาออกเพราะว่าฉันต้องการใครสักคนที่รักฉันจริง และพร้อมจะอยู่เคียงข้างฉัน ฉันอยากจะแต่งงานและมีครอบครัว เพราะที่บ้านของฉันต้องการให้ฉันมีครอบครัวค่ะและแต่งงานกับใครสักคนฉันจึงจำเป็นต้องลาออกและทำตามที่พ่อกับแม่สั่งค่ะ พ่อกับแม่ก็แก่ชรามากแล้วท่านต้องการคนดูแลค่ะและฉันเองเป็นลูกก็ต้องไปปรนนิบัติท่านค่ะ ดิฉันต้องกลับไปดูตัวต่างจังหวัดค่ะ ".... เลขาได้บอกกับท่านประธานหนุ่มดวงตาใสแป๋ว เธอได้บอกเขาทั้งหมดอย่างไม่มีปิดบัง

"เธอจะลาออกเพราะเหตุผลโง่โง่แค่นี้นะ อยู่บริษัทฉันมันไม่ดีหรือยังไงพนักงานผู้ชายก็ออกจะเยอะแยะ โบนัสสิ้นปีฉันก็ให้เธอ รถฉันก็ซื้อให้เธอ บ้านฉันก็เช่าให้เธออยู่บริษัทดูแลเธอดีขนาดนี้เธอยังจะออกอีกหรอ " ประธานหนุ่มเริ่มโมโหและหงุดหงิดเค้าให้เธอมากขนาดนี้เธอยังจะลาออกไปอีกเค้าเคืองใจมาก

"คือว่าท่านประธานคะมันไม่ใช่ว่าที่บริษัทนี้จะไม่มีผู้ชายนะคะ แต่ว่าผู้ชายที่บริษัทนี้เยอะมากแต่ไม่มีใครจีบฉันเลยเพราะฉันเป็นเลขาของท่านประธานค่ะ ทุกคนได้แต่เกรงกลัวท่านประธานจะไม่มีใครกล้าจีบดิฉันค่ะ" หญิงสาวอ้อมแอ้มบอกออกไป

จริงอย่างที่เธอพูดการเป็นเลขาของท่านประธานนั้นไม่ได้ง่ายเลย โดยเฉพาะต้องรองรับอารมณ์ที่โมโหร้ายเมื่อไม่ได้ดั่งใจจากท่านประธาน และแถมยังคอยเป็นไม้กันมาให้กับท่านประธานอีก เมื่อผู้ชายเห็นแบบนี้แล้วทุกคนต่างก็ขยาดไม่กล้าจีบหญิงสาวเลยทั้งที่มิชเชลล์เองก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรเลย แต่ผู้ชายทั้งบริษัทแทบจะวิ่งหนีเธอ

เมื่อได้ยินคำอธิบายจากเลขาสาวตอนนี้ท่านประธานปวดหัวตึ๊บ นึกอะไรไม่ออก เพราะถ้าเธอลาออกจริงใครจะมานั่งตำแหน่งเลขาแทนที่เธอ เค้ายอมรับว่าเธอทำงานดีมากไม่มีขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเป็นงานอะไรหญิงสาวก็เคลียร์ทางให้เค้าหมด แล้วถ้าเธอออกไปแบบนี้แล้วใครจะทำได้แบบเธอกันเล่าเค้าได้แต่เสียดายเลขา

" มิเชลล์วันนี้คุณช่วยยกเลิกนัดของผมทั้งหมดและคุณออกไปข้างนอกกับผมเดี๋ยวนี้ !! ตอนนี้ไปเก็บของแล้วออกไปข้างนอกกัน !!!

" ได้ค่ะท่านประธาน " หญิงสาวรับคำสั่งโดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้หัวใจของท่านประธานกำลังร้อนรุ่มกลัวว่าเธอจะออกจากการเป็นเลขาเค้าจริงๆ

"ขอโทษนะคะท่านประธานวันนี้คนขับรถไม่อยู่ใช่ไหมคะเดี๋ยวฉันขับให้ค่ะ"

" อืม ไม่เป็นไรมิเชลล์คุนนั่งเถอะวันนี้ผมจะบริการคุณเอง..."